คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4 [rewritten version]
CHAPTER 4
“ทำวามรู้ัับเพื่อน้าๆแล้วเี๋ยวเราะเลือหัวหน้าห้อันนะะ”
ผมถอนหายใเบาๆ เอาริๆผมไม่้อทำวามรู้ัับเธอ็ไ้รับเพราะยัไ็ำหน้าเธอไ้ึ้นใอยู่แล้ว
แ่เอาสัหน่อย...เผื่อโอาสหน้าอาะ้อรู้ัันมาว่านี้
“หวัี เธอื่ออฮยอนใ่ไหม เราเอันบ่อยนะ”
“อื้อ” เธออบลับมาเสียเรียบ “เธอื่อ...เหมยลี่?”
“ใ่”
“มาาีนหรอ”
“ใ่แล้ว พอีอยามาเรียนที่เาหลีน่ะ”
“....” เธอไม่อบอะไร่อ่อนะพยัหน้าหึหัรับ ส่วนผม็ไม่เห็นวามำเป็นที่ะ้อถามอะไรเธอ่อ ึหันหน้าลับไปมอระานามเิม
โีนะรับที่แทยอนนั่หลัผม อบุสวรร์ที่ยัเมาผมรับ
“โอเ รู้ัันแล้ว็อให้เป็นเพื่อนที่ี่อันนะะ มีไร่วยเหลือัน ่วยันเรียน้วยนะะไ้เรีๆ”
เรื่อเรียนนี่...สสัย้อเอามาปัฝุ่นแล้วล่ะ
เอ้อ....โีที่น้อผมเรียนห้อเน้นวิทย์ิรับ ถ้ามันเรียนห้อเน้นภาษาผมายแน่ๆ
“ั้น่อไป...หัวหน้าห้อ่ะ เสนอื่อมาสามน นที่ไ้ะแนนมาที่สุเป็นหัวหน้าห้อ รอลมาเป็นรอหัวหน้าและนที่ไ้น้อยที่สุเป็นเลา” อาารย์อธิบายยาวเหยีย “มีใระเสนอื่อใรไหม”
“แทยอน่ะ”
เสียแหลมเอ่ยึ้น ผมหันหลัไปมอ็พบว่าเป็นผู้หิที่นั่้าแทยอน...ื่ออะไรนะ มิยอ? ่าเถอะรับ แทยอนทำหน้าลืนไม่เ้าายไม่อออย่าน่ารั นผม้อหันหน้าไปยิ้มให้เธอเป็นเิให้ำลัใ
“สู้นะแทยอน”
“ืออออ”
น่ารัอีแล้วรับ
“แอมเบอร์่ะ” มีอีนเสนอแอมเบอร์ ผมำนนี้ไ้เพราะเธอัผมสั้นเรียน...น่าะเป็นทอมล่ะมั้ ีเหมือนันรับ ผมวรไปทำวามรู้ัเธอเอาไว้
“เหมยลี่่ะ”
เี๋ยว
นูู๊?? ใรมันล้าเสนอผม
.......ผมหันหลัไปหา้นเสีย่อนะพบว่า
แทยอนเอไะใรล่ะ
ผมอถอนวามิที่เธอน่ารัรัวๆๆๆ
“โอเ รบสามนแล้วออมา่ะ”
อา๊านนนน ถามวามสมัรใผมหน่อยมั้ย้าบบบ
โหยหวนในใสุฤทธิ์ แทยอนทำหน้าเหมือนะำผม้วยรับ ถ้าไม่ิว่าเธอเป็นผู้หิและอนนี้ผมำลัปลอมัวเป็นผู้หิ ผมเะเธอิำแพแล้วรับ
สุท้ายผม็้อำใออไปยืนหน้าห้อ สายาอผู้หิเือบสามสิบีวิมอผมาวาวเียว แอบลัวแฮะ
“ใรเลือแทยอน”
ผมยมือรัวๆ
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
“สิบน”
อ่า....ยัไ็ไ้รับอให้ผมไม่ไ้
“่อไป แอมเบอร์”
1 2 3 4 5 6 7 8 9
“เ้าน”
เี๋ยวนะ
“เพราะั้นนที่เหลือเลือเหมยลี่ ิเป็นสิบเอ็น เพราะั้น...เหมยลี่ไ้เป็นหัวหน้าห้อ๊ะ”
WHAT THE FKKKKKK
เี๊ยวววววววววว่าหหฟววห่วหวสหฟวหฟ่วห
ใรล้าเลือผม ผมน่าไว้ใรไหน มา
เหมยลี่ไ้เป็นหัวหน้าห้อ น้อมันีใแู่ไม่รับ ม่ายยยยยยย
“ฝาูแลเพื่อนๆ้วยนะหัวหน้าห้อ” รูโฮีเอ่ยยิ้มๆรับ ผมไ้แ่หัวเราะแห้ให้เธอและพยัหน้ารับอย่าไม่ริันั ่อนพวเราทั้สามนะเินลับไปนั่ที่
“แทยอนทำให้เรา้อเป็นหัวหน้า อนแล้ววว” พอนั่ที่ผม็หันหลัไประิบแทยอนและมอเธอ้วยสีหน้าเศร้า แ่เธอลับไม่สสารผม แถมยัหัวเราะร่าใส่หน้าผมอี
“เหมยลี่เป็นหัวหน้าห้อ็ีแล้ว ันอยามีเพื่อนสนิทเป็นหัวหน้าห้อ ่อวววว”
่อวอะไรันล่ะแทยอนนน T___T
ลู่หานอยาะร้อไห้รับ
+++++++++++++++++++++++
อบุสวรร์ที่ยัปรานีผม วันนี้ไม่มีอะไรท้าทายารำรำแหน่หัวหน้าอผมเลย ีาม
าบสุท้ายเป็นวิาภาษาอัฤษแล้วรับ ผมบอั้นเป็นภาษาอัฤษ แม้ะไปถนั็พอพูไ้อยู่บ้า ทำวามเารพเสร็ารเรียนารสอน็เริ่มึ้นไปอย่าไม่่อยสนุนัรับ ออไปแนวน่าเบื่อ้วย แ่ผม้อพยายามสวยๆและั้ใเรียนให้ไ้มาที่สุ เพื่อน้อสาว....
“โอเ่ะ หมาบนี้แล้ว เอ้อ สั่านหน่อยละัน”
“โหหหหหหห่” เสียโห่เบาๆอนัเรียนทั้ห้อรวมถึผม้วย ร้อยทั้ร้อยไม่มีใรอยาให้เปิเทอมวันแรมีารบ้านหรอรับ
“แหม่ สั่านบ้าไรบ้าไม่ยาหรอ านู่นะ ส่มะรืนนี้ในาบ”
“.....” ริบทั้ห้อ ทุนนั่ฟัอาารย์สั่านแ่โยีราวับรู้ะารรมอยู่แล้วว่ายัไ็้อทำ
“รวบรวมศัพท์ในบทที่หนึ่ ใส่ระาษA4 แ่นี้แหละ่ะ เห็นมั้ยไม่เยอะเลย”
แ่นี้็ีแล้วรับารย์
“ู่ามที่นั่เลยนะ๊ะ ะไ้สะว”
เี๋ยวนะ....ผม้อทำานับอฮยอนหรอ
ผมหันมอเธอแว๊บนึ ผมแอบเห็นเธอเหลือบมอผมเ่นัน ่อนเราสอนะหันลับไปมออาารย์ามเิม
“ั้น หัวหน้าห้อบอั้น่ะ”
ผมที่ยัอยู่ในอารม์ใสะุ้น้อยๆเมื่อไ้ยินอาารย์เรีย ผมบอั้นเรียน ทำวามเารพเสร็เรียบร้อย อาารย์สอนอิ้็เินออาห้อพร้อมับออสัาบอเลิเรียนที่ัึ้นพอี
แล้วนี่...สรุปว่าผม้อทำานับอฮยอนใ่ไหมรับ
มันไม่ไ้เสียหายอะไรหรอ แ่เธอนนีู้เป็นนเียบๆ เหมือนมีอะไรในใ เธอไม่ไ้่าพูแบบแทยอนล่ะมั้รับผมเลยรู้สึลัวเธอึ้นมา
ถ้าเธอยิ้มบ้า็ะน่ารัี แบบอนที่เอันรั้แร
อ่า...แล้วผมะไปาหวัให้เธอยิ้มทำไม
“เอ่อ อฮยอน” ผมเรียนนั่้าๆที่ำลัเ็บอใส่ระเป๋า เธอหันมาเลิิ้วเป็นเิให้พู่อ “านู่น่ะ ทำยัไันี”
“แล้วแ่เธอเลย”
“ั้น...ไปทำที่บ้านเธอไหม”
“ไม่!”
หือ เธอึ้นเสียใส่ผมรับ ผมมวิ้วมุ่น ส่วนอีนที่เหมือนะรู้ัวว่าเผลอึ้นเสียใส่ผม็ทำหน้าเหรอหรา
“อโทษ...ือ....ทำที่บ้านเธอไ้ไหมเหมยลี่ บ้านันไม่่อยสะว”
“อ๋อ...ั้น็ไ้สิ” ผมยิ้มให้เธอหลัพูบประโย “ั้นพรุ่นี้ไปทำานที่อนโเรา”
อ่า พูเอ็ระาปาเอรับ เหมือนผมำลัวนเธอึ้นห้ออะไรอย่านั้น ิอุศลอีแล้วรับเวรรรมริๆ
นั่นแหละรับ ลันเสร็เรียบร้อยอฮยอน็เ็บอแล้วออาห้อไปเลย ่าานอื่นที่เินันไปลุ่ม เหมือนว่าเธอไม่มีเพื่อนสนิทเลยแฮะ
ผมปิเสธไม่ไ้เลยว่ามีวามินึแวบเ้ามา
วามิที่ว่าผมอยารู้ัับเธอมาว่าเิม
++++++++++++++++++++++++++
อนนี้ผมอยู่ับแทยอนรับ มาทานไอศรีม้วยันที่ร้านโปรอเธอ ผมโทรบอแม่เสร็สรรพพร้อมเล่าท่าน้วยว่าผมไ้เพื่อนแล้ว
เสียแม่ฟัูเหมือนีใที่ผมมีเพื่อนมาๆเลยรับ
“เหมยลี่ินสิ อย่ามัวแ่้อนะเี๋ยวไอิมละลายหม” แทยอนพู่อนะัไอศรีมเ้าปาัวเอ่อรับ อ่า...เธอูมีวามสุับารทานไอศรีมมาๆนผมเออยิ้มามไม่ไ้ แ่ยิ้มามไ้ไม่นาน็รีบ้มมอถ้วยไอศรีม็อโแลรหน้า....เผลอเหม่อแป๊บเียวไอศรีม็เริ่มละลายอย่าที่แทยอนว่าริๆ้วยรับ
ิไ้ันั้นผม็รีบทาน่อทันที แทยอนสั่ไอศรีมสอเบอร์รี่ ส่วนผมสั่ไอศรีม็อโแล อนแรเธอวนให้ผมทานเหมือนเธอแ่ผู้ายอย่าผมไม่อบทานสอเบอร์รี่หรอ...ริมั้ย
ใ้เวลาไม่นานผม็ทานเสร็รับ แทยอนเอ็เ่นัน นี่็ะสี่โมเย็นแล้วและผมิว่าเราวรลับัน แู่เหมือนเธอะไม่มีท่าทีเร่รีบเลย
เหมือนับว่าเธออยานั่ที่ร้าน่อ
“แทยอน..เอ่อ ลับเลยไหม” ผมถือวิสาสะถามออไป “ะินอะไรอีรึเปล่าไ
“เหมยลี่อ่า...นั่อีแป๊บนึไ้ไหม” เธอทำเสียอ้อน ใบหน้าน่ารัอเธอแึ้นน้อยๆนผม
“ื้อื่อ” เสียเ็นเอร์ประูร้านัึ้นรับ ผมะไม่ไ้สนใเลยนะถ้าแทยอนไม่ไ้เบิาว้าึ้นและมอามผู้มาใหม่นาไม่ะพริบ ผมหันวับไปมอาเธอ่อนะพบผู้ายนนึที่ยืนอยู่หน้าเาน์เอร์
“ไอศรีมุ้ี้แอน์รีมหนึ่ที่รับ”
แหม่ เสียหล่อเียวรับ แ่ผมยัไม่เห็นหน้า
ผมหันลับมามอแทยอนและพบว่าเธอยัมอผู้ายนนั้นาไม่ะพริบ แ้มาวๆอเธอแึ้นว่าเิมนราวนี้ผมเริ่มเอะใ
“แทยอน...อย่าบอนะว่าเธออบ...”
“เหมยลี่ไม่พูสิ!” แทยอนเบนสายาหันลับมามอ้อนใส่ผม มือเล็ๆอเธอเอื้อมมาปิปาผมเพื่อ้อารให้ผมหยุพู
โอเ ผมเ้าใแล้วล่ะ
แทยอนอบไอหนุ่มเสียหล่อนนั้น100%รับ
ผมันมือเธอออาปาผมรับ “นี่วนเรามาินไอศรีมเพราะอยาเอเาหรอ”
“....อื้อ”
แทยอนเินหนัมา แ้มาวแั่อนริมฝีปาบาะเม้มเ้าหาัน วาเรียวสวยอเธอหลุบล่ำไม่ล้า้อหน้าผม
เอ้อี เินเ้าไป
ยอมรับว่าผมหวเพื่อนรับ
“เอ่อ เธอๆ”
หือ
แรสะิที่ไหล่บวับเสียุ้นๆทำให้ผม้อหันหลัลับไปมอเ้าอเสียที่ยืนอยู่้าๆ
......
ุนัเรียนายแบบเียวับผู้ายที่ยืนรเาน์เอร์เมื่อรู่นี้ ทรผม็ใ่ แถมเสียยิ่ใ่
เ้าใแล้วล่ะรับว่าทำไมแทยอนถึอบเา เ็หนุ่มรหน้าัเป็นผู้ายที่หน้าาีมาๆเลยทีเียว (แ่น้อยว่าผมนะรับ)
วาเรียวเล็ปิเป็นสระอิเมื่อเายิ้มให้ผม....หน้าเาเหมือนหมาน้อยเลยรับ
ว่าแ่...ทำไมเายิ้มให้ผมล่ะรับ
“เธอื่อไรหรอ”
“เอ่อ...ื่อเหมยลี่”
“รับเหมยลี่ ผมแบฮยอนรับ ยินีที่ไ้รู้ั”
ิบ
หาย
วามิสออย่าเ้ามาในหัวผมพร้อมัน
หนึ่ วันๆนึน้อสาวผมมีนมาีบเยอะแ่ไหน
สอ แทยอนะรู้สึยัไที่ผู้ายนนั้นรเ้ามาทัผมแทนที่ะเป็นเธอ
100%
ความคิดเห็น