คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : หัวใจที่ต้องการ8
เวลาผ่านไปดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ก็ยิ่งชัดเจน ถึงเราจะไม่ได้ไปป่าวประกาศบอกใครๆว่า เราคบกันในสถานะไหน แต่ก็คงไม่ยากเกินกว่าที่จะคาดเดา และก็คงไม่รอดพ้นสายตาของคุณสมชาย นักธุระกิจใหญ่ไปได้หรอก…
“เพราะอย่างนี้ใช่มั้ย ลูกถึงไม่ยอมคบกับลูกชายท่านรัฐมนตรี!!!!”
น้ำเสียงเข้มน่าเกรงขามเปล่งออกมาด้วยความโมโห จนทำเอาคนฟังสะดุ้งได้ไม่น้อย
“คือ เอม….” ฉันไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาอธิบาย น้ำใสไหลรินออกมา เหมือนทุกอย่างมันดูหนักจนแทบรับไม่ไหว ถึงจะรู้ว่าความรักของเรามันไม่ใช่เรื่องผิดอะไร แต่มันก็ไม่ง่ายที่จะให้คนรอบข้างเข้าใจและยอมรับ…
“พอเถอะค่ะคุณ หยุดบังคับลูกได้แล้ว”
เสียงผู้หญิงคนเดียวที่จะเป็นที่พึ่งของฉันดังขึ้น ก่อนที่จะเดินมาปลอบ ฉันโผล่กอดและซุกหน้าร้องไห้อย่างไม่อายถึงจะโตแค่ไหน ฉันก็ยังเป็นเด็กที่ต้องการอ้อมกอดของคุณแม่อยู่ดี
“คุณควรให้โอกาสลูกได้ทำในสิ่งที่ลูกเลือกบ้างนะคะ ลูกเราโตแล้วให้โอกาสเค้าได้ใช้ชีวิตของเค้าเถอะ!”
“แต่ผมเลือกแล้วว่านี่มันคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับลูกเรา”
“คุณแน่ใจเหรอคะ ว่าคุณเลือกให้ลูก ไม่ได้เลือกให้ตัวเอง?”
“…………………..”
“ถือว่าฉันขอเถอะค่ะ”
“ก็ได้ แต่ถึงยังไงลูกก็ไปช่วยงานพ่อที่บริษัทบ้างก็แล้วกัน” คุณสมชายพูดก่อนจะเดินออกจากห้องรับแขกไป
“เอมฝากบอกด้วยนะคะว่าไม่ต้องห่วงเรื่องงานหรอกค่ะ ยังไงหนูก็ต้องกลับมาช่วยพ่ออยู่ดี”
“จ้ะลูก เรื่องพ่อลูกไม่ต้องห่วงหรอกเดี๋ยวรอคุณพ่ออารมณ์เย็น แม่จะอธิบายให้พ่อฟังเอง”
“ขอบคุณแม่มากนะคะ ที่เข้าใจเอม” ฉันสวมกอดแม่แน่นๆอีกครั้ง เวลามีปัญหาอะไรก็จะมีอ้อมกอดอุ่นนี้เคียงข้างเสมอ
“อยู่ทานข้าวเย็นกับแม่ก่อนไหมลูก เย็นๆค่อยกลับคอนโด”
“ไว้วันหลังนะคะแม่ วันนี้เอมต้องไปรับน้ำแล้วก็มีธุระต่อนิดหน่อย”
“จ้ะ วันหลังก็พาน้องมาทานข้าวที่บ้านเราด้วยนะ”
“ได้ค่ะ”
……………………………………………………………………………………………………………………..
“พี่เอม ทำไมว่าช้าจังคะ น้ำรอตั้งนาน” ฉันก้าวขาเข้าไปนั่งในรถและทำสีหน้างอนๆใส่คนข้างๆ จริงๆมันก็ไม่ได้ช้าอะไรนักหรอกแค่อยากให้พี่เค้าง้อเฉยๆ
“พี่ขอโทษนะคะ พอดีมีธุระที่บ้านนิดหน่อย” เสียงตอบแบบเรียบๆ ทำเอาฉันต้องรีบหันไปจ้องหน้ากับอีกคนทำไมวันนี้มาแปลก เอ๊ะแล้วทำไมตาถึงได้แดงขนาดนั้น
“พี่เอมร้องไห้มาใช่มั้ย? มีปัญหาอะไร บอกน้ำได้นะคะคนดี” ฉันใช่มือจับแก้มพี่เค้าเบาๆ ไม่กี่ครั้งที่จะได้เห็นมุมอ่อนแอของคนตรงหน้า คงเป็นเรื่องใหญ่จริงๆสินะถึงได้อ่อนแอขนาดนี้
“เปล่าค่ะ .. ไม่เป็นไรแล้ว”
“พี่เอม เราเป็นแฟนกันนะคะ มีอะไรต้องบอกกันสิอย่าเก็บปัญหาไว้คนเดียวเข้าใจไหม”
“เดี๋ยวคืนนี้จะเล่าให้ฟังหมดทุกเรื่องเลย” น้ำเสียงเจ้าเล่ห์แบบที่ทำให้หัวใจเต้นแรงกระซิบเบาๆที่ข้างหู
“ไม่เอา ไม่อยากรู้แล้ว” มันไม่ชินหรอกนะกับการกระทำแบบนี้ ก็ครั้งก็ชวนเขินไปซะหมด
“โถ้วววว น้องหมีขี้เขิน”
“อย่ามาบีบแก้มเค้านะ!”
“ไม่บีบก็ได้ หอมเลยดีกว่า”
“พอแล้วค่ะ ถ้ายังไม่พอคืนนี้อดนะ!”
“พอก็ได้ คร้าบบบบบ แต่คืนนี้อย่าห้ามนะคะเพราะพี่จะไม่ฟัง”
เดี๋ยวพี่ขอลงไปคุยธุระกับพี่ที่ทำงานแปปนะคะ แล้วจะรีบกลับไปเล่าให้ฟังที่ห้อง
“พี่เอมมมมมม บ้า!”
“จริงๆ พี่เสียดายฝีมือเรามากๆ เลยนะ”
“ค่ะพี่ เอมขอโทษจริงๆนะคะ แต่ถ้ามีเวลาว่างเอมจะมาช่วยนะคะ”
“จ้ะ แต่ถ้าเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ ที่นี้ตอนรับเสมอนะ”
“ขอบคุณค่ะพี่ เอมลาเลยนะคะ”
“ขับรถดีๆล่ะ”
“ค่ะ”
………………………………………………………………………………………………………………………..
“พี่เอมทำไมต้องลาออกคะ มันเป็นสิ่งที่พี่ฝันไว้ไม่ใช่เหรอ?”
“ใช่ค่ะ แต่ถ้าต้องแลกกับสิ่งที่พี่รักพี่ก็ต้องยอมปล่อยฝันไป”
“พี่เอม” น้ำตาของฉันไหลออกมา มันตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูกที่คนตรงหน้ารักและให้ความสำคัญกับฉันขนาดนี้
“พี่รักน้ำมากนะคะ รู้มั้ย”
“รู้แล้ว … รู้มาตลอดเลย”
นี่คงเป็นจุดเริ่มต้นของความรักที่ลึกซึ้งที่พึ่งจะเริ่มต้น และคงไม่รู้ว่าจะจบลงตอนไหน สองร่างเปลื่อยเปล่าเคลื่อนไหวตามทำนองที่หัวใจนำพาไป ค่อยๆเรียนรู้กันและกันอย่างลึกซึ้ง บทรักหอมหวานเริ่มร้อนแรงไปตามอารมณ์รักที่ฉุดไม่ไหว ปล่อยให้หัวใจได้ทำในสิ่งที่ต้องการ…
อุสรรคทางคุณพ่อคลายลงบ้างแล้วเนอะ แต่จะมีอะไรอีกรึป่าว? ต้องรอชมกันเน้อออ >< ขอบคุณคนอ่านนะคะ
ความคิดเห็น