ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3: ความลับในอดีต
หลัาพัลาวัน ไนท์และแพรไหมลับมาทำานที่ห้อสมุ่อ บรรยาาศยัเียบเียบ นระทั่แพรไหมทำหนัสือเล่มหนึ่หล่นลพื้น
"โอ๊ย!" แพรไหมร้อเสียหล
ไนท์รีบเินเ้าไปหาเธอ "เป็นอะไรไหม?"
"ไม่เป็นไร่ะ แ่หนัสือหล่นใส่เท้า" แพรไหมอบพร้อมับ้มลเ็บหนัสือ
ะที่แพรไหมำลัเ็บหนัสือ เธอสัเเห็นว่าหนัสือเล่มนั้นมีหน้าหนึ่ที่าหายไป เธอเปิูหน้าถัไปและพบว่ามี้อวามบาอย่าเียนอยู่
"ไนท์ ูสิะ" แพรไหมยื่นหนัสือให้ไนท์ู
ไนท์รับหนัสือมาู และพบว่า้อวามนั้นเป็นบทวีที่เียน้วยลายมือหวัๆ
"บทวีอะไรเนี่ย?" ไนท์ถาม
"ันไม่รู้สิะ แู่เหมือนว่ามันะสำัมาสำหรับใรบาน" แพรไหมอบ
ทัู้่พยายามอ่านบทวีนั้น แ่็ไม่สามารถเ้าใวามหมายไ้ทั้หม
"บาทีเราอาะลอหาหนัสือเล่มนี้ในอินเทอร์เน็ู็ไ้นะะ" แพรไหมเสนอ
ไนท์พยัหน้าเห็น้วย ทัู้่เริ่ม้นหา้อมูลเี่ยวับหนัสือเล่มนั้นในอินเทอร์เน็ และพบว่ามันเป็นหนัสือหายาที่มีมูล่าสูมา
"ว้าว! หนัสือเล่มนี้แพมาเลยนะะ" แพรไหมอุทาน
"ริ้วย" ไนท์อบ
ะที่ทัู้่ำลัุยันอยู่นั้น ไนท์สัเเห็นว่าแพรไหมมีท่าทาแปลๆ เธอ้อมอไปที่บทวี้วยแววาที่เ็มไป้วยวามเศร้า
"แพรไหม เป็นอะไรหรือเปล่า?" ไนท์ถาม้วยวามเป็นห่ว
แพรไหมเยหน้าึ้นมอไนท์ น้ำาลอหน่วย
"บทวีนี้...มันทำให้ันนึถึเรื่อราวในอีอัน" แพรไหมพูเสียสั่นเรือ
ไนท์มวิ้ว "เรื่อราวในอี?"
แพรไหมพยัหน้า "ันเยมีเพื่อนสนิทนหนึ่ เราอบอ่านหนัสือและเียนบทวี้วยัน แ่แล้ววันหนึ่...เา...เา็าันไป"
ไนท์มอแพรไหม้วยวามเห็นใ เาไม่เยรู้มา่อนว่าเธอมีวามเศร้าในอีเ่นนี้
"ันอโทษนะ" ไนท์พูเบาๆ
แพรไหมส่ายหน้า "ไม่เป็นไร่ะ ันแ่...ันแ่ิถึเา"
ไนท์ยื่นมือไปับมือแพรไหมเบาๆ "ันอยู่รนี้นะ"
แพรไหมเยหน้าึ้นมอไนท์อีรั้ ราวนี้เธอไม่ไ้มอเา้วยสายาหวาลัว แ่เป็นสายาที่เ็มไป้วยวามอบอุ่นและวามไว้วาใ
โปริามอน่อไป...
"โอ๊ย!" แพรไหมร้อเสียหล
ไนท์รีบเินเ้าไปหาเธอ "เป็นอะไรไหม?"
"ไม่เป็นไร่ะ แ่หนัสือหล่นใส่เท้า" แพรไหมอบพร้อมับ้มลเ็บหนัสือ
ะที่แพรไหมำลัเ็บหนัสือ เธอสัเเห็นว่าหนัสือเล่มนั้นมีหน้าหนึ่ที่าหายไป เธอเปิูหน้าถัไปและพบว่ามี้อวามบาอย่าเียนอยู่
"ไนท์ ูสิะ" แพรไหมยื่นหนัสือให้ไนท์ู
ไนท์รับหนัสือมาู และพบว่า้อวามนั้นเป็นบทวีที่เียน้วยลายมือหวัๆ
"บทวีอะไรเนี่ย?" ไนท์ถาม
"ันไม่รู้สิะ แู่เหมือนว่ามันะสำัมาสำหรับใรบาน" แพรไหมอบ
ทัู้่พยายามอ่านบทวีนั้น แ่็ไม่สามารถเ้าใวามหมายไ้ทั้หม
"บาทีเราอาะลอหาหนัสือเล่มนี้ในอินเทอร์เน็ู็ไ้นะะ" แพรไหมเสนอ
ไนท์พยัหน้าเห็น้วย ทัู้่เริ่ม้นหา้อมูลเี่ยวับหนัสือเล่มนั้นในอินเทอร์เน็ และพบว่ามันเป็นหนัสือหายาที่มีมูล่าสูมา
"ว้าว! หนัสือเล่มนี้แพมาเลยนะะ" แพรไหมอุทาน
"ริ้วย" ไนท์อบ
ะที่ทัู้่ำลัุยันอยู่นั้น ไนท์สัเเห็นว่าแพรไหมมีท่าทาแปลๆ เธอ้อมอไปที่บทวี้วยแววาที่เ็มไป้วยวามเศร้า
"แพรไหม เป็นอะไรหรือเปล่า?" ไนท์ถาม้วยวามเป็นห่ว
แพรไหมเยหน้าึ้นมอไนท์ น้ำาลอหน่วย
"บทวีนี้...มันทำให้ันนึถึเรื่อราวในอีอัน" แพรไหมพูเสียสั่นเรือ
ไนท์มวิ้ว "เรื่อราวในอี?"
แพรไหมพยัหน้า "ันเยมีเพื่อนสนิทนหนึ่ เราอบอ่านหนัสือและเียนบทวี้วยัน แ่แล้ววันหนึ่...เา...เา็าันไป"
ไนท์มอแพรไหม้วยวามเห็นใ เาไม่เยรู้มา่อนว่าเธอมีวามเศร้าในอีเ่นนี้
"ันอโทษนะ" ไนท์พูเบาๆ
แพรไหมส่ายหน้า "ไม่เป็นไร่ะ ันแ่...ันแ่ิถึเา"
ไนท์ยื่นมือไปับมือแพรไหมเบาๆ "ันอยู่รนี้นะ"
แพรไหมเยหน้าึ้นมอไนท์อีรั้ ราวนี้เธอไม่ไ้มอเา้วยสายาหวาลัว แ่เป็นสายาที่เ็มไป้วยวามอบอุ่นและวามไว้วาใ
โปริามอน่อไป...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น