สวัสดีค่ารีดเดอร์ที่น่ารัก
ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนเลยนะ ไรท์มีนามปากกาว่า 'วลีสรรค์' ที่จริงไรท์ได้มีนิยายของตัวเองแล้วแต่ลงใน'ธัญวลัย'คนที่สนใจสามารถไปหาอ่านกันได้นะจร้ะเค้าจะทิ้งชื่อเรื่องเอาไว้ให้ ซึ่งนี่เป็นครั้งแรกที่ไรท์แต่งในเวปนี้ ยังไงก็ขอฝาก TOXIN'TEACH ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจรีดเดอร์ผู้น่ารักกันด้วยนะคร้า
'การรักใครสักคนไม่ต้องการความพยายาม'
'การตัดใจต่างหาก ที่ต้องการความพยายามอีกมากมาย'
'ลองชั่งน้ำหนักใจดูสิ...ว่าความสุขที่เราได้สบตาเค้า'
'กับความทุกข์ยามที่คุณต้องหลบตาเค้า'
'...อันไหนมันหนักหนากว่ากัน'
เมื่อลองมองย้อนกลับไปยังที่ที่คุณได้ยืนอยู่ กับตำแหน่งที่เธอได้ยืนอยู่...มันช่างห่างไกลคำว่า'เป็นไปได้'เสียเหลือเกิน
อยาก'หยุด'ทุกสิ่งทุกอย่างไว้เพื่อรอเวลาที่เธอจะหันมาและสบตากับผมอีกครั้ง
อยาก'เป็น'คนธรรมดาที่สามารถมอบสิ่งที่เรียกว่า'หัวใจ'ให้กับเธอได้
อยาก'ใช้'คำว่า ที่รัก กับเธอทุกๆวัน
'แต่จะเป็นไปได้อย่างไรเพราะเส้นบางๆที่กั้นเราไว้คงสถานะไว้ได้แค่...'
อาจารย์
นักเรียน
'สิ่งที่น่าเศร้าในชีวิต คือการพบคนที่มีความหมายอย่างมากสำหรับเรา'
'แต่มาค้นพบภายหลังว่า เราไม่ได้ถูกกำหนดมาเพื่อสิ่งนั้น'
'และ...จะต้องปล่อยให้ผ่านพ้นไป'
ดั่งเช่น
'เขา' ที่แอบเปิดเข้ามาภายในกล่องดวงใจที่ถูกล็อคอย่างแน่นหนา แต่...
กลับเดินออกไปอย่างไม่เหลียวแลที่จะปิดมันไว้...เช่นเดิม
ได้แต่ถามตัวเองทุกวัน ว่า'ทำไม' 'เมื่อไร' 'ตอนไหน' เราจะได้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
วันเวลาที่เขายิ้มให้
วันเวลาที่เขาจับมือ
วันเวลาที่เขากอดเรา
วันเวลา...ที่เขากล่าวคำว่า'รัก'ออกมา
แต่ ณ ตอนนี้มันจะเป็นเพียงเศษเสี้ยวของความทรงจำที่มิอาจเลือนหายไปตลอดกาล...
MEKA [เมฆา]
"ไอ้เด็กกวนตีน!!"
"อยากรักษาระยะห่างนี้ไว้ เพราะงั้นหยุดที่จะเดินเข้ามาภายในห้วงชีวิตฉันสักที 'นับดาว' "
"ทนไม่ได้ถ้าไม่มีเธออยู่ข้างกาย ไม่ว่าจะลับๆหรือจะไม่ให้ใครรู้แต่ฉันขอให้เธอมายืนอยู่ตรงนี้...ตลอดไปได้มั้ย"
NUBDOWN [นับดาว]
"ไมจารย์ชอบลำเอียงจัง หนูก็นักเรียนนะ!"
"จารย์ไม่ใจเลยอ่ะ หนูอุตส่าห์ให้ใจไปทั้งใจ...ทำไมขี้งกอย่างงี้"
"จะยืนอยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหน...จนกว่าคุณจะไล่ฉันออกไปจากชีวิต"
เจิม...
"นักเรียนครับตอนนี้โรงเรียนมีประกาศให้ทุกคนหลับตาและนอนฟุบลงกับโต๊ะในเวลา2นาที
ขอให้ทำตามกันด้วยน้า" เสียงอันสดใสและเป็นมิตรของอาจารย์หนุ่มกล่าวขึ้น
เป็นสิ่งที่ทำให้นักเรียนในห้องพากันหลับตาแล้วนอนฟุบลงไปกับโต๊ะอย่างพร้อมเพรียง
ก็เว้นแต่'เธอ'ที่ยังนั่ง งง อยู่ที่เดิม
'โรงเรียนประกาศตอนไหนวะ...' เธอได้แต่คิด
"อาจะ...." เสียงใสถูกกลืนลงไปในลำคอเมื่อเธอกำลังจะกล่าวถามเรื่องที่ตนสงสัยแต่กลับถูกประทับริมฝีปากหยักสวยลงมาบนริมฝีปากเล็ก
'ตึก ตัก' พลันหัวใจกลับเต้นระรัวของหญิงสาว ทำให้ใบหน้าใสอมชมพูเริ่มขึ้นสีระเรื่อที่ละน้อย
"อืม...."
แม้จะไม่ชำนาญด้านการจูบนักแต่เธอก็ยังสามารถจูบตอบชายหนุ่มได้อย่างนุ่มนวลดั่งมืออาชีพ
ลิ้นระรัวระเรียบไปบนริมฝีปากก่อนจะค่อยๆสอดเข้ามาถายในปากเล็ก
"อา.....อืมมม"
เสียงครางต่ำในลำคอของหญิงสาวเรียกความเสียวซ่านและอยากลิ้มรสหวานๆของชายหนุ่มมากขึ้น
มือหนาเริ่มเลื่อนเข้ามาล็อคบริเวณหลังคอให้แน่นส่วนอีกข้างค้ำโต๊ะไม่ให้ตนล้มไปทับ
การจูบกันอย่างเนิ่นนานจนลืมเวลาทำให้มีนักเรียนคนหนึ่งที่มาทำลายอารมณ์ให้เกิดสติขึ้นมาอีกครั้ง
"จารครับบ ยังไม่ครบสองนาทีอีกหรอผมเมื่อยคอแล้ว..."
เสียงนักเรียนชายคนหนึ่งดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มและหญิงสาวเริ่มมีสติขึ้นมาอีกครั้ง
และก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ลมหายใจของร่างบางเริ่มหดแห้งไป
"อา!....แฮ่กๆ" ริมฝีปากของทั้งสองผละออกจากกันอย่างเลี่ยงไม่ได้...
COMING SOON...
อิมเมจพระ-นาง : ผู้แต่งไม่มีจุดประสงค์ที่จะกล่าวอ้างให้บุคคลในรูปได้รับความเสียหายแต่เอามาเพื่อให้ผู้อ่านได้รับจินตนาการในการอ่านมากขึ้นเท่านั้นโปรดใช้วิจารญาณในการรับชม
ปล.เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แต่ง
1 เม้น = 1ล้านกำลังใจ
1 โหวต = 10 ล้านกำลังใจ
BY : วลีสรรค์
