คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2
บทที่2
“ปัง!!!”
“พ่อค่ะพ่อทำแบบนี้ได้ไงค่ะ”
“ลูกก็พวกเขาไม่มีบ้านนะเราให้เขาอยู่ไปเถอะลูก”
ในขณะทีคุณวิลเลี่ยมกำลังจะพูดบางอย่างกับนีน่าอยู่ดีๆก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมีผมสีแดงอายุราวๆ16นั้นก็คือลูกของเขาที่ชื่อนาเดียก็เข้ามาขวางซะก่อน…..
“หรอค่ะ”นาเดียพูดพร้อมหันหน้าไปมอง2แม่ลูก
“ใช่ค่ะ”นีน่าก็พูดแต่คำตอบที่กลับมาทำให้เธอต้องตกใจ
“เธอชื่ออะไร?^^”นาเดียพูดพร้องรอยยิ้มหวานเยิ้มจนพ่อของเธอต้องกลัวว่านีน่าจะต้องโดนแน่ๆเพราะเขารู้ดีถึงลูกเขาจะน่ารักหรือว่าสวยถึงได้เป็นดาวโรงเรียนแต่ลูกของเขาก็…..
“ชื่อนีน่าค่ะ”
“หรอค่ะถ้านั้นดิฉันขอถามไรคุณหน่อยได้ไหมค่ะ”
“อ่อ….นาเดีย”
“พ่อเงียบไปเลยค่ะ!!!”
‘เอาแล้วไง’วิลเลี่ยมคิดในใจ
“คำตอบ?”
“ได้ค่ะ”
“เธอเป็นอะไรกับพ่อของฉันรึเปล่า^_________^”
“ปะ…ปล่าวค่ะ”นีน่าเริ่มตอบเสียงสั่นๆ
“หรอค่ะ”นาเดียพูดอีกที่เพื่อเพิ่มความมั่นใจ
“ค่ะ”
“แล้วคุณมาตอบแทนคุณพ่อของฉันทำไม!!!!”
“ขอโทษค่ะดิฉันไม่ได้ตั้งใจ”
“ส่วนคุณด้วยนะค่ะคุณลีน่าทำไมคุณถึงไม่สั่งสอนลูกของคุณละค่ะหรือว่าคุณไม่มีปัญญาจะสอนลูกของคุณละค่ะ?”
“อ่อ…นาเดียจะทำไมถึงรู้จักชื่อน้าด้วยละ??”เพราะว่าฉันฟังอยู่นะสิยายโง่เอ๊ย!!!
“คุณน้าคิดว่าเดียโง่มากเลยหรอค่ะ”
“เปล่าจ้ะ^^ ”
“ช่างเถอะค่ะคุณพ่อค่ะแล้วแต่คุณพ่อละกันแต่ถ้าคนพวกนี้มายุ่งกับหนูคุณพ่อคงรู้นะค่ะว่าเป็นยังไง”
“จะ^^”เฮ้อ~ ลุ้นแทบตาย
“ถ้านั้นคุณ2คนผมจะพาไปห้องพักนะครับ”
“คะ”
“ขอบคุณนะค่ะคุณนาเดีย”ไม่ทันที่นีน่าพูดจบนาเดียก็ปิดประตูกระแทกหน้าเธออย่างจัง
‘เชอะยายนาเดียแกคิดว่าใหญ่มากจากไหนฮะเดี๋ยวค่อยดูเดี๋ยวแม่จะตบให้มากราบขอโทษไม่ทันเลยคอยดูสิ’
ความคิดเห็น