ราชันเงาแห่งอเคเซีย

ตอนที่ 53 : บทพิเศษ : การพักผ่อนหย่อนใจ(จบปฐมบทพิเศษ)

บทพิเศษ : การพักผ่อนหย่อนใจ(จบปฐมบทพิเศษ)

    ใบบ่ายวันหนึ่งหลังจากวันแต่งงาน เด็กชายใช้เวลาในแต่ละวันไปกับสาวๆ พวกเขาทำกิจกรรมต่างๆร่วมกัน ทั้งการเที่ยวไปยังสถานที่ต่างๆบนเกาะ ทั้งกิจกรรมทั้งแบบในร่มและนอกสถานที่ โดยมีพ่อบ้านแฟร์งค่อยตามไปดูแล บางครั้งพวกเขาก็ไปกันเพียงไม่กี่คน ส่วนคนอื่นๆก็มีเมดค่อยดูแลอยู่ไม่ห่าง

    ชีวิตของพวกเขาเปลี่ยนไปมากมายเหลือเกิน จากที่พออยู่พอกินและมีเงินใช้เพียงพอต่อความต้องการ ก็กลายเป็นมีชีวิตที่หรูหราและฟุ่มเฟือย เงินไม่มีขาดมือ แถมมันยังงอกออกมาเองทุกๆเดือนอีกด้วย แม้การตายของเจ้าของหุ้นจำนวนหกสิบเปอร์เซ็นจะทำให้หุ้นตกไปบ้าง แต่ก็เพราะพินัยกรรมของเจ้าตัว ทำให้หุ้นหกสิบที่ไร้เจ้าของมีเจ้าของภายในไม่กี่วัน

    สี่สิบเปอร์เซ็นเป็นของเพื่อนสนิทผู้ก่อตั้ง ที่มีหุ้นอยู่แล้วยี่สิบเปอร์เซ็นรวมเป็นหกสิบกลายเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่แทน อีกสิบเปอร์เซ็นกลายเป็นขององค์กรการกุกลที่จัดตั้งขึ้นโดยนายครรชิต ส่วนอีกสิบเปอร์เซ็นสุดท้ายให้แก่บุคคลนิรนาม

    แน่นอนสิบเปอร์เซ็นนั้นจูเนียร์ได้รับมันมาหมดแล้ว หลังจากที่เขาปรึกษากับเหล่าภรรยาของตน เขาได้โทรไปยังเบอร์อื่นๆที่ครรชิตให้ไว้ มันมีทั้งหมดสี่เบอร์แต่ละเบอร์เขาจะได้ทรัพย์สินที่มีค่าพอๆกัน บ้างอันก็เป็นหุ้นจากบริษัทใหญ่ๆ บ้างอันก็เป็นที่ดินทั้งแบบอยู่บนทวีปและเป็นเกาะ รวมทั้งมีธุรกิจอีกมากมาย

    เขาแบ่งบางส่วนให้สาวๆไปบริหาร โดยให้ทุกคนเลือกตามใจชอบ มีเพียงคนที่ยังไม่จบมัธยมปลายลงไปเท่านั้นที่ยังไม่มีบริษัทที่ต้องดูแล เขาเองก็มีบริษัทที่ต้องดูแลหลายอย่าง ทั้งโรงแรม รีสอร์ท เทคโนโลยีหรือมีแม้กระทั้งอุตสหกรรมพลังงาน ส่วนใหญ่การบริหารก็ไม่ค่อยมากนัก เพราะแต่ละบริษัทก็มีนักบริหารมือดีดูแลอยู่แล้ว พวกเขามีหน้าที่แค่ดูเอกสารและเซ็นรับรองเท่านั้น

    การพักผ่อนของเขาบนเกาะแห่งนี้ มันมีหลายสิ่งหลายอย่างให้เขาทำ ทั้งการเดินป่าที่เขาไปกับพี่เมซ่า พี่วาเนสซ่าและพี่อิซาเบล พวกเขาไปตั้งแคมป์บนภูเขาที่มีเพียงแห่งเดียวบนเกาะนี้ โดยมีพ่อบ้านแฟร์งและบอดี้การ์ดอีกสองคนค่อยอำนวนความสะดวกให้

    "นี้ไอเคะ มาเดินข้างๆพี่มา" พี่เมซ่ารวบตัวเด็กหนุ่มเข้าไปกอด ก่อนจะออกเดินไปบนทางขึ้นเขา โดยที่เธอไม่คิดถึงสภาพของเด็กหนุ่มที่ได้แต่สงบสติอารมณ์ เพราะภูเขาข้างๆหน้าของเขานี้เอง

    ดึ๋ง! ดึ๋ง! ดึ๋ง!...

    ทุกจังหวะก้าวเดินภูเขาไฟจะสั่นสะเทือนเด้งไปมา จนเด็กหนุ่มไม่รู้จะว่างสายตาไว้ที่ไหนดี

    "พี่เมซ่า เดี๋ยวไอเคะก็เลือดกำเดาไหลหมดตัวหรอก" วาเนสซ่าแยกทั้งคู่ออกจากกัน ก่อนจะจูมือเด็กหนุ่มให้เดินไปพร้อมกับเธอและพี่อิซาเบล 'ขอบคุณมากพี่วาเนสซ่า' เด็กชายคิดในใจก่อนจะยิ้มให้สองสาว

    "เอ๋! พี่ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย พวกเราแค่เดินกอดคอกันเองนะ" พี่เมซ่าเอียงคอน้อยๆ ก่อนจะเอามือแตะที่แก้มเบาๆ แล้วทำสีหน้าครุ่นคิด

    พวกเขาทั้งสามคนได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเดินต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เมื่อไปถึงภูเขาด้านบน เขาและสามสาวก็นำอุปกรณ์ตั้งเต็นท์ออกมากาง แล้วเริ่มตั้งแคมป์กันซึ่งอุปกรณ์ตั้งแคมป์ก็ได้พ่อบ้านและบอดี้การ์ดเป็นผู้ขนขึ้นมา ในตอนแรกพวกเขาก็จะขนกันเองแต่ก็ถุกปฏิเสธโดยพ่อบ้านแฟร์งนั้นเอง โดยพวกเขาเองก็ตั้งแคมป์อีกที่หนึ่งเช่นกัน ซึ่งประกอบไปด้วยพ่อบ้านและบอดี้การ์ดอีกสองคน พวกเขาตั้งแคมป์อยู่ทางขึ้นเขาลงไปหลายสิบเมตร

    หลังจากตั้งแคมป์เสร็จเรียบร้อย เวลาที่ใช้ในการขึ้นเขาและตั้งแคมป์ใช้เวลาเกือบทั้งวัน ทำให้พวกเขาจึงทำอาหารเย็นกินกันเอง โดยมีพี่เมซ่าเป็นคนทำ ส่วนพวกเขาสามคนลูกมือค่อยช่วย เมื่ออาหารเสร็จแล้วพวกเขาก็นั่งล้อมวงกินข้าวกัน

    การตั้งแคมป์ใช้เวลาแค่หนึ่งวันเท่านั้น วันรุ่งขึ้นพวกเขาก็ลงเขาไปยังบ้านพักของพวกเขา ที่นั้นพวกเขาพบพี่สาวและน้องสาวทุกคนที่กำลังจะไปว่ายน้ำกัน พวกเขาเลยไปร่วมวงด้วย จนเย็นถึงได้กลับมาพักอย่างสบายใจ

    "พี่ไอเคะค่ะ พวกพี่ทำอะไรกับพี่สาวตอนกลางคืนหรอค่ะ" โยโกะถามพาซื่อ แต่นั้นทำให้เขาและพี่สาวทั้งเก้าคนต่างสำลักน้ำกันถ้วนหน้า โดยมีพ่อบ้านแฟร์งและเหล่าเมดที่อยู่ในห้องต่างอมยิ้มให้กับคำถาม

    "พวกพี่ไม่ได้ทำอะไรกันจ๊ะ" พี่เฟธเป็นพูดก่อนจะขยิบตาให้จำเลยทุกคนเห็น

    "แต่หนูได้ยินเสียงพี่มิโกะร้องเมื่อคืนนี้นะค่ะ" ฮารุพูดขึ้น เพราะกลุ่มพวกเธอทั้งฮารุ ซาร่า อิริกะและลิลิธ ต่างก็นอนอยู่ห้องข้างๆของเขานั้นเอง เมื่อคืนพี่เฟธและพี่มิโกะมาหาเด็กหนุ่มที่ห้อง ก่อนที่พวกเขาจะทำกิจกรรมก่อนนอนร่วมกัน ในตอนนั้นเขาไม่คิดว่าจะมีเสียงเล็ดรอดออกไป เพราะห้องทุกห้องต่างก็กันเสียงได้ในระดับหนึ่ง

    "ไม่มีอะไรหรอก พวกพี่เขาแค่เล่นกันนิดๆหน่อยๆ" พี่ลูเซียอธิบายเสียงเรียบๆ

    เด็กสาวต่างมองอย่างสนใจ เพราะคำว่าเล่นนั้นเองที่ทำให้พวกเธออยากเล่นบ้าง "เล่นอะไรกันหรอค่ะ พวกหนูเล่นด้วยสิ" โอปอลถามอย่างสนใจ โดยมีสายตาของเด็กสาวต่างจ้องไปยังพี่สาวคนโต เพราะเธอเป็นที่คอยตามใจและอนุญาตสิ่งต่างๆในครอบควัรนั้นเอง

    "เอ้! พวกเธออยากเล่นด้วยหรอ จะจัดวันยังไงดีนะ อืม..." พี่เมซ่าคิดหนัก โดยไม่ได้สนใจสายตาแปลกๆของพี่สาวคนอื่นแม้แต่น้อย ก่อนที่เธอจะถูกพี่สาวคนรองทั้งสองคนลากไปคุยกันเงียบๆ

    "เล่นไม่ได้หรอกจ้า รอพวกน้องๆโตก่อนนะ" พี่เฟธหันมาพูดหลังจากเห็นว่าทั้งสามคนหายไปนาน

    "ใช่แล้วฮ่ะ รอให้น้องๆโตก่อนน่ะ ตอนนี้ตั้งใจเรียนกันก่อนเนอะ เด็กดีๆ" จูเนียร์ลูบหัวเด็กสาวที่อยู่ใกล้ตัว ก่อนที่เด็กสาวทุกคนจะเข้ามาคลอเคลียเขา เมื่อได้รับการหันเหความสนใจไปแล้ว

    'รอดตัวไปทีนะครับ' เด็กหนุ่มกระซิบกับพวกพี่สาวที่เหลือทั้งหกคน

    'นั้นสินะ แต่คืนนี้เป็นเวลาของฉันนี้หน่า สงสัยต้องทำเบาๆละมั้ง' พี่จัสตินพูดออกมาเบาๆ ก่อนจะรวบตัวเด็กหนุ่มไปกอด

    เมื่อเวลาผ่านไป รุ่งเช้าเด็กหนุ่มเดินออกมาจากห้องด้วยสภาพเหมือนคนไม่ได้นอน เขานั่งกินข้าวและมองดูเด็กสาวเล่นเกมกันอยู่ในบ้าน ส่วนพี่สาวทั้งหลายต่างออกไปอาบแดดและทำกิจกรรมเบาๆที่ชายหาดกัน

    เมื่อเด็กหนุ่มเห็นน้องสาวเขาเล่นเกม เขาจึงเข้าไปร่วมวงด้วย ด้วยความที่ไม่ค่อยได้เล่นเกมมากนักจึงทำให้เขาแพ้ติดต่อกันหลายสิบครั้ง แต่การพ่ายแพ้นี้ ทำให้เขาเข้าใจถึงการเล่นเกมมากขึ้น มันสามารถช่วยให้เขาสร้างเกมขึ้นมาได้อีกหลากหลายรูปแบบ

    ร้านค้าเกมออนไลน์ของเขาก็ยังคงเปิดให้บริการถึงแม้ว่าเขาจะมีเงินมากมายก็ตามที นั้นก็เพราะว่ามันเป็นสิ่งที่เขาทำด้วยตัวเอง มันจึงมีคุณค่าทางจิตใจอย่างมาก

    หลังจากเล่นเกมจบ พวกเขาก้ออกไปตามพี่สาวเพื่อทำอาหารเย็น ซึ่งวันนี้พวกเราช่วยกันทำบาร์บีคิวนั้นเอง ทุกคนต่างช่วยกันคนละนิดคนละหน่อย จนในที่สุดเตาบาร์บีคิวก็เต็มไปด้วยบาร์บีคิวหลายชนิด ทั้งเนื้อวัว เนื้อหมู เนื้อไก่ เนื้อปลาก็มีรวมไปถึงผักชนิดต่างๆที่นำมาย่าง นอกจากนี้ยังมีน้ำผลไม้หลายชนิดก็ถูกนำมาเสิร์ฟโดยเหล่าเมดสาว

    เขาใช้เวลาอยู่ร่วมกับสาวๆแห่งบ้านเทเรซ่านานนับเดือน จนในที่สุดเขาก็เริ่มรับรู้ถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา เขาได้ตัดสินใจจะดูแลพวกเธอให้ดีที่สุด แม้ว่าเขาจะไม่ใช่ไอเคะก็ตาม แต่เขาก็ถือว่าทุกคนเป็นคนสำคัญของเขา

    ในที่สุดเวลาแห่งการพักอยู่บนเกาะแห่งนี้ก็หมดลงพวกเขาได้เดินทางกลับเพื่อไปทำงานและเรียนหนังสือต่อ เช่นเดียวกันเขาได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยออนไลน์แห่งหนึ่งแล้ว โดยมีพ่อบ้านแฟร์งเป็นคนจัดการให้ ชีวิตหลังแต่งงานกำลังจะเริ่มอย่างแท้จริง