คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : Suho's diary:21
บันทึอูโฮ วันพฤหัส มราม, เวลาบ่ายสอโม
วันนี้พวเราEXOแบ่ันเป็น EXO-K ับ EXO-M เนื่อาฝั่M้อไปทำานที่ีน พวเราฝั่K็อยู่ที่เาหลีนี่แหล่ะ ทำานารุศลัน วันนี้เรามาทำุี้ายันรับ สนุี ือปิผม็ไม่่อยไ้เ้ารัวหรือแะอุปร์ทำรัวที่ไหนหรอรับ พอไ้มาทำอย่านี้็แปลใหม่สนุีนะรับ นที่ถนัับานนี้ที่สุือเ้ายอูนั้นแหล่ะรับ
แ่นที่ั้ใทำมาที่สุในวันนี้ลับเป็นแบฮยอน
บทสนทนาระหว่าผมับแบฮยอน
“ั้ใไปป่ะ?”ผมมอามมือแบฮยอนที่อนนี้ำลัะมัะเม้นทำุี้อยู่้าๆัน
“อือ ฮยอ”แบฮยอนพึมพำลับผมมาแ่นี้ ผมหันไปทาานยอลเหมือน้อารำอบ านยอลมัน็มอาม่อนะยัไหล่อบลับมา
“เฮ้ย แบฮยอน อันที่เราะใ้ทำเสร็แล้วนี่หว่า นายทำเพิ่มอีทำไม”ผมถามมันอีหลัาแบฮยอนบรรับุี้ที่มันทำเสร็แล้วลถุั้ให่ออย่าี
“ะเอาไปให้โบมี”... อเวลาลีอึ้หน่อยนะรับ
“ห่ะ?”ผมเยหน้ามอแบฮยอนที่ยัั้อั้ใับผลานอัวเออยู่
“ะเอาไปให้โบมี เธอ้ออบแน่ๆอ่ะ”แบฮยอนบอ้ำยิ้มอย่าอบใในฝีมืออัวเอ
“เหรอ? ยัไ ะเอาไปให้ยัไไม่ทราบรับ”ผมถามไป้วยน้ำเสียแันเ็มที่ แบฮยอนไม่สนใเยหน้ามาียิ้มแล้ว็ไม่อบ...านเ้าอีแล้วใ่มั้ย
“เออ ฮยอ”อยู่ๆแบฮยอน็พูึ้นมาอี ผมที่ำลัมอไปทาพวเฮุนและานยอลที่ำลัถ่ายรูปับพวผู้สื่อ่าวอยู่หันมามอ
“อะไร”ผมเลิิ้วถามลับไป แบฮยอนอนนี้มีสีหน้าึมล อะไรอมันเมื่อี๊ยัลั๊ลล๊าอยู่เลย
“เราะรู้ไ้ไว่านที่เราุย้วยับเราทุวัน ะรู้สึเหมือนันับเรา”แบฮยอนถามปัหาเาวน์ที่าินี้ผมเอ็ไม่รู้ว่าะอบมันยัไ
“ฮยอ็หวัว่าัวเอะรู้เหมือนันอ่ะ”ผมบอไปามรว่า ฮยอเนี่ย ็ไม่ไ้รู้ทุเรื่อหรอนะ แบฮยอนถอนหายใเบาๆมอถุุี้ในมือัวเอ
“โบมีับผมอ่ะนะสนิทันมาึ้นทุวัน็ริ แ่ว่า...เอาริๆผม็ไม่รู้ว่าวามสนิทเหล่านั้นมันะพาผมไปอยู่ในุที่ผมอยาเป็นหรือเปล่า”แบฮยอน่อยๆระบายวามในใออมา ผมมอไปรอบๆอนนี้ผู้สื่อ่าว็ถ่ายรูปทำ่าวนพอใแล้ว และทยอยออไปแล้ว พวทีมาน็เ็บอันแล้ว ผมเลยึแบฮยอนมานั่ที่้านหลัห้อ อ่ะ ะระบายอะไรเิเลยรับ เห็นลีุนนนี้เป็นส้วมามสบายเลยนะ
“ผมลัวว่าเ้าะไม่มอผมเินเพื่อนน่ะ”แบฮยอนพู่อ ผมเลิิ้วมอเมมเบอร์นนี้อผม ือแบฮยอนอ่ะนะ ไม่ใ่นสสัยอะไรแล้วเ็บไว้แน่ๆอ่ะ ถ้าเป็นเฮุนหรือยอู็ว่าไปอย่า แ่แบฮยอนเนี่ยนะ
“ทำไมนายไม่ถามเ้าไปเลยล่ะ ปินาย็เป็นพวิอะไร็ออปาหมไม่ใ่เหรอ”
“โห ฮยอ อันนี้มใ่มั้ย?”แบฮยอนเบะปาใส่ผม อสัทีเหอะ อเป็นนับ้าไ้มั้ย? สัวันนึ ผมไม่อบอะไรแ่เอียอมอมัน แบฮยอนเลยยัไหล่แล้วพู่อ
“ผม...ลัว”มันพึมพำอะไรเบาๆ
“อะไรนะ”ผมถาม้ำเพราะเมื่อี๊เสียมันเบามา เบาเินว่าที่ะออมาาปาแบฮยอน
“ผมลัว”แบฮยอนพูัึ้น แ่ผมมอมันลับไปอึ้ๆ
“ฮยอไม่้ออ้าปา้าั้นไ้ป่ะ”แบฮยอนนิ่วหน้าใส่ผม ือ...แบฮยอนลัว มันเนี่ยนะลัว นับวันผู้หิวนี้ยิ่น่าลัวึ้นทุวัน ทำแบฮยอนผู้ไม่เยหวาหวั่นับวามรู้สึอผู้อื่น...ลัว
“ผมลัวแห้ว บอรๆเลย”แบฮยอนเสริม้วยสีหน้าไม่สบายในั ถ้าเป็นเวลาอื่นและถ้าผมไม่รู้เรื่อมันับโบมีมา่อน แล้วมาเห็นสีหน้าและท่าทาอแบฮยอนในวันนี้ ผมะิว่ามันไม่สบายและวรไปหาหมอ
“แล้ว...เธอเยแสอาารอึอัไม่สบายใอะไรใส่นายบ้าป่ะ”ผมถามึ้นมา
“ไม่อ่ะฮยอ ไม่เลย เธอสบายๆใส่ผม้วย้ำ สบายนเินไป”แบฮยอนเสริม
“ยัไว่ะ”ผมนิ่วหน้าๆ
“อืม ยัไอ่ะ ็เวลาเราไปินอะไร้วยัน โบมีินอย่าสบายใมาเลย ไม่ไ้ห่วว่าใ้มือหยิบินโน้นินนี้แล้วะไม่สวย หรือเร็ๆใส่ผมเหมือนับเวลาที่ผู้หิไปไหนมาไหนับผู้าย...ฮยอเ้าใใ่ป่ะ ือเธอไม่ไ้มีริอะไรใส่ผมที่เป็นผู้ายเลย เวลาอยู่้วยันเธอทำัวสบายใส่ผมะนผมิว่าเธอเ้าใไปแล้วว่าผมเป็นาิพี่น้อสันอเธอ”แบฮยอนทำหน้าไม่สบายใ
“็ีแล้วไ สนิทันอย่านั้น็ีออ ไม่มีเอะเินเวลาอยู่้วยันเลยเหรอ”
“ไม่อ่ะฮยอ”
“เียบใส่ัน?”
“ไม่เลยสัรั้”แบฮยอนอบเรียบๆ
“็แล้วไ ฮยอไม่เห็นปัหาอะไรเลย”ผมนิ่วหน้าถามไป เพราะเอาริๆ มัน็ีแล้วไม่ใ่เหรอ
“ฮยอเ้าใมั้ยว่าวามสัมพันธ์ทุอย่ามันมีเส้นั้นเสมอ ผมลัวแ่ว่าเธอไ้ีเส้นำว่าเพื่อนใส่ผมไปแล้วน่ะสิ”แบฮยอนถอนหายใ
“เออ ็ีแล้วไ ็นายอยาเป็นเพื่อนับเธอไม่ใ่เหรอ”
“อันนี้ฮยอำลัแล้โ่ หรือำลัั้ใวนีนผมันแน่”แบฮยอนมอหน้าหาเรื่อฮยอมัน เฮ้ย ันฮยอนายนะเว้ย ลีเอร์นาย้วย
“เอ้า็ริอ่ะ นายเป็นนบอเอว่าอยาเป็นเพื่อนับเธอ ันำไ้”ผมว่าผม้อไปเปิไอารี่อ่านย้อนหลัล่ะ ว่าแบฮยอนมันพูเอาไว้ว่าอะไร อย่านะรับ ผมมีหลัานเป็นลายลัษ์อัษรนะรับ
“ผมพูริฮยอ แ่ผมบอว่าผมะีสนิทเป็นเพื่อนับเธอไป่อน แล้วหลัานั้นผม็ะีบเธอแบบเนียนๆไ”แบฮยอนแ้
“เหรอ นายมัวแ่เป็นเพื่อนับเธอน่ะสิ”ผมสรุปให้ล่ะัน แบฮยอนทำหน้าบรรลุ
“เออ ริ้วย”แบฮยอนพึมพำ ผมเลิิ้วมอ อ่ะ อยู่ๆะเลิโ่็เลิโ่เลยี้
“ั้น้อเริ่มหยอไ้แล้วใ่มั้ย”อันนี้มันพูึ้นมาอมันนเียว ผมไม่ไ้มีส่วนส่เสริมอะไรเลยนะรับ รุาทำวามเ้าใไว้ รนี้้วย เผ่นแล้วีว่าอยู่รนี้ับมันนานๆัไม่ปลอภัย
หโมเย็น, าเฟ่แห่นึแถวฮแ
เฮ้อออออ เป็นเวรเป็นรรมันอนเิมาเป็นลีเอร์ะริๆ ผมว่าผมลุหนีทันแล้วนะ แ่็ไม่ทัน...
อนนี้ผมเลย้อมานั่เป็นส่วนเินอยู่รนี้ มุมเล็ๆเียบๆในาเฟ่นี้ ้าๆผมือแบฮยอน้าๆแบฮยอนือโบมี A-Pink รับ...อ่านไม่ผิหรอรับ โบมี แห่A-Pink
หลัาแบฮยอนัารหลอล่อใร่อใรนออมา้านอไ้ ผม...ที่ไม่สามารถปล่อยมันออมานเียวไ้ เนื่อา้อรัษามารานารวบุมเมมเบอร์อผมับโรที่แอบลันอย่าลับๆไว้ ลีุนนนี้เลย้อออมาับแบฮยอนมัน้วย
-_-“ บอฮยอสิ ว่ามันมีทาเลืออื่นมั้ย? ืออนนี้ผมวรไ้ลับไปนอนเล่นที่หอแล้วอ่ะ แล้วืออะไร ้อมานั่เป็นABCDอยู่รนี้แทน ไอ้ะปล่อยมันออมานเียว เี๋ยว็เป็นเรื่ออี
หลัาที่แบฮยอนัสินใอมันนเียวแล้วว่าะเอาุี้ที่ทำเอมาให้โบมีในวันนี้ ไม่ั้นะไม่อร่อย (เป็น้ออ้าที่มันบอผมรับ) ผมที่ไม่ยอมให้มันออมานเียวเลยามมา้วย
เอาริๆป่ะ ้วยสิล็อ๋อยอแบฮยอนผู้ไม่มีวามสามารถในารหลบแฟนลับเลย อาะถูแฟนลับับภาพไ้ไปนานแล้วป่านนี้ แ่เมื่อมาับผม ลีุนผู้มีวามสามารถสูในารหายัว (ไม่้อมรับ มัวเอไ้) เราึไ้มานั่ันอยู่ในมุมนึอาเฟ่นี้โยไม่มีใรพบเห็น อบุฮยอะสิ
บทสนทนาระหว่าผมับแบฮยอน, ในาเฟ่ ่อนหน้านี้
“แล้วยัไ่อละเนี่ย”ผมนิ่วหน้าถามแบฮยอนเมื่อเราเ้ามานั่ในร้านแล้ว
“แป็บนึนะ ฮยอ”แล้วแบฮยอน็ยมือถือมาอยู่นานสอนาน นิ่วหน้าไป้วยไป้วย ยิ้มไป้วยไป้วย เบะปาไป้วยไป้วย
“เอา ลว่าไ”ผมถามเมื่อมันวามือถือลแล้ว
“้อรอแป็บนึฮยอ โบมีำลัหาทาแว่บออมาอยู่”แบฮยอนรายาน
“นาย...ฝาเอาไว้ับที่ร้านไม่ไ้เหรอ”ผมลอพยายามอีทานึ แบฮยอนมอลับมาที่ผมอย่าับผมพูาให้ร้ายาิผู้ให่มันั้นแหล่ะ
“ฮยอ ุี้นี่ผมทำเอาับมือนะ ผมทำเอนะ”แบฮยอนเย่าถุุี้ที่หน้าาธรรมามั่ๆ้วยท่าทาหัวเสีย
“เออๆ”
“ผมทำเอนะ~”มันยัย้ำ
“เออ รู้แล้วว้อย”ผมเบะปาลับไป้วยท่าทาระอาเ็มที่
“ไม่ให้เอับมือไ้ยัไเล่า ฮยอบื้อป่ะเนี่ย”แบฮยอนพึมพำมอ้อนผม
“อ้าวเฮ้ย ันยอมให้นายออมานี่็บุแล้วนะ แถมยัพาหลบแฟนลับมา้วย ่วยสำนึบุุันนินึ”ผมเริ่มเรียิสำนึลับมาสู่ิใอแบฮยอน ที่ทำหน้าไม่สนใแล้วหันหน้าลับไปมอรทาเ้ารอารมาอโบมี รับ เมมเบอร์ผมีที่หนึ่เลย
เรานั่รอันอยู่ประมา 10 นาทีไ้ โบมีที่อยู่ในเสื้อโ้ทนวมัวหนาึฮู้ลมาปิหน้าแล้วสวมแว่นสายาอีั้นนึเินุ่มเ้ามา เอาริๆือถ้าไม่มีแบฮยอนนั่อยู่้วย ผม็ไม่รู้หรอว่าใร ือไม่มีออร่าออมาาผู้หินที่เินเ้าร้านมาเลย แ่แบฮยอนมัน็ยัันรู้ไ้ว่านี่ือ โบมี A-Pink ลู่หานยราวัลแฟนบอยีเ่นอนายให้แบฮยอนไปะ เพราะันว่านายำโรอนไม่แ่หน้าไม่ไ้แน่ๆ ิ ิ
บทสนทนระหว่าผม(?), แบฮยอน และโบมี , ในมุมนึอาเฟ่
“อปป้า อันยอ โอ๊ะ ูโฮนิม อันยอฮาเโย”เธอโบมือสบายๆให้แบฮยอน ่อนะหันมาเห็นผมเลยโ้ให้อย่ามีมารยาท ผมพยัหน้าให้ยิ้มๆ
“นั่ล่อนๆ”แบฮยอนึโบมีให้นั่ลบนเ้าอี้้าๆัน
“อ่ะ ุี้ที่อปป้าทำเอวันนี้”แบฮยอนไม่รอ้าเ้าี้าศึทันที โบมีรับมายิ้มๆ
“อบุ่า โว้ว ูีว่าที่ินะเนี่ย อปป้าทำเอริิ”โบมียถุุี้ึ้นส่อ แบฮยอนยิ้มอย่าภูมิใ
“ทำเอริๆ นี่ือุี้ที่อปป้าอบเอนะ~ อปป้าอบเอ” ผมเลียเสียแบฮยอนอนนี้มาเลย -*-
“ันะินให้อร่อยเลย แม้ว่ามันอาะไม่อร่อย็าม”โบมีเสริมอย่าไม่แน่ใ
“้ออร่อยสิ อปป้าทำมาาใเลยนะ” เ้าไปแล้ว 1 อ ผมนั่้มหน้าเียนไอารี่อผมไปเียบๆ เี๋ยวฮยอนับให้แบฮยอน ิว่าทำีแล้ว็ทำ่อไป เพราะโบมีเหมือนไม่ใส่ใับารหยออมันเมื่อี๊ แะุี้มาิมเยเลย
“เป็นไๆ”แบฮยอนถามลุ้นๆเมื่อโบมีเี้ยวแล้วลืนุี้ที่มันทำเอเ้าไปแล้ว
“แ่มๆ อืมมม หวานอ่ะ”โบมีแล่บลิ้นน้อยๆเหมือนไม่่อยแน่ใในรสาิ ถุยออมาเลย็ไ้นะ ไม่มีใรว่า
“หวานเหรอ โทษทีนะ อนทำนึถึหน้าเธอมาไปหน่อย” เ้าไปอี 1 อ โบมีถึับระพริบาปริบๆ มอไปที่แบฮยอนๆ
“อ่ะ าแฟอเมริาโน่ อปป้าสั่ไว้ให้แล้ว ินะไ้ััน หวานๆมๆ”แบฮยอนเลื่อนแ้วาแฟที่มันลุไปสั่มา่อนหน้านี้ให้
“เี๋ยวไ้หวานอมมลืนแน่ แบเอ๋ย”ผมพึมพำเียบๆอยู่นเียว
“ูโฮนิมินมั้ย่ะ”โบมียื่นุี้ให้อย่ามีน้ำใ มันไม่อร่อยล่ะสิ ใ่มั้ยล่ะ
“ไม่เป็นไรรับ”ผมบอปัๆแล้ว้มลเียนไอารี่่อเพื่อให้ทั้สอนรู้ว่า ผมมีอะไรทำ ไม่้อห่วส่วนเินอย่าฮยอหรอนะ แบฮยอน
“แล้วนี่้อรีบไปหรือเปล่า”แบฮยอนเรียวามสนใอโบมีลับไป
“เหมือนะอย่านั้น ันแว่บลมาาห้อ้อมนะ บอทุนว่าลมาื้ออ”โบมียิ้มแห้ๆ
“ึ้นไป้าๆ็ไ้ บอว่าเธอเินหลทาไ”แบฮยอนนายสอนเ้าในทาที่ีมาเลยนะ
“อปป้า ไม่มีใรเื่อหรอ ร้านายออยู่ถัไปแ่นี้เอ แล้วเรา็เินไปันั้เป็นร้อยๆรอบแล้ว หลับาเินยัไปถู ไม่มีทาเินหลแน่นอน”
“็บอไปว่ามัวแ่หลทาอยู่ในใอปป้าไ” อีอนึ แบเอ๋ยยยย ฮยอสสารโบมีว่ะ เธอทำาปริบๆมึนๆใส่แบฮยอน
“อปป้า เป็นไรป่าวเนี่ย”แล้วเธอ็ถามมาอย่านี้ แบฮยอนียิ้มำๆ
“หรือไม่ริ เอะ หรือว่าเธอะมีแผนที่เินเ้าสู่ใออปป้าแล้ว” ผมอ่ะน่ะ อยาะลไปนอนลิ้ับพื้นมาเลย ถ้าไม่ลัวว่าะเป็นุสนใแล้วล่ะ็ โบมียิ้มำลับไปให้แบฮยอนทันทีที่หายอึ้
“ฮ่าๆ อปป้า ฮาอ่ะ” เออ เป็นั้นไปเนอะ ือเอาริๆผม็ำ้วยแหล่ะ แ่แบฮยอนหวัว่าสาวเ้าะึ้ไ มันไม่มีใรึ้หรอแบ ฮยอบอไ้เลย ำอ่ะ...ใ่ ึ้อ่ะ...ไม่
“อ่ะ ินะ ะไ้หายเลี่ยน”โบมียัุี้ที่แบฮยอนอบเอนะ~ เ้าปามันไป อืมมม ูเหมือนว่าเธอำลัทำเพื่อลบเลื่อนอาารเินอเธอนะ แ่แบฮยอนน่าะไม่ทันไ้รู้สึ เพราะว่ามันเบะปาใส่เธอ
“ไม่เห็นเลี่ยนสัหน่อย”มันบ่นอุบอิบอยู่นเียว่อนัุี้ที่ัวเออบเอนะ~เ้าปาไป โบมียิ้มำๆแล้วยแ้วาแฟัวเอึ้นื่ม ่อนหยิบมือถือึ้นมาู
“อปป้า เี๋ยวเ้า้อไปแล้วนะ อบุมาสำหรับุี้แล้ว็าแฟ”เธอรวบถุุี้ับแ้วาแฟมาไว้ในมือ้าเียว
“ะไปแล้วเหรอ”แบฮยอนทำหน้าเศร้า...ทำไม อาลัยอาวร์อะไรนานั้น
“อือ ันแว่บลมาไ้แป็บเียว โรอนนี่ส่้อวามมา บอว่าไม่ึ้นมาภายใน 10นาทีะลมาาม”โบมีเสริม้วยสีหน้าไม่สบายใ
“เออ ั้น็รีบๆึ้นไปเถอะรับ”ผมพูึ้นมาเพื่อับท ไม่ั้นโบมี็ไม่ไ้ไปสัที ไม่ไ้ลัวว่าโระลมาเอพวเราแล้วโนเล่นานแ่อย่าใ
“อือ ั้น็ไปเถอะ”แบฮยอนเหมือนะัฟันพู โบมียืนึ้นแล้วส่ยิ้มให้เา
“อบุอีรั้นะะ”เธอูมือ้าที่ถือุี้ับาแฟึ้น แบฮยอนยิ้มอบรอยยิ้มที่ร่าเริอโบมี
“อืม ินให้หมล่ะ ุี้ที่อปป้าอบเอน้า~” มันยัไม่เลิทำเสียนี้ใ่มั้ย โบมียิ้มพลาหัวเราะำออมา
“อบมาาใเลยล่ะ”แบฮยอนเสริมออไปเป็นอสุท้าย ้วยสายาและน้ำเสียที่ริัว่าเิม โบมีมอเาอึ้ๆ่อนะยิ้มให้
“ไปแล้วล่ะ ูโฮนิม ไป่อนนะ่ะ”เธอโบมือให้แบฮยอนแล้วหันมาโ้ให้ผม ่อนะรีบเินออาร้านไป แบฮยอนมอามโบมีไปนลับสายา...ฮยอออบุที่ไม่ลุามเธอไป้วยนะ
2 ทุ่ม, ห้อนอนผมเอ หอ EXO
- บทสนทนา -
Chorongie : ย๊า!!! บอมานะว่าวันนี้แบฮยอนมาหาโบมีใ่มั้ย???
JM : …เอ่อ รู้ไ้ไอ่ะ?
Chorongie : ันเห็นโบมีเินึ้นมาพร้อมับุี้ถุนึและาแฟแ้วนึ
JM : อาห่ะ
Chorongie : ลับมาถึห้อ้อม็นั่เหม่อ แ่พออึนีะไปหยิบุี้ในมือเธอิน โนีมือเยเลย
JM : อ่อ
Chorongie : แล้วพอันไปอินมั้็ไม่ให้
JM : แปลเหรอ? ลีเอร์โนปิเสธไม่ให้นมินาเมมเบอร์ไม่แปลหรอ ผมโนบ่อยไป
Chorongie : แปลสิ ันไม่เยโนปิเสธ เ้าใมั้ย? โยเพาะับโบมีไม่ล้าับันหรอ
JM : แล้วยัไ่อรับ?
Chorongie : เรา็เลยีันเพราะแยุ่ี้โบมีิน พอันแย่มาไ้...มันเหมือนับุี้ที่อบเออ่ะ ันเลยืนไป ไม่ินล่ะ ท่าทาะไม่อร่อย
JM : อือ มันไม่อร่อยริๆนั้นแหล่ะ
Chorongie : แล้วัน็เลยรู้สึว่ามันแปลๆ เพราะเรื่อุี้นี่แหล่ะ บอมา แบฮยอนมาหาโบมีใ่มั้ย นายนั้นเป็นนทำุี้แล้วเอามาให้เธอใ่มั้ย?
JM : เอ่อ ุี้รันสนุเนอะ
Chorongie : ไม่้อมาเปลี่ยนเรื่อ ันรู้ว่าโบมีแอบแว่บลไป
JM : ็ใ่อ่ะรับ แ่ว่าไม่้อห่วนะ เพราะว่าเมื่อเย็นผม็อยู่้วย
Chorongie : นายพาเมมเบอร์นายนมาหาเมมเบอร์ันเหรอ???
JM : ไม่ใ่ เมมเบอร์ผมมันพาัวเอไปหาเมมเบอร์ุเอ ผม็แ่ามมาุมเยๆ
Chorongie : แล้วมัน่าันรไหนย่ะ?
JM : เอ้า ็่าันรที่ผมไม่ไ้เป็นนพาไปไ ผมามมาุมอย่าที่เราลันไเล่า ว่าะามูอยู่เียบๆไม่ให้เรื่อวุ่นๆเิึ้น
Chorongie : แล้ว...วันนี้มีนเห็นมั้ย?
JM : ไม่มีหรอ ะมีแฟนๆเห็นผมับแบฮยอนอีที็อนเินลับไปที่บริษัท เพราะั้นไม่มีใรเห็นอนที่แบฮยอนับโบมีอยู่้วยัน วาใไ้ ผมอยูอยู่ลอเวลา
Chorongie : รินะ
JM : อือ ไม่้อห่วนะ
Chorongie : ั้น็อบใ
JM : ไม่เป็นไรรับ
Chorongie : แ่ะอบใมาว่านี้ถ้านายะมีะใส่่าวมาให้ันรู้่อนว่าเมมเบอร์นายำลัะบุ!!!
JM : โธ่!!!
Chorongie : เท่านี้แหล่ะ บาย :P
JM : บายรับ J
- บบทสนทนา -
I'm back แล้ว่า ฟื้นมาาหลุม ฮ่าๆ อนป่วยสมอไม่ไหวริๆ เลยนั่เล่นนอนเล่นุี้รันทั้วันแทน เอะ ไม่ใ่ เหอ เหอ ออำภัยที่อัพ้านะะ 
ความคิดเห็น