คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : Suho's diary:11
บันทึอูโฮ วันศุร์ ุลาม, 8โมเ้า หอพั EXO
เมื่อืนมี่าว็อโลเิึ้นรับ ผมโนปลุึ้นมารับรู้่าวอนเที่ยืน โยเมมเบอร์ที่รัที่ื่อว่าไ หรืออินอเรานั้นเอ อนผมไ้ยินถึับอึ้พูอะไรไม่ออไปสัพั และ้วยวามที่ึมาแล้วเลยยยอมาบันทึในวันนี้แทน
บทสนทนาระหว่าผมับอิน, ห้อนอนผมเอ
“ฮยอ ื่น”เสียอู้อี้ัเ้ามาในโสประสาทผม
“อะไรอ่ะ เ้าแล้วเหรอ”ผมัวเียถามออไป
“ยั ฮยอ เที่ยืนว่าเอ”เสียนั้นอบลับมา
“แล้วมาปลุทำไมอ่ะ ใรเรียไปไหนป่ะ”ผมหรี่าึ้น่วๆ นมอเห็นหน้านที่นั่ปลุผมอยู่้าๆ
“ปล่าวฮยอ”อินอบ ผม้อหน้ามันอย่าไม่แน่ใเมื่อเห็นอบามันแๆ
“เป็นไร อิน”ผมผุลุึ้นนั่ทันทีที่เห็นมันนั่ึมเป็นหมาหอย แล้วมัน็ยันั่นิ่อยู่อย่านั้น อ้าว! ลปลุผมมานั่มอมันนั่ึมหรือไว่ะรับเนี่ย
“เฮ้ย เป็นอะไร”ผมถามัึ้น พลาเหลือบมอไป้านบนับ้าน้าเผื่อเฮุนับแบฮยอนมันื่น
“เิอะไรึ้น”ผมเบาเสียล อินส่ายหน้าเหมือนพยายาม่มอารม์อะไรอยู่
“ผมับนาอึน...เรา”อินลืนน้ำลาย ส่วนผมยัมอมันอย่าลุ้นๆ อะไรๆ อย่าบอนะเว้ย ว่ามีนับพวนายไ้แล้วน่ะ
“...บันแล้ว”มันพูออมาอย่ายาลำบา ส่วนผมไ้แ่อึ้ไป
“เลิันแล้วั้นเหรอ”ผมพึมพำพูออมาไ้ในที่สุ
“หึ อย่าเรียว่าเลิเลยฮยอ เราไม่เยบันั้แ่แรอยู่แล้ว”อินอบ้วยน้ำเสียเยาะเย้ยัวเอ ผมนั่นิ่วหน้าพยายามะประมวลผล แ่็ยัไม่เ้าใอยู่ีว่ะ
“ทำไมอ่ะ อิน”ผม้อถามออมาเมื่อเห็นสีหน้ามัน
“็่ายๆ เธอเลือานมาว่าผม นั้นแหล่ะ เหุผล”อินอบเบาๆ ผมมอหน้ามันนิ่ๆ
“เป็นนาย็เลือเหมือนันล่ะ”ผมพึมพำบอไป มันส่ายหน้าเ็ๆ
“ผมไม่อยาเื่อใผู้หิอีล่ะ”มันบ่นเบาๆ ผมมอหน้ามัน้วยสีหน้าทั้มึน อะไรว่ะเนี่ย เรื่อทั้หมทั้มวลเนี่ย มันเริ่มมาา2นนี้ไม่ใ่เหรอ แเป็นนเริ่มเลิฟไลน์ระหว่า EXO ับ APink เลยนะ มาสร้าวามเือร้อนเรียบร้อยแล้วเลิันอย่านี้เนี่ยนะ
“ผมแ่อยาบอให้ฮยอรู้ไว้” เออ อยาหานแร์ว่าั้น มันพึมพำบ่นอะไรอีไม่รู้แล้ว็เินึมๆลับห้อมันไป ไม่ไ้บออะไรผมนอเหนือไปาเรื่อที่ว่ามันับนาอึน...บล่ะ ผมรู้สึว่ามัน้อมีอะไรมาว่านั้น แ่อินเลือที่ะไม่พูมันออมา าที่ผมรู้ัมันมาอ่ะนะ มันไม่พูออมาแน่ๆล่ะ นอะามันะอยาะพูออมาเอ เิอะไรึ้น อินอ่า ฮยอเป็นห่วนะ
แ่อีใ็ไม่ไ้อยาบอหรอนะว่า ‘ผมเือนุแล้ว’ ว่าท้ายที่สุเรื่อแบบนี้มัน็้อเิึ้นไม่้า็เร็ว แ่เอาเหอะ เห็นท่าทาบอบ้ำอน้อมันแล้ว็ไม่อยาะ้ำเิม
10 โมเ้า, ึ SM Ent.
อนนี้เรามารวมันที่ึรับ เรียมัวะไปสนามบินอินอนเพื่อที่ะไป SM Town Concert ที่เี่ยไฮ้
ูเหมือนพวแ๊์แฟนบอยะรู้เรื่ออินับนาอึนแล้ว ถึอออาารี๊๊าแบบลับๆ(?) เมื่อลู่หานเ้ารม่าวอ APink รายานมาว่าวันนี้พวเธอะไปที่สนามบินอินอนเหมือนัน เพื่อเินทาไปไ้หวัน แม้ะไม่ไ้แสออว่ามันีใัน แู่ารอยยิ้มอันแทบะีถึรูหูแล้วนั้น ็พอะรู้ว่ามันลัลล๊ามานาไหน ือถ้าพวมันไม่เรใอินมันระโโลเ้นบูาไฟันไปแล้ว
ผมนี่สิ แม้ะลำนวนแฟนบอยไปแล้วนนึ ็ยัเหลืออีั้ 3 (ลู่หานไม่นับรับ เพราะโรอยู่ในโหมป้อันัวเออยู่แล้ว เ้าไปใล้สิ ท้าเลย) เอาฟ่ะ!
บ่ายโม, ห้อพัผู้โยสาร สนามบินอินอน
เฮ้อ ว่าะฝ่าวแฟนลับและนั่าวเ้ามาไ้ วันนี้สนามบินยิ่แน่นนัมาว่าเิม เพราะรุ่นพี่อพวเรา็ทยอยๆมาพร้อมเรา้วยนี่แหล่ะ นเยอะไม่เท่าไหร่หรอรับ แ่เมมเบอร์อออาารฟึฟันี่รับไม่ไ้ริๆ ใรเหรอรับ...เ้าแบฮยอนนี่ไ
มันเล่นหน้าว่ำั้แ่ออาบริษัทแล้ว ทันทีที่รู้ว่าเราะไปสนามบินันอนบ่ายโม เพราะเท่าที่ลู่หานรายานมาือ A-Pink ะไปที่สนามบินอนเที่ย ็เท่าับว่าวามั้ใอมันที่ะไปเินเียเา็สลายไป (อย่าับะทำไ้เน้อ) ใบหน้าแบฮยอนเลยอย่าที่ปราามล้อแฟนลับอะไรรับ บึ้ะไม่มี
อันนี้หน้าล้อเป็นอย่านี้ หลัล้อยิ่ว่านี้อีรับ นั่รถมามัน็บ่น
“ทำไมออมาันป่านนี้เนี่ยฮยอ ะไปทันทำินอะไรเนี่ย ออะสายโ่อย่านี้”แบฮยอนบ่นอุบอยู่บนรถ
“อ้าว แบฮยอนรับ ไฟลท์บ่ายสอรึ่นี่ะให้ไปันี่โมหรือรับ”ผมหันไปมอหน้ามันเือๆ
“็สัเที่ยไรับ”แบฮยอนย้อนบ้า โห ไอ้นี่!
“าราานรู้ัมั้ย าราาน”ผม้อเือนวามำมันสัหน่อย
“แ่ปิเวลาเราไปไฟล์ทประมานี้็ออเที่ยๆเหมือนันนี่”แบฮยอนยัไม่เลิ
“็เ้าะให้ศิลปินSMออไปพร้อมๆันที่สนามบิน นั่าวะไ้ทำ่าว นายเป็นอะไรเนี่ย”ผมอเบะปาใส่มันไม่ไ้ แบฮยอนทำหน้าเ็ๆใส่
ือพวแฟนบอยที่เหลือมัน็ไม่พอในะรับ แ่ไม่มีใรแสออัเท่าเ้านี่อีแล้ว อะไรนัหนา
พอลรถไปมัน็ประีวิ้วยารเิน้าๆรั้ท้าย นผม้อย้อนไปล้วมันมาเ้าวับเมมเบอร์นอื่นๆเ้า
“อ้าวเฮ้ย เินเร็วๆสิ”ผมไปโอบไหล่แบฮยอนมาเิน้วยัน
“เร็วทำไม เร็วไปเพื่ออะไร”แบฮยอนยัเินทอน่อ
“เร็วไปเพื่อไม่้อโนทิ้ไว้้าหลันเียว แล้วโนแฟนลับรุมไ เินไป”ผมันแบฮยอนแล้วล่ะ ุนี้ แล้วมัน็เินระฟัระเฟียามแถวเ้าไปในที่สุ เฮ้อ หมาน้อยเอ้ย!
แ่พอเ้ามาถึห้อพัผู้โยสาร้าใน อาาร่อแ่อแบฮยอน็หายเป็นปลิทิ้ เมื่อมันมอไปอีฟานึอห้อนั่รอแล้วเอ APink ทั้วรอึ้นเรื่อที่อี 2 เทถัไป าหมาเหาหูป็นหมาร่าเริระิหาร่าเริทันที (อันนี้แ่เปรียบเทียบให้เห็นภาพนะรับ ไม่ไ้่าเมมเบอร์แ่อย่าใ) เ้าพวแฟนบอยที่เหลือ็้วย มันาโ ูอ ยื่นหน้าหันไปทาฟาโน้นันสลอน ยเว้น...อิน
อนแรผม็ไม่เื่อสัทีเียวหรอนะว่ามันะเลิยุ่ับเ้าริๆ แ่มาอนนี้ผมเห็นแล้วว่ามันเมิน เลี่ย ทำเป็นไม่เห็น ไม่มอไปทานาอึน เหมือนเธอไม่มีัวนันเลยทีเียว ผมแอบเหลือบมอไปทานาอึนเธอ็พยายามหลบหน้าอิน้วย โยเธอลุึ้นไปนั่หลบอยู่้านหลัโรอีที และูเหมือนว่าโร็ะรู้เรื่อนี้แล้วเหมือนัน าารที่เธอมอเ้าอิน้วยสายาประเมิน เธอสสัยเหมือนผมสสัยนั้นแหล่ะ ลบันแล้วสินะ พอโรละสายาาอิน็มอมาเอสายาผมที่ำลัมอเธออยู่พอี ผมรีบหลบาเธอแทบไม่ทันแหน่ะ พอหันมา้าๆ็เอลู่หานที่ำลัพยายามสะิให้โรหันไปมอมันบ้า ึ่เธอ็มอเห็นลู่หานพอีนะ พอลู่หานยิ้มให้โร็ถลึาใส่ทันที ผมบอแล้วไรับ ว่าโรมีระบบป้อันัวเออยู่แล้ว สบายล่ะ
หมห่วเรื่อลู่หาน ็มาับามอเ้า 3 ัวที่เหลือนี่ีว่า (ะไปไหน็ไปเถอะรับลู่หาน ไม่โนีลับมาให้รู้ไป) เ้ายอูเหลือบมอไปทาฮายอแล้วส่ยิ้มเนียนๆให้ ึ่มัน้อเธออยู่นานมาว่าเธอะหันมามอ แ่เธอ็ไม่ยิ้มอบยอูแ่พยัหน้าแล้วโ้ทัามมารยาท ยอูเลยทำหน้าหอยไปเลย แ่มัน็ยิ้มว้าทันทีเมื่อฮายอหันไปมอทาโรแล้วเห็นว่าเธอมัวแ่มอนาอึนอยู่ เลย่อยๆโบมือให้เาและส่ยิ้มให้ แ่นี้ยอู็พอใแล้ว และนั่มอเธอไปเรื่อยๆเนียนๆามสไล์มัน
เมื่อมั่นใว่ายอูไม่ไปไหนแน่ล่ะ เลยหันมาทาแบฮยอน...มันไปไหนแล้วอ่ะ
“แบฮยอน ะไปไหน”ผมะโนเรียมันลั่น ในะที่มันำลัะเินไปถึเทโน้นแล้ว
“ไป ไปห้อน้ำอ่ะ ฮยอ”แบฮยอนี้ไปทาป้ายสุา
“ฝั่นี้็มี ลับมา”ผมเินไปลาายเสื้อมันเินลับมา แบฮยอนเินลับมาอย่าไม่พอใ
“โน้น เินไป”ผมี้ทาสว่าให้แบฮยอนที่ทำหน้าเ็ๆ ่อนผมะเหลือบไปเห็นว่าลู่หานำลันำเฮุนไปทาที่ผมพึ่ะลาแบฮยอนลับมา
“เฮ้ย พวนาย ะไปไหน”ผมะโนถาม มือยัับายเสื้อแบฮยอนอยู่ ทั้ 2 นหันมามอยิ้มแหยๆ
“ไปห้อน้ำ”ลู่หานับเฮุนอบพร้อมัน...เหมือนผมะเื่อเน้อ
“ั้นเินไปพร้อมับแบฮยอนเลยไป”ผมวัมือเรีย 2นนั้นเินมาอย่าไม่พอใ
“ไปทาโน้น”ผมี้ไปทาป้ายห้อน้ำฝั่เทเรา ทั้ 3 นหันหลัเินไปอย่าไม่เ็มใ
“ะเผลอหน่อย็ไม่ไ้”แบฮยอนบ่นเบาๆแ่ยัอยู่ในระยะไ้ยิน
“รีบไปรีบมา ันะยืนรออยู่นี่แหล่ะ”ผมยืนออวาทาที่ะไปทาเทนั้นอย่าใ ยิ่ทำให้พวนั้นที่หันมามอเบ้หน้าใส่
พอลับมาเ้าพวนั้นเลยเปลี่ยนวิธีารใหม่ เมื่อไปเินผ่านฟานั้นไม่ไ้ มัน็เลยเินสวนสนามันอยู่ฝั่นี้ เพื่อให้พวเธอมอมาแทน ึ่็ไ้ผลนะรับ โบมีหันมาเห็นเป็นนแร ่อนะยิ้มๆแล้วหันลับไปุยับโร่อ ส่วนนัมูหันมาามโบมีแล้ว็รีบหันลับไปทำเอาเฮุนยิ้มเ้อไปเลย ส่วนโร็ยัเหมือนเิมอะรับ ล็อเป้าสายาอยู่ที่เมมเบอร์ัวเอ ไม่ไ้สนใใรทั้นั้น ผมเห็นพวเธอนั่ล้อมลุยันอยู่ แ่เอะ APink มีี่นนะ 6 ใ่มั้ย แล้วทำไมอนนี้มี 5 ใรหายไป
ผมรีบมอลับมาทาเมมเบอร์ผมทันที อ่ะ พวแฟนบอยยัอยู่รบ...ไม่มีอะไรน่าห่ว
สัพัพวนั้น็ฮือฮาเมื่อสาวๆลุึ้นเพื่อเรียมัวไปที่เทามเสียประาศเรียึ้นเรื่อ เ้าพวแฟนบอยมันหันมามอ้อนผมทันทีที่มันมอส่พวเธอนเินพ้นเ้าเทไป อะไรอ่ะรับ ลีเอร์ไม่ผินะรับ
บ่าย 3 โม, บนเรื่อบิน
มันมีเรื่อวนให้ัวลและสสัยเิึ้นระหว่านี้รับ
หลัาที่APinkเินเ้าเทไปสัพั เมเนเอร์ฮยอ็เินมาเรียเราบ้า ผม็เลยนับเมมเบอร์่อนึ้นเรื่อ...ทำไมเหลือแ่ 10 น หายไปไหน 2 นฟ่ะ
รีบหันวับไปมอแ๊์แฟนบอย อ่ะ ยัอยู่รบเป็นอันใ้ไ้ แ่ที่ใ้ไม่ไ้ือผม้อวิ่ไปไล่ล่าหาเมมเบอร์ที่หายไป ผมวิ่ไปทาที่มีร้านายอแ่ยัไม่ถึไหนี็เือบะไปนเ้าับ...โร ที่วิ่ริ่ออมาาเท
“โอะ นาย! เห็นเมมเบอร์ันมั้ย”โรใ่อนะถามผมออมาทันที
“นไหนอ่ะรับ”ผมถามไปอย่าๆ เธอรอาใส่
“อึนีน่ะ”เธออบ่อนะออวิ่ ผมวิ่ไป้าๆ้วย
“อ้อ...ไม่เห็นรับ เอ่อ โริเห็นเมมเบอร์ผมมั้ย”ผมเลยถามบ้า
“นไหนอ่ะ”เธอถามเ็ๆสายา็มอสอส่ายไปามทา
“รู้สึะริสับานยอลนะ”ผมนิ่วหน้านึว่าใรไม่อยู่รนั้นบ้า
“รู้สึ?”เธอทวนเยาะๆ เมมเบอร์ผมเยอะรับ ่วยเ้าใ้วย
“ริสับานยอล”ผมย้ำ้วยท่าทามั่นใมาึ้น
“ไม่รู้ ันำหน้าไม่ไ้ โอะ อึนี”โรอบส่ๆ่อนะหันไปเห็นเมมเบอร์เธอที่ามหาอยู่อึนีวิ่สวนึ้นมา้วยท่าทาเร่รีบ
“ย๊า เรื่อะอออยู่แล้ว ไปไหนมา เร็วๆเ้า ยัยอึนี ัน้อวิ่ออมาหาเธอเนี่ย”โรบ่นยืยาว
“ไปห้อน้ำมาอ่ะอนนี่”อึนียิ้มแหยๆ้วยท่าทารู้สึผิ
“อ่ะ ไปไ้แล้วเร็วๆ ไป่อนนะูโฮิ”โรรีบลาอึนีไปามทาโยหันมาลาผมแบบส่ๆ
“รับ เินทาปลอภัยรับ”ผมเลยะโนามหลัไป ่อนหันไปเอานยอลเินึ้นมา แล้ว็ริสที่เินโผล่มาาอีทาามหลัมา้วย
“อ้าวเฮ้ย ไปไหนันมา เมเนเอร์ฮยอเรียแล้ว”ผมะโนพลาวัมือเรีย สอนนั้นเยหน้ามาเห็นผมพอี็รีบวิ่มาสมทบ
“เรียแล้วเหรอ ไปๆ”ริสเินมา้าๆผมที่เินนำลับไป านยอลมาเินอี้า
“พวนายไปไหนมาเนี่ย”ผมเินไปถามไป
“ไปห้อน้ำ”ริสอบ
“ไปื้ออ”านยอลอบ
“ทำไมเมื่อี๊ผมไม่เห็นฮยออ่ะ”านยอลถาม
“เมื่อี๊ัน็ไม่เห็นนายที่ร้านเหมือนัน”ริสถามบ้า
“ผมไปื้ออ่อนแล้ว่อยไปห้อน้ำ”านยอลแ้
“เออ ัน็ไปห้อน้ำ่อนแล้ว่อยไปื้ออ”ริสบอบ้า
“เอาใหม่ ลไปไหนมา”ผมหยุยืนเท้าเอวถาม2นนี้เมื่อเราลับมาถึหน้าเทรอึ้นเรื่อแล้ว
“ผมไปห้อน้ำมา”านยอลไ้ำอบสุท้ายแล้ว
“ันไปื้ออมา”ริสอบพลาเย่าล่อนมสอเบอรี่ในมือ เออ มันมีหลัาน ่อนมันะมอไปทาฟาที่ APink เยยืนอยู่ านยอลมอามไป้วย
“APinkไปแล้วเหรอ”ริสถามึ้น ะว่าผมหวาระแว็ไ้นะ แ่แบบมันถามมั้ยอ่ะ?
“ไปแล้ว ทำไมเหรอ”ผมอบ้วยถาม้วย ริสแ่ยัไหล่
“ป๊าว เพื่อนมันฝาอลายเ็นอ่ะ”ริสบอปัๆ านยอลที่ยืนอยู่้าๆละสายาที่มอไปที่เทที่ APink พึ่เ้าไปหันมามอที่ริส
“ลายเ็น์ใรอ่ะ ฮยอ”านยอลถาม้วยสีหน้าอยารู้ ริสนิ่วหน้านึ
“เอ่อ ันำไม่ไ้ว่ะ เี๋ยว้อถามมันใหม่”ริสอบอย่าไม่ใส่ใแล้วเินไปรวมับเพื่อนๆ ส่วนานยอล็เบะปาเหมือนไม่ใส่ใเหมือนันแล้วเินไปหาแบฮยอนและเฮุนที่นั่เล่นมือถืออยู่
ว่ามันแปลๆมั้ยรับ? ห๊า อย่านะ แ่นี้ลีุนนนี้็เหนื่อยมาพอแล้ว อย่านะ อย่านะ อร้อล่ะ
ความคิดเห็น