ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Happy Valentine's Day หรือ Happy the bad day!!!
ณ บ้านของ คุโรบะ ไคโตะ
เด็กหนุ่มเปิดประตูเข้าไปก้พบสาวน้อยนั่งรออยู่ที่โซฟา "สวัสดี ไคโตะ" "ไง อาโอโกะ มีอะไรรึเปล่า" เด็กหนุ่มยิ้มอย่างอารมณ์ดีก่อนเดินเข้าไป
หย่อนตัวลงข้างๆเธอ อาโอโกะก้มลงไปหยิบกล่องสีชมพูออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะส่งให้อย่างอายๆ "อ่ะนี่ Happy Valentine's Day นะ นี่
ช็อกโกแลต" ไคโตะยิ้มก่อนจะรับไปพิจารณา "กินแล้วไม่ตายนะ?" "ตาบ้าไคโตะ!" ฮ่าๆๆ ไคโตะหัวเราะลั่นก่อนจะเสกหัวใจสีชมพูที่เขียนว่า
Kaito love Aoko อาโอโกะหน้าแดงจนทำอะไรไม่ถูก "หลับตานะ" "อื้ม" เธอรับคำอย่างว่าง่าย " 1 2 3ลืมได้" อาโอโกะค่อยๆเปิดเปลือกตา
ขึ้นช้าๆ "จอมโจรคิด!" "ตกใจทำไมกันล่ะ" คิดหัวเราะก่อนจะบอกว่า"แต่14กุมภาปีนี้มันตรงกับวันมาฆะบูชานะ รู้มั้ยว่าหมายความว่าอะไร"
อาโอโกะส่ายหน้า "หัวใจของเราจะมารวมกันโดยมิได้นัดหมายยังไงล่ะ" "บ้า-//-" ฮ่าๆๆ คิดเสกดอกกุหลาบส่งให้สาวน้อยก่อนนจะก้มลงจุมพิตมือเธอ
อย่างอ่อนโยน"ชั้นรักเธอนะ ยัยบ๊อง" "ย่ะ ฉันก็รักนาย^^" "ฮ่าๆๆ งั้นเราไปเสี่ยงตายกินช็อกโกแลตเธอกันดีกว่า" คิดยิ้มก่อนจะได้ยินเสียงปิดท้าย
"ตาบ้าไคโตะ!"
----------------------------------------ตัดมาที่ร้านคาวาอิขนมหวาน---------------------------------------
ตอนนี้เด็กม.ปลายทั้งสองกับเด็กโกงอายุอีกหนึ่งที่กำลังนั่งขมักเขม้นอยู่นั้น กริํ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง "
ภรรยานายโทรตามแล้วฮัตโตริ"โคนันเหน็บอย่างสะใจ "จะบ้าเรอะคุโด้!" "รีบๆรับซะเถอะ" ฮาคุบะซึ่งระอาเอ่ยขึ้น "หวัดดีๆ คาซึฮะหรอ lja;vjg;อ๋อ ใช่dajvgg;s หา อะไรนะ!กระผมจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะครับ ได้โปรดไว้ชีวิตด้วยยยยยTT" "หมอนั่นเป็นอะไรน่ะ" หนุ่มลูกครึ่งหันมาถาม
เด็กม.ปลายที่กลายเป้นเด็กประถมหลังจากเห็นภาพยอดนักสืบแห่งตะวันตกที่กลัวโทรศัพท์มากจนวิ่งหายไปกับสายลม "ก็คงเหมือนเดิมล่ะ
ที่หมอนั่นคงโดนตามกลับไปฉลองวาเลนไทน์น่ะ" สิ้นประโยคบอกเล่าจากโคนัน นักสืบม.ปลายจากอังฤษก็แทบจะสำลักชา " งะ งั้น...ที่ทำที
ไปช้อปปิ้ง ก็เพื่อรอฉันไปเซอร์ไพรส์วาเลนไทน์งั้นเหรอเนี่ย" "นายรีบๆไปซะก่อนจะเจอดี" ฮาคุบะรีบเช้คบินก่อนจะพรวดออกไปโดยไม่ลืมทิ้งท้าย
ว่า "โชคดีกับคาราเต้นะ" ปล่อยให้โคนันนั่งทำหน้าเซงอยู่คนเดียว ก่อนที่ว่าที่เจ้าสาวในอนาคตของเขาจะโทรมา
(บ่องตงว่าไรท์เขียนเองกริ๊ดเอง- -) "ฮัลโหลครับพี่รัน ครับ จะไปเดี่ยวนี้ล่ะครับ" พอวางสายคุโด้ ชินอิจิ ในคราบ เอโดงาวะ โคนันก้เศร้าขึ้นมาทันทีกับต้นสาย "ถ้าเป็นโคนันคุงล่ะก็ ชินอิจิจะต้องไม่ว่าอะไรแน่ เพราะฉะนั้นช่วยมากินช็อกโกแลตให้พี่หน่อยนะจ๊ะ" 'รัน...'
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงง "ฮัลโหล ไฮบาระaglrqg'qgjhlw; ว่าไงนะ!อยากให้ฉันไปลอง ยาแก้พิษAPTX4869 งั้นหรอ ได้! แค่นี้น่ะ"
พูดจบเขาก้วิ่งออกไปทันที
---------------------------------------ตัดกลับมาหาท่านคิดดดดดด><-------------------------------------
ขณะที่คิดกำลังคุยกับอาโอโกะอยู่นั้น "ถ้าคุณพ่อรู้ล่ะ"จู่ๆอาโอโกะก็เศร้าขึ้นมา เธอกำลังคิดว่าถ้าบิดามาเห็นคิดแล้วล่ะก็ เธอจะไม่ได้เจอเขาอีก
"บ้าน่ายัยบ๊อง" คิดว่า แต่อาโอโกะกลับเถียง ซึ่งสุดท้ายคิดก็จูบปิดปากซะเลย "แกทำอะไรลูกสาวฉัน จับมานนนนนนนนนนนนน!จอมโจรคิด!"
เด็กหนุ่มเปิดประตูเข้าไปก้พบสาวน้อยนั่งรออยู่ที่โซฟา "สวัสดี ไคโตะ" "ไง อาโอโกะ มีอะไรรึเปล่า" เด็กหนุ่มยิ้มอย่างอารมณ์ดีก่อนเดินเข้าไป
หย่อนตัวลงข้างๆเธอ อาโอโกะก้มลงไปหยิบกล่องสีชมพูออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะส่งให้อย่างอายๆ "อ่ะนี่ Happy Valentine's Day นะ นี่
ช็อกโกแลต" ไคโตะยิ้มก่อนจะรับไปพิจารณา "กินแล้วไม่ตายนะ?" "ตาบ้าไคโตะ!" ฮ่าๆๆ ไคโตะหัวเราะลั่นก่อนจะเสกหัวใจสีชมพูที่เขียนว่า
Kaito love Aoko อาโอโกะหน้าแดงจนทำอะไรไม่ถูก "หลับตานะ" "อื้ม" เธอรับคำอย่างว่าง่าย " 1 2 3ลืมได้" อาโอโกะค่อยๆเปิดเปลือกตา
ขึ้นช้าๆ "จอมโจรคิด!" "ตกใจทำไมกันล่ะ" คิดหัวเราะก่อนจะบอกว่า"แต่14กุมภาปีนี้มันตรงกับวันมาฆะบูชานะ รู้มั้ยว่าหมายความว่าอะไร"
อาโอโกะส่ายหน้า "หัวใจของเราจะมารวมกันโดยมิได้นัดหมายยังไงล่ะ" "บ้า-//-" ฮ่าๆๆ คิดเสกดอกกุหลาบส่งให้สาวน้อยก่อนนจะก้มลงจุมพิตมือเธอ
อย่างอ่อนโยน"ชั้นรักเธอนะ ยัยบ๊อง" "ย่ะ ฉันก็รักนาย^^" "ฮ่าๆๆ งั้นเราไปเสี่ยงตายกินช็อกโกแลตเธอกันดีกว่า" คิดยิ้มก่อนจะได้ยินเสียงปิดท้าย
"ตาบ้าไคโตะ!"
----------------------------------------ตัดมาที่ร้านคาวาอิขนมหวาน---------------------------------------
ตอนนี้เด็กม.ปลายทั้งสองกับเด็กโกงอายุอีกหนึ่งที่กำลังนั่งขมักเขม้นอยู่นั้น กริํ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง "
ภรรยานายโทรตามแล้วฮัตโตริ"โคนันเหน็บอย่างสะใจ "จะบ้าเรอะคุโด้!" "รีบๆรับซะเถอะ" ฮาคุบะซึ่งระอาเอ่ยขึ้น "หวัดดีๆ คาซึฮะหรอ lja;vjg;อ๋อ ใช่dajvgg;s หา อะไรนะ!กระผมจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะครับ ได้โปรดไว้ชีวิตด้วยยยยยTT" "หมอนั่นเป็นอะไรน่ะ" หนุ่มลูกครึ่งหันมาถาม
เด็กม.ปลายที่กลายเป้นเด็กประถมหลังจากเห็นภาพยอดนักสืบแห่งตะวันตกที่กลัวโทรศัพท์มากจนวิ่งหายไปกับสายลม "ก็คงเหมือนเดิมล่ะ
ที่หมอนั่นคงโดนตามกลับไปฉลองวาเลนไทน์น่ะ" สิ้นประโยคบอกเล่าจากโคนัน นักสืบม.ปลายจากอังฤษก็แทบจะสำลักชา " งะ งั้น...ที่ทำที
ไปช้อปปิ้ง ก็เพื่อรอฉันไปเซอร์ไพรส์วาเลนไทน์งั้นเหรอเนี่ย" "นายรีบๆไปซะก่อนจะเจอดี" ฮาคุบะรีบเช้คบินก่อนจะพรวดออกไปโดยไม่ลืมทิ้งท้าย
ว่า "โชคดีกับคาราเต้นะ" ปล่อยให้โคนันนั่งทำหน้าเซงอยู่คนเดียว ก่อนที่ว่าที่เจ้าสาวในอนาคตของเขาจะโทรมา
(บ่องตงว่าไรท์เขียนเองกริ๊ดเอง- -) "ฮัลโหลครับพี่รัน ครับ จะไปเดี่ยวนี้ล่ะครับ" พอวางสายคุโด้ ชินอิจิ ในคราบ เอโดงาวะ โคนันก้เศร้าขึ้นมาทันทีกับต้นสาย "ถ้าเป็นโคนันคุงล่ะก็ ชินอิจิจะต้องไม่ว่าอะไรแน่ เพราะฉะนั้นช่วยมากินช็อกโกแลตให้พี่หน่อยนะจ๊ะ" 'รัน...'
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงง "ฮัลโหล ไฮบาระaglrqg'qgjhlw; ว่าไงนะ!อยากให้ฉันไปลอง ยาแก้พิษAPTX4869 งั้นหรอ ได้! แค่นี้น่ะ"
พูดจบเขาก้วิ่งออกไปทันที
---------------------------------------ตัดกลับมาหาท่านคิดดดดดด><-------------------------------------
ขณะที่คิดกำลังคุยกับอาโอโกะอยู่นั้น "ถ้าคุณพ่อรู้ล่ะ"จู่ๆอาโอโกะก็เศร้าขึ้นมา เธอกำลังคิดว่าถ้าบิดามาเห็นคิดแล้วล่ะก็ เธอจะไม่ได้เจอเขาอีก
"บ้าน่ายัยบ๊อง" คิดว่า แต่อาโอโกะกลับเถียง ซึ่งสุดท้ายคิดก็จูบปิดปากซะเลย "แกทำอะไรลูกสาวฉัน จับมานนนนนนนนนนนนน!จอมโจรคิด!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น