ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้นของการพบกัน #1
"สวัสีรับ ผมแบมแบมรับ"
ใ่รับ ทุนฟัไม่ผิ ผมแบมแบมเอรับ เรื่อมันยาวมาเลยรับ ะให้ผมเริ่มยัไี เริ่มารนี้ล่ะันนะรับ
วันนั้นผมอยู่ที่เาหลี
"แบมแบม นาย้อถ่ายโษาัวนึนะ ันลับทานั้นไว้เเล้ว" เสียท่านประธานพู
"อะไรหรอรับ ? " ผมถามท่านประธาน้วยวามสสัย
"โษาเรื่อื่มน่ะ เเ่นาย้อถ่ายับาฮยอนนะ" ท่านประธานบอแบมแบม แบมแบม็ั้านึ้นมาทันที
"ไม่ทำรับ ไม่ถ่าย ไม่ว่าะยัไผม็ไม่ทำรับ"
"ทำไมล่ะ" ท่านประธานถามผมึ่ท่านประะาน็รู้อยู่เเล้วว่าผมับาฮยอนเยเทันมา่อนเเละบนไ้ไม่สวยเพราะยัยนั้นน่ะ เ้าู้ เล่นนอใผม่ะนานั้นใระไปทนไ้ล่ะรับ
"ท่านประธาน็รู้นี่รับ เเล้วะไปลับทานั่นทำไมล่ะรับ ผมไม่ทำนะรับ" แบมแบมอบอย่าเ็า
"ไม่ไ้หรอ ันอบรับสัาเาไปแล้ว"
"ไม่รับ ไม่มีทา " เเบมเเบมพูเสร็็ลุาโ๊ะในที่ประุมทันทีโยไม่สนใำพูอท่านประธาน่ายเลยเเม้เเ่นิเียว พร้อมับปิประูอย่าเเร ปั้!!!!! เสียอประูที่ถูปิ้วยวามไม่สบอารม์อเเบมเเบมเท่าไหร่นั้น
แบมแบมรีบเินหนีออมาทันที เมเนเอร์ึวิ่ามแบมแบมมา
"แบมแบม นายะไปไหนน่ะ" เมเนเอร์ถามผม
"ลับหอันรับฮยอ ผมไม่อยาทำานนั้น ไม่้อโน้มน้าวผม้วยนะรับ ไม่มีทาทำให้เเน่นอน" ผมอบไป
"็ไ้ๆ ั้นึ้นรถ ะรอเมมเบอร์นอื่น้วยมั้ย หรือะให้ฮยอไปส่ที่หอ่อนเลย"
"รอนานมั้ยล่ะรับ ผมอารม์ไม่่อยะีเท่าไหร่เเล้ว "
"นั่นไ เมมเบอร์นอื่นลมาเเล้ว"
"รับๆ " ผมอบไปโยไม่ไ้สนใสิ่ใเลย
หลัาเมมเบอร์ทุนึ้นมาบนรถู้ เา็เอาเเ่ถามผมว่าทำไมถึทำแบบนั้น ผม็ไม่ไ้อบไปแ่อย่าใ นถึหอ
"ฮยอ ผมะลับไทยไปพัผ่อนสัพันะรับ ฮยออย่าบอท่านประธานนะรับ" ผมบอเมเนอผม
"ไ้ๆ เเล้วะให้ฮยอไป้วยหรือเปล่า หรือะไปนเียว "
"ผมอไปนเียวะีว่ารับ" ผมอบเมเนไปอย่าั้น เมเน็ไม่ไ้ว่าอะไรผม
"ะไปเมื่อไหร่ ? " เมเนถามผม
"พรุ่นี้เลยรับ ฮยอ่วยอั๋วเรื่อไปภูเ็ให้ผม้วยนะรับ เอาที่เร็วที่สุเท่าที่ะเร็วไ้เลยรับส่วนเรื่อที่พัผมอไว้เรียบร้อยเเล้วรับ ผมเยไปแล้วผมอบ น่าะ่วยให้ผมรู้สึีว่านี้ไ้"
"ไ้ๆ ฮยอัารให้เี๋ยวนี้เลย" เมเนอบผมเเล้ว็ไปัารเรื่อั๋วเรื่อให้ผม
"เรื่อออ แปโมเ้านะ ื่นไหวมั้ย" "ไหวรับ " ผมอบ
"เเล้วะบอเมมเบอร์มั้ย "
"ไม่บอหรอรับ ผมไม่อยาอบำถามพวฮยอเ้า "
"ผมไปอาบน้ำ่อนนะรับ " ผมพูเสร็็เินเ้าห้อน้ำพร้อมผ้าเ็ัวหนึ่ผืน
หลัาผมอาน้ำเสร็ผม็ใสุ่เรียมนอน เป็นุลายทาาวำ ผมทิ้ัลนอนบนที่นอน แล้ว็เผลอหลับไป้วยวามเหนื่อย
.
.
.
.
70%
.
.
.
.
เ้าวันเินทา
ผมื่นเเ่เ้า เพราะเมเนปลุผมให้เรียมัวไปสนามบิน ผมพยายามทำทุอย่าให้เียบที่สุเพื่อไม่ให้เมมเบอร์นอื่นๆที่ำลัหลับอยู่ื่นึ้นมาเอผม เเ่ทว่า ยูยอมันื่นึ้นมาเอผมน่ะสิ
"แบมแบมะไปไหนเเ่เ้าน่ะ" ยูยอมเอ่ยปาถามผม ทั้ๆที่ัวเอยัยืนยี้าอยู่เพราะพึ่ื่น
"ลับไทยน่ะ นายอย่าพึ่บอเมมเบอร์นอื่นไ้มั้ย ไว้ันะบอเอ"
"อื้อ เเล้วะไปนานหรือเปล่าล่ะ"
"ไม่เเน่ใน่ะ อาะเือนนึ็ไ้ ถ้าสบายใเเล้วะลับมา "
"เินทาปลอภัยนะ ิ่อมา้วยล่ะ เป็นห่ว" ยูยอมพูเสร็็เินเ้ามาอผม
ผมเห็นท่าไม่่อยีเเล้วึรีบเเ่ัวเผื่อไม่ให้เมมเบอร์นอื่นๆื่นึ้นมาเอผมอีน
สนามบินอินอน
"ฮยอ ผมอบุฮยอที่อยูแลผมนะรับ ผมไปนะรับ" ผมพูเเล้วอลาเมเนเอร์่อนะเินไปที่เส์เพื่อึ้นเรื่อ
ผมมาถึสนามบินอภูเ็เวลาประมา ี1 เือบะี2 ึ่เปนเวลาที่ผุ้นไม่่อยมานั เลยสะวับัวผม
พอผมออมาาเส์็มีพนัานาทาโรเเรมที่ผมอไว้มารับเเล้วล่ะ
ผมรีบเินามพนัานเพื่อไปึ้นรถ ทันทีที่ถึห้อ ผม็เผลอหลับไปโยที่ผมไม่ไ้ั้าวอหรืออาบน้ำเลย
.
.
.
.
เ้าวัน่อมา
.
.
.
.
เวลาประมา 11 โมเ้า
ทันทีที่ผมื่นผม็้อใับสภาพห้อที่เรียบร้อยมาเหมือนมีนเ้ามาทำวามสะอาเเละัอให้ ผมึลุาเียเเล้วเินูภายในห้อ็พบับ ผู้หินนึ
"เป็นเเม่บ้านอโรเเรมสินะ " ผมิในใเเล้ว็เินเ้าห้อน้ำไปอาบน้ำ
หลัาอาบน้ำเสร็ ผม็ออมาาห้อน้ำเเ่็ไม่เอเเม่บ้านนนั้นส่ะเเล้ว
วันเเรอารอยู่โรเเรมอผมที่นี่นั้น ผมไม่ไ้ออไปไหนหรอรับ หิว็สั่อาหารมาที่ห้อ ผมไม่ไ้ี้เียนะรับ ผมเเ่ลัวนะำไ้
ผม็ไ้เเ่นั่นอนๆ อยู่ในห้อทั้วันแหล่ะรับ5555555
เย็นอวัน
ผมเปิประูออไปูสระว่าบน้ำในอนเย็นเเละเป็นเวลาีที่พระอาทิย์ำลัะิน
เเู่่ๆผม็ไ้ยินเสียผู้หินๆนึพูึ้นมา นผมรู้สึลัว.......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น