คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
ในผับสุดหรู..ที่กำลังเปิดเพลงบีบอัดนักปาร์ตี้ตัวยงให้ลุ่มหลงจนเลือดในร่างกายวิ่งพ่านไปทั่ว…
“เฮ้ยๆแก ฉันกับยัยกระดุมกลับก่อนนะ ยัยนั่นเมาแอ๋หมดสภาพแล้ว”
ยัยชลลี่เพื่อนสาวประเภทสองของฉัน พูดพลางหอบร่างของยัยกระดุมซึ่งสภาพตอนนี้เกินคำบรรยาย
“โอเคๆ ไปส่งยัยนั่นเถอะ สภาพอย่างนี้กลับคนเดียวก็คงไม่รอดหรอก”
สภาพอย่างนี้แค่เดินออกนอกผับก็เป็นลม ล้มทับคอพับคออ่อนหน้าผับแล้ว ถ้าขืนมีคนมาเห็นเข้าคงเป็นข่าวหน้าหนึ่งซึ่งพาดหัวเรื่องไว้ว่า ไอ้วันจะมีแม่คนที่สองชื่อนางลำตัดน้องสาวนางลำยองเป็นแน่แท้ (-_-)
“แล้วแกอยู่คนเดียวโอเคป้ะ? หรือแกจะไปกับฉัน”
“โอ้ย!แก ใครจะมาทำอะไรฉัน”
“แหม่! คุณเธออย่าสำคัญตัวผิดไปค่ะ ฉันหมายถึงแกต่างหากที่จะไปทำอะไรคนอื่นเค้า”
“นังชลลี่นังชะนีผีทะเล มาว่าเลดี้เซ็กซี่เกิร์ลอย่างฉันได้ยังยะ แค่ฉันกระพือขนตาผู้ชายก็เข้ามาหาฉันแล้ว!! ไม่ต้องไปอ่อยให้เสียเวลาเหมือนเธอหรอกย่ะหรอกย่ะ”
“กระพือขนตา เปรียบเทียบได้แบบ...”
“แบบอะไรกันยะ พูดให้มันดีๆหน่อย”
“แบบน่ารักอ่ะ....”
“ดีมากๆไปส่งยัยกระดุมได้แล้ว กว่าจะถึงบ้านรุ่งส่างก็มาถึงพอดี”
หลังจากยัยชลลี่หอบยัยกระดุมกลับบ้าน ก็เหลือเพียงฉันอยู่คนเดียวที่นั่งล่อนจ้อนบนโซฟาสีเลือดนก ว้า! เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าในผับก็มีน้ำเก๊กฮวยบริการ ฉันหยิบแก้วจากถาดเสริฟของพนักงานหญิงคนหนึ่งมาถือไว้ในมือ เธอคนนั้นจ้องหน้าฉันอยู่นานสองนานแล้วก็ยิ้มที่มุมปากให้ฉันแล้วเดินจากไป...เธอเป็นใครกันแน่นะแต่ว่าน้ำเก๊กฮวยเนี่ยมันรสชาติแปลกๆ แฮะ รสชาติฝาดคอบาดลิ้นมาก อยากจะถามว่าเอาดอกเก๊กฮวยจากดาวอังคารมาสกัดรึไงฟะ? แอบสงสัย หลังจากนั้นอาการมึนเวียนก็เข้าครอบงำฉัน จนอยากจะอ้วกออกมา ฉันรีบวิ่งไปในห้องน้ำแล้วก็.... หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วฉันก็ออกมาล้างหน้าล้างตาให้หายมึนหัว แล้วก็พบว่ามีชายอยู่คนหนึ่งกำลังยืนฉี่อยู่ในห้องน้ำหญิง กรี๊ดดด! เสียงกรี๊ดของฉันทำให้ชายคนนั้นตกใจเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะพูดว่า
“คุณครับ นี่มันห้องน้ำชาย”
“ห๊าาา อะไรนะนายล้อฉันเล่นรึเปล่า”
“เปล่าครับ ผมพิสูจน์ได้ คุณลองมองดูข้างหลังคุณสิครับ”
ฉันหันหลังตามที่เขาบอก ก็พบป้ายใหญ่เขียนบอกว่า “ห้องน้ำชาย” กรี๊ดไม่ออกเลยค่ะ -0-
“เอ่อ ขอโทษนะคะ พอดีว่าฉันรู้สึกมึนหัวก็เลยเดินเข้ามาล้างหน้าซักหน่อย คงจะไม่ได้มองป้าย ขอโทษจริงๆนะคะ”
ณ จุดนี้รางวัลออสก้าฉันคงได้เป็นโหลค่ะ >ω<
“ไม่เป็นรัยครับ ดูท่าทางคุณก็มึนๆอยู่ด้วย ให้ผมไปส่งนะครับ”
อย่างนี้เค้าเรียกจีบแบบทางอ้อมรึเปล่านะ.... >ω<
“ค่ะ ได้ค่ะ”
“คุณชื่ออะไรหรอครับ?”
“ฉันชื่อเอแคร์ค่ะ แล้วคุณล่ะคะ?”
“คุณเอแคร์ชื่อน่ากินจังเลยนะครับ ผมชื่อซิลเวอร์ครับ”
“ค่ะ คุณซิลเวอร์.....”
หลังจากที่เค้ามาส่งฉันที่โต๊ะแล้ว ฉันก็ดันไปสะดุดขอบโซฟาพอดีทำให้ใบหน้าของฉันแนบอยู่ที่อกของเค้าอย่างห้ามไม่ได้ ในระยะเวลาที่รวดเร็ว เค้าก็ใช้ทั้งสองมือที่แข็งแรงเกยคางของฉันขึ้นมา พลางส่งสายตาที่ยากจะสื่อความหมาย และเค้าก็ค่อยๆโน้มคอลงมาใกล้ใบของหน้าฉันเรื่อยๆจนจมูกของเราทั้งสองคนแตะกันจนสัมผัสถึงลมหายใจของกันและกันได้อย่างชัดเจน ก่อนที่เค้าจะพรมจูบลงบนริมฝีปากอันอ่อนนุ่มของฉันฉัน แล้วค่อยๆเก็บเกี่ยวความหวานหอมจากลิ้นของฉันไปอย่างช้าๆเป็นเวลาเนิ่นนานจนฉันเริ่มหายใจไม่ออก ซิลเวอร์คงเห็นฉันไม่ค่อยดีจึงหยุดยั้งการเก็บขนมหวานที่สุดแสนจะเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขอันล้นหลามไว้เพียงเท่านี้ ก่อนที่จะพรมจูบอันแสนอ่อนโยนที่หลังมือของฉันหนึ่งครั้ง เวลาผ่านไปเนิ่นนานต่างฝ่ายต่างเงียบไม่พูดอะไรเลย ส่วนฉันก็ยงคงอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก เพราะไม่เคยทำอะไรที่น่าตกใจขนาดนี้มาก่อน แล้วเค้าก็เป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน
“เอ่อ ผมขอโทษกับเหตุการณ์เมื่อกี้นี้ด้วยนะครับ เพราะผมไม่เคยเห็นคนที่สวยและน่ารักอย่างคุณมาก่อนเลยยับยั้งชั่งใจไม่ค่อยอยู่น่ะครับ ขอโทษจริงๆนะ”
“เอ่อ... ไม่เป็นไรค่ะฉันเองก็แค่ตกใจเล็กน้อย”
“นี่ๆแกมาทำอะไรตรงนี้ยะ ไปๆกลับบ้านได้แล้วดี๋ยวฉันไปส่ง”
เสียงยัยชลลี่ซึ่งไม่รู้ว่าโผล่มาตั้งแต่ตอนไหนพูดขัดจังหวะขึ้น
“จ้าาา กำลังจะไปจ้า”
“ไว้เจอกันนะคะ ซิลเวอร์”
“เช่นเดียวกันครับผม”
ฉันกับยัยชลลี่เดินออกมานอกผับเพื่อจะไปยังรถที่จอดไว้ตรงลานหน้าผับ...
“นี่แก ใครอ่าา น่ารักเฟ่อร์!”
ยัยชลลี่พูดจาอย่างออกอาการมากกกก
“เค้าชื่อ ซิลเวอร์ น่ะ เพื่อนใหม่พอดีบังเอิญเจอกัน เค้าเลยเข้ามาทักฉันน่ะเราก็เลยรู้จักกันเลย”
“อ๋อๆ แกคนนี้ฉันขอนะ”
ยัยนั้นทำท่าทางเหมือนหมาจะออกลูกบิดไปบิดมาอยู่นั่นแหละ
“เออๆ แต่ฉันก็ไม่รู้นะว่าเค้าจะชอบเธอรึเปล่า”
ฉันพูดทำลายความฝันของยัยชลลี่ช่างเพ้อซะขาดกระจุย ช่วยไม่ได้นะ......อยากเกิดมาสวยน้อยกว่าฉันเอง โฮะๆๆๆๆ หลังจากยัยนั่นมาส่งฉันถึงบ้านแล้ว ก็เอ่ยล่ำลากันก่อนที่ฉันเดินเข้าบ้านไป เมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้นมันก็ทำให้ฉันอดที่จะเขินอายไม่ได้ แต่ฉันก็ยอมรับนะว่ารสจูบของเค้าช่างหวานละมุนชวนให้หลงได้เหมือนเจ้าชายในนิทานที่ฉันเคยอ่านมาตอนสมัยเด็กๆ และฉันก็ไม่คิดเหมือนกันว่าเจ้าชายที่ฉันเคยอ่านในนิทานจะมีจริงรึเปล่า หวังว่าเราคงได้พบกันอีกนะคะเจ้าชายของฉัน...♥
ความคิดเห็น