มนต์ปรารถนา

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

  มืด! มืดเหลือเกิน สัมผัสแรกแห่งสติสัมปชัญญะ รู้สึกแต่เพียงความมืด มืดและเงียบจนน่าวังเวง หญิงสาวอยู่ในที่แคบ ชื้น และดูเหมือนจะยิ่งเปียกแฉะ  และเมื่อพยายามขยับตัวก็รู้สึกโครงเครงราวกับลอยอยู่บนห้วงนทีหาใช่พื้นดินไม่

               
ใช่แน่แล้ว! นี่ไม่ใช่บนผืนดิน หล่อนต้องลอยอยู่บนน้ำอย่างแน่นอน และกำลังจมลงเรื่อยๆ จุดหมายคงเป็นห้วงน้ำอันเย็นเยียบเบื้องล่าง หล่อนรู้ตัวมีเวลาไม่มากนักในการเอาตัวรอด แต่ยิ่งหล่อนขยับดูเหมือนจะยิ่งเป็นการเร่งเวลาแห่งมัจจุราช แล้วหล่อนจะทำอย่างไรดี

               
ปึง! มือหล่อนกระแทกเข้ากับของบางอย่างที่ขวางหน้า แน่แท้แล้ว หล่อนกำลังนอนอยู่ในโลง โลงที่ใครก็ตามที่หมายทำลายชีวิตหล่อนเตรียมไว้ให้ แต่มันผู้นั่นช่างโหดเหี้ยมนัก มันคงหวังขังหล่อนลงในที่แห่งความตายแต่ไม่ทำให้ตาย เพียงเพื่อให้หล่อนพบกับความทรมานเฮือกสุดท้ายของชีวิต

               
ปึงๆๆๆๆๆๆๆ  หล่อนใช้มือกระแทกฝาโลงอย่างบ้าคลั่ง น้ำตาทะลักจากตาคู่สวยไม่ขาดสายในห้วงวินาทีแห่งความเป็นความตาย ความเย็นของห้วงน้ำบาดผิวเนียนไปจนไปถึงกระดูก น้ำทะลักเข้ามาตามรอยแยกของโลงไม้ เอ่อท่วมอย่างรวดเร็วจนมิอาจทัดทาน

               
“ช่วยด้วย ช่วยข้าด้วยๆ”

               
หล่อนทั้งกระแทก ทั้งออกแรงถีบอย่างสุดแรง แต่กลับยิ่งเพิ่มความเร็วของน้ำที่ทะลักเข้ามายิ่งขึ้น  หล่อนรวบรวมพลังเฮือกสุดท้ายถีบไปจนสุดแรง ฝาโลงจึงเคลื่อนออกเล็กน้อยตรงเหนือหัว หญิงสาวใช้หัวกระแทกจนมันหลุดออก สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวด และความกลัวจนสุดขั้วหัวใจ อากาศไหลเข้ามากระทบใบหน้าก่อนที่น้ำจะกระฉอกเข้ามา แน่ล่ะโลงปริ่มน้ำแล้ว!

               
ใบหน้าซีดขาวตะเกียกตะกายขึ้นมาจากโลง ฉับพลันโลงก็จมดิ่งลงสู่เบื้องล่าง หล่อนคิดว่ารอดแล้วแต่เหตุการณ์กลับไม่เป็นเช่นนั้น  เจ้ามัจจุราชกลับดึงหล่อนจมดิ่งลงไปด้วย น้ำทะลักเข้าสู่ปอดหญิงสาวอย่างไม่รอช้า น้ำตาหล่อนถูกห้วงนทีพัดผ่านจนไม่อาจแยกออก ขาหล่อนถูกพันธนาการแน่นหนาติดกับโลงอยู่นั่นเอง แม้จะพยายามอย่างไรก็มิอาจเคลื่อนกายขึ้นสู่ผิวน้ำได้ไม่  หล่อนโน้มตัวลงแก้เชือกเส้นโตที่ผูกอยู่ที่ขาพร้อมกับร่างที่จมลึกไปพร้อมกับสัญลักษณ์แห่งความตายนั่น แต่ด้วยความมืดแห่งห้วงนที ที่แม้แต่ตนเองก็ไม่อาจมองเห็นได้ การแก้ปมพันธนาการจึงเพิ่มความยากเป็นเท่าทวี แต่หล่อนต้องทำให้ได้

               
ในที่สุดปมพันธนาการก็หลุดเลื่อนเคลื่อนออก หญิงสาวตะเกียกตะกายด้วยแรงที่มีเหลือเพียงน้อยนิดมุ่งหน้าสู่ผิวน้ำ หากแต่เพราะร่างกายอันอ่อนแอ แลความลึกที่เจ้าหล่อนถูกลากดึงลงมาจนเกินกำลังที่มี  หล่อนเจ็บปวดไปทั่วสรรพางค์ หูอื้อ ร่างจมดิ่งลงสู่น้ำเบื้องล่าง นาน... จนไม่สามารถหาทางกลับขึ้นมาสู่ผิวน้ำได้อีก.....