หัวใจที่ต้องการ

ลำดับตอนที่ #7 : หัวใจที่ต้องการ6

“เย็นนี้ให้พี่ไปส่งนะคะ นะ นะ นะ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าพี่ก็ต้องออกไปฝึกงานแล้ว   นะ นะ”

 “อ้อนขนาดนี้ เป็นคนหรือแมวค่ะ หืม”   ฉันอมยิ้มให้กับคนขี้อ้อน  

“ก็กว่าจะได้เจอกันอีก”

“ก็ได้ค่ะ ก็ได้”  อันที่จริงที่ฉันไม่อยากให้พี่เอมไปส่ง เพราะฉันเกรงใจพี่เค้าต่างหากไม่อยากให้เหนื่อยต้องมาคอยรับ คอยส่งฉันทุกวัน 

“เย่ งั้นเราไปกันเถอะค่ะ” รถหรูบึ่งออกมาจากมหาลัยตรงไปตามเส้นทางที่พลุกพล่านเต็มไปด้วยรถรา มากมายแน่นอนสินี่มันเป็นเวลาเลิกงานเลิกเรียนนินะ  แต่ทว่านี่มันไม่ใช่ทางกลับหอเรานี่นา

“พี่เอมจะพาน้ำไปไหนค่ะ นี่มันไม่ใช่ทางกลับหอน้ำนะ”

“พี่ก็ไม่ได้บอกน้ำซักหน่อยว่าจะไปส่งเดี๋ยวนี้  555555”

“พี่เอมมมมม ทำไมนิสัยแบบนี้นะ”    ฉันทำหน้างอนๆใส่เค้า

“น้ามมม พี่ขอโทษอย่าโกรธพี่เลยนะคะ พี่แค่อยากอยู่กับน้ำนานๆ น้ำคิดดูสิงานที่พี่ไปฝึกก็ต้องออกกองไปตั้งไกล กว่าจะเลิกก็คงดึก ตอนนั้นถ้าพี่โทรไปน้ำก็คงหลับไปแล้ว แล้วอีกอย่าง… พ….”

“พอแล้วพี่เอม.. ก็ได้ค่ะวันนี้น้ำให้พี่เอมพาน้ำเที่ยวเต็มที่เลย” ฉันตอบคนขี้อ้อนไปแบบเขินๆ ตั้งแต่รู้ว่ามันได้ผลก็ใช่บ่อยเชียวนะพี่เอม

ไม่นานรถคันหรูก็วิ่งมาถึงลานจอดรถของห้างดังย่านมหาวิทยาลัย พี่เอมเดินกุมมือฉันตั้งแต่ลานจอดรถจนมาถึงร้านอาหาร ระหว่างทางแน่นอนว่าสายตาเกือบทุกคู่จ้องมองมาที่เรา จนพี่เอมต้องกระชับมือฉันแน่นกว่าเดิม ไม่รู้ว่าฉันคิดไปเองหรือเปล่าว่าพี่เค้าต้องการที่จะแสดงความเป็นเจ้าของฉัน แต่ตอนนี้หัวใจของฉันเต้นเร็วกว่าเดิมขึ้นอีกเท่า มันรู้สึกดีไม่น้อยเลยนะที่ได้มาเดินเคียงข้างคนๆนี้

“น้ำทานอันนี้เยอะๆนะ อร่อยมากๆเลย”

“ขอบคุณค่ะ”

“อันนี้ก็อร่อยยย”

“ค่ะ”

“อันนี้ยิ่ง อร่อยยย”

“พี่เอมพอแล้วววว จะให้น้ำอ้วนเป็นหมีหรอ”

ฉันบ่นพี่เอมไปก็ดูจานฉันตอนนี้สิ อาหารจะล้นออกนอกจานอยู่แล้วเนี้ย!!

“เป็นหมีสิดี เวลาพี่กอดจะได้อุ่นๆ”

“บร้า! พี่ไม่เคยกอดเค้าซะหน่อย” นี่ฉันเขินจนจะกินจาน กินชามเข้าไปให้รู้แล้วรู้รอดแล้วนะ!

“ดูหนังกันมั้ยค่ะ”

“แต่น้ำเพิ่งกินอิ่ม ถ้าน้ำหลับทำไงค่ะ”

“งั้นไปร้องเพลงกัน เต้นด้วยจะได้ย่อย5555”

“พี่เอม! !”  ฉันตีแขนคนขี้แกล้งไปเบาๆ

“แต่พี่เอมต้องร้องให้เค้าฟังนะ” ใครๆก็บอกว่าพี่เอมร้องเพลงเพราะ วันนี้สินะจะได้ฟังจริงๆซักที

“โอเคค่า”

เราเลือกห้องในสุดแทบจะไม่มีคนเดินผ่าน แต่ถึงจะนอกสุดก็คงไม่ต่างกันนักเพราะเวลานี้ มันก็ดึกมากแล้วพอสมควร

เพราะฉันนั้น รู้สึกกับเธอมากไป

รู้สึกกับเธอทั้งใจ แต่ก็รู้เป็นไปไม่ได้

อยากเป็นคนนั้น คนที่เธอรักกันด้วยหัวใจ

อยากเป็นคนนั้น คนที่เขาได้มีเธอข้างกาย

อยากจะทำทุกทาง เพื่อให้เธอหันมองและสนใจ

แต่ไม่รู้ต้องทำยังไง ไม่รู้ต้องทำแค่ไหน เธอจะรักกัน

ใจมันยอมมันแพ้ต้องทำอย่างไร

ที่จะทำให้เธอนั้นยอมเปิดใจ

เพื่อรักคนอย่างฉัน

เพราะฉันนั้นรู้สึกกับเธอมากไป

รู้สึกกับเธอทั้งใจแต่ก็รู้เป็นไปไม่ได้

อยากเป็นคนนั้น คนที่เธอรักกันด้วยหัวใจ

อยากเป็นคนนั้น คนที่เขาได้มีเธอข้างกาย

อยากจะทำทุกทาง เพื่อให้เธอหันมองและสนใจ

แต่ไม่รู้ต้องทำยังไง ไม่รู้ต้องทำแค่ไหน เธอจะรักกัน

                                                                                     (Cr.เพลง อยากเป็นคนนั้น AB normal)

เพลงแรกที่พี่เอมร้องจบไป มันเพราะมากๆนะแต่ฟังแล้วมันก็หน้าชาเบาๆ เหมือนพี่เค้ากำลังถามฉันอ้อมๆยังไงชอบกล

“ทำไมนิ่งเลยอะ ไม่เพราะหรองั้นพี่ไม่ร้องล่ะ”

“เพราะสิ พี่เอมร้องอีกนะน้ำอยากฟัง”

คราวนี้พี่เอมร้องเพลงมันส์ๆให้ฉันฟัง ฉันก็ออกสเต็ปโยกย้ายเพื่อย่อยอาหารตามที่พี่เอมบอก เวลาผ่านเลยไปใบหน้าของฉันคงจะเปื้อนยิ้มไม่น้อยเลยทีเดียว จนเพลงสุดท้ายดังขึ้นรอยยิ้มของฉันก็ค่อยๆหุบลง ไม่เว้นแม้แต่คนที่กำลังร้องอยู่ก็ไม่ได้ต่างกัน

ใจเธอมีเจ้าของ คงต้องโทษที่พรหมลิขิต

ให้ฉันมีสิทธิ์ แค่รักเธอผิดเวลา

ได้แค่เพื่อนก็ดีเท่าไหร่

แม้จะได้แค่เพียงใกล้กัน

ใครคนนั้นคงไม่ว่า

ช่วยไม่ได้เธอรักเขาก่อน

ฉันต้องซ่อนอาการมากมาย

ไม่ให้เธอรับรู้ได้จากสายตา

ใครเป็นใคร เข้าใจและรู้ตัว

ถ้าเขายังอยู่เธอไม่ต้องกลัว จะไม่วุ่นวาย

ได้มองเธอ ยังเจอกันได้เท่านั้นก็พอ

ไม่ขออะไร ไม่ต้องให้กลับมา

แค่นี้ก็เหมาะสม คงต้องโทษที่พรหมลิขิต

ให้ฉันมีสิทธิ์ แค่รักเธอผิดเวลา

                                                                                     (Cr.เพลง ถูกที่ผิดเวลา -Hobbit)

เงียบ…

ตั้งแต่เพลงขึ้นจนเพลงจบ และจนถึงตอนนี้รถหรูแล่นมาอยู่หน้าหอพักฉันแล้วก็ยังไม่มีใครเอ่ยคำใดๆออกมา ฉันจึงตัดสินใจพูดขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศอึมครึมนี้

“ขอบคุณพี่เอมนะคะ ที่พาน้ำไปเที่ยวสนุกมากๆเลย” เงียบ ยังคงไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากอีกคน

“นี่ก็ดึกมากแล้ว พี่เอมขับรถดีๆนะคะ น้ำ ปะ….”

“น้ำ” คนข้างๆเอ่ยเบาๆพร้อมคว้าแขนฉันให้หันไปทางเค้า ฉันจ้องเข้าไปในดวงตาของอีกคน เหมือนมันมีคำว่ารักมากมายพลั่งพรูออกมาจากดวงตาคู่นั้น…

“พี่อยู่ในสถานะไหนหรอค่ะ….. คือ..พี่แค่อยากรู้ว่าพี่สามารถดูแลน้ำได้แค่ไหน ถ้ายังปล่อยไว้แบบนี้พี่กลัวว่าพี่จะคิดเข้าข้างตัวเอง พี่กะ….”

ฉันไม่ปล่อยให้พี่เอมทันได้พูดจบประโยค ตอนนี้ริมฝีปากของฉันนั้นแนบชิดอยู่กับส่วนเดียวกันของอีกคนอย่างแผ่วเบา ฉันไม่รู้จะตอบคำถามเข้าได้ยังไง ขอให้การกระทำตอบแทนความรู้สึกมากมายที่มีฉันมีให้เค้าตอนนี้ก็แล้วกัน

“อื้ม อืม ม” ฉันถอดถอนริมฝีปากตัวเองออกจากริมฝีปากหวานนั้นก่อนที่ลมจะหมด ฉันไม่กล้าสบตาของอีกคนเลยด้วยซ้ำ ตอนนี้หัวใจเต้นรัวราวกับเพิ่งออกรบ..

“ปะ ไปแล้วนะคะ” ฉันรีบเปิดประตูออกจากรถอย่างรวดเร็วโดยไม่หันไปมองคนในนั้นแม้แต่น้อย พร้อมกับวิ่งสี่คูณร้อยเข้าห้องอย่างรวดเร็ว ก็มันเขินนี่นะ… 

ตึ่งงง เสียงไลน์เด่งขึ้นไม่ต้องเดาก็พอจะรู้ว่าเป็นใคร

AIM: ฝันดีนะคะ คนปากหวาน…

ฉันแทบจะกรีดร้องเมื่อเห็นข้อความนั้น น่าอายชะมัด นี่ดีนะที่จะไม่ได้เจอกันอีกอาทิตย์นึง ยังพอมีเวลาให้อายเสร็จ ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่กล้าไปสู้หน้าพี่เค้าแน่นอน…

 =____=

 







มาแล้วนะคะสำหรับตอนนี้ ก็ยังคงสั้นอยู่ดี เฮ้อออ กดดันจริงๆ=_= ขออภัยนะคะ 5555555555
ขอบคุณที่อ่านเน้อ ><