ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Ep.1 (100%)
ั้แ่วันนั้นวันที่ผมไ้สบาับเือนมหาลัย ึ่เป็นนที่ผมแอบอบ ทำให้วันนั้นผมรู้ว่าเาไม่ไ้ยิ้มให้ผม....
แ่เายิ้มให้าราสาวในทีวี่าหา!
ประมาว่าผมหน้าแมาละเอียนหมอไม่รับเย็บ แ่โีที่ผมไม่ไ้ยิ้มอบอะไรนะ ผมแ่แอบถ่ายรูปเาเยๆ ่อนะรีบเ็บ้าวอแล้วลับหอทันที ็แหมะลัวเารู้นี่หน่าว่าผมแอบถ่ายรูปเา
ผม็เินเป็นนะรับ!
แ่วันนี้็เป็นเเ่นเิมที่ผมื่นเ้ามา็อาบน้ำแปรฟันแ่ัว เินออาห้อมาที่ึเรียนแบบสภาพผมไม่ไ้เ็ท ใบหน้าที่มีเพียแ่โโโมะโปะาๆ และแว่นสีำหนาเอะที่สวมใส่อยู่บนหน้า เรียไ้ว่า้นำรับเนิร์มาแ่ไล ใรเห็นผมเป็น้ออึ้ในวามเนิร์สุั้วอผม
เินหัวยุ่พร้อมับแบระเป๋าเป้ัวเอมานั่ที่โ๊ะ่อนาวบ้านเา หยิบปึหนัสืออให่มาวาเรียราวับห้อสมุส่วนัว่อนะพลิเนื้อหาที่้อเรียนวันนี้...
ใรๆ็บอว่าผมน่ะเหมือน เฮอร์ไมโอนี่2 แม้แ่อาารย์ยัเรียเลย ไม่ใ่ว่าผมบ้าเรียนอะไร ็มันว่านี่หน่าเลยหยิบหนัสือมาอ่าน็เท่านั้น
1 ั่วโม่อมา...
เหล่านัศึษาวิศวะเริ่มทยอยเ้ามาในห้อ ึ่มีผมประำที่อยู่้านหน้าสุริมหน้า่า เรียไ้ว่าเป็นที่ประำันเลยทีเียว นัศึษาแ่ละนเ้ามามีแ่ัวให่ๆ ผิวล้ำๆ หน้าโหล้ายโรป่าทุน นี่ผมมาลเรียนผิวิาหรือเปล่านะ? แ่วิศวะใ่ะไม่หล่อนะ นหล่อ็มี แ่แ่ยัไม่มา...
นัศึษาทุนนั่ันนเ็ม เหลือเพียแ่้าๆผมึ่ไม่มีใรมานั่และยัไม่เยมีใรล้านั่ นอาารย์เินเ้ามา ผมนี่รีบหยิบีทับปาาเลย ทุำพูออาารย์มันสำันะรับ เผื่อมีออ้อสอบ
รื
เสียเปิประูห้อทำให้เป็นที่สนในผม้อหันไปมอ นี่ใรล้ามาสายเนี่ย ็รู้อยู่ว่าวิานี้อาารย์เ้มแ่ไหน!
"ปาร์านยอลรายานัวรับ!"
○□○
อุแหมะเ้า!
ผมนั่อ้าปา้าเมื่อเห็นนที่เินเ้าห้อมาเป็นใร นั่นานยอล! นที่ผมแอบอบไละ!!
"ทำไมมาสาย"
อาารย์เอ่ยถามานยอล้วยน้ำเสียเรียบๆ แ่านยอลลับยิ้มสใสราวับว่าไม่เยโนทำโทษั้นแหละ
"ผมไป่วยแมวบน้นไม้รับ เลยมาสาย"
านยอลอธิบาย่อนะมีเสียหัวเราะานัศึษาบานามมา รวมไปถึผม้วย มาสายเพราะไป่วยแมวเนี่ยนะ? เื่อเาเลย...
"่าเถอะ ไปนั่ที่ไ้แล้ว วันนี้เราะ...."
อาารย์ไม่ไ้ว่าอะไร่อนะเริ่มเ้าบทเรียน ส่วนานยอลที่มอหาที่นั่็เินรมาที่ผม
็มันมีที่ว่า้าๆผมที่เียวอ่ะ!
"อนั่้วยนะ"
ผมพยัหน้าอย่ามึนๆ เมื่อู่ๆานยอลเาอมานั่้าๆผมบอทีว่าผมไม่ไ้ฝันไป!! านยอลยิ้ม่อนะนั่ล้าๆผม เาเปิระเป๋าัวเอ่อนะหยิบสมุและีทออมาพร้อมับวานหาอะไรบาอย่าในระเป๋า
"เออ..อยืมปาาหน่อยสิ"
ผมรีบแหวระเป๋าินสอัวเอ่อนะยื่นปาาไปให้........บับ! ผมยื่นปาาสีมพูสุะฟรุ้ฟริ้ไปให้านยอล ผมวระหยิบอันอื่นที่ไม่ใ่แท่นั้นสิ โธ่~
"อบในะ"
านยอลรับมา่อนะยิ้มๆ เาวาระเป๋าล่อนะเนื้อหาบนระานลสมุ ผมแอบมอเาผ่านหาา็เห็นถึรัสีออร่าวามหล่อ
ผมที่ปล่อยลมาสุแสนะเฟอร์เฟ็ ิริยาท่าทาที่แมนสมับเป็นผู้าย ยิ่ใส่เสื้อ้อปยิ่เท่! โอ้ย~ ผมนี่แทบไม่มีสมาธิเรียนเลย
"แบฮยอนออมาทำ้อนี้สิ"
อาารย์เอ่ยเรียผม ่อนที่ผมะยับแว่นแล้วเินไปที่หน้าระาน โทย์หมูๆแบบนี้ผมทำไ้ สบาย~
"เ่มา ้อนี้มีบานอาะทำไม่ไ้ ็ไปศึษาหรือถามแบฮยอนูนะ เอาละ้อ่อไปือ..."
ผมเินลับเ้าประำที่่อนะเห็นว่าานยอล้อที่ผมไปทำบนระาน เออ...แ่ที่านยอลมันผิไปัวนึอ่ะ
"+c ไม่ใ่ -c"
ผมบอานยอล นานยอลหันมาหาผม อ๊ะ! ผมลืมัวอีแล้ว! นี่มันานยอลนะเว้ย!! แบฮยอนแพูอะไรลไป!!!!
"อบในะที่บอ"
านยอลยิ้มให้ผม่อนะใ้ยาลบแ้ ผมที่ำลัอ้าปาเหวอ ผมนึว่าเาะโรธผมะอี
"เอาล่ะ านิ้น่อไปือ านู่ สรุปเนื้อหาไฟฟ้าำลัมา แล้วอาทิย์หน้าอธิบายหน้าั้น เอาล่ะเลิลาส"
อาารย์เอ่ย่อนที่ะเินออไป ผมที่ำลันั่านที่อาารย์สั่อยู่็ไม่รู้เลยว่ามีนนั่มอผมอยู่
"ื่อแบฮยอนใ่ไหม?"
ู่ๆานยอล็เอ่ยประโยที่ผมไม่ิไม่ในว่าะมีวันนี้ านยอลเาเรียื่อผม เาเรียผม!!
"รู้ไ้ไอ่ะ"
ผมถามลับไปแบบไม่ทันไ้ิ านยอลียิ้ม่อนะอบ
"็มันเียนอยู่บนหนัสือ"
เพล้!
ผมละื้อบื่อริๆ ไม่น่าถามไปเล้ย! หนัสือ็มีื่อผมนี่ นายพลาอีแล้วแบฮยอน!
"อ่อออ"
ผมเนียนทำเป็นพยัหน้า่อนะเ็บหนัสือใส่ระเป๋า อายถึอายที่สุ ถ้าผมหายัวไ้ผมทำไปนานแล้ว
"มีู่หรือยั?"
านยอลถามผม่อ นผมหันหน้าไปหาเา.... นี่เาะ่าผมให้ไ้ใ่ไหมับรอยยิ้มพิาเนี่ย!
"ห่ะ?"
"ู่ทำรายานน่ะ ะไ้ทำ้วยัน"
หวิ้ว วิ้ว~
นี่ไม่ใ่ฝันใ่ไหม บอผมที! ผมไม่ไ้ฝันว่าเือนมหาลัยเาวนผมทำรายานู่ใ่ไหมมมม!!!
"...."
"นี่ฟัอยู่หรือเปล่า"
านยอลใ้มือโบใล้ๆหน้าผม นผมไ้สิ่อนะระพริบาปริบๆ บ้าหน่า อย่าานยอลเนี่ยนะะทำรายานับผม ผมฝันไปแน่นนอน!
"สรุปว่าทำรายานู่ันนะ อเบอร์หน่อยสิ"
ห่ะ! านยอลอเบอร์ผม!!!
พอันทีแบฮยอน นายื่นาฝันหวานะ!!
"เบอร์?"
"อืม เอาไว้ิ่อเวลาทำรายานน่ะ"
านยอลหยิบโทรศัพท์ัวเอออมารอรับำอบผมท่าเียว นี่ะะไม่ใ่ผมเล่นัวเลยสิ
"09×-×××-×××××"
ผมบอเบอร์ัวเอไป่อนที่านยอละรีบเมมเ้าเรื่อัวเอ
านยอลเ็บโทรศัพท์ัวเอแล้ว็ยิ้มให้ผมอีเป็นรอบที่เท่าไหร่็ไม่รู้ ถ้าะยิ้มให้ผมใสั่นแบบนี้ ่าผมให้ายเลยีว่า
"โทรไปไ้อนไหนบ้าล่ะ"
านยอลถามผมพลาเ็บสมุลระเป๋าัวเอ
"็....ไ้ทุเวลา...ยเว้นเวลานอน"
ผมอบ่อนะพยายามเ็บอให้เ้าระเป๋า นี่ผมยัี่รอบๆ็ไม่เ้าสัที!
"มา เี๋ยว่วย"
ึ๊!
ราวับระแสไฟฟ้าไหลเวียนเ้าสู่ปลายนิ้วอผม น้อรีบัมือเ้าหาัวเอ เพียแ่านยอลสัมผัสมือผม านยอลเยหน้ามอาผม่อนะเอ่ยประโยที่ทำให้ผมใเ้นรัว...
"ที่บอว่าโทรไ้ทุเวลา ยเว้นเวลานอน..."
ึั...ึั....ึั....
"แล้วเวลาิถึ...็โทรไ้ใ่ไหม?"
#แบีาน
ทอล์ส่ท้าย
ล่อนำหนเพราะระแสอบรับีเินา ิๆ
เรื่อนี้เราะพาไปนอ่านไปสู่ฟินแลน์แนานแบนะะ อย่าที่บอ แบเนิร์ แบอ่อน่อโล แบึน แบไม่รู้วามร้ายอานยอลหรอะ! มาสั้นๆแ่ฟินยาวๆ?
รัเรื่อนี้ันเยอะๆนะ อมเม้นเป็นำลัใ แล้วะรีบลให้ฟินันทั่วหน้า รันอ่าน ุ๊บๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น