คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : the coconut / บทที่ 1
บทที่ 1
พัผ่อน
‘เรียน ุวอลลี่ วอรี่เออร์ , เรามีวามยินีอย่ายิ่ที่ะแ้ให้ท่านทราบว่า เราไ้อนุมัิวันและเวลาพัผ่อนอท่านเรียบร้อยแล้ว’ ผมวอลลี่ ำลัเลื่อนสายาอ่านัวหนัสือบนแผ่นระาษสีน้ำาลอ่อน มันถูส่มาถึเมื่อเ้านี้ ‘รุาเ็บสัมภาระให้เรียบร้อย และพัผ่อนให้สบายใ ปล.แผนที่อยู่้านหลัหมาย และอี ปล.วันหยุือวันนี้’
ผมพับระาษอย่า้าๆ และียิ้ม้วยวามยินีอย่ายิ่ บนระาษมีื่อผู้รับและผู้ส่
‘ผู้ส่ มิสเอร์วอลลี่’
‘ผู้รับ มิสเอร์วอลลี่’
ผมะเริ่มาอะไร่อนี เือบลืมไปเลยว่าผม้อใ้แผนที่ ูาารวาภาพแล้ว ผู้ส่ อาะมีฝีมือเล็น้อยในารวาแผนที่แบบเ้าใ่าย วลม เ็มทิศ และเส้นประ ทำให้เราเินามไปสะวยิ่ึ้น
“ทะเลั้นเหรอ” ผมพึมพำ้วยน้ำเสียที่รู้สึี เพราะอะไรั้นเหรอ เพราะว่าแผนที่มันอ่านไ้่ายมาริๆ “้นมะพร้าว”
เพียแ่เห็นรูปภาพลำ้นยาวสีน้ำาล ใบไม้เรียวยาวึ้นเป็นระเบียบ ารโน้มัวลไปทาทะเล ราวับว่ามันำลัเิวนให้เราไปอาศัยร่มเาในารพัผ่อน
ลูมะพร้าวสีเียวบนยอมะพร้าว ทำให้ผมิไปถึรสาิอันหอมหวาน และเนื้อมะพร้าวนุ่มนิ่ม
วามรวเร็วในารเรียมัว ใ้เวลาไม่ถึ สอั่วโม เลือเสื้อสบายๆ หนึ่ัว าเสบายๆ หนึ่ัว รอเท้าที่ทรายสามารถเ้ามาไ้ และสามารถออไปไ้ รีมันแ มาพร้อมแว่นันแ ระเป๋าสา์
วาอันบอบบาไม่วรมอแสแโยร ึ่ผม็ไม่ใส่แว่นแล้วมอหรอ วามเป็นไปไ้ที่เลนส์แว่นา ไม่ไ้มีประสิทธิภาพมาเพียพอ พอที่ะรับวามรุนแรอลื่นพลัแสแ ‘่าเถอะ’
ผมยืนิอยู่สัพั เพื่อทบทวนว่า ‘ลืมอะไรหรือเปล่า’ ‘ระยะทาารไปถึุหมาย’ ‘อุปสรรระหว่าทา’ ‘ุแเ้าห้อุเิน หาผมทำหาย’
ความคิดเห็น