ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จดหมายรัก
ที่โรงเรียน
ดีนะที่ฉันกับแพรวเข้าห้องเรียนก่อนอาจารย์ ไม่งั้นโดนอาจารย์เทศตั้งแต่เปิดเทอมวันแรกแน่
“นี่แพรวเธอชอบนายนนท์จริงๆเหรอ”
“ทำไมล่ะแมงปอพี่เค้าไม่ดีตรงไหน”
“ก็ไม่ดีตรงไอ้ที่ท่าทางหยิ่งยโส กวนประสาท เห็นแล้วน่าหงุดหงิด น่าหมั่นไส้ ฉันไม่อยากให้เพื่อนรักของฉันคบกับคนไม่ดีนิ”
“โธ่~ แมงปอเธอมองโลกในแง่ร้ายเกินไปหรือเปล่า”
“ทำไมเหรอ ฉันมองโลกในแง่ร้ายตรงไหน?”
“ก็เธอเพิ่งเจอกับพี่นนท์แค่ครั้งเดียวเองนะ แล้วเธอรู้ได้ไงว่าพี่เค้าไม่ดีอย่างงั้นไม่ดีอย่างนี้”
“แหม~แพรวกับบางคนดูแป๊บเดียวก็รู้แล้วว่านิสัยยังไง”
“นี่! ปอถ้าพี่นนท์เค้าไม่ดีจริง พี่ชายฉันคงไม่คบด้วยหรอก”
ที่ยัยแพรวพูดมันก็จริง ฉันอาจจะยังไม่รู้จักนายนนท์ดีก็ได้
“เอ่อ...คือ...แมงปอ”
ฉันหันไปตามต้นเสียงที่เรียกชื่อฉัน แล้วก็พบกับเด็กผู้หญิงหน้าตาหน้ารัก ใส่แว่นสายตา เธอคือแยมหัวหน้าห้องของฉันนั่นเอง
“อ้าว! ~ แยมมีอะไรเหรอ”
“มีพี่คนนึงเค้าฝากไอ้นี่มาให้เธอ”
ฉันยืนมือไปรับซองจดหมายสีชมพู่ ซึ่งเป็นสีพี่ฉันเกลียดที่สุด
“ใครให้มาเหรอแยม”
“เดี๋ยวเธอก็รู้ ฉันไปล่ะ”
“แกะอ่านเลยปอ ฉันอยากรู้”
“ใจเย็นๆแพรว ไม่เห็นต้องตื้นเต้นขนานนั้นเลย”
“ฉันว่านะต้องเป็นจดหมายรักแน่เลย”
“พอเถอะไม่ต้องเดาแล้ว” ฉันค่อยๆแกะจดหมายอย่างทะนุถนอม
สวัสดีครับน้องแมงปอ
น้องคงแปลกใจใช่ไหมครับว่านี่จดหมายใคร พี่ชื่อคิงอยู่โรงเรียนเดียวกับน้องนั่นแหละครับ พี่อยู่ม.6/2 น้องคงเคยเห็นพี่บ้างนะครับ พี่แอบชอบน้องปอมานานแล้ว และพี่ก็หวังเป็นอย่างยิ่งถ้าเราสองคนจะมาคบหากันเป็นแฟน เย็นนี้หลังเลิกเรียนพี่จะไปรอฟังคำตอบที่หลังโรงเรียนนะครับ
ป.ล.หวังว่าน้องคงตอบตกลงนะครับ
พี่คิง
“ว้าว~แมงปอ! เธอจะไปไหม”
“ไม่รู้ซิ”
“ไม่รู้ได้ไง เธอรู้ไหม? พี่คิงเค้าเป็นขวัญใจสาวๆในโรงเรียนเชี่ยวนะ”
“แล้วไงล่ะ”
“แล้วไง!! ก็เธอโชคดีมากเลยรู้ไหม?”
“โชคดีตรงไหนไม่เห็นเข้าใจเลย”
“โชคดีที่พี่เค้าเลือกเธอไง อย่าปล่อยให้หลุดมือเชี่ยวนะ”
“ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าพี่เค้าจะชอบฉันจริงๆ เธอลองดูตัวฉันซิตัวก็เตี้ยหน้าตาก็งั้นๆ แล้วเธอดูพี่เค้าซิพี่เค้าทั้งหล่อ ทั้งรวย เรียนก็เก่ง เพอร์เฟ็กต์ทุกอย่าง จะมาคบกับคนอย่างฉันเนี่ยนะ”
“ไม่ลองไม่รู้หรอกนะปอ ฉันว่าเธอน่าจะลองคบกับพี่เค้าดูนะ ไม่เห็นต้องคิดมากเลยเธอเองก็ยังไม่ได้ชอบใครอยู่ไม่ใช่เหรอ”
“อืม~แล้วฉันจะลองคิดดู”
วันนี้ทั้งวันฉันไม่เป็นอันเรียนเลย ได้แต่นั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง คิดว่าเย็นนี้จะไปหาพี่คิงดีไหม? แต่ที่แพรวพูดมามันก็ถูกฉันเองก็ยังไม่ได้ชอบใคร และอีกอย่างฉันก็ฝันอยากมีแฟนกับเค้ามั่งมานานแล้ว ถ้าจะลองคบกับพี่คิงหน้าจะดีพี่เค้าก็ดีทุกอย่าง จัดได้ว่าในโลกนี้จะหาคนที่เพอร์เฟ็กต์อย่างนี้ไม่ได้อีกแล้ว
ออด! ~~~ ออด! ~~~ ออด! ~~~
ฉันสะดุ้งเฮือก! ตื้นจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงออดดังขึ้น เป็นสัญญาณว่าหมดคาบเรียนสุดท้ายแล้ว และเป็นสัญญาณว่าฉันจะต้องไปหาพี่คิงเพื่อให้คำตอบว่าฉันจะตกลงหรือจะปฏิเสธ
ดีนะที่ฉันกับแพรวเข้าห้องเรียนก่อนอาจารย์ ไม่งั้นโดนอาจารย์เทศตั้งแต่เปิดเทอมวันแรกแน่
“นี่แพรวเธอชอบนายนนท์จริงๆเหรอ”
“ทำไมล่ะแมงปอพี่เค้าไม่ดีตรงไหน”
“ก็ไม่ดีตรงไอ้ที่ท่าทางหยิ่งยโส กวนประสาท เห็นแล้วน่าหงุดหงิด น่าหมั่นไส้ ฉันไม่อยากให้เพื่อนรักของฉันคบกับคนไม่ดีนิ”
“โธ่~ แมงปอเธอมองโลกในแง่ร้ายเกินไปหรือเปล่า”
“ทำไมเหรอ ฉันมองโลกในแง่ร้ายตรงไหน?”
“ก็เธอเพิ่งเจอกับพี่นนท์แค่ครั้งเดียวเองนะ แล้วเธอรู้ได้ไงว่าพี่เค้าไม่ดีอย่างงั้นไม่ดีอย่างนี้”
“แหม~แพรวกับบางคนดูแป๊บเดียวก็รู้แล้วว่านิสัยยังไง”
“นี่! ปอถ้าพี่นนท์เค้าไม่ดีจริง พี่ชายฉันคงไม่คบด้วยหรอก”
ที่ยัยแพรวพูดมันก็จริง ฉันอาจจะยังไม่รู้จักนายนนท์ดีก็ได้
“เอ่อ...คือ...แมงปอ”
ฉันหันไปตามต้นเสียงที่เรียกชื่อฉัน แล้วก็พบกับเด็กผู้หญิงหน้าตาหน้ารัก ใส่แว่นสายตา เธอคือแยมหัวหน้าห้องของฉันนั่นเอง
“อ้าว! ~ แยมมีอะไรเหรอ”
“มีพี่คนนึงเค้าฝากไอ้นี่มาให้เธอ”
ฉันยืนมือไปรับซองจดหมายสีชมพู่ ซึ่งเป็นสีพี่ฉันเกลียดที่สุด
“ใครให้มาเหรอแยม”
“เดี๋ยวเธอก็รู้ ฉันไปล่ะ”
“แกะอ่านเลยปอ ฉันอยากรู้”
“ใจเย็นๆแพรว ไม่เห็นต้องตื้นเต้นขนานนั้นเลย”
“ฉันว่านะต้องเป็นจดหมายรักแน่เลย”
“พอเถอะไม่ต้องเดาแล้ว” ฉันค่อยๆแกะจดหมายอย่างทะนุถนอม
สวัสดีครับน้องแมงปอ
น้องคงแปลกใจใช่ไหมครับว่านี่จดหมายใคร พี่ชื่อคิงอยู่โรงเรียนเดียวกับน้องนั่นแหละครับ พี่อยู่ม.6/2 น้องคงเคยเห็นพี่บ้างนะครับ พี่แอบชอบน้องปอมานานแล้ว และพี่ก็หวังเป็นอย่างยิ่งถ้าเราสองคนจะมาคบหากันเป็นแฟน เย็นนี้หลังเลิกเรียนพี่จะไปรอฟังคำตอบที่หลังโรงเรียนนะครับ
ป.ล.หวังว่าน้องคงตอบตกลงนะครับ
พี่คิง
“ว้าว~แมงปอ! เธอจะไปไหม”
“ไม่รู้ซิ”
“ไม่รู้ได้ไง เธอรู้ไหม? พี่คิงเค้าเป็นขวัญใจสาวๆในโรงเรียนเชี่ยวนะ”
“แล้วไงล่ะ”
“แล้วไง!! ก็เธอโชคดีมากเลยรู้ไหม?”
“โชคดีตรงไหนไม่เห็นเข้าใจเลย”
“โชคดีที่พี่เค้าเลือกเธอไง อย่าปล่อยให้หลุดมือเชี่ยวนะ”
“ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าพี่เค้าจะชอบฉันจริงๆ เธอลองดูตัวฉันซิตัวก็เตี้ยหน้าตาก็งั้นๆ แล้วเธอดูพี่เค้าซิพี่เค้าทั้งหล่อ ทั้งรวย เรียนก็เก่ง เพอร์เฟ็กต์ทุกอย่าง จะมาคบกับคนอย่างฉันเนี่ยนะ”
“ไม่ลองไม่รู้หรอกนะปอ ฉันว่าเธอน่าจะลองคบกับพี่เค้าดูนะ ไม่เห็นต้องคิดมากเลยเธอเองก็ยังไม่ได้ชอบใครอยู่ไม่ใช่เหรอ”
“อืม~แล้วฉันจะลองคิดดู”
วันนี้ทั้งวันฉันไม่เป็นอันเรียนเลย ได้แต่นั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง คิดว่าเย็นนี้จะไปหาพี่คิงดีไหม? แต่ที่แพรวพูดมามันก็ถูกฉันเองก็ยังไม่ได้ชอบใคร และอีกอย่างฉันก็ฝันอยากมีแฟนกับเค้ามั่งมานานแล้ว ถ้าจะลองคบกับพี่คิงหน้าจะดีพี่เค้าก็ดีทุกอย่าง จัดได้ว่าในโลกนี้จะหาคนที่เพอร์เฟ็กต์อย่างนี้ไม่ได้อีกแล้ว
ออด! ~~~ ออด! ~~~ ออด! ~~~
ฉันสะดุ้งเฮือก! ตื้นจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงออดดังขึ้น เป็นสัญญาณว่าหมดคาบเรียนสุดท้ายแล้ว และเป็นสัญญาณว่าฉันจะต้องไปหาพี่คิงเพื่อให้คำตอบว่าฉันจะตกลงหรือจะปฏิเสธ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น