ราชันเงาแห่งอเคเซีย

ตอนที่ 29 : ความวุ่นวายในกิลด์นักผจญภัย (2)

บทที่ 1 : ความวุ่นวายในกิลด์นักผจญภัย (2)

     "ฮัดชิ้ว!" ครรชิตจามออกมาโดยไม่ทราบสาเหตุ

     "พี่จูเนียร์เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ" ลิลลี่ถามด้วยความเป็นห่วง

     "ข้าไม่เป็นอะไร เรามาฝึกกันต่อเถอะ" ครรชิตพูดยิ้มๆให้ลิลลี่ก่อนที่ตนจะสอนลิลลี่เรียกบอลมานามาควบคุมต่อไป

     ในชั้นสามของกิลด์นักผจญภัยดูลันกำลังทำหน้าเคร่งเครียดหลังจากเดินขึ้นมายังชั้นสามแห่งนี้ เขาไม่แน่ใจว่าอลิสผู้นี้จะพาเขาไปยังห้องแลกเปลี่ยนห้องไหนกันแน่ เพราะตอนนี้เขาเดินผ่านมาครึ่งชั้นแล้วก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าเธอจะเข้าห้องไหน

     ห้องบนชั้นสามยิ่งเดินเข้าไปลึกเท่าใดขนาดห้องก็ใหญ่ขึ้นและมีการประดับตกแต่งที่หรูหรามากขึ้นเท่านั้น จนในที่สุดอลิสก็พาเขาเข้ามาในห้องด้านในสุด มันเป็นห้องขนาดสามสิบตารางเมตรได้ ภายในมีบาร์ขนาดเล็กที่มีบาร์เทนเดอร์กำลังคอยให้บริการอยู่ กลางห้องมีชุดโซฟาสีแดงสดตั้งอยู่ชุดหนึ่งพร้อมโต๊ะไม้สีดำวางอยู่ตรงกลาง

     บนโต๊ะมีถาดสีเงินที่มีวงเวทย์อยู่ภายใน นอกจากนี้ยังมีชิการ์และของมัวเมาวางอยู่อีกจำนวนหนึ่ง เขาเห็นดังนั้นจึงหันไปมองอลิสผู้ที่เดินไปหยุดที่โซฟาตัวหนึ่ง

     "ช่วยเอาของที่ไม่จำเป็นออกไปด้วยขอรับ" ดูลันบอกให้อลิสรับรู้ก่อนที่ตนจะนั่งลงบนโซฟาสีแดงตัวหนึ่ง 

     อลิสหันไปส่งสายตาให้บาร์เทนเดอร์นำของที่วางอยู่บนโต๊ะออกไปเหลือไว้แต่ถาดสีเงิน ก่อนที่ดูลันจะนำแหวนมิติที่มีเงินจำนวนหนึ่งล้านห้าแสนเหรียญจิตอสูรแตะลงไปบนถาดสีเงิน

     วงเวทย์บนถาดสีเงินเปล่งแสงเล็กน้อยก่อนที่มันจะปรากฎตัวเลขออกมาหนึ่งล้านห้าแสนพร้อมด้วยรูปเหรียญจิตอสูร 

     ดูลันพยักหน้าให้อลิสเล็กน้อย "เชิญ" ก่อนจะผายมือให้เธอ

     เมื่อเห็นดังนั้นเธอก็ยื่นมือลงไปวางบนถาดเงิน บนถาดปรากฎหนังสือสัญญาฉบับหนึ่งขึ้นมาพร้อมม้วนกระดาษหนึ่งแผ่นก่อนที่เธอจะร่ายเวทย์ลงไป บนถาดก็ปรากฎรายชื่อหลายสิบรายชื่อขึ้นมาแทนที่ม้วนกระดาษและหนังสือสัญญา

     เจ้าถาดสีเงินนี้เป็นอุปกรณ์เวทย์ที่ร้านค้าต่างๆมักมีไว้ใช้มันเหมือนกับเครื่องเก็บเงินนั้นเองมัน ถ้าไม่ใช้เจ้าของแหวนมิติที่แตะกับมันก็ไม่สามารถโอนเงินออกไปได้ และไม่สามารถรวบรวมสิ่งของที่ใส่ไว้ได้เช่นเดียวกันถ้าธุรกรรมยังไม่เสร็จสิ้น ถาดสีเงินนี้สามารถใส่รายการของเพื่อแลกเปลี่ยนได้ซึ่งตอนนี้มันก็ทำสัญญาเรียบร้อยแล้ว

     "ถ้าเช่นนั้น ท่านก็จะเริ่มแลกเปลี่ยนเลยหรือไม่" อลิสถามดูลันที่ตอนนี้เริ่มทำสีหน้าปรกติที่ไม่ยิ้มและไม่บึ้งตึงจนเกินไป

     ดูลันเห็นการเตรียมความพอเสร็จสิ้นแล้วเขาก็พยักหน้าให้เธอ

     "เริ่มได้เลย"

     หลังจากนั้นไม่นานก็มีกลุ่มคนจำนวนหนึ่งเข้ามาในห้องก่อนจะวางสมุนไพรลงบนถาดสีเงิน มันเป็นใบหญ้าสีครามที่มีสีแดงซีดๆเป็นขีดตามเส้นใบจำนวนสามใบ ก่อนที่มันจะถูกดูดเข้าไปในถาดสีเงิน มันเปล่งแสงเล็กน้อยก่อนจะปรากฎเหรียญ

     "หญ้าครามทับทิม สมุนไพรปรุงยาระดับกลางขั้นต่ำ ราคาหนึ่งพันสิบเหรียญจิตอสูร แต้มกิลด์สามสิบแต้มต่อคน ทั้งสิ้นสามใบจากกลุ่มเซน" อลิสพูดข้อมูลในขณะเดียวกันก็จดบันทึกลงไปด้วย

     "ขอบคุณครับ" หัวหน้ากลุ่มที่เป็นผู้ชายรับเงินบนถาดหลังจากที่อลิสกล่าวข้อมูลเสร็จก่อนจะออกจากห้องไป

     การดำเนินการยังเป็นเช่นนี้ต่อไปอีกหลายชั่วโมงระหว่างนั้นดูลันก็ค่อยเช็ดจำนวนสมุนไพรและวัตถุดิบ รวมทั้งจำนวนเงินบนถาดสีเงินไปด้วย ในชั่วโมงแรกเงินลดไปเกือบสองแสนเหรียญจิตอสูร เพราะส่วนใหญ่มักจะนำำเอาของสมุนไพรและวัตถุดิบปรุงยาในระดับกลางขั้นต่ำมาขายกันทั้งนั้น จนเข้าสู่ชั่วโมงที่สอง

     "... น้ำค้างพิสุทธิ์ วัตถุดิบปรุงยาระดับกลางขั้นกลาง ราคาขวดละหนึ่งพันห้าร้อยเหรียญจิตอสูรจำนวนสองขวด ..." นี้เป็นวัตถุดิบปรุงยาระดับกลางขั้นกลางชิ้นแรกที่เจอ ก่อนที่มันจะมาอีกเรื่อยๆสลับกันขั้นต่ำมาอีกจำนวนหนึ่ง

     ชั่วโมงที่สองถึงสามไม่ค่อยมีกลุ่มคนมาส่งภารกิจกันเท่าใดนัก ดูลันมองจำนวนวัตถุดิบและจำนวนเงินเข้ายังสามารถรับซื้อได้อีกหลายชั่วโมงทีเดียว จำนวนวัตถุดิบยังไม่ถึงขั้นต่ำที่นายน้อยของมันต้องการเสียด้วยซ้ำ และเงินยังเหลืออีกล้านกว่าเหรียญจิตอสูร

     ด้านนอกห้องแลกเปลี่ยนข้อมูล ณ ห้องโถงชั้นหนึ่งที่เป็นบาร์เหล้าเต็มไปด้วยกลุ่มนักผจญภัยหลายกลุ่มที่กำลังต่อคิวขึ้นไป แววตาของพวกเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังในเงินก้อนโต และมีบ้างส่วนที่เจ็บใจเมื่อตนเพิ่งกลับมาจากภารกิจระยะยาวจึงไม่ทราบข่าวของภารกิจรวบรวมนี้

     ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้หนึ่งชั่วโมง

     ภายในกิลด์นักผจญภัยมีแต่นักผจญภัยระดับต่ำหลายสิบกลุ่มต่างจับจ้องไปยังทางประตูทางเข้า ในมือของพวกเขามีภาพเหมือนของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง หน้าตาพอใช้และแต่งชุดคนรับใช้ของตระกูลใดตระกูลหนึ่งไม่ทราบได้ แม้พวกเขาจะสืบหาแล้วก็ตามมีความเป็นได้สองอย่างไม่เป็นตระกูลใหญ่ก็เป็นตระกูลขนาดเล็กที่ไม่มีชื่อเสียงนั้นเอง พวกเขาเลยไม่สืบหาตัวเจ้าของภารกิจอีกต่อไปเพราะถ้าไปทำให้ตระกูลใหญ่รำคาญไม่ใช่เรื่องดีเท่าใดนัก

     "เจ้าว่ามันจะมาไหม" ชายหนุ่มรูปร่างกำยำบนใบหน้ามีรอยแผลเป็นขนาดใหญ่พาดผ่านจากเหนือตาซ้ายไปใต้ตาขวาถามเพื่อนตนที่นั่งอยู่ข้างๆ

     "น่าจะมา ว่าแต่กลุ่มเจ้าเถอะได้มาเยอะไหม" ชายหนุ่มอายุเกือบสามสิบรูปร่างกระซับและหน้าตาดีถามไปยังชายหน้าบากที่กำลังกัดเนื้อคำใหญ่เข้าปาก

     "อึก อึก ได้มาพอสมควร ถ้ามันรับซื้อจริงๆ คงได้ราวห้าหกพันเหรียญ" ชายหน้าบากซดน้ำไปอึกใหญ่ก่อนจะตอบ

     "หัดมีมารยาทบ้างสิยะ" หญิงสาวที่แต่งหน้าอ่อนๆ ด้วยรูปหน้าที่สวยพอสมควรเมื่อแต่งจึงดูสวยขึ้นพร้อมด้วยรูปร่างที่ดี ตอนนี้กำลังทำสีหน้ารัจเกียงแต่ก็ไม่ได้ย้ายที่นั่งออกไป

     "แล้วเจ้าล่ะ" ชายหนุ่มไปถามหญิงสาวที่เพิ่งบ่นชายหน้าบากไป

     "ได้ของดีมาเชียวละ แต่ก็แค่นิดหน่อย แต่ก็พอมีเงินไปเข้าร้านเสริมสวยละ ฮิฮิ" เธอหัวเราะเบาๆด้วยสีหน้ายั่วยวนเล็กน้อย

     "พวกเจ้าช่างโชคดีเสียจริง ข้าได้แต่ของระดับต่ำทั้งนั้น" ชายหนุ่มทำหน้าเศร้าๆ

     "ได้ของระดับต่ำ แต่ได้สาวมากี่คนละยะ" 

     "ฮ่าๆๆ" ทั้งสามคนต่างหัวเราะใส่กันและกัน เพราะพวกเขารู้นิสัยเจ้าหนุ่มนี้ดี

     โดยที่ทั้งสามคนไม่ได้สังเกตที่ประตูทางเข้าเลยว่าผู้ชายในรูปของพวกเขากำลังเดินไปเข้ามาและตรงไปยังชั้นสามแล้ว

     "เฮ้ย! เขามาแล้ว" เสียงหนึ่งในลูกน้องของทั้งสามตะโกนขึ้นมา

     "พวกเจ้าจัดคิวแรงค์ต่ำไปก่อน ต่อด้วยแรงค์กลางและสูง" ชายหน้าบากตะโกนขึ้นเมื่อเห็นว่ามีนักผจญภัยกลุ่มไปออกันที่ทางขึ้นชั้นสองที่ตอนนี้มีการ์ดของกิลด์กำลังกั้นทาง

     "ใครไม่ฟังอย่าหาว่า ไจแอนท์คนนี้ไม่เตือน" สิ้นเสียงตะโกนของชายหน้าบากทุกคนต่างหันมามองก่อนจะเข้าคิวกันอย่างรวดเร็ว

     'ไจแอนท์กลับมาแล้วหรอ' 'นั้นสิแถมปริ้นซ์ออฟไอซ์ก็มาด้วย' 'ข้างๆนั้นราชนีกุหลาบใช่ไหม' 'ใช่ๆ แรงค์A ทั้งสามคนของกิลด์กลับมากันหมดเลยหรอ' เสียงซุบซิบของนักผจญภัยระดับกลางที่พอจะรู้จักทั้งสามต่างบอกคนในปาร์ตี้และนักผจญภัยหน้าใหม่ให้เข้าคิว เพราะไม่อยากมีเรื่องกับกลุ่มที่แข็งแกร่งที่สุดในกิลด์แห่งนี้ในตอนนี้

     "รบกวนคุณไจแอนท์อีกแล้วนะครับ" การ์ดคนหนึ่งโค้งให้ไจแอนท์เล็กน้อยก่อนจะหันไปสั่งคนอื่นๆให้ค่อยจัดคิวให้ดี

     "ไม่ทราบว่าพวกคุณจะเข้าร่วมด้วยงั้นหรอ"

     "ไม่หรอกเราให้สมาชิกใหม่ของกลุ่มพวกเราทำนะ" ปริ้นซ์ออฟไอซ์พูดขึ้นก่อนที่คนที่อยู่ในกลุ่มด้านหลังจะพยักหน้าซึ่งส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง

     "ข้าก็เช่นกันจ๊ะ" ราชนีกุหลาบขยิบตาให้การ์ดคนนั้น แต่พวกผู้ชายในกลุ่มของเธอจ้องมายังเขาด้วยแววตาอิจฉาอย่างชัดเจน

     "อย่าทำให้ผมลำบากเลยขอรับ" การ์ดคนนั้นส่งสายตาไปให้ราชนีกุหลาบ "ข้าแค่แหย่เขาเลยเท่านั้น พวกเจ้า! เดี๋ยวข้าจะลงโทษให้หนัก!"

     "ขอบคุณครับ ท่านราชนี" เหล่าชายหนุ่มด้านหลังทำหน้าตาราวกับขึ้นสวรรค์พร้อมกับตอบรับอย่างเสียงมีความสุข

     "ข้าไม่เข้าร่วมหรอก รอให้ภารกิจมันเหมาะสมกับกลุ่มข้าก่อน ตอนนี้กลุ่มที่เข้าร่วมเป็นรุ่นน้องนะ" หลังจากไจแอนท์ได้รับสายตาสงสัยจากการ์ดหนุ่มคนนั้นเขาก็บอกจุดยืนออกไป กลุ่มของเขาเต็มไปด้วยพวกบูชากล้ามเนื้อทั้งนั้นหรือก็คือแทบจะเป็นนักรบล้วนนั้นเอง