ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ( 5 )
5
รถพ่อเข้าบ้านแล้ว
หว้า......มาไม่ทันพ่อ
กลิ่นกับข้าวหอมๆ  ลอยมาจากในครัว
“  กลับมาแล้วคะพ่อ.....    ”
“  อื้ม  จียัง  ”
ฉันเดินเข้าไปสวมกอดพ่อ  ในขณะที่พ่อกำลังทำกับข้าวอยู่
“  เป็นไงบ้างลูก  ”
“  ก็ดีคะพ่อ  วันนี้หนูเจอเพื่อนที่น่ารักมากๆๆอยู่คนนึง  ชื่อคังฮีจินคะ  ”
“เอาไว้วันหลัง  ลูกก็ชวนเพื่อนมากินข้าวที่บ้านเราสิ”
“ คะ”
“  ไปอาบน้ำแล้วค่อยลงมากินข้าวกับพ่อ  ปะ  ”
“  ได้เลยคะพ่อ  ลูกสาวคนนี้จะปฏิบัติตามคำสั่งของพ่อคะ  ”
ฉันเดินขึ้นบันไดไปยังห้องฉัน
แล้วภาพเก่าๆก็เข้ามาในหัวของฉัน
ตั้งแต่ที่แม่เสียไป  ฉันกับพ่อก็ต้องทำอาหารกินกันเอง 
ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากจะให้มันกลับเป็นเหมือนอย่างเดิม
ทุกเช้าแม่จะตื่นมาทำกับข้าวให้ฉันกับพ่อ  แล้วทุกๆปีเราสามคนพ่อ  แม่ ลูก 
ก็จะไปเยี่ยมคุณย่าที่ญี่ปุ่นด้วยกัน
และตั้งแต่สามปีที่แล้ว  ฉันก็ไม่เห็นภาพเหล่านั้นอีก
ฉันรีบอาบน้ำ  ล้างหน้าล้างตาก่อนลงไปกินข้าวกับพ่อ
.............................................................................................................................
“  โอ้โห    กับข้าวหน้าวันนี้ทั้งหน้าตาและก็กลิ่นหอมน่ากินจังเลยนะคะพ่อ  ”
“  งั้นเราจะรอออะไรอยู่หละ  ลงมือเลยลูก  ”
“  คะ  ”
แล้วเราสองพ่อลูกก็จัดการกับมื้อเย็นกันจมอิ่มแป้
“  เออนี่  จียัง  พ่อมีอะไรจะให้ลูก  ”
พ่อหยิบกล่องของขวัญ  ยืนมาให้ฉัน
“  อะไรคะพ่อ  ”
“    พ่อคิดว่ามันเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับลูก  แกะดูสิ  ”
ฉันแกะกล่องใบนั้นด้วยความอยากรู้
ข้างในกล่องใบนั้นก็คือ  โทรศัพท์มือถือ
“  พ่อจะได้เอาไว้ติดต่อกับลูกได้ไงหละ  ”
“  ขอบคุณคะพ่อ  ”
แล้วฉันก็เห่อกับโทรศัพท์มือถือเครื่องนี้อยู่ทั้งคืน
หวังว่าพรุ่งนี้ฉันคงจะโชคดีนะ  ยัยจองจียัง
ฉันปลอบใจตัวเองก่อนเข้านอน
-.-.--..---.----...-.-.--.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
อย่าเพิ่งเบื่อนะคะ    ตอนนี้มันเป็นการเกรินๆ
เชิญอ่านตอนต่อไปได้เลยคะ
รถพ่อเข้าบ้านแล้ว
หว้า......มาไม่ทันพ่อ
กลิ่นกับข้าวหอมๆ  ลอยมาจากในครัว
“  กลับมาแล้วคะพ่อ.....    ”
“  อื้ม  จียัง  ”
ฉันเดินเข้าไปสวมกอดพ่อ  ในขณะที่พ่อกำลังทำกับข้าวอยู่
“  เป็นไงบ้างลูก  ”
“  ก็ดีคะพ่อ  วันนี้หนูเจอเพื่อนที่น่ารักมากๆๆอยู่คนนึง  ชื่อคังฮีจินคะ  ”
“เอาไว้วันหลัง  ลูกก็ชวนเพื่อนมากินข้าวที่บ้านเราสิ”
“ คะ”
“  ไปอาบน้ำแล้วค่อยลงมากินข้าวกับพ่อ  ปะ  ”
“  ได้เลยคะพ่อ  ลูกสาวคนนี้จะปฏิบัติตามคำสั่งของพ่อคะ  ”
ฉันเดินขึ้นบันไดไปยังห้องฉัน
แล้วภาพเก่าๆก็เข้ามาในหัวของฉัน
ตั้งแต่ที่แม่เสียไป  ฉันกับพ่อก็ต้องทำอาหารกินกันเอง 
ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากจะให้มันกลับเป็นเหมือนอย่างเดิม
ทุกเช้าแม่จะตื่นมาทำกับข้าวให้ฉันกับพ่อ  แล้วทุกๆปีเราสามคนพ่อ  แม่ ลูก 
ก็จะไปเยี่ยมคุณย่าที่ญี่ปุ่นด้วยกัน
และตั้งแต่สามปีที่แล้ว  ฉันก็ไม่เห็นภาพเหล่านั้นอีก
ฉันรีบอาบน้ำ  ล้างหน้าล้างตาก่อนลงไปกินข้าวกับพ่อ
.............................................................................................................................
“  โอ้โห    กับข้าวหน้าวันนี้ทั้งหน้าตาและก็กลิ่นหอมน่ากินจังเลยนะคะพ่อ  ”
“  งั้นเราจะรอออะไรอยู่หละ  ลงมือเลยลูก  ”
“  คะ  ”
แล้วเราสองพ่อลูกก็จัดการกับมื้อเย็นกันจมอิ่มแป้
“  เออนี่  จียัง  พ่อมีอะไรจะให้ลูก  ”
พ่อหยิบกล่องของขวัญ  ยืนมาให้ฉัน
“  อะไรคะพ่อ  ”
“    พ่อคิดว่ามันเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับลูก  แกะดูสิ  ”
ฉันแกะกล่องใบนั้นด้วยความอยากรู้
ข้างในกล่องใบนั้นก็คือ  โทรศัพท์มือถือ
“  พ่อจะได้เอาไว้ติดต่อกับลูกได้ไงหละ  ”
“  ขอบคุณคะพ่อ  ”
แล้วฉันก็เห่อกับโทรศัพท์มือถือเครื่องนี้อยู่ทั้งคืน
หวังว่าพรุ่งนี้ฉันคงจะโชคดีนะ  ยัยจองจียัง
ฉันปลอบใจตัวเองก่อนเข้านอน
-.-.--..---.----...-.-.--.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
อย่าเพิ่งเบื่อนะคะ    ตอนนี้มันเป็นการเกรินๆ
เชิญอ่านตอนต่อไปได้เลยคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น