เมียฝรั่ง ต้องอดทน

ลำดับตอนที่ #8 : บทที่เจ็ด อดทน กับความเจ้าระเบียบ

บทที่เจ็ด



อดทนกับความเป็นคนเจ้าระเบียบ



ถ้าคุณเป็นคนเจ้าระเบียบมากกว่าสามีของคุณ อย่านึกว่าจะรอดตัวในหัวข้อต้องอดทนในข้อนี้นะคะ  ทำไมนะ...หรือค่ะ มีสมาชิกท่านหนึ่งค่ะเล่าให้ฟัง



เธอเป็นเจ้าหน้าที่เช็คคุณภาพของสินค้าค่ะ  แน่นอนงานของเธฮก็จะต้องเช็คความถูกต้องของสินค้าที่ผ่านมือของคุณเธอ ต้องละเอียดและถี่ถ้วน เป็นอย่างมาก  เรื่องก็คือสามีของคุณเธอเป็นโรคขาดระเบียบ กลับมาถึงบ้านหล่อนต้องตามเก็บทุกอย่าง ตั้งแต่จาน ชาม กินข้าว ถอดกางเกงเป็นวงๆ

ของใช้แล้วที่ไม่ใช่แล้วปนกันให้มั่วไปหมด ครั้นบอกคุณชาย เขาก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ไม่เข้าใจทั้งๆ  ที่เธอก็บ่นเช้าบ่นเย็น เอาไปเอามามันก็บอกกับเพื่อนๆ  มันว่า เมียมันขี้บ่น น่ารำคาญจะหาเมียใหม่แล้ว อดทนค่ะ  อดทน เป็นเมียมันก็ต้องอดทน



ที่นี้......ถ้ากลับข้างกัน ถ้าสามีคุณเป็นคนเจ้าระเบียบ  คุณจะต้องอดทนกับอะไร



ขาว.......เป็นสาวบ้านนอก วันๆ  งานที่จะต้องทำก็คือ ทำนา ตัดอ้อย ถึงบ้านก็หลับเป็นตาย   จับผลัดจับพลูได้สามีฝรั่ง ชีวิตแสนที่จะสุขขี เพราะสามีเลี้ยงดูเป็นอย่างดี แต่ก่อนไปไหนมาไหนใครก็เรียก แต่  อีขาว อีขาว เดี๋ยวนี้ก็กลายเป็นแม่เลี้ยง หรือคุณขาวไปเสียแล้ว   งานบ้านรึก็ไม่ต้องทำ เพราะสามีให้หาแม่บ้านมาทำความสะอาดแทน  ก็ไม่เห็นจะมีปัญหา  เสียงคนวงนอกบอกอีกแล้ว



...เอาอย่างนี้ดีกว่า  พื้นเพชีวิตของขาวคือสาวบ้านนอก  สมัยอยู่บ้านนอกกลับจากนา จากไร่มา ก็โยนๆ  กองเอาไว้ตรงราวบันไดนั้นแหละ เพราะพรุ่งนี้ก็ต้องออกไปทำงานอยู่ดี จะมานั่งพับ นั่งรีดนะเหรอ ฝันไปเถอะ  ถ้วย จาน ช้อน ก็วางๆ  รวมๆ  กันเอาไว้อย่างนั้นแหละ กินเช้า เดี๋ยวตอนเย็นกลับมาล้างเพราะไม่มีเวลา  เวลาล้างเสร็จมันก็ผึ่งแดดมันเอาไว้ก่อน แล้วเก็บกองๆ เอาเข้าตู้



แต่.....พอได้สามีฝรั่งแล้วนี่ซิ ทำยังไงดี แม่บ้านที่หามาก็เป็นแม่บ้านแถวๆ  หมู่บ้านนี้นี่แหละ  พื้นเพมันก็คล้ายๆ  กัน  การดูแลบ้านมันก็ทำเหมือนที่เคยทำมาแล้ว เจ้าของบ้านกับแม่บ้านก็ไม่มีประสบการณ์ในการเป็นแม่บ้านให้ฝรั่งทั้งคู่  แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นหรือค่ะ



ปัญหาค่ะ ....เมื่อสามีพบว่า

จานกับช้อนเป็นคราบน้ำขาวๆ เพราะไม่ได้เช็ดให้แห้ง ( ก็ปล่อยให้มันแห้งเอง)



ถ้วยซุป ถ้วยแกง จานของหวาน จานสเต็ก กองเอาไว้ร่วมกัน มั่วไปหมด ( ก็ใครจะไปรู้เล่า ที่บ้านก็ใช้มั่วๆ กันอย่างนี้แหละ)



ช้อนกับส้อมกองรวมกัน ไม่ได้แยกประเภท ( ก็ที่บ้านก็เอารวมกัน)



ห้องน้ำเปียก เฉอะแฉะ ( ก็ห้องน้ำ ที่บ้านก็เปียกทุกที)



เสื้อผ้ารีดกันเป็นร้อยกลีบ (ก็ใครมันจะไปรู้)



ร้องเท้าแตะที่ใส่ในบ้าน อยู่หน้าบ้าน กระเด็นออกนอกบ้าน มิหน่ำซ้ำผ่านการใช้งานมาแล้วเรียบร้อย (ก็ที่บ้านร้องเท้าแบบนี้ใส่กันข้างนอกทั้งนั้น)



ผ้าเช็ดจาน อยู่ด้วยกันกับผ้าเช็ดมือ (ก็มันคล้ายๆ  กัน)  ฯลฯ อย่างนี้เป็นต้น



สามีเจ้าระเบียบของขาว ก็ต้องเรียกขาว เข้ามาบอก ว่าต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้นะ  

อย่างนั้นก็ไม่ได้ อย่างนี้ก็ไม่ได้  ขาวฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง แต่ก็พยักหน้า Ok Ok  แล้วยังไงค่ะ  ปัญหามันก็เกิดซ้ำแล้วซ้ำอีก  แม่บ้านก็เปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก  เอาไปเอามาปัญหาเล็กๆ  ก็กลายเป็นปัญหาใหญ่เสียแล้ว เพราะการสื่อสารที่เป็นเหตุ   นี่แหละเป็นสาเหตุที่กลายเป็นสุภาษิต  ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่   สามีของขาวก็บ่นเช้าบ่นเย็น ไม่รู้จะอธิบายกันกี่รอบ  ขาวก็จนปัญญาที่จะอธิบายหรือถามเพราะไม่รู้จะตั้งประโยคคำถามว่ายังไงดี ทำไงค่ะ  ต้องอดทน  คะ ต้องอดทน