ร่างรักอลวน

ใครจะรู้ว่าแค่ฝนตก ฟ้าผ่า ไฟกระชาก ทำเอาโน้ตบุ๊คเก่าๆ ที่เธอใช้เขียนนิยายดับวูบ

จะทำให้เกิดเหตุบ้าบออย่างนี้ได้!

ไฟกระชาก...หึ...กระชากเอาคนออกมาจากนิยายที่เธอแต่งเอาไว้สิไม่ว่า!

 ............................................

การลิขิตชีวิตใครสักคนหนึ่งได้มันก็สนุกดี...หากมันจะเป็นแค่นิยาย

แต่เมื่อ 'เขา' โผล่ออกมาจากนิยายของ 'เธอ' ตัวเป็นๆ อย่างนี้

ก็ไม่แคล้วที่เธอจะต้องหาทางพาเขากลับเข้าไปในนิยายให้ได้

เพราะไม่อย่างนั้นแล้วนางเอกนิยายจะคู่กับใครล่ะ?

แต่ยุติธรรมแล้วหรือที่เธอจะลิขิตชีวิตเขาอีก 

ในเมื่อเขาก็มีชีวิต เลือดเนื้อ จิตใจ และความรู้สึกที่ไม่ต่างจากเธอ

เป็นมนุษย์ที่สามารถเลือกได้ว่าจะรักหรือไม่

หรือจะรัก 'ใคร'

แต่เขาจะอยู่อย่างนี้...เป็นมนุษย์ตลอดกาล 

หรือจะจางหายไปในวันที่ฟ้าฝนกระหน่ำ ไฟกระชากอีกครั้ง?

แล้วอย่างนี้เธอยังจะรักเขาได้อีกหรือ?

...................

เรื่องนี้เขียนในนามปากกา อนิลสารท นะคะ

ปกติก็เห็นเค้าทะลุมิติกัน (ไอ้เราก็ด้วยแหละ 555) แต่ส่วนใหญ่ก็จะทะลุไปในยุคก่อนบ้าง นิยายตัวเองบ้าง

รอบนี้ก็เลยขอลองเปลี่ยนให้พระเอกทะลุออกมาจากนิยายโบราณบ้างล่ะค่ะ ^_^

หวังว่าคนอ่านจะชอบกันนะคะ

ยังไงก็คอมเม้นท์ติชมกันเข้ามาได้น้าาา 

เคยแปลเพลงนี้เอาไว้เป็นแบบกลอน ไม่ได้ตรงตัวนะคะ แต่ให้ได้ใจความแหละ เห็นว่าเหมาะกับเรื่องนี้ดี เลยเอามาประกอบกัน 555

สายลมโบกโบยโชยพัด

มวลวิหคมุ่งบินลัดสู่ทักษิณ

ผ่านใบไม้ร่วงพราวลงพื้นดิน

ลมร้อนเอยเจ้าจะสิ้นตรงถิ่นใด

นั่งชงชาลำพังจนเย็นย่ำ

ล่วงค่ำค่อยจุดเทียนสว่างใส

ความคิดถึงส่งสู่ผู้แสนไกล

ปักตรึงทุกเส้นไหมร้อยถักทอ

หิมะพร่างกระจ่างขาวในเช้านั้น

ชาจอกเดิมเย็นลงพลันน่าหัวร่อ

พิณบรรเลงคีตาว่าเฝ้ารอ

ที่ใดหนอจักเลือนหายในสายันต์

ความคำนึงยิ่งนานยิ่งชัดแจ้ง

บุปผาโรยราแรงราวโศกศัลย์

เฝ้ารอคอยอยู่ทุกวารวัน

กลับร้างไร้แม้ในฝันอันเปล่าดาย

สายพิณขาดวาสนาพลันลาล่วง

ความอบอุ่นดุจคำลวงชวนหวนไห้

เจ้ามาเยือนแล้วลาลับไม่กลับกราย

รักฤาชังพลันสลายในพริบตา

ความโศกเศร้าแทรกในหยาดน้ำจันทน์

ยกจอกถามไถ่สวรรค์บนชั้นฟ้า

ไยเจ้าห่างหายไป่กลับมา

เหลือเพียงความเหว่ว้ากัดกินใจ

สายพิณขาดวาสนาพลันลาแล้ว

ไม่หลงเหลือวี่แววกลับมาได้

ทิ้งเพียงลมเหน็บหนาวต้องผิวกาย

ทิ้งรอยแผลภายในให้ตราตรึง

สะพานโค้งยังอยู่ริมธารน้ำ

นั่งเรือน้อยลอยลำหวังไปถึง

เหลียวกลับหลังมองผ่านความคำนึง

ยังเห็นใครผู้หนึ่งโบกมือลา

SNAP