คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การพบกันครั้งแรก 1
....บรรยากาศหลังเวทีแฟชั่นโชว์มันวุ่นวายแบบนี้นี่เอง เธอคิดก่อนจะเอาหลังพิงเก้าอี้แบบเซ็งๆ
“แต่งองค์ทรงเครื่องเสร็จแล้วหรอจ๊ะคุณเพื่อน”
ปลายพิรุณเงยหน้ามองเจ้าของเสียง “ไม่เสร็จแล้วฉันจะมานั่งเอ้อระเหยอยู่ตรงนี้หรอยะ”
ลำธาร เพื่อนสาวของปลายพิรุณ หัวเราะร่วนอย่างขำๆ ก่อนจะนั่งลงข้างเพื่อนสาวแล้วกระซิบข้างหู
“เป็นไง จากตำรวจสู่นางแบบ”
“ถ้าแกพูดอีกที ตรงหลังเวทีได้มีคดีนางแบบเตะสตัฟฟ์แน่” แล้วปลายพิรุณก็เอามือไปกุมขมับ “แม่เค้าคิดยังไงของเค้านะ ถึงได้ให้ฉันปลอมตัวเป็นนางแบบมาดูลาดเลาที่หลังเวทีเนี่ย”
“ก็แกหุ่นดีที่สุดไงคุณเพื่อน ฉันบอกแกไปเป็นร้อยครั้งแล้วนะ”
ปลายพิรุณส่งค้อนให้เพื่อน “เออ ว่าแต่แกไม่ไปดูแลนางแบบคนอื่นหรอ เดี๋ยวเค้าก็หาว่าแกลำเอียงหรอก วงการนี้มันยิ่งชิงดีชิงเด่นกันซะด้วย”
“เออ อุตส่าห์มานั่งคุยเป็นเพื่อนยังมาไล่กันอีก งั้นก็นั่งไปคนเดียวก็แล้วกัน”
“เอาแบบนั้นก็ได้ ชิ”
แม้ปากจะบอกแบบนี้ แต่พอลำธารทำท่าจะลุกไปอย่างที่พูด ปลายพิรุณรีบร้องเรียก ลำธารยิ้มกว้างก่อนจะนั่งลงตามเดิม
“ไม่ไล่แล้วหรอ”
“ไม่เอา ถ้าแกไปมีหวังฉันเฉาตายหลังเวทีแน่ๆ”
“วันนี้ไม่มีดอกไม้มาหรอเนี่ย แปลกแหะ”
“ดอกไม้อะไรของแก ของพี่เมษหรอ” พี่เมษที่ปลายพิรุณว่าก็คือ เมธา แฟนหนุ่มของลำธารนั่นเอง
“หลายนั้นเค้าไม่ส่งมาหรอก” ลำธารกอดอกเซ็งๆ
“แล้ว...ดอกไม้อะไรล่ะ”
“ดอกไม้เสี่ยงดวงไง ก็คนส่งเนี่ยเค้าจะสุ่มตัวอักษรภาษาอังกฤษมาสามตัว ใครมีทั้งสามตัวในชื่อจริงก็เอาดอกไม้ไป เสร็จแล้วคนที่ได้ก็ต้องออกไปหาคนที่ส่งมา”
“แกรู้มั้ยว่าใครส่งมา”
“เค้าลือกันว่าเป็นดาราสุดฮอตชื่อภูตะวันน่ะ”
“ไม่มีอะไรทำหรือไงอีตานี่”
“มาแล้วครับดอกไม้ประจำวันนี้”
เสียงสตัฟฟ์ชายที่ดังขึ้นทำให้เหล่านางแบบหันไปมองอย่างสนใจก่อนที่บรรดาสาวๆ ต่างส่งเสียงดังกันอย่างตื่นเต้น ปลายพิรุณมองภาพเบื้องหน้าอย่างสมเพช ก่อนจะหันไปกระซิบกับเพื่อนสาว
“นี่น่ะหรอ”
ลำธารพยักหน้าช้าๆ ปลายพิรุณทำหน้าเบื่อโลก ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดเล่น
“อักษรวันนี้คือ P R แล้วก็ Y”
เสียงบ่นเสียดายดังขึ้นทันทีที่สตัฟฟ์พูดจบ จนเวลาผ่านไปนานแล้วก็ยังไม่มีใครแสดงตัวสักคน จนลำธารนึกได้เลยหันไปสะกิดเพื่อนสาว
“แกสะกดชื่อภาษาอังกฤษแกมาดิ”
“จะเอาไปทำไม”
“บอกมาเหอะน่า”
“P-R-A-Y-P-I-R-U-N”
“เฮ้! คนนี้มีครบ”
สตัฟฟ์คนนั้นหันมาพยักหน้าให้ลำธาร ก่อนจะเดินเอาดอกไม้มายื่นให้ตรงหน้าของปลายพิรุณ ปลายพิรุณรับมาอย่างงงๆ ก่อนจะหันไปหาเพื่อนสาว
“อะไรอ่ะแก”
“ก็อย่างที่บอกน่ะแหละ”
ปลายพิรุณก้มลงมองช่อดอกไม้ในมือแบบงงๆ ก่อนจะเงยหน้าถามตาสตัฟฟ์ “ฉันต้องไปหาคนที่ส่งดอกไม้มาด้วยใช่มั้ย”
“ใช่ครับ ตามมาเลย”
สตัฟฟ์ชายเดินออกจากห้องไปทันที ปลายพิรุณมองบรรยากาศโดยรอบอันสุดแสนอึดอัดก่อนจะตัดสินใจเดินตามสตัฟฟ์ไป
ความคิดเห็น