นิยายไคโตะ อาโอโกะ กับความรักฉบับจอมโจร

ลำดับตอนที่ #8 : ความลับไม่มีในโลกหรอก

ก่อนอื่นเลยต้องกราบขอโทษทุกท่านมั่กๆTwT ไรท์หายไปสักสามเดือนได้ล่ะมั้ง
ใครก็ได้ช่วยบอกทีค่ะว่าจะจัดเรียงตัวอักษรยังไง // ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจค่ะ XD




ฟุ่บ!! เพียงชั่วพริบตาหมอกควันสีขาวก็เข้ามาปกคลุม ร่างของบุรุษรัตติกาลกลับสลายหายไปในหมอกควัน

"เจ้าคิดดดดดดด!! จับมันไว้สิฟะ!" เสียงประกาศิตออกคำสั่งพร้อมลูกน้องอาวุธครบมือต่างพากันกรูเข้ามา
"คุณพ่อคะ อย่าจับไคโตะเลยนะคะ นะคะคุณพ่อ" อาโอโกะอ้อนวอน ทั้งๆที่ในใจเธอรู้ว่ากำลังทรยศต่อบิดา แต่อีกใจหนึ้งก็ย้ำนักหนา
ว่าเธอจะไม่ยอมให้เขาถูกจับเด็ดขาด..ไม่มีทางยอม...

"แกบ้าไปแล้วหรออาโอโกะ!" กินโซฉุนขาดสั่งคนให้มาพาตัวลูกสาวออกไปจากห้องทันที
"หาต่อสิฟะ! เจ้าคิดมันต้องยังอยู่ในนี้นี่แหละ"
"แต่สารวัตรครับ.." "อะไรนักหนาห้ะ!? กะอีแค่โจรคนเดียวจัดการไม่ได้รึไง!??" 
"พวกเราหากันจนทั่วแล้วนะครับ..คิดมันหนีไปได้แล้วล่ะครับ.."
"ปัดโถ่เว้ย!!" กินโซหัวเสีย เขาไม่ได้ทำอะไรเพียงแต่ยกพลกลับไปและเริ่มวางแผนใหม่...

เช้าวันต่อมาาาาาาา  ณ คอนโดที่ฮาคุบะซื้อไว้เพื่อประชุมนักสืบอย่างลับๆ

"เห? นายเนี่ยนะจะโดนจับ?" เสียงโคนันพูดขึ้นอย่างงๆ 
"มีอะไรหรอคุโด้?" เฮยืจิทักขึ้นหลังจากปลีกตัวออกมาจากคาซึฮะได้
"คิดถูกตามล่า สารวัติรู้ตัวจริงแล้ว" สีหน้าโคนันดดูเป็นกังวลมากขึ้น
"ให้เจ้านั่นมาอยู่กับเราที่นี่ไปก่อนละกันนะคุโด้" 
คนฟังพยักหน้ารับพร้อมบอกเส้นทางให้ไคโตะเสร็จสรรพ

ผ่านไปสามชั่วโมงงงง

"นี่มันนานแล้วนะเฮ้ย!" เฮยืจิยังเดินวนไปวนมาไม่หยุดผิดกับฮาคุบะที่เพิ่งมาถึงบอกให้ใจเย็นๆเข้าไว้
"เลิกจิบชายามบ่ายเหอะคุณชาย!!" เฮยืจิเหลืออด แต่ฮาคุบะยังทำหน้าระรื่นอย่างไม่รู้สึกอะไร
"ใช่ คนอย่างไคโตะน่ะ ไม่เป็นไรหรอก" อากาโกะพูดขึ้นหลังจากรำคาญเหลือทน
"พวกนายน่ะเงียบๆแล้วมาช่วยฉันคิดเรื่องสไปเดอร์ดีกว่า" โคนันที่รำคาญที่สุดพูดขึ้น
"โอเคๆ ฉันไปสืบมาแล้วบางส่วนเกี่ยวกับเป้าหมายของพวกมัน"
"เพชรแห่งนิรันด์หรือเปล่า ที่ทำให้คนเป็นอมตะน่ะ" เฮย์จิถามกลับ
"อืม นี่แหละคือจุดประสงค์ของพวกมัน" ฮาคุบะตอบ

ตี็งงงง ติ้งดิ่งงง เสียงออดหน้าประตูดังขึ้น

"อ๊ะ พวกนั้นมาแล้ว" โคนันเดินไปเปิดประตูรับ
"พวกนั้น? พวกไหน? ไม่ใช่คิดหรอ?" เฮย์จิเดินตามไปพร้อมฮาคุบะและอากาโกะ

"เข้ามาสิไฮบาระ สวัสดีครับพี่สึบารุ^__^" โคนันทักทั้งคู่อย่างอารมณ์ดีผิดกับไฮบาระโดยสิ้นเชิง
"สวัสดีครับ/ดีพี่ชาย/ต๊ายตาย คุณสึบารุนี่เอง สวัสดีค่ะ" ทั้งสามทักขึ้นอย่างพร้อมเพรียงโดยท่โคนันโดยไฮบาระลากไปเงียบๆ
"สวัสดีครับ^^ ผมคงช่วยอะไรได้บ้าง.."

"นายให้ฉันพอหมอนี่มาด้วยทำไม?" พูดพลางส่งยาแก้พิษให้
"ทำไมล่ะ คุณสึบารุเค้าก็เป้นคนฉลาดมากเลยนะ"
"หรอยะ ไว้ใจกันดีเหลือเกิน" ไฮบาระเหน็บเข้า
"อ่าฮะ" ^___^
"มองทำไมยะ?"
"เปล่านี่ แค่เห็นเค้าดูอ่อนโยนกับเธอดีนะ" บั่ก! โคนันวิ่งติดจรวดเข้าห้องน้ำไปทันเวลา

กลับมาที่ห้องนั่งเล่น
"อืม..องค์กรลับนั่น ไว้ผมจะสืบให้อีกแรง" สึบารุเอ่ยปากช่วย
"ขอบคุณครับ..." ร่างร่างหนึ่งก้าวเข้ามา...