วิวาห์ร้าย....กลายรัก

“นี่ เธอเสร็จรึยัง ฉันก็อยากอาบเหมือนกันนะอย่าบอกนะว่าหลับในห้องน้ำ”

“ฉันแกะกิ๊บออกจากผมไม่ได้”ชมพูแพรตะโกนตอบตอนนี้ศีรษะของเธอพันกันยุ่งเหยิงไปหมดเหมือนรังนก

“ไหน”ว่าแล้วก็ก้าวเข้าไปในห้องแต่งตัวทันที วินาทีแรกเขาต้องตกตะลึงเพราะหญิงสาวอยู่ในชุดผ้าขนหนูกระโจมอกผืนเล็กที่ปกปิดความอวบอิ่มไว้ไม่หมดเผยให้เห็นช่วง ไหล่นวลเนียนลาดลงมารับกับเนินอกอันอวบอิ่มที่ถูกชาย ผ้าขมวดรัดเน้น ให้เนินอกนั้นครัดเคร่งเพิ่มขึ้น แต่ก็อึ้งได้ไม่นานเพราะเสียงแหวของเธอที่ดังขึ้นมาให้เขารีบเข้าไปช่วยแกะกิ๊บออกจากผม ภาคภูมิใช้เวลาไม่นานกิ๊บเจ้าปัญหาก็หลุดออกมา หญิงสาวสะบัดผมออกไปด้านหลังก่อนจะนึกขึ้นว่าตัวเองอยู่ในชุดที่ไม่เรียบร้อย

“กรี๊ดดดดด นี่คุณห้ามมองนะ”พอรู้สึกตัวว่าตกเป็นเป้าสายตาก็ร้องออกมาพร้อมปาสิ่งของที่อยู่ใกล้มือไล่เขาให้ออกไป ภาคภูมิเองก็ใช้มือปัดป้องเป็นพัลวัน

“อย่างเธอมีอะไรให้มอง”พูดไปอย่างนั้นแต่เมื่อกี้เขาเองก็จ้องร่างบางนานจนหญิงสาวรู้สึกตัว

“ไม่มีให้มองก็รีบออกไปสิ”

ฝากนิยายเรื่องนี้แก่นักอ่านทุกท่านด้วยนะคะ^^ ณัฐณิชา