ยุ่งนัก...รักตาคนนี้

ลำดับตอนที่ #1 : ดาราในฝัน

\"ผมขอเวลาตัดสินใจอีกนิดได้มั้ยครับ\"



\"ก็ได้แต่อย่าให้นานนักนะลูก\"



\"ใช่ ป้าก็คิดเหมือนลุง  รีบๆจัดการนั่นแหละดีที่สุด  ไหนๆก็ไหนๆแล้ว  ถ้าจะไปจะได้เตรียมการไว้แต่เนิ่นๆ  ความจริงเราก็ผลัดมาปีนึงแล้วนะ  ถ้าไปตอนนี้ก็คงลำบากหน่อย  ถ้าไม่งั้นก็คงเข้ามหาลัยที่นั่นไม่ได้\"



       คำตอบที่ได้กลับเป็นเพียงแค่รอยยิ้มบางๆบนใบหน้าหลานชายและความเงียบ...



\"เอ้า!!!  ไม่เป็นไร  ถ้ายังไงก็บอกลุงตรงๆลุงกับป้าไม่ว่าอะไรหรอก  เพียงแค่เป็นห่วงเรากลัวว่าเราจะเกรงใจเท่านั้นเอง\"  นัยน์ตาของผู้สูงวัยสบกันด้วยความกังวลกับหลานชายตรงหน้า  ทั้งสองต่างทราบว่าคนเป็นหลานนั้นยังลังเลอยู่  แต่ท่านก็ไม่ทราบเหตุผลดีนัก  ถ้าเพียงแต่ท่านทราบเหตุผลสักนิดท่านจะไม่เซ้าซี้เลย  เพราะท่านเกรงว่าเหตุผลที่หลานไม่อยากไปนั้นอาจเป็นเพราะเกรงใจท่านก็เป็นได้



\"ผม...ผมขอแค่ 3 เดือนครับแล้วผมจะตัดสินใจให้เรียบร้อย  ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ\"



       ชายหนุ่มผู้อ่อนวัยกว่ายิ้มให้พร้อมยกมือขึ้นปัดผมสีชาของตัวเอง  เขาเองก็รู้ว่าลุงกับป้าดีกับเขามากแค่ไหนเพราะเท่าที่ผ่านมาเขาก็ได้รับมามากเกินพอแล้ว  แต่ในเมื่อท่านอยากให้ไป  เพื่อความสบายใจของท่านเขาก็จะไป...



       ขอแค่ 3 เดือน...

       3 เดือน

       เขาขอแค่ 3 เดือนเท่านั้นที่เขาจะสร้างความทรงจำดีๆไว้กับเธอ

       ฝั่งฝัน  อนันมายา...

                                        



                                          

\"เจนๆ ดูพี่เบียร์สิ รูปนี้ดูดีจังเลยเนอะ\" ฉันพูดพลางยื่นนิตยสารในมือให้ \"เจน\" หรือ เจนิสา ทิพยเวช เพื่อนรักที่นั่งอยู่บนโต๊ะเรียนข้างหน้าฉันดู  ก่อนที่จะพลิกดูหน้าต่อไป...



\"อ๊ากกกก...เจนๆๆ  ยัยเจน\"



\"อะไร...ยัยฝัน ฝันกลางวันรึไง  นั่งอยู่ตรงเนี้ยะตะโกนซะดัง \"นินจา\" ถ่ายรูปโป๊หรือไงยะ\"



\"ไม่ใช่  น่ารักกว่านั้นอีก  นี่ \"พี่ฟ้า\" สุดที่รักของฉันต่างหากเล่า



       ฟากฟ้า  ชาญพิชัย  ดาราหนุ่มหน้าใส ที่มีนัยน์ตาสีดำกับผมสีชา  ขวัญใจของฉัน...  กำลังนอนหนุนหมอนสีขาวใบใหญ่มองฉันด้วยดวงตาหวานซึ้ง  (ฉันก็ไม่ค่อยอยากยอมรับหรอกนะว่ามันเป็นแค่ภาพถ่ายนะ  แต่ยังไง...รูปนี้ก็ถ่ายมาเพื่อฉันล่ะ  555 (>o<))



\"ตอนนี้ของฉันแล้วย่ะ\" เจนเถียง



\"อ้าวแล้วพี่นินจาอะไรของเธอล่ะ  เอาไปไว้ไหน\"



\"ฉันเปลี่ยนใจแล้ว\"



\"ตอนไหนกัน\" ฉันเริ่มโกรธแล้วนะ (=_=)



\"ก็...เมื่อกี้นี้ไง  ก็พี่ฟ้าน่ารัก  มาดเจ้าชายขนาดนัน  เป็นใครก็ต้องเปลี่ยนใจ\"



\"นี่ของฉัน  ฉันชอบก่อนนะยัยเจน\" ฉันเริ่มยืนขึ้นเถียงโดยไม่มีใครในห้องเรียนสนใจเพราะเราก็เป็นอย่างนี้กันประจำ(ทุกวัน)  แต่ก่อนที่มันจะจบลงด้วยการลงไม้ลงมือกันเล็กๆน้อยๆเช่นทุกครั้ง  อาจารย์ก็เข้ามาซะก่อน



(T๐T) จะมีใครโชคร้ายกว่าฉันอีกมั้ยเนี่ย  เพิ่งโดนเพื่อนแย่งแฟน(ที่ไม่รู้จักกัน)  แล้วยังต้องมานั่งเรียนวิชาภูมิศาสตร์กับตาแก่ขี้หลีหน้าห้องอีก



       เฮ้อ!!!  อิจฉาหมอนใปนั้นจัง



                                            



\"อ๊ากกกกกกกก\"



\"ฝั่งฝัน\" เจนเรียกฉันอย่างหมดความอดทน  \"แกเป็นบ้าอะไร  ตั้งแต่กินข้าวมาเนี่ยแกร้องอ๊ากๆๆๆไม่รู้กี่หน  เดี๋ยวพี่ฟลุ๊ค ม.6 เดินผ่าน  เอียน ม.4 ยิ้มให้  รึแม้แต่อาร์ค ห้อง5  เดินชนเสาแกก็ร้อง  มันจะอะไรกันนักกันหนานะคนจะกินข้าว\"



       (-๐-) เจนบ่นฉันซะยืดยาว  แหม! ก็พี่ฟลุ๊คที่ฉันแอบปลื้ม  เอียนที่ยิ้มหวานขนาดนั้น  แล้วยังอารืคที่สุดแสนจะน่ารักอีก  แต่คราวนี้มันไม่...!  ฉันไม่ได้ฝันไปใช่มั้นเนี่ย  ก็นั่นคนที่กำลังปีนกำแพงโรงเรียนฉันเข้ามา



       ฟากฟ้า ชาญพิชัย สุดที่รักของฉันนี่นา!!!



\"นี่อ้าปากค้างอยู่ได้  แกนี่ท่าจะบ้า\" เจนยังบ่นต่อไปก่อนที่เจนจะหันไปมองคนที่ฝั่งฝันกำลังจับตามองอยู่  ก่อนที่เจนจะ...



\"อ๊ะ!!!  ฝัน  ฝัน  จริงเหรอ  นั่น ฟากฟ้า ใช่มั้ย ฉันไม่ได้ฝันไปใช่มั้ยเนี่ย  กรี๊ด กรี๊ดดด\"



       เสียงของเจน(ที่ยังคงควบคุมตัวเองได้แม้น้อยนิดก็ตามที)  ทำให้คนอื่นๆในโรงอาหารหยุดกึก  ก่อนที่นักเรียนหญิงจะกริ๊ด  นักเรียนชายจะเซ็ง  เพราะสาวที่ตัวเองกำลังจีบอยู่นั้นหันไปสนใจเจ้าดาราที่กำลังทำสีหน้าลำบากใจยืนอยู่บนกำแพงไม่กล้าลงมา(เนื่องจากเป็นห่วงสวัสดิภาพของตัวเอง)

       แต่...เสียงของเจนและเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นไม่สามารถทำให้ฝั่งฝัน(ที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย)กลับมาเป็นปกติได้

                                  

                                        



  

       บางทีเขาอาจคิดผิดที่ตัดสินใจปีนเข้ามา -*- หรือไม่ก็มาผิดเวลาไปหน่อย

       แล้วทำไม  คนมันถึงเยอะขนาดนี้เนี่ย  แล้วเขาจะลงไปได้ยังไง  ถ้าลงไปมีหวัง...

       เสียพรหมจรรย์ชัวร์ (T_T)



\"กริ๊ด ฟ้า...\"



\"อ๊าย  ดูสิๆ พี่ฟ้าน่ารักเนอะ\"



\"ฉันเจนค่ะ 0-1789-xxxx\"



\"ทำไมไม่ลงมาล่ะค่ะ  งั้นเดี๋ยวพวกฉันปีนขึ้นไปหาแล้วกันนะ พี่ฟ้าสุดหล่อ\"



       เฮ้อ...น่ารำคาญชะมัดเลย  ทำไมเขาต้องมาทนยิ้มอย่างนี้ด้วยนะ  ยัยพวกนี้ก็ทำเหมือนไม่เคยเห็นดารา  นี่ยังดีนะที่ไม่ต้องฝืนทำหน้าหล่อด้วย  เพราะหน้าตาดีอยู่แล้ว 555



       แต่ตอนนี้เขาจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย  ถ้ายัยพวกนั้นปีนขึ้นมาได้ต้องไม่มีชีวิตรอดออกไปแน่ๆเลย  แล้วยังไอ้พวกบ้าพลังที่กำลังนั่งตาขวาง  แบบแปลได้ความว่า \"ลงมามีเจ็บ\" นั่นอีก  



       โห...นี่นอกจากเขาอาจเสียพรหมจรรย์แล้ว  เขายังต้องเอาหน้าตาลงไปเสี่ยงกับมือและเท้าของพวกป่าเถื่อนอีกหรือนี่...

       นัยน์ตาสีดำกวาดมองสิ่งต่างๆรอบตัวเพื่อประเมินความเสี่ยงและผลที่จะตามมา



       เอ๋...นั่น  ใช่จริงๆด้วยถึงจะนั่งเอ๋อไปหน่อยแต่  ใช่แน่ๆ  เรียนอยู่ที่นี่จริงๆด้วย  งั้น...ในเมื่อเขาเจอเธอแล้วก็คงไม่ต้องเอาหน้าตาและพรหมจรรย์ลงไปเสี่ยงแล้วล่ะ  กลับไปทำอย่างอื่นดีกว่า



       ดาราเจ้าบทบาทหันมายิ้มให้กับแฟนคลับที่กำลังพยายามปีนขึ้นมาบนกำแพงแต่ไม่สำเร็จ  ก่อนที่จะตัดสินใจกระโดดกลับไปทางเดิม...



\"เฮ้ยยย.../อ๊ากกก...\"  อะไรกันเนี่ย -*- เขายังไม่ได้กระโดดสักหน่อย  แค่ \"กำลัง\" จะกระโดดเฉยๆ  แล้วก็มีไอ้ \"วัตถุประหลาด\"ที่ไหนไม่รู้กระแทกเขาตกลงมา  โอยตาย!!!ขายหน้าชะมัด  ฝั่งโน้นมีแต่ผู้หญิง  เสียฟอร์มสุดๆแล้วไอ้ \"วัตถุประหลาด\" นั่นมันคืออะไร  รู้มั้ยว่าโทษที่ทำให้เขาเสียฟอร์มมันหนักขนาดไหน  โอ้ย...ถ้าเรตติ้งตกไอ้\"หมูตุ๋น\"มันต้องหัวเราะเยาะแน่เลย!!!  แล้วนัยน์ตาสีดำก็ตวัดไปมองเจ้า \"วัตถุประหลาด\"  ด้วยความหงุดหงิด



\"ฝัน...\"  ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นแปลกใจและกลับมาเป็นแววตาของดาราตามหาเรตติ้งตามปกติ  แล้วคิดหาทางแก้แค้นเล็กๆน้อยๆกับเจ้าคนที่ทำให้เขาเสียฟอร์ม



\"เอ๋...รู้จักฉันด้วยเหรอ?\" ...ตายแล้วอายจังเลย  ทำไมเขารู้จักฉันล่ะ  แล้วฉันจะทำยังไงดีเนี่ย (>๐<)



\"ใคร ใครรู้จักเธอ  ฉันบอกว่าให้ออกไป  ไม่ได้ยินหรือไงยัยหมูตอน!!!\"

      

       ยัยหมูตอน

       หมูตอน

       หมูตอนเหรอ



\"นี่นายรู้มั้ยว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครว่าฉันเป็น \"ยัยหมูตอน\" เลยนะ  แล้วนายเป็นใครมาจากไหน  บังอาจมาว่าว่าฉันเป็น \"ยัยหมูตอน\" น่ะห๊า\"



\"ก็เธอเคยนั่งทับใครอย่างที่เธอกำลังทำอยู่นี่มั้ยล่ะ  ยัยหมูตอน\"



\"เอ๊ะ!  เอ่อ...ขอโทษ  ขอโทษ  ขอโทษก็ได้  แต่ฉันก็ไม่ใช่ \"ยัยหมูตอนนะ\"  \"ไอ้ขี้เก็ก\"  แล้วฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้นายตกลงมาด้วย\"



\"เฮอะ...เธอ  เธอว่าอะไรนะพูดอีกทีสิ เธอว่าฉันเป็นไอ้ \"ขี้เก็ก\" เหรอ\"



\"ไอ้ขี้เก็ก แล้วจะทำไม :p\"



\"ฝันๆ  ยัยฝัน  เธอไปว่าพี่ฟ้าเค้าได้ยังไง  เธอเป็นคนผิดนะที่กระโดดทับเค้าน่ะ\" เจนที่พยายามปีนกำแพงออกมาจนสำเร็จพูดอย่างโมโหนิดหน่อย



\"เจน...เธอเป็นเพื่อนฉันนะ  ทำไมไม่เข้าข้างฉันล่ะ (T_T)\"



\"ก็เธอผิดนี่นา  แล้วที่ฉันอุตส่าห์เสียพลังงานตั้ง 230 แคลลอรี่  ปีนออกมาหาเธอเนี่ย  ก็เพื่อที่จะบอกให้เธอรีบเผ่นก่อน  เพราะยัยพวกที่ยืนอยู่ข้างในกำลังแห่กันออกมา(ทางประตูโรงเรียน)จัดการเธอที่บังอาจว่าพี่ฟ้าของพวกเรา  นี่ก็บุญเท่าไหร่แล้วที่ฉันไม่ลงไม้ลงมือกับเธอด้วยอีกคน  ไปเถอะ...เร็วๆ  ยัยพวกนั้นมาโน่นแล้ว  เร็วเข้า...\"  แล้วเจนก็ใช้พละกำลังทั้งหมดที่เธอมีทำทุกวิถีทางเพื่อให้ฉันปีนกำแพงกลับเข้าไปในโรงเรียน  โดยทิ้งเจ้าคนขี้เก็กนั่นไว้ข้างหลัง



\"ฝากไว้ก่อนเถอะ  \"ไอ้ขี้เก็ก\"  เอ๊ะ...ไม่เอาดีกว่า  เปลี่ยนเป็น  ขออย่าได้เจอะได้เจอกันอีกเล้ยยย...  สาธุ\"



\"พอได้แล้วน่า  ยัยนี่..\" เจนห้ามพร้อมกับทำให้ฉันขึ้นไปอยู่บนกำแพงได้สำเร็จ



\"ก็หนีมาอย่างนี้  ฉันรู้สึกเหมือนคนแพ้เลยนี่นา\"



\"หรือเธอจะอยูรอให้พวกนั้นมาจัดการเธอก่อน  แล้วค่อยทะเลาะกันต่อล่ะยะ\" เจนแหวไส่



       ก็ได้  ก็ได้...(T_T) แต่เจนเธอเป็นเพื่อนฉันนะ  ทำไมไม่เข้าข้างฉันบ้างละ...

      





                          *******ขอบคุณที่อ่านนะค่ะ  ยังงัยก็ติชมกันด้วยนะค่ะแล้วจะพยายามค่ะ*******