~ยัยเปิ่น ที่รักของ นายหล่อ~

ลำดับตอนที่ #1 : เพื่อนใหม่(แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้)

           
        เฮ้อ ฉันตอนเช้ามาเเลบิดขี้เกียดไปมาอยู่บนเตียง และเหลือบตาไปดูนาฬิกา โอ้พระเจ้าทำไมวันนี้ฉันตอนเช้าจัง อ๋อ..จะไม่ให้ฉันตื่นเช้าได้ยังไง ก็เมื่อคืนมัวมองแต่เพดานห้องเพราะนอนไม่หลับ อิอิก็วันนี้อะเป้นวันเปิดเทอมวันแรกนี่นาแป็นวันเเรก และก็เป็นวันแรกที่ฉันจะได้ไปโรงเรียนกะพี่ชายสุดหล่อของ ช้านนน ด้วยค่ะ อิอิ แค่คิดก็หนุกแล้วค่ะ 
        ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วกะส่งกระจกยืนหมุนไปหมุนมา เพื่อมองชุดนักเรียนใหม่และคิดถึงโรงเรียนใหม่ เพื่อนใหม่ๆ แล้วก็อะรัยใหม่ๆอีกเยอะแยะที่กำลังจะเกิด ชั้นเดินลงมาจากห้องนอนเพื่อจะมากินอาหารเช้า
    "แยมลูก ทำไมวันนี้ตื่นเร็วจัง ตื่นเต้นละซิ อืมๆแล้วเด๋วไปปลุกพี่แพนมาด้วยนะ แยม"
    แม่หันมาบอกฉันจากในห้องครัว
     ฉันขึ้นไปชั้นสองเพื่อจะไปห้องนอนของพี่แพน โหๆๆ นี่หรอค่ะห้องชายฉันที่ทั้งหล่อทั้งเรียนเก่งแถมยังเป็นขวัญใจสาวๆในโรงเรียน มีแกของเกะกะไปหมด ชิว์ หล่อซะป่าวฉันละไม่ชอบเอาสะเลยคนหล่อแต่ทำตัวแย่
    "พี่แพนตื่นได้แล้ว พี่แพน พี่แพน พี่แพนโว้ยจะให้น้องสาวสุดสวยอย่างฉันต้องปลุกไปถึงไหนยะ"
    ฉันพยายามปลุกพี่แพนสุดริส
     "เอ้อ ๆ พี่ตื่นแล้วจ๊ะน้องสาวสุดสวย แหม ใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนพี่แล้วสวยแหะ"
    ฉันเขินนิดๆก่อนจะบอกพี่ชายว่า
    "ไปอาบเรวดิ เค้าอยากจะไปโรงเรียนไวๆแล้ว"
            ฉันนั่งรอพี่แพนอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จแล้วเรา สองคนก็ลงมาทานข้าวพร้อมกัน ฉันกับพี่ชายรักกันมาก ก็เพราะเรามีกันอยู่สองคนพี่น้องเอง พ่อเราก็จากเราไปนานเป็นปีแล้วพี่แพนเลยรักฉันมาก
       "อ้าว สองคนพี่น้องมาทานข้าวเช้าแล้วรีบไปโรงเรียนเถอะธจ๊ะ ดูดิแพนดูน้องดิ ตื่นเต้นไม่อยากจะกินข้าวแล้ว"
       แม่พูดแซวๆฉัน ทำให้พี่แพนหัวเราะไปด้วย
      "แม่อะ หนูไม่ได้ตื่นเต้นขนาดนั่นนะ
      "ปะไปกัน พี่ทานข้าวเช้าเสร็จแล้ว"
        พี่แพนหันมาบอกก่อนจะส่งยิ้มให้
               เมื่อได้ยินพี่แพนบอกอย่างนั่น ฉันก็เดินตามพี่แพนไปที่รถ  อะนั่น รถใครอะ สวยจังเลยอยากนั่งจักเลยอะทำไงดีเน้อ
        "ยื่นบื้อ อยู่ได้พี่เรียกตั้งนานแล้วนะ ขึ้นรถเร็ว"
         พี่แพยชะโงกน่ามามองอย่าง งง
        "พี่แพนใครเค้าอะไปนั่งทำไม เด๋วเจ้าของเค้ากะว่าเอาหรอก ชิว์อยากมีรถบ้างละสิ"
        ฉันกับพี่แพน ก็นั่นมันรถใครก็ไม่รู้อยู๋ดีๆไปนั่งรถเค้าเฉยเลย แล้วยังดันมีกุญแจรถเค้าอีกร้ายกาจที่สุด
        "อ๋อ รถคันนี้อ่ะหรอ แม่ซื้อใครพี่แพนเค้าเองแหละจ๊ะ พี่แพนเค้าอายุครบ 18 แล้วแม่เลยซื้อให้ สวยมั้ยล่ะ แต่อย่างอนนะจ๊ะเดียวแยมอายุครบ 18 เมื่อรัยแม่ก็ซื้อใครแยมบ่าง"
          แม่พูดยิ้มๆ พร้อมกับพี่ทำน่าเยอะเย้ย
        "เรวดิขึ้นรถเดี๋ยวรถติดไปโรงเรียนไม่ทันนะ"
           พี่แพนพูดเร่ง พรางเปิดประตูรถใคร แต่เอ๊ะแม่ซื้อรถให้พี่แพนตั้งแต่เมื่อรัยวะ งง
                  ตลอดทางที่ฉันกับพี่แพนนั่งรถมา เราสองคนก็คุยเรื่องโรงเรียนใหม่ที่ฉันกำลังจะเข้าไปเรียน แล้วก็เรื่องอีกมากมายที่พี่แพนเล่าให้ฟัง อิอิ ชักอยากจะให้ถึงโรงเรียน ไวๆ เเล้วสิ มันต้องกว่าที่คิดแน่เลย 5555555  มีความสุขจัง

          "แยม ถึงแล้วลงมาเร็ว "  ฉันพยักน่าหงึกหงักกอ่นจะลงมาจากรถ
          "พี่แพนทำไมเค้าต้องมองเราแปลกด้วย น่าเค้ามีรัยหรอ ดูดิมองกันใหญ่เลย"
            ฉันหันไปถามพี่แพน ที่ทำน่ายิ้มก่อนจะตอบว่า
          "ไม่มีรัยหรอก พวกนั่นคงนึกว่าเราสองคนเป็นแฟนกันม้าง"
          "บ้าหรอ ใครเค้าจะคิดอกุศลแบบนั่น"
          "มีละกันน่ายัยน้องสาว"
           พี่แพนพูดก่อนจะดึงฉันไปทางสวนข้างโรงเรียน เราสองคนพี่น้องเดินไปถึงสักพัก ฉันก็เหนนักเรียนชายกลุ่มนึง ที่ทางจะน่าตาดีมากซะด้วย ดูจากนักเรียนหญิงที่เดินผ่านไผ่นมาต่างมองกันตาไม่กระพริบ
          "เอ้ย แพนไงวะเมื่อวานเปนไงบ้าง แล้วเอาสาวที่ไหนมาด้วยวะ ไม่เจอกันแค่วันเดียวเอง"
          "ก็ไม่เปนรัยนี่หว่า แล้วที่ไม่ใช่สาวที่ไหนโว้ย นี่แยมโรลน้องสาวกูเอง"
          "บ้าแล้ว ไอ้แพนไม่เหนมึงเตยบอกกูเลยว่ามึงมีน้องสาวน่ารักแบบนี้ด้วย"
          "ก้อกูบอกอยู่นี้ไง กูแค่ไม่อยากให้พวกมึงรู้นี่นาว่ากูมีน้องสาวอะ"
          นี่คือบทสนทนาระหว่างพี่แพนกับเพื่อนๆของพี่แพน
          "น้องแยมโรลเปนน้องสาวไอ้แพนจิงหรอคับ มะเหนจะเหมือนกันเลย"
         คนนึงที่โน่ตาจะเป็นลูกไทย-ญี่ปุณพูดขึ้น
           "รัยของมึงไอ้ซานจินี่น้องสาวกูนะเว้ยจะจีบน้องสาวกูหรอ  เอ้อลืมไปแยมไอ้พวกนี้เพื่อนพี่เอง ไปนั่นอะที่คุยกะแยมมะกี้ชื่อไอซานจิ พ่อมันเปนคนญี่ปุณอ่ะ แต่ช่างหัวมันเถอะมันบ้าม่ออะ"
           "แล้วนั่นก้อไอ้อองเดมันเปนลูกครึ่งเหมือนกัน แต่มันบ้าอยากเป็นคนไทย"
           "ไอ้เอฟ มึงช่วยมาทางนี้หน่อย เอ้อ ไอ้นี่ชื่ออฟมันเป็นพวกถ้ำมองอะ"
            "พี่แพนมีคนคบแค่นี้หรอ ไมมีน้อยจัง"
             พอฉันพูดจบประโยคพวกเพื่อนๆพี่แพนก้อพากันเราะคิกคักกันใหญ่เลย ฉันถามเเบบนั่นมันน่าขำมากนักหรอยะ
            "มีเยอะกว่านี้แต่พวกมันยังไม่มากันอะเด๋วมันก็มารอแปปนึงน้องแยมโรลจะได้เหนกลุ่ม F4 ฮ่าๆๆ"
             ช่างคิดนะค่ะคุนพี่พวกพี่อะถึงจะเปรียบกับ F4 ได้ก็เถอะ 
             "ใช่ ไอ้อองเดยังไม่มาอีหรอวะ ไมวันนี้มันมาช้าจังวะ "
            พี่แพนถามหาพี่ชายที่ชื่อองเดจากพี่ ซานจิ และก้อพี่เอฟ เอ๊ะพูดถึงพี่เอฟ อุ๊ย พี่เอฟแกน่ารักจังเนอะน่าไทย แต่ตัวขาวโจ๊ะๆเลย5555 คิดบ้ารัยยะยัยแยมโรลนั่นเพื่อนพี่แกนะค่ะ
            "เหนว่าวันนี้น้องมันกะมาเข้าใหม่เหมื่อนกันอะ ชื่อรัยวะจำไม่ได้เพิ่งมาจากเกาหลีอะ ช่างมันเถอะเด่วก็รู้เองแหละ"
            พี่ซานจิพูดกับพี่แพนก่อนหันไปเพื่อมองหาพี่อองเดรัยนั่น คนเกาหลีรัยวะชื่อองเด ส่งรัยจะลูกครึ่งอีกดิ โรงเรียนนี้ไมมันมีแต่ลูดครึ่งฟะ 
            "เอ้อ น้องแยมโรลครับ แล้วน้องแยมโรลอยู่ห้องไหนอะคับ"
            "ห้อง 5 ค่ะ แต่ยังไม่รู้จักใครสักคนเลยอะค่ะ เพราะไม่ได้มาปฐมนิเทศค่ะ แล้วพี่เอฟเรียกแยมเฉยๆก็ได้ค่ะ แยมโรลมันเต็มยศเกินไป"
            ฉันนั่งคุยกับพี่เอฟอย่างสนุกสนานจนพี่แพนและพี่ซานจิหันมาคุย อิอิ พวกเพื่อนพี่ช้านนี่หล่อทุกเลยเลยแหะ โดนเฉพาะพี่เอฟอะ หล่อมากเลยอะ อิอิ อยากอยู่ตรงนี่นานจัง ดูๆแล้วสาวกลุ่มนั้นที่นั่งมองเราอยู่สงสัยจะอิจฉาน่าดู 555 ก็ฉันสวยไงยะ เลยมีหนุ่มหล่อน่าตาดีๆมาห้อมล้อม  
               "เฮ้ยไงว่ะ ไอ้อองเด ไมวันนี้มึงมาช้านักวะเปลื่อยให้พวกกูรอตั้งนาน แล้วไหนน้องมึงฟะ"
                "นี่ไง น้องชายกูชื่อ ออตโต้ 5555555  หล่อน้อยกว่ากูนิดหนึง"
                "หวัดดีออตโต้ หล่อขึ้นเปนกองเลยนะ จำพี่แพนเค้กได้ปะ ฮ่าๆๆๆ สงสัยจำไม่ได้วะ"
                "ใครบอกผมจำไม่ได้คับพี่แพนเค้ก คนที่น่าหล่อน้อยกว่าผมะอะแล้วชื่อยังเหมือนผู้หญิงอีกผมจำได้ติดตาคับ"
                 "จำได้ก็ดีแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ กูหล่อจนไปออตโต้มันจำกูได้เลยเว้ยไอ้อองเด"
                  พี่แพนพูดอย่างภาคภูมิใจในความหล่อของตัวเอง
                 "ไอ้ซานจิ ไอ้แพน ไอ้เอฟ แล้วนี่สาวน้อยคนนี้มานั่งที่โตะเราได้ไงวะ น่ารักด้วยวะ"
                 พี่อองเดพูดขึ้น แล้วมิงน่าฉันอย่างสงสัย
                  "ก็น้องแยมเค้าเปนน้องสาวไอ้แพนเว้ย ไอ้แพนมันหวงเว้ยอย่าจ้องนาน กูก็หวงด้วยเหมือนกันน้องเพื่อนนี่หว่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
                   "ไอ้แพนมึงไปมีน้องสาวตั้งแต่เมื่อรัยวะทำไมมึงไม่เหนบอกกูเลยวะ ทีกูมาน้องชายกูยังบอกมึงเลยไอ้เวนนี้ น้องสาวน่ารักด้วย"
                  พวกเพื่อนๆพี่ชายฉันคุยกันอย่างสนุกสาน จนถึงเวลา เค้าแถว 
                   "ปะแยมไปเข้าแถวกัน เด๋วพี่พาไปเข้า"
                   "แหมกูหมั่นไส้วะ น้องแยมเค้าดตแล้วนะเว้ยนะหวงรัยหนกหนาวะ ใช่ป่ะน้องแยม"
                 พี่เอฟพูดแซวพี่แพน อย่างขำๆ
                    "เด๋วเค้าเดินไปเองก็ได้พี่แพนไปเข้าแถวเถอะ"
                     "ไปเองได้แน่ใจนะ แล้วพี่จะไปหาที่ห้องนะ" 
                  ฉันได้แต่พยักน่าหงึกหงักตอบพี่แพน
                           ฉันเดินไปเข้าแถวแต่ก็หาแถวไม่เจอก็ฉันไม่ได้มาปฐมนิเทศนี่นาจะรู้ได้ไงว่าแถวอยู่ไหน ฉันเดินละเกะละกะไปหมด 5555555 ก็หาแถวไม่เจอนี่นา แต่อยู่ดีๆก็มีมือมาดึงคอเสื้อฉันไว้