รักหมดใจ ยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #3 : เรื่องวุ่นวุ่น วันเปิดเทอม

บทที่ 3
         เรื่องวุ่นวุ่น วันเปิดเทอม

 "อาเลียว  อาเลียว ม้าว่าลื้ออย่าไปโรงเรียนเลยน้าาา..."
   อาม้าพยายามคะยั้นคะยอไม่ให้ผมไปโรงเรียน แต่ยังไงซะผมก็ไม่ยอมซะหรอก คนอย่างผมไม่มีวันขาดโรงเรียน
 "ไม่ได้หรอกม้า อั้วไม่อยากขาดโรงเรียน"
 "แต่ลื้อเป็นไข้อยู่นะ อาเลียวขาดสักวันม่ายเปงรายหรอกน้าาา ม้าว่า"อาม้ายังไม่ยอม เฮ้อ!!!เพราะยัยนั่นแท้ๆผมถึงได้เป็นอย่างนี้  ใช่สิก็ตั้งแต่วันที่กลับมาจากสวนสนุกผมก็จับไข้เลย จะไม่จับไข้ได้ไงในเมื่อเครื่องเล่นมันน่ากลัวออกขนาดนั้นอ่ะ แถมยังโดนยัยต้นข้าวต่อยอีก มันก็ต้องจับไข้เป็นธรรมดา โดยเฉพาะผมที่ไม่ค่อยได้ออกไปไหนด้วย เจออย่างงี้เลยเสร็จ  นี่ก็ผ่านมาตั้ง 3 วันแล้วนะเนี๊ยะ
 "ม้าถามจิงจิงนะ ลื้อกับเพื่อนลื้อไปทำอะไรกัน กลับมาลื้อถึงได้จับไข้หยั่งงี้ฮ้าาา  แล้วยังรอยชํ้าบนหน้าลื้ออีก"
   เอาไงดีว้าาาตู  ขืนบอกว่าโดนยัยต้นข้าวต่อยมา มีหวังเรื่องยาวแน่
 "อั้วล้มหน่ะม้า"ผมจำใจโกหก
 "เฮ้อ!!! พักนี้ลื้อเนี๊ยะใจลอยบ่อยน้าาา  อาเลียว ลื้ออ่านหนังสือหนักไปรึป่าว"อาม้าซักด้วยความเป็นห่วง
 "เอาหน่า...คราวหลังอั้วจะระวังนะม้า"ผมบอกม้าแบบขอไปที แต่จะว่าไปเราก็ควรระวังจิงๆนั่นแหละ โดยเฉพาะยัยต้นข้าว นั่นหนะตัวอันตรายเลยเจอยายนี่ทีไรมีแต่เรื่อง
 "เออ แล้วลื้ออย่าไปบอกเพื่อนลื้อล่ะ ว่าม้าเอาของเยี่ยมไข้ของลื้อมาขายหนะ ลื้ออย่าไปบอกเชียวน้าาา..."
   เออ ลืมบอกไปพอผมกลับมาจากสวนสนุกกับยัยนั่น วันต่อมายัยนี่ก็ชวนผมไปเที่ยวอีก โชคดีที่ผมจับไข้สะก่อน ไม่งั้นไม่รู้ต้องเจอกับอะไรอีกบ้าง  แต่พอยัยนั่นรู้ว่าผมไม่สบายเท่านั้นแหละ  ก็รีบมาที่บ้านผมแถมยังเอาซุปไก่สกัดมาเยี่ยมผมอีก 3 ลังใช่ 3 ลังจิงๆ  กะให้ผมกินจนพุงแตกตายเลยมั้ง  พอยัยนี่ไปอาม้าก็เลยเอาแบ่งไปขาย ผมได้กินจริง ๆ 2 ขวดเท่านั้น(อาม้าบอกว่ามันแพง เก็บไว้ขาย ได้กำไรกว่า) เฮ้อ!!!
 "อั้วไปโรงเรียนแล้วนะม้า"ผมรีบบอก เพราะเห็นอาปาสตาร์ทรถรออยู่แล้ว เอาล่ะ เปิดเทอมใหม่เริ่มต้นขึ้นสักที
   .............................................................................................................
   ผมไปถึงโรงเรียนก็ 7 โมงกว่าแล้ว  แน่นอน อาปายังอารมณ์เสียจับการจราจรเหมือนเดิม  ได้ยินเหมือนกับว่าต่อไปจะให้ผมมาเอง  ไม่เอาน้าาา  ผมไม่อยากมาโรงเรียนเอง ผมอยากมากับอาปามากกว่า จะว่าไปผมกับอาปาก็ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่  ผมจะสนิทกับอาม้าแล้วก็เจ๊ดาวมากกว่า จะเป็นเพราะอะไรนั้นผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่การที่อาปามาส่งผมที่โรงเรียนมันทำให้ผมรู้สึกว่าได้ใกล้ชิดกับอาปามากขึ้น

   ผมมุ่งหน้าขึ้นห้องเรียนกะจะขึ้นไปจองที่ข้างหน้า  จะได้ตั้งใจเรียนให้มากๆ ความจริงผมกะจะมาตั้งแต่ 6 โมงครึ่ง แต่เป็นเพราะผมจับไข้เลยลุกไม่ไหว  เฮ้อ!!! ตูล่ะเครียด  ไม่รู้ว่าใครจะเอาที่นั่งกันไปหมดรึยัง พวกเด็กห้องเก่งยิ่งอยากแย่งที่นั่งข้าง
หน้ากันอยู่ด้วย และทันทีที่ผมก้าวเข้าห้อง....
 "ไอเดียว ๆๆๆ ทางนี้เว้ย"เสียงคุ้นหู ไอคีมนั่นเอง
 "อ้าวไอคีม  ทำไมมานั่งเอาตรงนี้วะ"ผมถามมันไป  เพราะเห็นมันได้ที่นั่งที่ค่อนไปทางด้านหลังซะแล้ว"ทำไมไม่จองที่ข้างหน้า"
 "โธ่!!! ไอเดียว ข้าก็จองแล้วนะเว้ย แต่มันติดอยู่นิดเดียวหวะ...คะ คือ แกเห็นคนที่น่ารักๆ ที่นั่งข้างหน้านั่นมะ"ไอคีมพูดพลางชี้ให้ผมดู  นั่นมันยัยคนที่ไอคีมไปหลีตอนวันปฐมนิเทศนี่หน่า"เค้าชื่อยูกิ  น่ารักเนอะ เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นด้วยนะเฟ้ยเค้ามาขอนั่งตรงนั้น  ข้าเลยให้เค้าไป"
 "เอ็งให้เค้าไปได้ยังไง เอ็งก็รู้ว่าข้าสายตาสั้น แล้วก็..."
 "เออหน่าๆ  ข้ารู้ข้าขอโทษแล้วกัน  ไหนๆ แล้วนั่งตรงนี้เถอะวะ เอ็งจะให้ข้าไปขอที่เค้าคืนหรอวะ คนหล่อๆ ที่สุดแสนจะเป็นสุภาพบุรุษอย่างข้า ทำไม่ได้หรอกเว้ย"นั่นไงไอคีมแย่งผมพูดอีกแล้ว แถมยังชมตัวเองอีก เอาวะนั่งตรงนี้ก็ได้

   ทันทีที่เริ่มคาบแรก อาจารย์ก็ให้แนะนำตัว แย่ล่ะหว่า ผมไม่ชอบการพูดต่อหน้าประชุมชนเลย ทีละคนด้วยจะพึ่งใครก็ไม่ได้
ทันทีที่คนแรกเริ่มรายงานตัว ผมก็หันมองหน้าคนอื่นๆ รอบห้อง เอ๊ะ!!! ยัยต้นข้าวไปไหน ถ้ายัยนั่นสอบได้ที่หนึ่งก็ต้องอยู่ห้องนี้สิ  ไปไหนนะ ช่างเหอะไม่รู้จะไปสนใจทำไม
 "เฮ้ยๆ  ไอเดียว น้องยูกิของข้ารายงานตัวแล้วหวะ"ไอคีมรีบบอกผม ว่าแต่ยัยยูกิอะไรเนี๊ยะ ไปเป็นของเอ็งตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ ไอนี่ ตู่เอาเองอีกแล้ว แต่ยัยนี่ก็น่ารักจริงๆ นั่นแหละ แต่แบบนี้ผมไม่ค่อยชอบอ่ะ มันก็น่ารักนะแต่ผมว่ามันดูปัญญาอ่อน
ไปหน่อย  อีกอย่างพี่ริต้าสวยกว่านี้ล้านเท่า ผมฟันธง!!!
 "ไฮ่  สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ชื่อยูกินะคะ ญาริกา  ฟุชิคาวะ เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นค่ะ คุณพ่อเป็นญี่ปุ่น คุณแม่เป็นคนไทย ที่บ้านทำธุรกิจหลายอย่างค่ะ อ้อ! เป็นสปอนเซอร์ให้กับโรงเรียนด้วยนะคะ นิสัยส่วนตัวก็น่ารักอ่ะค่ะ น่าคบ ชอบช่วยเหลือ มีเมตตา เข้า
กับคนง่ายคืออัธยาศัยดีอ่ะค่ะ....."อะไรของยายนี่เนี๊ยะ โฆษณาสรรพคุณของตัวเองซะเสร็จสรรพ  มั่นใจอะไรอย่างนี้แม่คุณ แล้วระหว่างที่ยายยูกิ ยูกะอะไรนี่กำลังรายงานตัวที่สุดแสนจะยาวยืดอยู่นั้นเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
  เอี๊ยดดดดด  โครมมมมมม!!!
   เด็กผู้หญิงที่ไหนไม่รู้วิ่งเข้าห้องมาชนกับยายยูกิที่รายงานตัวอยู่หน้าห้องเข้าอย่างจัง ทั้งห้องรวมทั้งอาจารย์เองก็ตกใจทำอะไรไม่ถูก  ยัยยูกิร้องกรี๊ดดังลั่นแล้วดิ้นแด็กๆ อยู่บนพื้น  ส่วนยายคนที่ชนก็ยืนขึ้น เฮ้ย!!! นั่นมันยายต้นข้าวนี่หว่า  เอาแล้ว สร้างเรื่องอีกแล้ว
 "ขะ ขอโทษค่ะอาจารย์พอดีหนูมาสาย"ยัยต้นข้าวหันไปบอกอาจารย์  แล้วยื่นมือไปช่วยยัยยูกิ"ขะ ขอโทษนะ...คะ คือชั้นไม่ดะ..." 
 "กรี๊ดดด!!! แกรู้มั้ยชั้นลูกใครฮ้าาา  ตาอ่ะมีรึปล่าวหรือมีไว้แค่ประดับบนหน้าไม่ให้คนด่าว่าพิการฮ้าาา"ยัยยูกิเปิดศึกด่าทันที (ไหนบอกว่าใจดีมีเมตตาไงฟะ)และดูเหมือนว่ายายต้นข้าวจะเดือดขึ้นมาแล้วเหมือนกัน
 "ก็ชั้นขอโทษเธอแล้วไง จะเอาอะไรอีก ก็คนมันไม่ได้ตั้งใจ จะเอายังไงอีกล่ะ ส่วนเธอจะเป็นลูกใครนะชั้นไม่สนหรอกนะ แล้วตาชั้นหนะก็ไม่ได้มีไว้แค่ประดับบนหน้า เข้าใจมะ"ยัยต้นข้าวตอกกลับ ยัยยูกิแย่แน่ ถึงแม้ว่าเราจะเพิ่งรู้จักกันนะยูกิแต่ชั้นก็
จะไปงานเธอแน่นอน เสียดายเธอยังไม่ได้ลาพ่อแม่เธอเลย  ผมคิด แต่ก่อนที่เหตุการณ์จะลุกลามใหญ่โตไปกว่านี้ อาจารย์ผู้ที่น่าจะมีบทบาทมาตั้งแต่แรกก็พูดแทรกขึ้น
 "เอาล่ะพอทั้งคู่  เธอ..."อาจารย์ชี้ไปที่ต้นข้าว"ครูจะถือว่าวันนี้เป็นวันแรก ครูจะไม่ลงโทษเธอที่มาสาย แต่อย่าให้มีอย่างนี้อีก เข้าใจมะ"อาจารย์ดุยัยต้นข้าว ในขณะที่ยัยยูกิทำหน้าตาเยาะเย้ยน่าหมั่นไส้ "เธอก็เหมือนกันญาริกา ทีหลังอย่าทำกิริยาน่ารังเกียจแบบเมื่อกี้อีก ครูไม่ชอบ แล้วไปนั่งที่ได้แล้ว"อาจารย์หันมาดุยัยยูกิบ้าง ยัยต้นข้าวออกอาการสะใจอย่างเห็นได้ชัด
 "แต่อาจารย์คะ  หนูยังรายงานตัวไม่เสร็จเลยนะคะอาจารย์"ยัยยูกิแย้ง
 "ไปนั่งที่!!!"อาจารย์ออกคำสั่ง จนยายยูกิต้องยอมเดินกลับไปนั่งที่ แต่ยังไม่วายกระทืบเท้า แถมยังนั่งกระแทกเก้าอี้ประชดอีก  เฮ้อ!!!ไอคีมข้าว่าเอ็งชอบคนผิดสะแล้ว "ส่วนเธอ..."อาจารย์หันไปทางยายต้นข้าว"ไปนั่ง แล้วออกมารายงานตัว"ยายต้นข้าวเดินมามองผม มองไอคีม ดูเหมือนว่าจะไม่พอใจที่ไอคีมมานั่งข้างผม แล้วหันไปอีกด้านเห็นที่ว่างที่ดูเหมือนเค้าจะเชิญชวนให้ยัยต้นข้าวไปนั่ง
ด้วย  ยัยนี่จึงต้องไปนั่ง วางกระเป๋า มองมาทางผมแล้วเดินออกไปรายงานตัว
 "ชื่อฐิติชยา พัชรธารา"ทันทีที่ยัยนี่บอกชื่อ เพื่อนก็ฮือฮากันใหญ่ก็ยัยนี่สอบเข้าโรงเรียนได้ที่ 1 นี่หน่าแถมบุคลิกเด็กเรียนก็ไม่มีสักนิดเลย"ชื่อเล่นต้นข้าว สิ่งที่ชอบ คนดี จริงใจ ไม่เสแสร้ง"ดูเหมือนยัยต้นข้าวจะด่ายัยยูกิอยู่นะผมว่า ก็ยัยยูกิกำลังทำท่าทางล้อเลียนยัยนี่อยู่นี่หน่า"ส่วนสิ่งที่เกลียดก็ คนที่ทำตัวปัญญาอ่อน ทำเป็นผู้ดี ดูถูกคนอื่น"ยัยต้นข้าวจงใจหันหน้าไปทางยัยยูกิ จนยัยยูกิร้องกรี๊ดขึ้นมา
 "กรี๊ดดดดด!!!!!!!!! แก!!! แกด่าชั้นหรอ"
 "ญาริกา!!!"อาจารย์เรียกยัยยูกิเสียงดัง"จะให้ครูบอกอีกกี่ครั้ง ว่าอย่าทำกิริยาน่าเกลียดๆอีก ถ้าเธอทำอีกครั้งครูจะหักคะแนนเธอ ญาริกา  ส่วนเธอฐิติชยา ไปนั่งที่ได้แล้ว"ยัยต้นข้าวเดินกลับที่อย่างอารมณ์ดี เยาะเย้ยยัยยูกิอย่างแรง ยัยนี่แสบไว้ลายตั้งแต่วันแรกเลยจริงๆ ดูเหมือนว่ายัยยูกิจะแค้นมากซะด้วย ทำท่าเหมือนพวกคุณหนูไฮโซถูกขัดใจ ยัยต้นข้าวเองก็จ้องหน้ายัยยูกิอย่างไม่ยอม จนยัยต้นข้าว
นั่งลงและหันมามองทางผมอีกครั้ง จนอาจารย์เรียกคนต่อไปให้ออกไปรายงานตัว
 "สวัสดีค่ะ คริมา วรนันท์นะคะ ชื่อเล่นครีมค่ะ........"ผู้หญิงที่นั่งข้างยายต้นข้าวรายงานตัว
   คนแล้วคนเล่ารายงานตัวผ่านไปจนกระทั่งถึงผม แย่แน่ไอคีมเดินสวนกับผม ตบไหล่ผมทีนึง เหมือนให้กำลังใจแต่กลับทำให้ผมรู้สึกแย่ลงไปอีก ก็ไอคีมรายงานตัวได้ดีมากจนอาจารย์ชมและแนะนำให้มันไปเป็นประชาสัมพันธ์ของโรงเรียนเลยทีเดียว เฮ้อ!!!ซวยแล้วไอเดียว
เอ้ยยย!!! ทันทีที่ผมไปยืนอยู่หน้าห้องขาผมก็สั่นพับๆ ทั้งแขนทั้งมือผมไม่รู้ว่าจะเอาไปไว้ตรงไหน แล้วก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรก่อน สายตาของคนทั้งห้องกำลังจับจ้องมาที่ผม  ให้ตายเหอะไอเดียว รีบๆ พูดไปเหอะหน่า เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว คนอื่นยังพูดได้เลย ผมพยายามปลอบใจตัวเอง
 "สะ สะ สะ สวัสดะ ดะ ดี ครับ ผะ ผะผะผม ชื่อเมธัส วะ วะ วัฒนะ ประ ประเสริฐ"ผมพูดด้วยความยากลำบาก และมีเสียงหัวเราะของคนทั้งห้องดังขึ้น "ดะ ดะ ดะเดียวครับ"ผมพูดชื่อเล่นแต่ดูเหมือนไม่มีใครฟังยังตั้งหน้าตั้งตาหัวเราะกันต่อไป แถมเสียงผมยังถูกเสียงหัวเราะกลบสะหมด  ยัยยูกิหัวเราะเยาะผมเป็นหน้าตาที่ผมเกลียดที่สุดเลยไม่รู้ทำไม ไอคีมก็พยายามกลั้นหัวเราะอย่างเต็มที่ผมรู้  สะ ส่วนยัยต้นข้าวดูเหมือนจะโกรธมาก ยัยนี่โกรธแทนผมหรอเนี๊ยะ และสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง
 "นี่!!! ที่บ้านไม่สั่งสอนหรือไง ว่าเวลาคนพูดอยู่ให้ฟัง!!!"ยัยต้นข้าวตวาด ทุกอย่างเงียบลง อาจารย์เองก็ดูเหมือนจะอึ้งๆ ไปเหมือนกัน อย่าว่าแต่อาจารย์เลยผมอึ้งไปด้วย
 "ไปนั่งที่ก่อนนายเมธัส"อาจารย์สั่งผมแบบเกรงๆ ยัยต้นข้าวเหมือนกัน ผมเลยเดินไปนั่งที่ ผ่านยายยูกิที่ซุบซิบๆอยู่กับเพื่อน
   ทันทีที่ผมนั่งที่ ห้องก็เริ่มกลับสู่สภาพเดิมแล้ว ไอคีมกอดคอผมแล้วพูดว่า
 "น่ารักจังหวะ"เฮ้ย!!! ผมสะดุ้งรีบเอาตัวเองออกจากไอคีม ไอนี่มันเป็นเกย์ไปแล้วเหรอวะเนี๊ยะปิดเทอมแค่แปบเดียว ดูเหมือนไอคีมจะรู้ว่าผมคิดอะไร รีบแก้ตัวทันที "ข้าไม่ได้หมายถึงเอ็ง บ้ารึเปล่าวะ ข้าหมายถึงน้องต้นข้าวคนสวยต่างหาก ทั้งสวย ทั้งเผ็ด ทั้งดุ โอ้ ว้าว
สเป็กไอคีมคนหล่อเลย"ประโยคสุดท้ายไอคีมทำเสียงหล่อ จนผมรู้สึกหมั่นไส้

 "ข้าชอบหวะ"ไอคีมเอ่ยขึ้นระหว่างกำลังจะออกนอกโรงเรียน ผมสะดุ้งเล็กๆ เอ็งเล่นกับไฟสะแล้วไอคีม "แล้วข้าก็คิดว่าเค้าต้องชอบข้าด้วยแน่ๆ..."หงะ อะไรของมันวะไอนี่"เฮ้ยข้าไม่ได้คิดไปเองนะเฟ้ย ไอเดียวข้าสังเกตนะเว้ย ว่าเค้ามองข้าตั้งหลายทีตอนที่ข้านั่งในห้อง จริงๆ นะเว้ยไอเดียว"เค้ามองข้าต่างหากเว้ยไอคีม"เพราะถ้าไม่มองข้า เค้าก็ต้องมองเอ็งซึ่งมันเป็นไปไม่ได้แน่ๆ"มันเป็นไปแล้วไอคีมเอ้ยยย
 "แล้วยัยยูกิ ยูกะของเอ็งอ่ะ ไม่สนใจแล้วเหรอวะ"ผมถามขึ้น
 "เอ่อ มันก็พูดยากหวะไอเดียว คนมันมีเสน่ห์ แต่ข้าตัดสินใจแล้วข้าเลือกต้นข้าวหวะ(ถุย!!! ไอทุเ..ศทำยังกะเลือกได้) หนึ่งเลยนะเว้ยต้นข้าวตรงสเป็กข้ากว่า ไม่เหมือนยูกิมันดูดัดจริตไปนิดหวะ(ไม่นิดหรอกมั้ง)  สองต้นข้าวเองก็ชอบข้า ส่วนยูกิดูเหมือนมาหว่านเสน่ห์เฉยๆ(ไม่ค่อยหลงตัวเองเล้ยยย) และที่สำคัญนะโว้ย ไอเดียว ต้นข้าวน่ารักกว่ายัยยูกิเป็นกองเลยหวะ"
   ทันใดนั้นเอง  สายตาผมก็ไปสะดุดกับรุ่นพี่สาวสวยที่กำลังถือดอกกุหลาบยืนคุยอยู่กับไอรุ่นพี่กราฟ(ที่ชนผมนั่นแหละ) นี่พี่ริต้าเป็นแฟนกับไอ้นี่จริงๆ เหรอเนี๊ยะ
 "ริต้ารู้มั้ย กราฟภาวนาตลอดเลยนะว่าให้เปิดเทอมกราฟจะได้เจอกับริต้า กราฟตั้งตารอเลยนะให้ถึงเวลาที่เรานัดกัน ทำไมเราถึงไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันก็ไม่รู้"ไอรุ่นพี่กราฟหยอดคำหวาน ที่ผมฟังแล้วอยากจะอ้วก
 "กราฟอ่ะ พูดอะไรก็ไม่รู้  ริต้าอายนะ"พี่ริต้าเขิน
 "กราฟพูดความจริงนะริต้า กราฟมันไม่คู่ควรกับริต้า กราฟก็มีดีแค่หน้าตา มันเป็นผู้ชายไม่เอาไหน ถึงไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับริต้านะ"ไอรุ่นพี่กราฟพูดอีกจนผมกับไอคีมแทบจะสำรอกออกมาพร้อมกัน ผมไม่ได้เสียมารยาทนะที่แอบฟังมันบังเอิญได้ยินพอดี
 "เอาเถอะกราฟ ไม่ว่าจะเป็นยังไงริต้าก็รักกราฟ ริต้าขออย่างเดียวกราฟอย่ามีคนอื่นนอกจากริต้าได้มั้ย"
 "ได้สิริต้า กราฟรักริต้าคนเดียวเท่านั้น แล้วกราฟก็ไม่มีที่ว่างในใจให้กับใครอีกแล้ว"
   พอถึงประโยคนี้เท่านั้นแหละ ไอคีมรีบลากผมออกมาจากตรงนั้นทันที มันบอกว่าทนไม่ไหวแล้ว ดูก็รู้ว่าไอพี่กราฟเสแสร้งชัดๆ พอไอคีมพูดอย่างนี้  ผมก็รู้สึกเป็นห่วงพี่ริต้าขึ้นมาทันที ก็ผมชอบพี่เค้านี่หน่า คืนนั้นทั้งคืนผมแทบนอนไม่หลับคิดอยู่แต่เรื่องวันนี้ เฮ้อ!!! เหนื่อยจริงๆเล้ย กับการเป็นเด็ก ม.4 เนี๊ยะ ไหนจะเรื่องเรียน เรื่องเพื่อน แล้วเรื่องหัวใจ วุ่นวายไปหมด นี่แค่วันแรกยังขนาดนี้ ไม่รู้ต่อไปจะขนาดไหน ผมนอนคิดไปจนเห็นนาฬิกาบอกเวลาเกือบตีสองแล้ว ตายล่ะหว่า พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียน นอนดีกว่า คร่อกกก........