คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : First
“มินฮยออ่า.. นายว่าผู้หินนั้นสวยมั้ย?” อึนวัหัวหน้าแ๊ผมเอ เาี้ไปที่ผู้หินหนึ่
สสัยะปิ๊เ้าให้แล้วล่ะ “สวยี ทำไมหรอ?” ็สวยริๆแหละรับ แ่ไม่ใ่สเป็ผมเลย ฮ่าๆ
“อบว่ะ *0*” ูมันสิ สายาเปล่ประายแพรวพราวระยิบระยับเียว - -
“ลอแหละนายน่ะเห็นใรสวยหน่อยเป็นไม่ไ้!” าอบเอ่ย
“เฮ้ย นนี้เราริันะเว้ย” ทุนที่ไ้ยินำนั้นาปาอึนวั.. ่า็ไม่เื่อเลย รวมทั้ผม้วย
“พูวามริแล้วไม่มีใรเื่อเลย ใร้าย! TT^TT” ูมันๆ โเป็นไแอน์แล้วยัทำัวเป็นโนบิะอยู่ไ้ - -
“ไร้สาระว่ะ เออ.. ว่าแ่อิลฮุนอยู่ไหนเนี่ย? มาสายอีแล้วหรอวะ?!” าอบบ่น
“ั้นล่ะว่ะ” ผม็แ่ออวามเห็น ฮ่าๆ เพราะายาออิลฮุนือ ุายสายลอ (พวผมั้เอ)
“โทรามมันิ” พีเนียลสั่
“OK” ผม็หยิบโทรศัพท์ึ้นมาและเบอร์โทรออิลฮุนทันที
“ไม่มีใรฟัเราเลย TT^TT” อึนวัน้อยใะแล้ว.. - -*
.
.
.
Illhoon Say :
ไอ้พวนั้น้อบ่นผมแหๆ TT^TT ั้นาฬิาปลุไว้แล้วแท้ๆ ทำไมมันไม่ปลุผมมมม
ย้อนไปเมื่อ 6.30 นาที
ริ๊ ริ๊ ริ๊ ริ๊ ~♫ เสียนาฬิาปลุัึ้น
“อืม.. หนวหูน่า เ้านาฬิาบ้านี่” อิลฮุนยื่นมือไปหยิบนาฬิามา
“แน่ารำามารู้ัวมั้ย?” โยนนาฬิาออนอหน้า่า
ปัุบัน
สมน้ำหน้าแไม่ยอมปลุันเอ! (แล้าโทษนาฬิาเน๊าะ - -* :ไรเอร์)
Rrrrrrrr…
“ฮัลโหล” ผมรับโทรศัพท์ึ้นมาโยไม่ไู้เลยว่าใรโทรมา
“(เออ.. อยู่ไหนแล้ว พวเรารอนายอยู่นเียวนะ)” มินฮยอนี่เอ..
“อโทษนะๆ ะรีบไปเี๋ยวนี้ล่ะ” ผมรีบเร่สปีเท้าให้ไปถึมหาลัยอย่าเร็วที่สุเท่าที่ะทำไ้
“แฮ่ๆ ...” เสียหอบอผมเอล่ะ อิอิ อนนี้ผมเหมือนหมาหอบเลยล่ะรับ ฮ่าๆๆ
ุ้บ!
“โอ๊ย ้นัน! T^T ” เสียผู้หิร้อโวยึ้นมา
“อะ..เอ่ออโทษนะรับ พอีผมรีบวิ่ไปหน่อย นไม่ไ้มอูทา อโทษริๆรับ อโทษๆๆๆๆ” ผมไ้แ่พูอโทษอย่าเียว ็ไม่รู้นี่ว่าะทำยัไ..
“ไม่เป็นอะไรหรอ” เธอนนั้นพูไปลูบ้นัวเอไป ถ้าไม่รัเีย.. ให้ผมลูบแทนมั้ยเป็นารไถ่โทษน่ะ -..-
“อโทษริๆนะรับ”
“ไม่เป็นอะไรไ ^^”
“เออ... นี่บัรนัเรียนผมมีอะไร็ิ่อมาไ้นะรับ ผมะใ้ที่ทำุล้ม”
“นายนี่็แปลนะ แ่็.. อบุ” อ๊ายยย เินนนน > < (เฮ้ย เะแ - -* : ไรเอร์)
“เอ่อ! ุื่ออะไรหรอรับ?”
“โร ปาร์โร^^” ื่อน่ารั ~
“ผมออิลฮุนรับ *^*”
“น่ารัีนะ ฮ่าๆ ไม่รีบไปแล้วหรอ?”
“เออ!! ลืมเลย ไว้เอันใหม่นะรับ” ว๊า หลสาวนลืมเพื่อนเลย~~
.
.
.
Minhyuk Say :
เี๋ยวมาๆ อมัน นี่เมื่อไร -___-; รอนราอแล้ว
“อิลฮุนมันะะ่าพวเราให้ายเลยหรือยัไหิวะแย่อยู่แย้ววTT^TT” อึนวัร่ำรว
“เออว่ะหิวเหมือนันล่ะ” าอบเบะปาพู
“ไปหาอะไริน่อนีว่าว่ะ” พีเนียลัวน
“รออีหน่อยเถอะรับ” อแบอให้รอ.. เป็นเพื่อนที่มีวามอทนสูริๆ ^^
“....” ฮยอิ นายไม่ิะพูอะไรเลยใ่มั้ย? =[]=
“ทุนนนนนนนนนนน ฮุนมาแล้วร๊าบ~” แหมๆ ทำัวน่ารัอีแล้ว -..-
“ไปิน้าวัน ่อนที่ไอ้พวนี้ะาใาย” ผมแวเล่นแ่พวมัน้อเม็มาที่ผมันเป็นาเียว น่าลัว - -*
.
.
.
เพื่อนๆผมแยันไปิน้าว แ่ผมออมาเินเล่นที่สวนหย่อมอโรเรียน
“อื้ออ~ อาาศีเป็นบ้าเลย” ผมยืนบิี้เียอยู่นาน ็บัเอิ๊บัเอิไปเห็นหิสาวหลับอยู่ เธอเหมือนเ้าหินิทราเลย... ผมเินเ้าไปใล้ๆเ้าหิ “รอเ้าายุมพิอยู่หรือเปล่ารับ?^^” ผมยื่นหน้าเ้าไปใล้ๆ่อนที่ะ “ฮ่ะ..ฮ่ะ ฮัเ้ยยยย!” ามใส่หน้าเ้าหิ
“ย๊า! นี่นายทำอะไรเนี่ย?!” โอ้ 0.0 เ้าหิอผมลายเป็นแม่มไปแบ้ว~
“ามไ -..-”
“ันรู้ย่ะ! ไม่ิะอโทษหน่อยหรือไ?”
“เหอะ แทนที่ะรอำอโทษาผม ุไปล้าหน้า่อนไม่ีว่าหรอรับ??^^”
“เออ ริ้วย ฝาไว้่อนเหอะนาย ันเอาืนแน่ย่ะ!”
“ร๊า ผมะรอนะรับ ^^” ผมโบมือบ๊ายบายอย่ารื่นเริแ่เธอนนั้นโรธนหน้ามุ่ยเป็นูลิเลยสนุีแฮะ
ความคิดเห็น