ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5: คำสารภาพที่ไม่คาดคิด
ไนท์มอลึเ้าไปในวาอแพรไหม รวบรวมวามล้าทั้หมที่มี
"แพรไหม...ันอบเธอ"
ำพูนั้นหลุออมาาปาอไนท์อย่าแผ่วเบา แ่็ัพอที่แพรไหมะไ้ยิน
แพรไหมเบิาว้า้วยวามใ เธอไม่เยิมา่อนว่าไนท์ะสารภาพรัับเธอ
"ไนท์...นาย..." แพรไหมพูไม่ออ
ไนท์เห็นท่าทีอแพรไหม็รู้สึใเสีย เาิว่าเธอะไม่รับรัเา
"ันรู้ว่ามันอาะเร็วเินไป" ไนท์พูเสียเศร้า "แ่ันไม่อยาเ็บวามรู้สึนี้ไว้นเียวอี่อไปแล้ว"
แพรไหมมอไนท์้วยแววาสับสน เธอไม่รู้ว่าวระรู้สึอย่าไรี
"ไนท์...ัน..."
่อนที่แพรไหมะพูบ ไนท์็ยมือึ้นห้ามเธอไว้
"ไม่เป็นไร ถ้าเธอไม่รู้สึเหมือนัน ันเ้าใ" ไนท์พูพร้อมับฝืนยิ้ม
ไนท์หันหลัเรียมะเินาไป แ่แพรไหม็ว้ามือเาไว้
"ไนท์...ัน็อบนายเหมือนัน"
ไนท์หันลับมามอแพรไหม้วยวามีใ เาไม่เื่อในสิ่ที่ัวเอไ้ยิน
"ริเหรอ?" ไนท์ถามย้ำ
แพรไหมพยัหน้า "ริ่ะ"
ไนท์ยิ้มว้า เาึแพรไหมเ้ามาอ
"อบุนะแพรไหม" ไนท์ระิบ้าหูเธอ
แพรไหมบหน้าลบนออไนท์ เธอรู้สึอบอุ่นและปลอภัย
ทัู้่ยืนอันอยู่พัให่ นระทั่แพรไหมเยหน้าึ้นมอไนท์
"แ่...ไนท์ะ" แพรไหมพูเสียแผ่ว
"มีอะไรเหรอ?" ไนท์ถาม
"ันลัว..." แพรไหมพู่อ "ันลัวว่าวามลับอนายะทำให้เรา้อเ็บปว"
ไนท์เ้าใวามัวลอแพรไหม เาเอ็ลัวเหมือนัน แ่เาเื่อว่าวามรัอพวเาะสามารถเอานะอุปสรรทั้หมไ้
"ไม่้อลัวนะแพรไหม" ไนท์พูปลอบ "เราะผ่านมันไป้วยัน"
แพรไหมพยัหน้า เธอเื่อใไนท์ และเื่อว่าเาะไม่ทำให้เธอผิหวั
โปริามอน่อไป...
"แพรไหม...ันอบเธอ"
ำพูนั้นหลุออมาาปาอไนท์อย่าแผ่วเบา แ่็ัพอที่แพรไหมะไ้ยิน
แพรไหมเบิาว้า้วยวามใ เธอไม่เยิมา่อนว่าไนท์ะสารภาพรัับเธอ
"ไนท์...นาย..." แพรไหมพูไม่ออ
ไนท์เห็นท่าทีอแพรไหม็รู้สึใเสีย เาิว่าเธอะไม่รับรัเา
"ันรู้ว่ามันอาะเร็วเินไป" ไนท์พูเสียเศร้า "แ่ันไม่อยาเ็บวามรู้สึนี้ไว้นเียวอี่อไปแล้ว"
แพรไหมมอไนท์้วยแววาสับสน เธอไม่รู้ว่าวระรู้สึอย่าไรี
"ไนท์...ัน..."
่อนที่แพรไหมะพูบ ไนท์็ยมือึ้นห้ามเธอไว้
"ไม่เป็นไร ถ้าเธอไม่รู้สึเหมือนัน ันเ้าใ" ไนท์พูพร้อมับฝืนยิ้ม
ไนท์หันหลัเรียมะเินาไป แ่แพรไหม็ว้ามือเาไว้
"ไนท์...ัน็อบนายเหมือนัน"
ไนท์หันลับมามอแพรไหม้วยวามีใ เาไม่เื่อในสิ่ที่ัวเอไ้ยิน
"ริเหรอ?" ไนท์ถามย้ำ
แพรไหมพยัหน้า "ริ่ะ"
ไนท์ยิ้มว้า เาึแพรไหมเ้ามาอ
"อบุนะแพรไหม" ไนท์ระิบ้าหูเธอ
แพรไหมบหน้าลบนออไนท์ เธอรู้สึอบอุ่นและปลอภัย
ทัู้่ยืนอันอยู่พัให่ นระทั่แพรไหมเยหน้าึ้นมอไนท์
"แ่...ไนท์ะ" แพรไหมพูเสียแผ่ว
"มีอะไรเหรอ?" ไนท์ถาม
"ันลัว..." แพรไหมพู่อ "ันลัวว่าวามลับอนายะทำให้เรา้อเ็บปว"
ไนท์เ้าใวามัวลอแพรไหม เาเอ็ลัวเหมือนัน แ่เาเื่อว่าวามรัอพวเาะสามารถเอานะอุปสรรทั้หมไ้
"ไม่้อลัวนะแพรไหม" ไนท์พูปลอบ "เราะผ่านมันไป้วยัน"
แพรไหมพยัหน้า เธอเื่อใไนท์ และเื่อว่าเาะไม่ทำให้เธอผิหวั
โปริามอน่อไป...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น