ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2: คู่หูจำเป็น
เ้าวัน่อมา ไนท์ถูเรียัวไปพบรูประำั้นในห้อพัรู
"ไนท์ นี่ไม่ใ่รั้แรที่รู้อเรียเธอมาพบเพราะเรื่อทะเลาะวิวาท" รูประำั้นเอ่ย้วยน้ำเสียริั "รูะลโทษเธอโยารให้เธอไป่วยานห้อสมุ และที่สำั...เธอ้อทำานู่ับแพรไหม"
ไนท์เบิาว้าอย่าใ "อะไรนะรับ? แพรไหม? เ็เรียนนั่นน่ะเหรอ?"
รูประำั้นพยัหน้า "ใ่ เธอ้อทำานร่วมับแพรไหมเป็นเวลาหนึ่สัปาห์ นี่เป็นโอาสีที่เธอะไ้ปรับปรุพฤิรรมอัวเอ"
ไนท์ไม่มีทาเลืออื่นนอายอมรับารลโทษ เาเินอไปที่ห้อสมุ และพบว่าแพรไหมำลันั่รอเาอยู่
"สวัสี่ะ" แพรไหมล่าวทัทาย้วยรอยยิ้ม
ไนท์เพียแ่พยัหน้ารับรู้ เาไม่ิะพูุยับเธอมาว่านี้
"รูบอว่าเรา้อทำานร่วมันนะะ" แพรไหมพู่อ "เราะเริ่มารไหนีะ?"
ไนท์ถอนหายใ "แล้วแ่เธอเถอะ"
แพรไหมเริ่มัเรียหนัสือบนั้นวาอย่าะมัเม้น ส่วนไนท์นั่ไว่ห้าอ่านหนัสือาร์ูนอยู่มุมห้อ เาไม่ิะ่วยแพรไหมทำานเลยแม้แ่น้อย
"ไนท์ะ ่วยันยหนัสือหน่อยไ้ไหมะ?" แพรไหมเอ่ยปาอวาม่วยเหลือ
ไนท์เยหน้าึ้นมอเธอ้วยสายาเย็นา "ทำไมัน้อ่วยเธอ้วย?"
แพรไหมเม้มปาแน่น เธอพยายาม่มอารม์โรธเอาไว้
"เพราะรูบอว่าเรา้อทำานร่วมันไะ" แพรไหมอบ
ไนท์ถอนหายใอย่าเบื่อหน่าย เาำใลุึ้นไป่วยแพรไหมยหนัสือ แ่็ทำท่าทาไม่เ็มใลอเวลา
ทัู้่ทำานร่วมันไปอย่าเียบๆ ไม่มีใรพูอะไรออมา นระทั่ถึเวลาพัลาวัน
"ันไปิน้าวนะ" แพรไหมบอ
"เิ" ไนท์อบสั้นๆ
แพรไหมเินออาห้อสมุไป ทิ้ให้ไนท์อยู่นเียว เาหยิบหนัสือาร์ูนึ้นมาอ่าน่อ แ่็รู้สึไม่มีสมาธิ เาไม่เ้าใว่าทำไมเา้อมาทำานร่วมับเ็เรียนอย่าแพรไหม้วย
โปริามอน่อไป...
"ไนท์ นี่ไม่ใ่รั้แรที่รู้อเรียเธอมาพบเพราะเรื่อทะเลาะวิวาท" รูประำั้นเอ่ย้วยน้ำเสียริั "รูะลโทษเธอโยารให้เธอไป่วยานห้อสมุ และที่สำั...เธอ้อทำานู่ับแพรไหม"
ไนท์เบิาว้าอย่าใ "อะไรนะรับ? แพรไหม? เ็เรียนนั่นน่ะเหรอ?"
รูประำั้นพยัหน้า "ใ่ เธอ้อทำานร่วมับแพรไหมเป็นเวลาหนึ่สัปาห์ นี่เป็นโอาสีที่เธอะไ้ปรับปรุพฤิรรมอัวเอ"
ไนท์ไม่มีทาเลืออื่นนอายอมรับารลโทษ เาเินอไปที่ห้อสมุ และพบว่าแพรไหมำลันั่รอเาอยู่
"สวัสี่ะ" แพรไหมล่าวทัทาย้วยรอยยิ้ม
ไนท์เพียแ่พยัหน้ารับรู้ เาไม่ิะพูุยับเธอมาว่านี้
"รูบอว่าเรา้อทำานร่วมันนะะ" แพรไหมพู่อ "เราะเริ่มารไหนีะ?"
ไนท์ถอนหายใ "แล้วแ่เธอเถอะ"
แพรไหมเริ่มัเรียหนัสือบนั้นวาอย่าะมัเม้น ส่วนไนท์นั่ไว่ห้าอ่านหนัสือาร์ูนอยู่มุมห้อ เาไม่ิะ่วยแพรไหมทำานเลยแม้แ่น้อย
"ไนท์ะ ่วยันยหนัสือหน่อยไ้ไหมะ?" แพรไหมเอ่ยปาอวาม่วยเหลือ
ไนท์เยหน้าึ้นมอเธอ้วยสายาเย็นา "ทำไมัน้อ่วยเธอ้วย?"
แพรไหมเม้มปาแน่น เธอพยายาม่มอารม์โรธเอาไว้
"เพราะรูบอว่าเรา้อทำานร่วมันไะ" แพรไหมอบ
ไนท์ถอนหายใอย่าเบื่อหน่าย เาำใลุึ้นไป่วยแพรไหมยหนัสือ แ่็ทำท่าทาไม่เ็มใลอเวลา
ทัู้่ทำานร่วมันไปอย่าเียบๆ ไม่มีใรพูอะไรออมา นระทั่ถึเวลาพัลาวัน
"ันไปิน้าวนะ" แพรไหมบอ
"เิ" ไนท์อบสั้นๆ
แพรไหมเินออาห้อสมุไป ทิ้ให้ไนท์อยู่นเียว เาหยิบหนัสือาร์ูนึ้นมาอ่าน่อ แ่็รู้สึไม่มีสมาธิ เาไม่เ้าใว่าทำไมเา้อมาทำานร่วมับเ็เรียนอย่าแพรไหม้วย
โปริามอน่อไป...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น