เมียฝรั่ง ต้องอดทน

ลำดับตอนที่ #7 : บทที่หก อดทนกับเพื่อนของ (ผัว) ฝรั่ง

บทที่หก



อดทนกับเพื่อนของสามี(ผัวฝรั่ง)



ก็อย่างที่ว่าเมื่อตกลงปลงใจจะมาอยู่ด้วยกันแล้ว มันก็ต้องเข้าใจซึ่งกันและกัน ก็เข้าใจนะว่าบรรดาสามี(ผัว)ฝรั่งทั้งหลายเขาก็ผลัดถิ่นต่างบ้าน ต่างเมืองมา มันก็มีบ้างไอ้ประเภทโรค  Home sick โรคคิดถึงบ้าน  พอมีเพื่อนมาเยี่ยม มาทัก มาทาย แถมเป็นคนชาติเดียวกันอีกมันก็เหมือนได้กินข้าวจานโปรด รู้รสชาติอาหารชนิดเดียวกัน คุยกันถูกคอ เป็นเรื่องปรกติ  เมีย ๆ  อย่างเราๆ  ก็ดีใจเสียด้วยซ้ำ  สามีจะได้มีเพื่อนไม่เหงา หรือไปไหนก็ไม่ต้องตามแจเหมือนหิ้วกระเตงลูกยังไงอย่างนั้น  ทุกอย่างมันก็จะไปด้วยสวย แล้วทำไมถึงจะต้องอดทน



ค่ะ ....คำว่าเพื่อนมันก็หลายรูปแบบ

เพื่อนดี



เพื่อนกิน



เพื่อนเที่ยว



เพื่อนตาย

..... แล้วเพื่อนของสามีของคุณเป็นเพื่อนประเภทไหน คะ

เป็นประเภทยุให้รำตำให้รั่วหรือเปล่า  



เป็นเพื่อนประเภทรู้มากหรือเปล่า (รู้จริงไม่จริงไม่รู้ ขอกูได้พูด) หรือเปล่า



เพื่อนเที่ยวหรือเปล่า (ไปจังแถวผับ แถวบาร์) หรือเปล่า  หรือเป็นประเภทติดสามียของคุณยิ่งกว่าแม่หรือเปล่า  



นั้นแหละคือสิ่งที่ต้องอดทน  ฝรั่งส่วนมากที่มาอยู่เมืองไทย จะต้องค่อยๆ เรียนรู้กันไป ลองผิดลองถูกมาตลอด แต่เชื่อไหมว่าไอ้พวกนี้ มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก  จะผิดจะถูก ถึงใครจะบอกจะเตือนไม่สน  ข้าพเจ้าจะทำ  ถ้าเจออย่างนี้ ปล่อยค่ะ  ปล่อยไปเลย  ถ้าบอกว่าพริกเผ็ด เขาไม่รู้หรอกค่ะ ต้องให้ลองกินแล้วจะรู้ว่ามันผิด อย่าห้ามค่ะ  ปล่อยเขา



เมื่อได้ลองผิดลองถูกบ่อย มันก็กลายเป็นการสะสมประสบการณ์ เมื่อมีประสบการณ์มันก็มีเรื่องเล่า ครั้นมีคนชาติเดียวกันมาในสภาพที่เหมือนกับคุณชายสมัยยังไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไรเลย



มันก็เป็นเรื่องซิคะ  ถ้าคนที่ไม่รู้อีโหน่อิเหน่นะมันเป็นสามี(ผัว) คุณ  เขาจะเชื่อใครค่ะ  ระหว่างเพื่อน สามี(ผัว) คุณสัญชาติเดียวกัน กับภรรยา  แน่นอนค่ะต้องเชื่อเราซิ  เราเป็นเมียนะ  



ผิดค่ะ  



เขาจะเชื่อเพื่อนเขา เพื่อนที่เป็น ชาติ เดียวกับเขา   ทั้งๆ  สิ่งที่เพื่อนที่แสนดีเขาจะบอก เราก็รู้อยู่เด็มอกว่า มันไม่จริง  มันทำไม่ได้    แล้วคุณจะทำยังไงค่ะ  พูดได้หรือค่ะ ถึงเป็นเมียก็เถอะ  ก็บอกแล้วชาวต่างชาตินะ ความมั่นใจสูง เขาก็จะมั่นใจเพื่อนชาติเดียวกันไม่หลอกกันหรอก  อุ้ย  ....พวกนี้ตกข่าว เพื่อนชาติเดียวกันหลอกกันเองน้ำตาตกในมานักต่อนักแล้ว  สุดท้ายคนที่จะซับน้ำตานะคือคุณเอง  แล้วซ้ำเติมไม่ได้ด้วยนะ  บอกก็ไม่ได้  แล้วยิ่งพูดภาษาเดียวกับสามีคุณยังตะกุกตะกักอีกละก้อ  ไม่ต้องไปแนะนำหรอกค่ะ  เขาไม่เชื่อคุณอย่างเด็ดขาด



หลายต่อหลายครั้งค่ะ ที่สมาชิกในสมาคมต้องหน้าดำคร่ำเครียดเหมือนราหูเข้า  เพราะไม่รู้จะอธิบาย หรือจะปลอบคุณชายอย่างไงดี ทำได้ก็ต้องอดทน ฟังมันด่าเพื่อนมันให้คุณฟัง ฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างก็ต้องอดทนฟัง อย่างเดียว แล้วก็บอกว่า    ไม่เป็นไร....  คะ  ที่รัก..... ไม่เป็นไร  



แต่จริงๆ  มีสมาชิกบ้างคนมาสารภาพนะคะ  

“สมน้ำหน้ามัน บอกแล้วไม่ฟัง”



  แต่ตอนนั้นทำไม่ได้ค่ะ  เห็นไหมค่ะ เราต้องอดทนมากแค่ไหน



ยิ่งซ้ำร้ายถ้าเจอเพื่อนประเภทไปไหนไปด้วย  จะไปไหนโทรหาเพื่อนก่อน  บางครั้งเราก็อยากมีเวลาจู๋จี๋สองต่อสองบ้าง  กลับกลายเป็นเราสามคนไปเสียแล้ว

มิหน่ำซ้ำ  ผู้เขียนเคยเจอกับตัวเองเต็มๆ  เลยกับเพื่อนประเภทนี้



สามีเราแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนของเขานี่แหละ  คนไทยเสียด้วย  ผู้ชายไทยแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์เลยละคะ

ขาพูดภาษาอังกฤษได้ชัดเจนแจ๋วแหว่ว คิดว่าถ้าไม่เห็นหน้าคิดว่าตานี่ต้องเป็นฝรั่งแน่ๆ  พอมาเจอกัน  เจอสายตาผู้ชาย  ไทยๆ  นี่แหละมองตั้งแต่หัวจรดเท้า เหมือนจะถามว่า

หล่อนเป็นเมียของเพื่อนฉันจริงๆ หรือ   หรือว่าเป็นเมียชั่วคราว   หรือแต่งงานกับเพื่อนฉันเนี้ยเพราะสมบัติหรือเปล่าจ๊ะ  

ชาวูบค่ะตั้งแต่หัวจรดเท้า  แต่เราเป็นสัตว์สังคมค่ะ ยิ้มไว้  พอทานข้าวด้วยกัน เพื่อนคนนี้ก็ตัดเราออก



เห็นเราเป็น  แจกัน



เป็นแก้วน้ำ



เป็นจานบนโต๊ะทันที เพราะเขาจะพูดกับสามีเราเพียงคนเดียว  ถ้าเราออกความคิดเห็นอะไรสักอย่าง เหมือนจะมองเห็นเป็นสิ่งประหลาด อุ้ยตาย.....แล้ว  แก้วน้ำพูดได้อะไรประมาณนั้น  เจอมาแล้วคะ  เจอมาแล้ว



เพราะเขาคงคิดว่า เมียฝรั่งๆ อย่างเรา ทำได้แค่เรื่องอย่างว่าได้อย่างเดียวเสียแล้วกระมั่ง  แล้ววิธีการของเพื่อนๆ เหล่านี้ เนียนมากค่ะ  ลองคุณบอกสามีคุณซิ ว่าไม่เพื่อนคนนี้เพราะ.......................

เขาจะบอกว่าเรานั้นแหละ.......... อคติกับเพื่อนมัน เราก็กลายเป็นหมาหัวเน่าไปทันที  ทำยังไงค่ะ  เมียฝรั่งไง ค่ะ  ต้องอดทน