เริ่มต้นคือลบ ตอนจบคือรัก

ลำดับตอนที่ #7 : เมื่อโชคชะตากลั่นแกล้ง 3

       ...ทำกล้าขึ้นมา แต่ไม่รู้ว่าห้องไหน บ้าเปล่าวะเรา

            ปลายพิรุณคิดพร้อมกับมองซ้ายมองขวาไปเรื่อยๆ เพื่อหาห้องของตัวเอง แต่ความสงสัยก็หายไปเมื่อเสียงสดใสดังขึ้น

                “ห้องแกอยู่ห้องสุดท้ายน่ะ”

                ปลายพิรุณหันไปมองเพื่อนสาวสุดสนิท “ขอบใจนะ”

                “อือ” พิมพ์ดาวตอบยิ้มๆ ก่อนจะเดินนำไปที่ห้องแล้วไขประตูห้องให้ “เข้าได้เลย”

                ปลายพิรุณทำตามที่เพื่อนสาวสั่ง ก่อนจะหันมาหาเพื่อนสาวที่ยืนยิ้มอยู่ตรงประตู

                “เข้ามาสิ” พิมพ์ดาวยิ้มเล็กๆ ก่อนจะเดินเข้ามา

                “ห้องไม่เล็กไปนะ” พิมพ์ดาวพูดพร้อมกับเดินมานั่งที่เตียง

                “ไม่นี่” ปลายพิรุณนั่งลงข้างๆ เพื่อนสาว “ทำไมถามแบบเนี่ยล่ะ”

                “แหม! ก็ตอนฉันไปบ้านแก ห้องนอนแกใหญ่กว่านี้ตั้งเยอะ” พิมพ์ดาวล้มตัวลงนอนบนเตียง “แล้วน้ารุ้งกะน้าพิรุณเป็นไงบ้างล่ะ”

                “แม่ก็สบายดี ส่วนพ่อน่ะเสียไปตั้งแต่ฉันจะเข้ามหาลัยแล้ว”

                พิมพ์ดาวหันมามองหน้าเพื่อนสาวอึ้งๆ “เป็นไรตายหรอ ตอนนั้นยังสบายดีอยู่เลย”

                “ตายในหน้าที่น่ะ” ปลายพิรุณพูดหน้าสลด “ฉันถึงได้มาเป็นตำรวจตามพ่อไง”

                “อ๋อ...ทีแรกก็ว่าจะถามอยู่ว่าทำไมถึงมาเป็นตำรวจ นึกว่าโดนบังคับมาซะอีก”

                “บ้า แกก็รู้ คนอย่างฉันใครบังคับได้”

                พิมพ์ดาวนึกถึงเพื่อนสาวสมัยประถมที่มีครั้งหนึ่งที่เธอโดนบังคับให้ไปแต่งตัวเป็นผู้หญิงในงานโรงเรียนตามกฎ แต่เธอก็ใช้เล่ห์เหลี่ยมต่างๆ นาๆ จนเธอเป็นคนเดียวที่แต่งตัวเป็นผู้ชายมาในงาน จากผลงานคราวนี้ทำให้เธอถูกยกย่องให้เป็น ‘ตัวแม่ของการแหกกฎ’ พิมพ์ดาวยิ้มน้อยๆ เมื่อคิดถึงตรงนี้ ก่อนจะดีดตัวมาตีไหล่เพื่อนสาว

                “พักผ่อนเหอะแก แล้วสองทุ่มก็ลงไปกินข้าวด้วยล่ะ” พิมพ์ดาวลุกขึ้นจากเตียงแล้วหันมายิ้มให้ปลายพิรุณ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปเลย ปลายพิรุณมองตามเพื่อนสาวก่อนจะเริ่มต้นจัดของทันที