คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : นายโรคจิตหมายเลข1
แล้วนี่ก็เป็นอีกหนึ่งวันในรั้วมหาลัยที่ดูวุ่นวาย...ก็นี่เป็นวันเปิดเรียนวันแรกนี่นา…
“นี่ๆมาทางนี้เลยย่ะ มาเคลียร์ด่วนค่ะคุณเพื่อน”
ยัยชลลี่กวักมือเรียกฉันแถมตะโกนดังลั่น โว้ย! ดูซิเนี่ยคนมองมาทางฉันเป็นสายตาเดียวกันหมดแล้ว ยัยบ้าเอ๊ย ไม่ให้ฉันเป็นจุดโฟกัสซักวันหนึ่งเหอะ
“ว่ามาแก เมื่อคืนนี้แกไปเจอผู้ชายแซ่บมาใช่มั้ย? ไม่บอกกันเลยนะ”
ยัยกระดุมที่เมาแอ๋เมื่อคืนนี้ยิงคำถามใส่ฉันใหญ่ สงสัยยัยชลลี่ต้องเล่ายัยนั่นฟังตั้งแต่เหนือลงใต้แน่
“เปล่าซะเนี่ย ยัยชลลี่ก็ว่าไป”
“แกไม่น้อยไปหรอกย่ะ เค้าทั้งหล่อ น่ารัก เซ็กซี่....บลาๆๆๆ”
“จริงดิแกอยากเห็นหน้าอ่ะ”
“พอๆยัยชลลี่ ยัยกระดุม ขอร้องอย่ามโนไม่ต้องไปแข่งกับใบตาล อาร์สยองเค้าหรอกค่ะ”
“มนง มโนอะไรกันยะเรื่องจริงย่ะเค้าเป็นสามมิตินะยะ จับต้องได้ แล้วก็.....”
“พอๆดูยัยกระดุมหน่อยมั้ย หน้าเจ้าหล่อนฟินมาก”
“หูยยยย นิดหน่อยอ่ะแก”
“พอๆๆ ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ อ่านหนังสือรอก่อนก็แล้วกัน”
“โอเคจ้า”
ยัยมโนสุดเลิศเลอ เพอร์เฟ็กต์ทั้งสองตอบพร้อมกัน
หลังจากหลุดพ้นจากดงการสัมภาษณ์ของยัยกระดุมและยัยชลลี่มาได้แล้ว ฉันก็ไม่รีรอที่จะตรงไปทำ
ธุระส่วนตัวที่ห้องน้ำ เฮ้อออ ยัยสองคนนั้นมโนเก่งเป็นบ้าเลย ไม่ไหวเลยจริงๆ หลังจากที่ฉันคิดอะไรเพลินๆหลังจากออกมาจากห้องน้ำแล้ว ก็มีหนุ่มหล่อซึ่งจัดว่าหน้าตาดีจัด ทำน้ำหกใส่เสื้อฉัน ทำให้เห็นคราบน้ำเป็นดวงๆ
“เอ่อ...ขอโทษครับ”
ว่าแล้วชายหนุ่มก็...หมับ! เค้าใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดเสื้อของฉันที่เปลื้อนน้ำให้อย่างไม่เคอะเขิน ผิดกับตัวฉันที่เขินจนใบหูแดงก่ำ ฟุ่บ! อ๊ากกกกกกกกกก ไอ่โรคจิตแกมาจับหน้าอกฉันทำไม
“นะ..นาย นายมา จะ..จับ หน้า.. อกฉันทำไม?”
ไอ่หน้าหล่อจิตลามก!!
“ผะ.ผมขอโทษครับ”
“นายบ้าาา นายไม่ต้องมาแก้ตัวเลยนะ ไอ่ลามกจกเปรตน่าตาก็ดีไม่น่ามีจิตคิดอกุศลเล๊ยยย วันหลังไม่หัดทำบุญบ้างนะจะได้มีจิตใจใฝ่ทางธรรมไม่มายุ่งเกี่ยวกับเรื่องกามน่ะ อ้อๆชาติหน้าจะได้มีจิตใจที่สูงขึ้นกว่านี้ นายวิปริตจิตเถื่อนนนน”
“ผมขอโทษ เอาแต่ว่าผมอย่างเดียวคิดว่าผมอยากจะจับนักรึไงหะ? เล็กก็เล็ก ไม่ใช่สเป็กฉันเลยซักนิด!”
เงิบแปบ...
“นายมาว่าใครหน้าอกเล็กมิทราบยะ”
“เธอน่ะแหละ เด็กอนุบาลยังใหญ่กว่าเธอเลย”
“กล้าดียังไงหะ? มาว่าฉันหน้าอกเล็กฉันน่ะประกวดนางงามหน้าอกแตงโมมาตั้งแต่ยังเด็กๆชนะหมด นายนี่มัน....ลามกขนานแท้เลย”
ฉันโมโหเลยรีบเดินออกมา....ระหว่างทางฉันก็เจอยัยสองแสบพอดี
“นี่ ยัยเอแคร์แกหายไปไหนมาตั้งนานยะ”
ยัยชลลี่พูดจ้อยๆ
“เปล่าๆแค่คิดอะไรเพลินไปหน่อย”
“อ้าว..เอแคร์ จำผมได้มั้ยครับ?”
“ค่ะ จำได้ค่ะ ซิลเวอร์ใช่มั้ยคะ?”
“ใช่แล้วครับ แหม่ๆ ผมเขินนะเนี่ย จำผมได้ด้วย”
“ฮ่าๆๆๆ ถึงฉันเมาแต่ก็ยังพอจำได้อยู่นะคะ”
“ครับๆเดี๋ยววันนี้ ผมจะแนะนำเพื่อนในแก๊งของผมให้คุณรู้จักนะครับ”
“ได้ค่ะ”
“ทางนี้ครับ”
“อร๊ายยย แกเขาน่ารักเว่อร์”
ยัยกระดุมจิกแขนตัวเองจนห้อเลือด ยัยโรคจิตเอ๊ยย
“ครับ นี่คนแรกโนอาร์ครับเรียนคณะนิเทศศาสตร์ มันชอบถ่ายรูปครับ”
“คนนี้เควินครับ เรียนคณะวิทย์ เรียนเนี่ยสุดยอดมากครับ อนาคตด็อกเตอร์”
“ส่วนคนนี้หนุ่มฮอตมากมายครับไบรอัน เรียนคณะอักษรศาสตร์ มันชอบเรื่องภาษา”
ฮะๆๆๆ อะไรหนุ่มฮอต อิอิ ต้องมองๆไว้ซะหน่อยแล้ว ขณะที่เค้าหันหน้ามาฉันก็พบว่าเค้าคือ..นายโรคจิตที่มาจับหน้าอกฉันเมื่อช่วงเช้านี่นาาาา
“ว้ากกกก นายโรคจิต!”
“อะไรนะครับ เอแคร์”
ซิลเวอร์ดูท่าทางตกใจหันมาถามฉัน
“เปล่าๆๆค่ะ”
“นี่ๆๆแกใกล้จะเข้าเรียนแล้วไปกันเถอะ”
ยัยชลลี่พูด ทั้งๆที่ไม่อยากไป
“ไปก่อนนะคะ ซิลเวอร์ เควิน โนอาร์”
ฉันรีบเดินหนีทั้งๆที่ยังไม่ได้บอกลานายไบรอันโรคจิตนั่น โอ้ยๆ ชีวิตฉันจะมีความสุขบ้างสักวันมั้ยเนี่ยมีแต่เรื่องวันก่อนก็เรื่องจูบ วันนี้ก็เรื่องจับหน้าอก ฉันอยากจะบ้าตายย เจ้าชงเจ้าชายน่ะเอาไว้ก่อนเถอะนะเพราะตอนนี้ฉันเจอคนที่หล่อกว่านายแล้วล่ะเจ้าชายในนิทานยามค่ำคืน....
ความคิดเห็น