[Fic: SNSD][Memory Project : One] 바람 & WAYU [TaeNy]

ลำดับตอนที่ #2 : YOU AND I

CHAPTER   1
 

        
 

  [ Song : You And I – Park Bom ]

 

YOU’  AND  ‘I’

             ณ ตอนเช้าอันแสนสดใสวันนึง ถ้าเป็นบุคคลปกติคงจะเดินออกจากบ้านไปวันโรงเรียนเปิดเทอมวันแรกอย่างมีความสุข  อ้อ! แต่ว่า...ยกเว้นฮวังทิฟฟานี่ไปคนนึงละกัน

"เฮ้ออออออ~รถจะมาเสียอะไรตอนนี้นะ~T T " ฮวังทิฟฟานี่ กำลังยืนบ่นกับตัวเอง(?)อยู่ที่หน้ารถสีชมพูหวานแหววที่เปิดฝากระโปรงรถไว้ 
'เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้'  
"งื้ออออ~เจสซี่~ ทำไมไม่รับโทรศัพท์เค้าอ่า~" ร่างบางได้แต่โอดครวญพลางทำหน้าจะร้องไห้ ก็จะไม่ให้ร้องไห้ได้ยังไงในเมื่อเธอได้ยินเสียงป้าคนนี้พูดประโยคนี้เดิมๆมาเกือบจะสิบรอบแล้ว
'ปึก!!!'
"อ้ะ...เอ๊ะ!!!???" เมื่อได้ยินเสียงบางอย่างอยู่ใกล้ๆ ทิฟฟานี่ก็รีบหันไปมองที่มาของเสียงทันที เธอรีบเดินอ้อมไปยังหลังรถ แล้วก็เจอกับที่มาของเสียงซึ่งกำลังนั่งกุมหน้าผากตัวเอง ข้างๆร่างเล็กก็มีสเก็ตบอร์ดวางไว้
"คะ..คุณ...เอ่อ...เป็นอะไรรึเปล่าคะ" ร่างบางเอ่ยถามคนที่กำลังนั่งกุมหน้าผากตัวเอง  ดูๆจากชุดยูนิฟอร์มแล้วคงอยู่โรงเรียนเดียวกับเธอ 

"......" ร่างเล็กนั้นไม่ได้ตอบอะไร เอาแต่ลูบหน้าผากตัวเองไปมา พลางเงยหน้าขึ้นมามองทิฟฟานี่ด้วยสายตานิ่งๆ

'งื้ออออ...ฉันถามอะไรผิดไปเหรอคะคุณผู้อ่าน~T T'

ในขณะที่ร่างบางกำลังคร่ำครวญในใจอยู่ดีๆ ร่างเล็กก็ลุกพรวดพร้อมกับคว้าสเก็ตบอร์ดข้างตัวเดินผ่านทิฟฟานี่ไปหน้าตาเฉย

"อ้ะ...อ้าววว.." ร่างบางได้แต่ทำหน้างงๆมองตามร่างเล็กไป 
'คนอะไรน่ากลัวจังเลยเนอะ~T___T'
ระหว่างที่กำลังบ่นในใจอยู่นั้นก็นึกขึ้นได้ว่าเธอมีเรื่องที่ยังค้างคาอยู่...

"ว่าแต่....เมื่อไหร่เค้าจะสตาร์ทรถติดอ่า~ ฮื้ออออออ~T T " 

....ทิฟฟานี่ฮวังยังคงดราม่าต่อไป....










อีกด้านหนึ่ง

"เฮ้!!!! แทยอน! ทางนี้ๆ" ชเวซูยองกำลังโบกมือให้ร่างเล็กที่อยู่หน้าประตูโรงเรียน 
"เฮ้ยยย!ซูยองอย่าบังฉันสิ! แทย๊อนนน! ทางนี้!"  ควอนยูริกำลังกดหัวซูยองให้อยู่ในระดับต่ำกว่าตัวเองแล้วยกมือขึ้นโบกให้แทยอนเห็น
"พวกแกสองคน ไม่อายเค้าบ้างรึไง"  อิมยุนอา ที่กำลังนั่งก้มหน้าก้มตาทานข้าวอยู่ก็บ่นขึ้นมาทั้งๆที่ข้าวยังเต็มปาก
"โอ้ยยยยย!~ ปล่อยสองคนนั้นไปเถอะยุนอา เดี๋ยวฉันจะร้องเพลงให้แกฟังเผื่อแกจะอารมณ์ดีขึ้นบ้าง เพลงของคาราบาวอ่ะเคยฟังไหม? บัวลอยยยยย! เจ้าเพื่อนยากกกก!" คิมฮโยยอนกำลังร้องเพลงอย่างสนุกสนานพลางตบไหล่ยุนอาที่กำลังจะก้มไปเอาร้องเท้าขึ้นมาอุดหู
"แทยอน! มานั่งนี้ๆ! " ยูริตบเก้าอี้ข้างๆตัวเองสองสามทีร่างเล็กก็เดินมานั่งร่วมอยู่ในวงด้วยสีหน้านิ่งๆ
"เห้ย! หน้าผากแกไปโดนไรมาว้ะ?" ฮโยยอนที่หยุดร้องเพลงแล้วก็หันมาถามแทยอนที่นั่งเฉยๆแทบไม่ปริปากอะไรสักคำ
"......" ร่างเล็กยังคงนั่งอยู่เช่นเดิม แต่สายตานั้นเลื่อนขึ้นมามองหน้าฮโยยอนนิ่งๆ
"....ชนรถ...." หลังจากนั้นสักพักจึงมีคำพูดสองพยางค์หลุดออกมาจากปากร่างเล็ก 
"ห้ะ อย่างแกเนี่ยนะไปเดินชนรถเค้า" 
"....ไม่ได้เดิน...ขี่สเก็ตบอร์ต...." น้ำเสียงเรียบนิ่งสวนกลับมาแทบจะทันที
"โอเคๆ ฉันไม่เถียงกับแกแล้ว แต่ฉันอยากรู้ว่าแกขี่สเก็ตบอร์ตไปชนรถใครวะ?" ร่างสูงของยุนอาที่กินข้าวเสร็จแล้วเอ่ยถามขึ้น
"......" แทยอนไม่ได้ตอบอะไรอีกเช่นเคย
"โอเค๊~ฉันไม่ถามแกแล้วก็ได้" ยุนอายักไหล่ขำๆอย่างไม่คิดอะไรมาก 
"เฮ้ย! รีบไปห้องเรียนกันเหอะ วันนี้วันแนะนำตัวนะเว้ย" สองเสียงของคู่หูตัวแสบซูยูลประสานขึ้นพร้อมกันก่อนที่แต่ละคนจะรีบคว้ากระเป๋าเข้าห้องเรียนไป











ณ ตอนเย็นหลังเลิกเรียน อีกด้านหนึ่ง
"เหนื่อยจังเลย~" ร่างบางผมสีน้ำตาลอ่อนทำท่าบิดขี้เกียจเล็กน้อย ก่อนจะหาวน้ำตาเล็ดออกมาอย่างไม่อายฟ้าดิน
"เจสซี่อา~ไม่ต้องบ่นเลยนะ~ เมื่อเช้าฉันโทรหาเจสซี่ก็ไม่ยอมรับ" ร่างบางอีกคนที่เดินเคียงข้างกันมาบ่นพร้อมยู่ปากเล็กน้อย
"เอาน่าฟานี่อา~ถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตละกันนะ โฮะๆ~" เจสสิก้าที่โดนบ่นก็ยังคงไม่ได้รู้สึกผิดแต่อย่างใด
"แล้ววันนี้ฟานี่จะกลับยังไงหล่ะ รถก็เอาไปซ่อมแล้ว วันนี้ฉันกับสิก้าก็ต้องไปธุระต่อที่ห้องสมุดด้วย" ร่างเล็กอีกร่างหนึ่งที่เดินอยู่ในกลุ่มหันไปเอ่ยถามทิฟฟานี่
"ไม่เป็นไรหรอกซันนี่อา~เดี๋ยวฉันกลับรถประจำทางก็ได้~^^" 
"จะดีเหรอฟานี่? ไปคนเดียวมันอันตรายนะ" เจสสิก้าเอ่ยถามร่างบางขึ้น
"ไม่เป็นหรอกเจสซี่~กลับเองแค่วันเดียวคงไม่ลำบากอะไรขนาดนั้นหรอกมั้ง~เจสซี่กับซันนี่รีบไปห้องสมุดเถอะ~เดี๋ยวจะสายเอานะ~^^"
"งั้นก็ระวังตัวด้วยนะฟานี่~บ๊ายบาย เจอกันพรุ่งนี้" เจสสิก้าและซันนี่โบกมือให้ร่างบางก่อนจะเดินไปหอสมุด ส่วนตัวทิฟฟานี่เองก็โบกมือกลับแล้วรีบเดินไปที่ป้ายรอรถประจำทาง











ณ ป้ายรอรถประจำทาง
    อ่า...ใช่แล้ว....ทิฟฟานี่ฮวังลืมไปซะสนิทเลยว่าตัวเองขึ้นรถประจำทางไม่เป็น! แถมโทรศัพท์ของเธอก็ดันมาแบตหมดอีกด้วย แต่ถ้าถามว่าหันหลังกลับตอนนี้ทันมั้ย ตอบได้ทันทีเลยว่าไม่! เพราะตอนนี้ตัวเธอนั้นได้มายืนอยู่หน้าป้ายรถเมล์เรียบร้อยแล้ว...
"ทำยังไงดีหล่ะเรา ขึ้นไม่เป็นซะด้วยสิ" ร่างบางได้แต่คร่ำครวญกับตัวเอง รู้งี้เธอขอติดรถเจสสิก้าไปด้วยก็ดี
"ฮื้อออออออ~" ทิฟฟานี่ฮวังกำลังนั่งอยู่ที่ป้ายรถเมล์คนเดียว เธอพยายามสอดสายตาดูว่ามีใครที่พอจะช่วยเธอได้บ้าง
"อ้ะ...คนนั้น...." หลังจากที่กวาดสายตาไปมาก็บังเอิญเห็นร่างเล็กที่เธอเจอเมื่อเช้า ร่างเล็กนั้นก็ดูเหมือนจะมองเห็นเธออยู่เหมือนกัน ก็จะมองไม่เห็นได้ไงหล่ะ ในเมื่อตอนนี้ที่ป้ายรถเมล์นั้นเหลือเธอแค่คนเดียวแล้วนี่นา...
"......." ร่างเล็กมองหน้าเธอนิ่งๆแต่ไม่ได้ปริปากพูดอะไร ที่มือข้างขวาของเขานั่นยังคงหอบสเก็ตบอร์ดอยู่ ร่างนั้นเดินเข้ามานั่งที่ป้ายรถเมล์เหมือนเธอแต่เว้นไปจากเธอสักสองสามที่นั่ง ทิฟฟานี่แอบชำเลืองคนข้างกายสักพักก่อนจะเอ่ยขึ้นมา
"อ่ะ..เอ่อ...คือ...คุณ..ขึ้นรถประจำทางเป็นมั้ยคะ???~" สาบานได้ว่ามันเป็นเพียงคำถามเดียวที่ทิฟฟานี่คิดออก 
"........" เมื่อเห็นอีกคนไม่ตอบ ความกล้าของทิฟฟานี่พลันหดหายไปจนแทบจะติดลบ
'นั่นสินะ เราถามอะไรของเราเนี่ย ไม่มีใครขึ้นรถไม่เป็นแล้วจะมานั่งอยู่ที่นี่หรอกเนอะ~' [ก็แกไงฮวังมิยอง ==] 
ทิฟฟานี่ได้แต่ต่อว่าตัวเองอยูในใจพลางหลุบตาต่ำก้มลงมองมือตัวเอง แต่ร่างบางก็ยังคงไม่ละความพยายาม เธอเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะเอ่ยปากถามคำถามที่สองออกไป
"คุณ...ขึ้นรถประจำทางเป็นใช่มั่ยคะ...คะ..คือว่า...บะ..บอกฉันหน่อยได้มั้ยคะ...???" 
"........" ร่างเล็กมองหน้าทิฟฟานี่เล็กน้อยก่อนจะหันไปทางเดิม และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่ทิฟฟานี่ได้รับความเงียบตอบกลับมาอีกเช่นเคย
'อ่า...ไม่ได้ผลจริงๆด้วย...แล้ววันนี้เราจะกลับบ้านยังไงหล่ะ....' ร่างบางก้มหน้ามองมือตัวเองที่อยู่บนตัก เธอได้แต่คิดว่าจะหาวิธีกลับบ้านยังไง ตอนนี้เธอยังนึกไม่ออกเลย คนข้างๆเธอก็ดูเหมือนจะไม่ให้ความร่วมมือเท่าไหร่ซะด้วย
'..ไม่เอานะ...เค้าไม่อยากจะค้างที่นี่...เจสซี่..ซันนี่...แด๊ดมัม...ใครก็ได้มารับฟานี่ที'
ระหว่างที่ร่างบางกำลังก้มหน้าก้มตาอยู่นั้น รถประจำทางก็มาจอดที่ป้ายพอดี แต่ดูท่าร่างบางจะไม่ได้สนใจมันเลย ในระหว่างที่ร่างบางกำลังก้มหน้าก้มตาอยู่นั้น ก็มีมือข้างหนึ่งยื่นมาตรงหน้าเธอ 
"อะ...เอ๋...???" ทิฟฟานี่มองคนตรงหน้าด้วยสีหน้างุนงง
"....ไปส่ง" ร่างเล็กเอ่ยขึ้นเบาๆ
"หา..??..อะไร..นะ...คะ...???" ทิฟฟานี่ที่สติยังมาไม่ครบถ้วนก็ได้แต่เอียงคอมองหน้าอีกคนอย่างสงสัย ร่างเล็กถอนหายใจเล็กน้อย
"...ฉันจะไปส่ง...." พูดซ้ำอีกรอบพลางยื่นมือมาจับข้อมือร่างบางไว้แล้วพาก้าวขึ้นรถเมล์
   
    



             
                   ทิฟฟานี่ฮวังเพิ่งจะรู้จักคำว่าปลากระป๋องก็วันนี้! ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ารถประจำทางคันแค่นี้จะรับผู้โดยขึ้นมาได้หลายสิบคนแถมยังมายืนเบียดกันอย่างนี้อีก ร่างบางได้แต่หลับตาปี๋ยามรถเลี้ยวโค้งแต่ละโค้ง ให้ความรู้สึกราวกับเธอกำลังเล่นรถไฟเหาะในสวนสนุกเลยหล่ะ ก็เธอกลัวนี่นา...มันรู้สึกเหมือนตัวเองจะล้มยังไงไม่รู้ แต่ในระหว่างที่เธอกำลังเอาชีวิตรอด(?)อยู่นั้น 
"เธอ...." คนข้างกายเธอที่หลังจากถามที่อยู่เธอแล้วก็ไม่ได้ปริปากอะไรอีก อยู่ๆดีก็พูดขึ้นมาซะงั้น ร่างบางหันไปมองเล็กน้อย แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อร่างเล็กเธอวาดวงแขนข้างหนึ่งโอบรอบเอวเธอ ส่วนอีกมือหนึ่งก็ถือสเก็ตบอร์ดไว้
".....เมารถรึเปล่า...." ร่างเล็กเอ่ยขึ้นมาอีกรอบ แม้น้ำเสียงจะเรียบนิ่งมาก แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงความห่วงใยจากคำพูดเพียงไม่กี่พยางค์นั้น ทิฟฟานี่ทำเพียงพยักหน้าเบาๆเพราะในตอนนี้เธอไม่มีแรงจะพูดอะไรเลย ถ้าเธอเกิดเผลอพูดออกมา รับรองว่าอาหารกลางวันที่เธอกินมาจากโรงเรียนต้องพุ่งออกมาจากปากแน่ๆ
".....พิงได้..." คำพูดสั้นๆหลุดมาอีกรอบ แต่ดูเหมือนร่างบางจะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นัก
"คุณพูดว่าอะไรนะคะ???" น้ำเสียงอ่อนเพลียหลุดออกมาจากปากร่างบางเบาๆ ร่างเล็กมองร่างบางในอ้อมแขนเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยซ้ำอีกรอบ
"...พิงได้...ฉันบอกว่าพิงฉันได้นะ..." ทิฟฟานี่ได้ยินดังนั้นเธอจึงค่อยๆปิดเปลือกตาลงแล้วเลื่อนศีรษะตัวเองไปซบตรงไหล่ของคนข้างกาย อาจจะดูตลกที่อยู่ดีๆเธอก็ไปซบไหล่คนที่แม้แต่ชื่อยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ เธอไม่รู้หรอกว่าคนๆนี้จะมาดีหรือมาร้าย แต่เธอรู้แค่ว่าในตอนนี้เธอเชื่อใจเขาที่สุดแล้ว

     เมื่อมาถึงแล้ว...แทยอนก็จูงมือทิฟฟานี่ลงมาจากรถประจำทาง ร่างเล็กมองดูร่างบางเล็กน้อย ดูท่าร่างบางจะเดินไปไม่ถึงบ้านแน่นอน อย่าว่าแต่เดินเลย แค่จะยืนทรงตัวอยู่นิ่งๆร่างบางยังเซเลย เมื่อเห็นดังนั้นร่างเล็กจึงวางสเก็ตบอร์ดลงข้างๆแล้วค่อยๆย่อตัวลง
"คุณ...จะทำอะไรเหรอคะ?" ร่างบางเอ่ยถามด้วยเสียงอ่อนเพลีย ในตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนว่าตัวเธอกำลังหมุนอยู่รอบโลกเลย มึนและเมารถสุดๆ
".....ขึ้นมา" ร่างเล็กที่ย่อตัวอยู่เอ่ยขึ้น
"คะ...???"
"....ขึ้นหลังมาสิ...เดี๋ยวพาไปส่ง...." เมื่อได้ยินดังนั้นร่างบางก็เบิกตากว้างพลางส่ายหน้ารัว 
"มะ...ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ลำบากคุณเปล่าๆ ฉันเดินเองได้ แล้วที่สำคัญถ้าคุณให้ฉันขี่หลังแล้วสเก็ตบอร์ดคุณหล่ะคะ" 
"....ขึ้นมาเถอะ..." ร่างเล็กยังยืนยันคำเดิม
"ไม่เอาหรอกค่ะ แค่คุณพาฉันขึ้นรถมาแค่นี้ก็ลำบากคุณจะแย่แล้ว ฉันเดินเองได้จะ...จริง...ว๊ายยยยยย!" ร่างบางกรีดร้องอย่างตกใจเมื่ออยู่ดีๆคนข้างกายก็พยุงเธอขึ้นหลังอย่างไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลย
"คะ...คุณคะ... คุณ..." 
"....ฉันพาไปส่ง....." ร่างเล็กยังคงเอ่ยคำเดิมซ้ำๆ สีหน้ายังนิ่งเหมือนเดิม ทิฟฟานี่เห็นดังนั้นจึงไม่ได้เถียงอะไร ได้แต่เอนศีษะซบหลังร่างเล็กอย่างเบาๆ











สักพักหนึ่ง...
"...ถึงแล้ว...." ร่างเล็กสะกิดคนบนหลังเธอซึ่งดูเหมือนจะง่วงนอนเล็กน้อย แทยอนค่อยๆวางคนข้างหลังลงบนพื้น เมื่อร่างบางตั้งสติได้แล้วเธอก็รีบเอ่ยคำขอบคุณให้คนข้างหน้า
"ขอบคุณจริงๆนะสำหรับวันนี้ ขอบคุณจริงๆค่ะ" ร่างบางโค้งตัวให้คนข้างหน้าเธอ นี่ทิฟฟานี่คงไม่รู้เลยสินะ ว่าคนตรงหน้าอายุน้อยกว่าตัวเองตั้งสองปี เมื่อได้รับโค้งอย่างนั้น ร่างเล็กเพียงแค่พยักหน้าเล็กน้อยด้วยสีหน้านิ่งๆ ก่อนที่ความเงียบจะเข้าครอบงำบริเวณนั้น
"อ่า...เอ่อ...คุณยังไม่กลับบ้านเหรอคะ" เมื่อเห็นว่าบรรยากาศจะดูอึดอัดเกินไปหน่อยเธอจึงเอ่ยถามคนข้างหน้าขึ้น
"....เธอ....เข้าไปสิ..."
"อ่ะ..เอ๋...???" ทิฟฟานี่เอียงคอเล็กน้อย ใบหน้ามีเครื่องหมายคำถามฉายอยู่เต็ม ร่างเล็กจึงพูดย้ำอีกรอบ
"...เธอ...เข้าไปข้างในก่อน...แล้วฉันถึงจะกลับบ้าน..." เป็นรอบแรกของวันที่เธอเห็นร่างเล็กพูดประโยคยาวเหยียดขนาดนี้ เมื่อได้ยินดังนั้นทิฟฟานี่ก็ร้องอ๋อขึ้นทันที พลางพยักหน้ารัวๆเป็นเชิงเข้าใจ แล้วหันกลับเดินเข้าบ้านไป แต่ในระหว่างนั้นอยู่ดีๆเธอก็หันกลับมาหาแทยอนก่อนจะเดินเข้ามาใกล้คนตรงหน้า
"ขอบคุณอีกครั้งสำหรับวันนี้นะคะคุณตัวเล็ก ฉันไม่มีอะไรตอบแทนคุณจริงๆ ถ้าอย่างนั้นช่วยรับสร้อยข้อมือเส้นนี้ไว้ได้มั้ยคะ????~ ถือว่าแทนคำขอบคุณสำหรับทุกๆอย่างในวันนี้นะคะ~^^" เมื่อร่างบางพูดเสร็จก็จับนำสร้อยข้อมือมาใส่ให้แทยอนทันที หลังจากนั้นเธอก็โค้งให้คนตัวเล็กอีกรอบ ก่อนจะโบกมือบ๊ายบายแล้วรีบวิ่งเข้าบ้านไป เมื่อร่างเล็กเห็นอีกคนเข้าบ้านไปเรียบร้อยแล้วก็เดินกลับไปยังบ้านตนเอง แทยอนก็เพิ่งรู้เหมือนกันว่าบ้านของเธอกับร่างบางนั้นอยู่ไม่ห่างกันเท่าไหร่ ระหว่างทางกลับบ้าน ร่างเล็กค่อยๆชูสร้อยที่สวมอยู่บริเวณข้อมือของตนเองขึ้นมาพลางยิ้มบางๆ
"...ยัยบ๊อง..." 

------------------------------------------------------------

[TBC]

:)  Shalunla