Gravity ขอโทษน่ะครับผมไม่ใช่เพลย์บอย

ลำดับตอนที่ #2 : 1

~Bank Pan part~
"เห้ยไอ้แบงก์แกว่าอาจารย์คิดไรอยู่ว่ะให้เราไปร่วมแสดงอะไรนั่น"ไอพ่นเพื่อนของผมกล่าวขึ้น ไอพ่นกับผมเราเป็นเพื่ิอนสนิทกันรวมทั้งไอ้รัฟและไอ้กราฟฟิคด้วย หลายๆคนเรียกพวกเราว่า Gravity ที่แปลว่าแรงดึงดูดพวกผมว่ามันก็โอดีเลยเอามาตั้งเป็นชื่อวงซะเลย
"ไม่รู้ว่ะ แต่ที่แน่ๆก็น่าสนุกดีน่ะเว้ย"
"ตรงไหนว่ะที่มันสนุก แกว่าไงรัฟ"
"เออไม่รู้ว่ะ"ไอ้รัฟหมอนี่มันแปลกวันๆเอาแต่เงียบแต่ไอคิวมันนี่สุดยอด ก็วันๆมันอยู่กับหนังสือ ผมนี่อยากจะเปลี่ยนให้มันร่าเริงบ้าง ก็ตั้งแต่ตอนนั้นล่ะมั้งที่มันเป็นอย่างนี้ิอาจเพราะเรื่องนั้นก็ได้ที่เปลี่ยนมันให้กลายเป็นคนไม่สนโลกขนาดนี้
"ไอ้กราฟอ่า มันไปไหนว่ะ"
"ไปหาน้องสาวฉันล่ะสิมันอ่าหายไปไม่ต้องถามเลย"ที่ไอ้ไอพ่นพูดอยู่นี่หมายถึงน้องสาวของมันที่เป็นแฟนไอ้กราฟหน่ะชื่อว่าไอติมช่วงนี้ไอ้กราฟเลยกลายเป็นคนติดแฟนสะงั้น ก็มันคนเดียวหนิที่มีแฟน พวกผมล่ะก็อิจฉาไปสิ
เอ่อก่อนอื่นเลยผมว่าผมลืมแนะนำตัวน่ะ ผมชื่อ แบงก์พัน ชื่อของผมแปลกไปหน่อยใช่ม่ะ ใครๆเขาก็ว่าแบบนั้นล่ะแต่มันก็เป็นที่จดจำของใครหลายๆคนน่ะ ปกติผมเป็นคนร่าเริง หลายๆคนบอกว่าผมเป็นคนกะล่อน แต่ผมไม่ได้เจ้าชู้น่ะ (จริงๆเลยนี่) แต่บางมุมก็ว่าผมเป็นคนเงียบเข้าถึงยาก ผมก็เป็นงี้มานานล่ะแต่ส่วนมากผมจะร่าเริงมากกว่าน่ะอีกมุมของผม ผมไม่ค่อยเปิดเผยเท่าไหร่จะมีแค่พวกมันนั่นแหละที่เคยเห็นก็น่ะคนเรามันก็ต้องมีกันบางแหละใครมันจะมีแต่มุมร่าเริงกันล่ะมันก็ต้องมีบางที่เงียบ ปกติเนื่องจากผมเป็นคนร่าเริงไม่ค่อยโมโหใครแต่วันนี้ไม่ไหวจริงๆก็อาจารย์ฝ่ายกิจกรรมหน่ะสิคิดยังไงให้พวกผมไปทำกิจกรรมแสดงร่วมกับนักเรียนโรงเรียนมัธยมเซนต์อารีน่าถึงโรงเรียนนั้นจะน่าสนใจเพราะมีแต่ผู้หญิงน่ารักๆ (นี่ผมไม่ได้เจ้าชู้น่ะ ) แต่การที่ต้องถูกบังคับให้ต้องแสดงนี่ไม่ไหว ก็ผมกลับดึกได้ที่ไหนเล่าไม่ใช่ที่บ้านหวงหรืออะไรน่ะแต่ผมต้องไปส่งยัยเมโลดี้เกือบทุกเย็นแล้วไหนจะสาวๆคนอื่นอีกล่ะโธ่ๆชีวิตผม
เอ๊ะๆ อย่าเพิ่งคิดว่ายัยเมโลดี้เป็นแฟนผมน่ะไม่ใช่เลยแต่ยัยเมโลดี้เป็นเพื่อนกับไอติมน้องสาวไอ้ไอพ่นแล้วก็แฟนไอ้กราฟฟิค ทำไมผมจะดูไม่ออกยัยไอติมคิดจะจับคู่ให้เพื่อนตัวเองโดยให้ผมไปส่งยัยนี่บ่อยๆแต่ถึงอย่างงั้นก็เถอะผมเคยปฎิเสธใครได้ซะที่ไหนล่ะนี่และข้อเสียของผมที่ทำให้หลายๆคนคิดว่าผมเจ้าชู้
"ตกลงมีเรื่องไรว่ะ"ไอ้กราฟฟิคเดินเข้ามาพร้อมกับไอติมและเมโลดี้
"ก็อาจารย์ดิว่ะให้เราไปร่วมแสดงอะไรไม่รู้เซ็งชะมัด"
"เอาหน่าแกก็คิดว่าได้เพื่อนใหม่ดิว่ะ"
"เมื้อกี้แกยังโมโหอยู่เลยไอ้แบงก์"
"ทั้งกลุ่มเลยหรอว่ะ"
"อื้ม"ไอ้รัฟมันยังอุตส่าห์เงยหน้ามาตอบแบบสั้นๆแล้วก็ก้มหน้าสนใจสมุดบันทึกในมือผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคืออะไรผมมักเห็นมันเอาสมุดเล่มนี้มาอ่านบ่อยๆพอถามมันก็ทำเป็นไม่สนใจผมจึงต้องปล่อยๆมันเพราะไม่อยากจะเซ้าซี้มันมากมันไม่ค่อยยอมพูดเรื่องของตัวเองสักเท่าไหร่ทั้งๆทีผมก็เป็นเพื่อนมันมานานแต่ก็ช่างเถอะในเมื่อมันไม่อยากเล่าผมก็ไม่อยากรู้เข้าเรื่องนี้ก่อนดีกว่าเห้อ!!ในเมื่อปฏิเสธไม่ได้พวกผมก็ยอมต้องรับชะตากรรมก็แค่แสดงเองไม่มีอะไรหรอกเค้าคงให้พวกผมเล่นดนตรีแหละเพราะพวกผมถนัดที่สุดล่ะแถมได้เพื่อนใหม่ด้วยคิดงี้ค่อยสบายใจหน่อยผมก็ยังงี้แระไม่ค่อยเก็บอะไรมาคิดมากนักหรอกผมมักจะสนุกกับทุกๆอย่างที่ผมทำ
"พี่แบงก์วันนี้จะไปส่งเมโลดี้ป่ะ"ไอติมถามผม เหอะ!!ทำไมผมจะไม่รู้ว่ายัยนี่คิดจะจับคู่ให้ผมกับยัยเมโลดี้ล่ะสิไม่ได้แล้วผมต้องคุยกับยัยนี่ให้รู้เรื่องผมก็ไม่ได้อยากทำร้ายความรู้สึกใครหรอกน่ะและผมก็ปฏิเสธคนไม่เป็นด้วยแต่ยังดีล่ะคือผมไม่ได้รู้สึกกับเมโลดี้อย่างนั้นจริงๆไม่ใช่เพราะยัยนั่นไม่สวยน่ะยัยนั่นค่อยข้างป๊อปเลยล่ะแต่ผมไม่ได้คิดอะไรแบบเกินคำว่าพี่น้องกับยัยนั่นจริงๆหนิมันเป็นเรื่ิองของความรู้สึกหน่ะถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นผมจะไม่ว่าอะไรน่ะเพราะผมไม่แคร์ถ้าเธอชอบผม ผมก็แค่สนองพาไปกินไอติม ไปกินข้าวสนุกไปวันๆแต่อย่ามาคิดจริงจังล่ะผมไม่ชอบอะไรที่ผูกมัดแต่กับเมโลดี้ผมเห็นเธอเป็นน้องสาวจริงๆเพราะฉะนั้นผมจะปล่อยเอาไว้อย่างนี้ไม่ได้
"นี่ไอ้กราฟยืมแฟนแกแปปน่ะ" ผมพูดพร้อมดึงยัยไอติมให้เดินตามมาโดยไม่ฟังไอ้กราฟฟิคเพราะมันกำลังโวยว้ายน่ะสิ หึ!!ใครจะรอให้มันกระโดดต่อยเอาล่ะมันยิ่งหวงแฟนยังกับหมาบ้าอยู่
"เห้ยพี่แบงก์มีอะไรลากไอติมมาทำไมนี่ เดี๋ยวกราฟฟิคก็อาละวาดหรอก ก็รู้ๆอยู่หมอนั่นหน่ะขี้หึงไม่เข้าท่า"
"เออรู้แต่มีเรื่องอยากจะคุย"
"เรื่อง???"
"เรื่องเมโลดี้นี่เธอคิดอะไรอยู่คิดจะจับคู่ให้ฉันกับเมโลดี้งั้นหรอ เลิกคิดเหอะ"
"ห๊ะ จับคู่พี่แบงก์กับเมโลดี้ เนี่ยน่ะไม่ใช่ล่ะพี่แบงก์กำลังเข้าใจผิด"
"เข้าใจผิดอะไรก็เห็นๆกันอยู่ นี่บอกตรงๆพี่ไม่ได้รังเกียจยัยนั่นน่ะแต่พี่คิดได้แค่พี่น้องจริงๆเข้าใจน่ะไอติม"
"เอ่อความจริงอ่ะน่ะที่ไอติมให้พี่ไปส่งยัยเมโลดี้บ่อยๆเพราะว่า..เอ่อเพราะว่าอยากจะดูว่าพี่ไอพ่นเค้าหึงบ้างไหมอ่า"
"ห๊าาาา0_0 อยากบอกน่ะว่ายัยเมโลดี้แอบชอบไอ้ไอพ่น"
"ก็อยากให้เป็นอย่างงั้นอยู่น่ะ คือจริงๆแล้วไอติมอยากให้สองคนนั้นเป็นแฟนกันต้องขอโทษพี่แบงก์ด้วยน่ะที่ลากเข้ามาเกี่ยว"
"อื้มไม่เป็นไรหรอกฟังแค่นี้พี่ก็สบายใจหน่อย รีบกลับไปหาไอ้พวกนั้นกันเถอะก่อนที่ไอ้กราฟมันจะโมโหไปมากกว่านี้น่ะ"
"แกมีอะไรถึงต้องลากแฟนฉันไปอย่างนั้น"พอกับมารวมกลุ่มปุ๊ปไอ้หมาบ้ากราฟฟิคก็ถามทันทีเลย
"ห๊ะ อ่อก็ลองถามยัยนี่ดูสิเนอะไอติมเนอะ" ผมแกล้งทำท่าทางหวานๆพร้อมกับส่งแววตาปิ๊งๆให้ยัยไอติมฮ่าๆผมแค่อยากจะแกล้งไอ้กราฟมันเท่านั้นและยิ่งเห็นอาการมันแล้วยิ่งตลกดีคนอะไรจะขี้หึงบ้าบอขนาดนั้น
"ไม่มีอะไรหรอกพี่แบงก์เค้าแค่ปรึกษาหน่ะ"ดูสิไอ้กราฟมันจ้องผมยังกับจะจับผิดมันดูจริงจังไปน่ะนั่นเห้อออออ
"ใช่แล้วล่ะแกก็ขี้หึงเว่อร์ว่ะเห็นแล้วหมั่นไส้โว้ยยยย ผมอยากจะอ้วก"
"เอออันนี้จริงหึงเว่อร์ไปไหมครับน้องสาวผมมันมีดีตรงไหนมิทราบ"ไอ้ไอพ่นพูดสมทบผมอีกที
"พี่ไอพ่น!!!!!"
"ฮ่าๆๆๆๆดูหน้าแกดิตลกเป็นบ้าทำเป็นโกรธไปได้ยัยป้าเอ้ยยย"
"ลองพวกแกมีแฟนแล้วจะรู้สึกเหอะ!!"
"ไปกินข้าวเถอะ"ทุกคนหยุดนิ่งหลังจากประโยคนั้นจบลงจะไม่ให้หยุดได้ไงก็ไอ้เจ้าของประโยคก่อนหน้านี้หน่ะมันคือไอ้รัฟน่ะสิ
"อ่อ อื้มไปดิฉันหิวมากเลยว่ะตอนนี้"ผมพูดพร้อมกับกอดคอไอ้รัฟเดินนำหน้าคนอื่นๆไปที่โรงอาหาร