Draco Hermione รักที่ไม่น่าเป็นไปได้

ลำดับตอนที่ #1 : คนที่ไม่ควรเจอ

   " เฮอร์ไมโอนี่ลูกเตรียมของเสร็จยังจ้ะแม่ว่าเราต้องรีบไปละนะก่อนที่รถไฟจะออก"แม่ของเธอกล่าวอย่างเร่งรีบ

   "กำลังลงไปค้ะแม่"เฮอร์ไมโอนี่กล่าวเธอพยายามยัดหนังสือทั่งหมดลงกระเป๋าของเธอพลางคิดว่าปี4เธอจะเป็นอย่างไรการเรียนจะยากไหมเธอจะสอบได้หรือเปล่าแต่ทันที่เธอจะคิดอะไรมากกว่านี้นั่นแม่เธอก็กล่าวตักเตือนให้เธอรีบลงไปเธอจึงรีบลงจากบันไดด้วยความเร็วเพื่อที่จะเอากระเป๋าไปใส่รถและก็แมวแสนฉลาดของเธอครุกแชงค์ ระหว่างทางเธอก็พูดคุยกับแม่และแม่เธอก็ส่งเธอที่สถานีคิงส์คอส

     "แม่รักหนูนะจ้ะเฮอร์ไมโอนี่"แม่เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้าใจ "หนูก็รักแม่ค้ะ" เฮอร์ไอโอกล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้าเมื่อต้องจากแม่ของเธอแล้วเธอเดินมายังสถานีคิงครอสเฮอร์ไมโอนี่คิดว่าที่นี่ไม่เปลี่ยนไปเลยผู้คนเต็มสถานีไปหมดเธอเดินมาที่กำแพงเพื่อที่จะผ่านไปยังชานชลา9เศษ3ส่วน4 ลอนดอน-ฮอกวอตส์ เธอมองหาเพื่อนรักของเธอ เธอเจอพวกเค้าแล้วเธอจึงรีบเข็นรถไปหาพวกเขา "เฮอร์ไอโอนี่ฉันคิดว่าเธอจะมาไม่ทันรถไฟสะแล้วเรารอเธออยูนาน" รอนกล่าว "ฉันขอโทษที่มาสาย"แต่ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรต่อแฮร์รี่ก็พูดขึ้นมาว่า "รีบขึ้นรถไฟกันเถอะก่อนที่เราจะไม่มีที่นั่งนะ" พวกเขาทั่ง3จึงรีบขนกระเป๋าขึ้นรถไฟเพื่อที่จะหาที่นั่ง หลังจากที่พวกเค้าหาที่นั่งได้แล้วเฮอร์ไมโอนี่จึงพูดขึ้นมาว่า

"ฉันคิดถึงฮอกวอตส์คิดถึงห้องสมุดและคิดถึงการสอบ"เฮอร์ไอโอนี่กล่าวอย่างตื้นเต้นที่จะได้กลับไปฮอกวอตร์ 

 "คงมีแต่เธอคนเดียวละที่มีความคิดแบบนั่น"รอนกล่าวด้วยน้ำเสียงพิลึก พวกเค้าก็เถียงกันมาตลอดทางแฮร์รี่มองพวกเค้าด้วยความเหนื่อยใจแต่อีกใจนึงก็ชินเพราะรอนกับเฮอร์ไมโอนี่มักจะทะเลาะกันเป็นประจำระหว่างนั่นรถไฟก็มาถึงฮอกวอตส์พวกเค้าขนกระเป๋าลงรถไฟเพื่อที่จะไปที่ประตูเพื่อเข้าสู่โถง แต่พวกเค้าก็เจอคนที่ไม่ควรจะเจอคือเดรโก มัลฟอย 

 "ว้าวดูสิแครบเราเจอคนดังแฮร์รี่พอตเตอร์กับวีสลี่ผู้ตกอับและยัยเลือดสีโคลนโสโครก" เดรโกกล่าวด้วยสีหน้าเหยีดหยามดูถูก แต่ก่อนที่เดรโกจะได้พูดอะไรต่อเฮอร์ไมโอนี่ก็แทรกขึ้นมาว่า

"ก็ดีกว่านายมัลฟอยที่เป็นเลือดบริสุทธิ์สะเปล่าแต่จิตใจนายสกปรกและต่ำทราม " เฮอร์ไมโอนี่กล่าวอย่างโกธรเคลือง เดรโกมองหน้าเธออย่างแค้นใจ"เกรนเจอร์เธอจะเสียใจที่พูดกับฉันแบบนี้ยัยเลือดสีโคลนโสโครก" เดรโกกล่าวอย่างหัวเสีย ระหว่างนั่นพวกเค้าทั่ง3ก็เดินไปเข้าโถงเพื่อที่จะทานมื้อค่ำรอนสังเกตเห็นมัลฟอยมองมาทางโต๊ะกริฟฟินเดอมัลฟอยมองเพื่อนรักของเค้าเฮอร์ไมโอนี่ รอนจึงกล่าวออกมาว่า"เฮอร์ไมโอนี่มัลฟอยมองเธอไม่หยุดเลยฉันว่าเค้าหัวเสียนะที่เธอพูดแบบนั่น"รอนกล่าวด้วยน้ำเสียหวาดกลัว

แฮร์รี่จึงหันไปมองทางมัลฟอยซึ่งก็จริง"เฮอร์ไมโอนี่ฉันว่าเค้าคงแค้นเธอมากที่เธอพูดแบบนั่นละก็เรื่องที่เธอต่อยมัลฟอยตอนปี3"แฮรี่กล่าว "ฉันว่ามันสมควรละแฮร์รี่ที่มัลฟอยจะได้รับบทเรียนแบบนั่น" เฮอร์ไมโอนี่กล่าวอย่างไม่หวาดกลัวมัลฟอยแม้แต่น้อยระหว่างที่ทานอาหารกันเสร็จนั่นก็แยกย้ายตามบ้านต่างๆ เดรโกเดินเข้าหอสริธีรินอย่างหัวเสีย

 "เดรโกนายจะทำยังไงกับยัยเลือดสีโคลน"แครบกล่าวถามเดรโก "ฉันก็จะแก้แค้นยัยเกรนเจอร์ไงแครบ"มัลฟอยกล่าวอย่างมาดมั่น 

"แต่เธอเคยต่อยนายตอนปี3นะเดรโก"กอยกล่าวอย่าหวาดหวั่นเมื่อนึกถึงเหตุการตอนปี3

 "หึหุปปากนะกอย นายประเมิณฉันต่ำเกินไป ฉันต้องแก้แค้นยัยนั่นให้ได้คอยดูหนะ" เดรโกกล่าวอย่างผู้ชนะ เดรโกนึกถึงเหตุการ์นตอนปี3ที่เธอต่อยเค้ากล้าดียังไงมาต่ิยคนอย่างเดรโก มัลฟอยมันทำให้เขาแค้นยัยเลือดสีโคลนมากขึ้นไปอีกเขาคิดวิธีที่จะแก้แค้นยัยเลือดสีโคลนไม่ว่าวิธีใดก็ตามเขาก็จะทำมันให้สำเร็จ. 

------------------------------------------

แต่งนิยายเป็นครั่งแรกนะค้ะผิดพลาดประการใดก็ขอโทษด้วยนะค้ะ ตอน2จะลงภายในอาทิตนี้ค้ะหรืออาจจะเร็วกว่านั่น มาพูดคุยกันได้ในทวิตเตอร์นะค้ะ @Aummapinya