บทที่ 1 : เหตุการณ์ในห้องอาหาร
หลังจากตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เด็กหนุ่มเริ่มมองไปยังสองสาวที่ยังนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง โดยยึดอกและหน้าท้องของเขาไปหนุนต่างหมอนเสียแล้ว เขาคิดถึงคำสั่งที่เขาสั่งลูน่า มันน่าจะไปกระตุ้นเวทย์บ้างอย่างในสัญญาทาสให้ทำงาน จนเกิดควันสีขาวจางๆที่ลอยออกมาจากร่างกายของลูน่า เขาไม่รู้ว่ามันเป็นเวทย์อะไรจึงได้แต่สงสัยมันไว้ แต่จากชื่อคำสั่งและผลกระทบที่แสดงออกมา มันน่าจะเป็นประเภทสร้างภาพมายาสินะ
แต่เรื่องนี้ต้องรอเจ้าตัวการที่ทำให้เขาออกคำสั่งนั้นตื่นขึ้นมาเสียก่อน เพราะตอนนี้ลิลลี่ยังคงหลับสนิทอยู่บนเตียง เขาจึงได้โอกาศสำรวจเธออย่างชัดๆ ลิลลี่แม้จะอายุเพียงเก้าขวบแต่ร่างกายของเธอเกินอายุไปหลายปี นี้เป็นความแตกต่างระหว่างมนุษย์ในแผ่นดินทลายฟ้ากับโลกสินะ รูปร่างหน้าตาของเธอไม่ต่างจากเด็กสาววัยแรกรุ่นเลยแม้แต่น้อย
จากที่สังเกตดูร่างกายของมนุษย์ที่นี้ในช่วงเด็กถึงวัยรุ่นจะโตเร็วกว่าที่โลกถึงสี่ถึงห้าปีเลยทีเดียว อย่างจูเนียร์เองก็เสียงแตกหนุ่มตั้งแต่อายุเก้าปี กล้ามเนื้อเริ่มพัฒนาไปอย่างมาก สามารถยกเครื่องมือล่าสัตว์ที่มีน้ำหนักมากได้ตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ส่วนลิลลี่เองถึงอายุจะเก้าปีแต่ร่างกายเหมือนของเด็กอายุสิบสามสิบสี่เลยทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหรือหน้าตา
และเขาที่เติบโตจนแทบจะเป็นผู้ใหญ่ถึงจะได้รับความสงสัยบ้าง แต่เมื่อเป็นคนของตระกูลแอสลาสที่มีพัฒนาการด้านร่างกายมากกว่าคนทั่วไป จึงหมดข้อสงสัยไป เพราะตระกูลนี้เมื่ออายุเลยสิบปีไปแล้วจะมีช่วงหนึ่งที่จะเติบโตอย่างรวดเร็วในเวลาสั้นๆ ทำให้ตระกูลแอสลาสมีสมาชิกในตระกูลที่แข็งแกร่งมากมาย เพราะร่างกายของพวกเขาเหมาะสำหรับฝึกฝนนักรบตั้งแต่เด็กๆนั้นเอง
ส่วนดูลันที่อายุมากกว่าเขาสองปีก็มีการเติบโตเท่าวัยรุ่นในโลกแล้ว แม้แต่พี่โรสแมรี่เองก็เถอะอายุสิบหกในโลกนี้ถือว่าเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้ว ถึงแม้เจ้าตัวจะพยายามซ่อนรูปให้เหมือนเด็กก็ตามแต่ยังไงเธอก็มีรูปร่างสำหรับผู้ใหญ่วัยยี่สิบปีไปเป็นทีเรียบร้อยแล้ว แต่เมื่อเลยอายุสิบหกขึ้นไปการเจริญเติบโตของคนในแผ่นดินทลายฟ้ากับช้าลงเป็นอย่างมาก
ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดเจนคือเหล่าท่านพ่อและท่านลุงกับท่านป้า ที่ดูภายนอกเหมือนยี่สิบต้นๆ แต่จากคำบอกเล่าของจูเนียร์แล้วบิชอบมีอายุย่างเข้าเลขสี่แล้วด้วยซ้ำ ส่วนแม่นมของป้าเซเรน่าที่ดูเหมือนอายุห้าสิบหกสิบปีแต่แท้จริงแล้วอายุเกือบแปดสิบปีแล้ว
ที่เป็นอย่างนี้คงเพราะแผ่นดินนี้มีศัตรูที่ยังไงมนุษย์ก็ทำลายหรือปรับเปลี่ยนมันไม่ได้ นั้นคือสัตว์เวท ไม่ว่าจะทำลายมันไปเท่าใด ในสิ้นปีมันก็รวมตัวกันเป็นจำนวนหลายสิบล้านตัวบุกเข้าโจมตีอยู่ดี และมันจะมีปริมาณที่แน่นอนต่อพื้นที่นั้นๆอีกด้วย เหมือนมันได้รับคำสั่งให้ทำเช่นนั้น อย่างเมืองใหญ่ๆก็เจอที่ละสิบล้าน ร้อยล้าน ถ้าเมืองเล็กๆก็อาจจะมาแค่แสนถึงล้านเป็นต้น
ครรชิตที่เห็นเด็กสาวขยับตัว ก็นึกอยากแกล้งด้วยการประทับริมฝีปากที่หน้าผากของเธอเบาๆ แต่ก็รู้สึกขอบคุณทำให้เขาเข้าใจความปรารถนาของพวกเธอ ก่อนจะลูบหัวเมื่อเห็นว่าเจ้าตัวพลิกตัวมากอดเขาแน่นและซุกหน้าไปบนอกแกร่งของเขา โดยไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมา เด็กหนุ่มยิ้มอย่างสุขใจ โดยมืออีกข้างก็ลูบหัวทาสสาวที่นอนขดตัวอยู่บนตัวของเขาและเกาะตัวเขาไว้อย่างแน่น เหมือนเขาเป็นที่พึ่งของเธอ
"นายน้อย ได้เวลาทานอาหารเช้าแล้วขอรับ" เสียงดูลันปลุกให้ชายหนุ่มตื่นจะภวังค์ความสุขตรงหน้า
"เจ้าไปบอกป้าเซเรน่าว่าให้รับประทานไปก่อน เดี๋ยวข้ากับลิลลี่จะตามไป"
"รับทราบขอรับ" เสียงฝีเท้าของดูลันเดินออกไปจากอาณาเขตรับรู้ของครรชิต
เมื่อดูลันออกไปไกลแล้ว เด็กหนุ่มก็เริ่มปลุกสองสาวให้ไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย แล้วออกไปรับประทานอาหารเช้า โดยมีชายหนุ่มคอยดันหลังเด็กสาวที่ยังตื่นไม่เต็มที่ และคอยสังเกตท่าทางของเด็กสาวว่าพอจะจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้หรือไม่
"ว๊าย" ลิลลี่ที่เกือบล้มในขณะก้าวเข้าไปในห้องอาบน้ำ
"เดินดีๆสิ ลูน่าฝากจัดการด้วย เจ้าเองก็อาบน้ำด้วยเลยละกัน" ครรชิตพุ่งไปรับเธอได้อย่างพอดิบพอดี ก่อนจะให้ลูน่าดูแลลิลลี่ต่อไป
"ไว้ใจข้าได้เลยเจ้าค่ะ ข้าเคยดูแลเด็กๆมาก่อน" ลูน่ายิ้มให้ชายหนุ่มก่อนจะปิดประตูห้องน้ำลง
หลังจากสองสาวอาบน้ำเสร็จ ครรชิตก็เริ่มถามถึงสิ่งที่ทำให้เกิดเรื่องเมื่อคืนขึ้นจากเด็กสาว โดยที่เขานั่งจับเข่าคุยกันที่โซฟาปลายเตียงนั้นเอง
ก็ได้คำตอบว่าเป็นเพราะสัญญาทาส ในสัญญาทาสนั้นจะมีสิ่งที่เรียกว่ากลไกเวทย์ลงไว้ ถ้าออกคำสั่งถูกต้องมันจะปล่อยวงเวทย์หรือปล่อยกลไก อย่างเมื่อคืนคำสั่งที่ว่าตอบสนองความปรารถนาของนายท่าน เป็นการปลดยาเวทย์ปรารถนาอันสูงสุดที่อยู่ในร่างกายของลูน่า และวงเวทย์ห้วงแห่งความฝัน เมื่อทั้งสองอย่างทำงานจะทำให้รอบๆตัวของทาสสาวกลายเป็นพื้นที่ที่ทุกคนจะปล่อยปรารถนาที่ซุกซ้อนเอาไว้ออกมา
ถ้าความปรารถนาของใครแรงกล้ากว่าก็จะเป็นแรงปรารถนาหลักในการดำเนินกิจกรรมในห้วงแห่งความฝันนั้นเอง แต่เมื่อคืนเวทย์มันทำงานไม่สมบูรณ์ เพราะเด็กหนุ่มไม่ได้รับผลกระทบจากวงเวทย์นั้นเอง จึงทำให้เวทย์นี้ล้มเหลว จึงทำให้อำนาจมันลดลง กลายเป็นเกิดเพียงภาพความฝันขึ้นเท่านั้น ไม่สามารถกระตุ้นห้วงความฝันได้ ทำให้เด็กหนุ่มทราบความปรารถนาของสองสาวนั้นเอง
"แล้วความปรารถนาของลิลลี่ล่ะ" ครรชิตลองถามเล่นๆ ทั้งที่รู้อยู่แล้ว
"อยู่กับท่านพี่ตลอดไปไงค่ะ" ลิลลี่ยิ้มหวานก่อนจะกอดแขนเขาแน่น นั้นไงไม่ต่างจากที่คิดไว้เลย
"อ่า แล้วของลูน่าล่ะ" เด็กหนุ่มหันไปมองทาสสาวผู้ปลดปล่อยเหตุการณ์เมื่อคืนให้เกิดขึ้น ที่ตอนนี้นั่งอยู่บนพื้นข้างโซฟา โดยเจ้าตัวไม่ยอมขึ้นมานั่งที่โซฟา
"ขะ ข้าอยากปรุงยาอีกครั้งเจ้าค่ะ" ลูน่าพูดด้วยน้ำเสียงเชิงอ้อนวอน
"แล้วเจ้าไม่คิดถึงพ่อแม่แล้วรึ" เขาถามเพราะในภาพความฝันเขาเห็นเธออยู่กับพ่อแม่นั้นเอง
"ข้าทำใจได้สักพักแล้วเจ้าค่ะ นายท่าน" ลูน่าพูดพร้อมดวงตาที่แดงก่ำเหมือนจะร้องไห้อีกครั้ง ครรชิตได้แต่โอบกอดเธอเบาๆ
หลังจากพูดคุยกันได้สักพัก อลิซาเบธก็นำชุดมาเปลี่ยนให้ลูน่าตามคำขอของลิลลี่ หลังจากที่อลิซาเบธมาตามไปรับประทานอาหารเช้าอีกรอบหลังจากดูลันเพิ่งมาได้ไม่นาน พวกเขาก็มุ่งหน้าสู่ห้องอาหารโดยที่เด็กหนุ่มเดินเคียงข้างเด็กสาวไปยังห้องอาหาร ส่วนทาสสาวก็เดินตามหลังทั้งคู่มาอย่างเงียบๆ
เมื่อมาถึงห้องอาหารก็พบว่าพวกท่านพ่อกลับมาแล้วหลังจากไปล่าสัตว์เวทกันเกือบสองอาทิตย์ พวกท่านมีหน้าตาที่อิดโรยเล้กน้อยเท่านั้น นอกนั้นก็ไม่เป็นอะไรกันมาก เพราะเขาจัดยาไปให้พอใช้หลายเดือนเลยทีเดียว เขาที่ชินกับการหายไปนานๆของบิดาตนแล้ว แต่หญิงสาวที่เขาประคองมายังคงไม่ชินกระมัง ถึงได้พุ่งตัวเข้าไปกอดชายร่างอวบที่ดูผอมลงไปเยอะ จากครั้งแรกที่เจอกัน
"อรุณสวัสดิ์ท่านพ่อ ท่านลุงดีล ท่านปะ" "ท่านแม่เซเรน่าและพี่โรสแมรี่" เขายังไม่ทันทักท้ายจบก็เจอสายตาเคืองๆมาจากป้าเซเรน่าจนต้องเปลี่ยนคำเรียกใหม่แทบไม่ทัน
"ฮ่าๆ" สองสหายต่างจ้องมองมาทางชายหนุ่มก่อนจะหัวเราะอย่างอารมณ์ดี และเห็นใจด้วยเล็กน้อย
"เจ้าเป็นอย่างไรบ้างจูเนียร์ ได้ข่าวว่าโดนจู่โจมที่เผลอนี้" บิชอบหยอกลูกชายก่อนจะยี้หัวเจ้าตัวอย่างมันมือ จนผมที่ใช้เวลาทำอย่างนานกระเซอะกระเซิงไปหมด
"นั้นสิ ยัยหนูยังอยู่ดีใช้ไหมลูกป๋า" ลุงดีลจับลิลลี่หันซ้ายทีขวาที ก่อนจ้องไปบนใบหน้าลูกสาวคนเล็กของตน ก็พบว่าหน้าลูกสาวตัวเองแดงจัด
"อย่าบอกนะว่า คุณหญิง!" ลุงดีลหันไปมองภรรยาก่อนจะพาครอบครัวไปแอบมุมปรึกษากันสี่คน
"ไปทำอะไรลิลลี่มา จูเนียร์!" บิชอบถามลูกชายของตนอย่างจริงจัง
"ข้าไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย แค่แอบไปเห็นความปรารถนาของลิลลี่เท่านั้นเอง" ครรชิตยิ้มแห้งๆไปให้บิชอบ ก่อนจะเกาแก้มแก้เขิน
ผู้ใหญ่ของสองครอบครัวจ้องมองกันสักพัก ก่อนที่ฝ่ายเด้กสาวจะถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่แววตาของป้าเซเรน่ากลับแสดงออกถึงความเสียดายอย่างเห็นได้ชัด นี้แสดงว่าป้าเซเรน่าวางแผนนี้ขึ้นมาใช่ไหม ที่จะให้เขาปล้ำลูกสาวตัวเองนี้น่ะ เขาตามเธอไม่ทันแล้ว
แม้ว่าเข้าจะเป็นนักธุรกิจ แต่ก็เป็นนักธุกิจที่จ้างพวกนักวางแผนมาดำเนินงานของบริษัท ส่วนตัวเขาก็จัดการแค่การเขียนเกมขึ้นมาขายเท่านั้น เขาไม่ใช่นักบริหารที่ดีนักหรอก ส่วนใหญ่งานในบริษัทเขาให้ลูกน้องทำทั้งนั้น ส่วนเขาค่อยตรวจสอบในตอนท้ายเท่านั้น
เขาพาทั้งลิลลี่ พี่โรสแมรี่และลูน่าออกจากห้องอาหาร เมื่อพวกเขารับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว โดยมุ่งหน้ากลับไปยังห้องนอนที่ถูกจัดขึ้นใหม่ เพื่อปรึกษาเรื่องการขยายเรือนพักหลังนี้ เพราะพี่โรสแมรี่ที่พึ่งกลับมาก็ต้องใช้ห้องทำงานเช่นกัน นี้คือสิ่งที่ได้รู้หลังจากคุยกันในห้องอาหารเมื่อสักครู่
เมื่อมาถึงเขาก็ประตูที่ติดกับชั้นหนังสือเพื่อไปยังห้องทำงานที่อยู่ด้านข้างของห้องนอนนี้ เขาพบห้องนี้ในตอนเช้านั้นเองเมื่อเห็นว่ามันมีกลอนประตูอยู่ที่ชั้นหนังสือด้วยนั้นเอง โดยพาลูน่าเข้ามาด้วย ห้องนี้เขาเพิ่งรู้ว่าเป็นห้องทำงานของพี่โรสแมรี่ ที่ป้าแมรี่ให้คนสร้างเอาไว้นั้นเอง แต่เขาขอยืมใช้ก่อน แล้วค่อยขยายอีกที
"ลูน่า เธอช่วยจัดของพวกนี้แล้วก็เตรียมปรุงยาขั้นกลางได้ใช่ไหม" เขาส่งแหวนที่มีกล่องสมุนไพรและวัตถุดิบปรุงยาระดับกลางไปให้ลูน่า
"นายท่าน กรุณาเอาวัตถุดิบออกมาด้วยเจ้าค่ะ ข้าไม่สามารถใช้แหวนมิติได้" ลูน่ายิ้มเศร้าๆมาให้เด็กหนุ่ม เขาจึงนำกล่องออกมาเรียงไว้ที่มุมหนึ่งของห้องทำงาน และวางอุปกรณปรุงยาในอีกมุมหนึ่ง
"เรื่องนี้เดี๋ยวสักวันข้าจะช่วยเจ้าเอง" ครรชิตยิ้มให้กำลังใจเด็กสาว ก่อนที่จะออกจากห้องไป เพื่อจัดการด้านนอกก่อน
"ค่ะ" ลูน่าตอบกลับสั้นๆ ก่อนจะเริ่มทำงานของเธอ
หลังจากออกมาจากห้องทำงาน เขาก็พบสองสาวที่นั่งอยู่บนเตียงรอคอยเขาอยู่แล้ว ในระหว่างเดินมาที่ห้อง เขาได้บอกไปแล้วว่าเขาจะลองปรุงยาดูในวันนี้ จึงขอเข้าไปจัดของก่อน แล้วจะออกมาคุยกับสองคน
"สาวๆ มีอะไรกันหรือเปล่า" เขามองไปยังพี่โรสแมรี่ที่หน้างออยู่บนเตียง และลิลลี่ที่ก้มหน้านั่งสำนึกผิดอยู่
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
เห็นบอกว่า "ที่เป็นอย่างนี้เพราะสัตว์เวท..." ก็เลยงงๆ ว่าเกี่ยวอะไรกัน
แต่สู้ป๋าลิเบรี่พลังเกษตรกรไม่ได้หรอก!!!
เจ้ายังอ่อนหัด!!! 555+