ทุกๆความรู้สึกของรัก

ลำดับตอนที่ #1 : ...คนที่ถูกทิ้ง...

...วันที่ 9 เดือน11 /48



ท้องฟ้าดูสดใสจริงๆ...ยิ่งนอนดูยิ่งอยากรู้ว่าเธอนั้นทำอะไรอยู่..

จะนั่งดูดาวเหมือนกันกับฉันไหมน้ะ?..ดวงเดียวกันหรือเปล่า...





กลอนนี้..แด่ความรักที่ถูกฟ้าเมนเฉย..ไม่สนใจ..

            แค่ความเหงา..ไม่เลวร้าย..เกินรับไหว....



คืนวันฟ้า ไม่เคยมอง สู่พื้นดิน..

ไม่ได้ยิน เสียงของคน ที่ร้องขอ..

ไม่เคยบอก ให้เวลา หยุดเดินรอ..

น้ำตาคลอ เท่าไหร่..ไม่เห็นใจ..



กลับซ้ำเติม ลงมา ด้วยสายฝน..

เจ็บช้ำจน ทรุดนั่ง ยืนไม่ไหว..

หรือตัวฉัน มันอ่อนแอ มากเกินไป..

เจ็บจำไว้  จดใส่ใจ..อย่าได้ลืม...



............................................



แต่ยิ่งเก็บ ยิ่งเจ็บ มันจริงไหม...

สู้เข้าไว้ บอกกับใจ  ให้เหมือนหิน..

อย่าสึกกร่อนล่อน โรยตามพื้นดิน..

หรือดุจกลิ่นเกสรที่จรจาย...



หรืออยากลืม อย่าฝืน อย่าทนอีก..

ให้เวลาเป็นดุจปีกพาบินหนี..

ดูเบื่องหน้าสู้ท้องฟ้า แม้ราตรี..

ก็ยังมีดาวฉาย เริ่มใหม่..หัวใจเธอ...