[ ] I

ลำดับตอนที่ #1 : Not all the dolls are adored

"Th...r lies in your pocket," The bells were stopped tinkling, glistening by the sunlight as a golden dawn. The old lady might be sitting here somewhere in this old house. I glanced at the wooden label with curious, and trying to put my hand in the front pocket for something it said. Nothing was remained but an unpleasant smell, a rancid cinnamon pie had been left a half there for a month. 
" I wish antie Mona wouldn't notice." and grew mad, may be.

"..ผู้โ...ป...ด ซ่อนอยู่ในกระเป๋า(?)" พวงกระดิ่งแว่วเสียงใสจากหน้าประตูไม้เนื้อดี เนื้อโลหะกระทบแสงแดดแวววับราวกับทองสุกปลั่ง และอักขระที่ดูไม่สมประกอบบนแผ่นป้ายไม้มะฮอกกานีสีซีด ฉันมองมันครู่หนึ่งก่อนจะลองล้วงเข้าไปในกระเป๋าด้วยความสงสัย กลิ่นเหม็นเน่าของพายอบเชยที่ถูกทิ้งไว้เป็นเดือนๆปะทะจมูกจนฉุนกึก

"หวังว่าป้าโมนาจะไม่เห็นมัน..." และลงเอยด้วยอภิมหาเทศนาอันยาวยืดและดุเดือด เมื่อท่านหญิงต้องออกไปทำธุระนอกรั้ว หน้าที่การดูแลตลอด 24 ชั่วโมงจึงถูกเปลี่ยนมาเป็นการทำงานจิปาถะอันแสนสุขในคฤหาสน์ ที่ต่อให้ตายด้านไร้ความรู้สึกก็สามารถรับรู้ได้ถึงระดับความยากง่ายของงาน 2 ด้านนี้ได้อย่างชัดเจน 

   ด้วยบุคคลิกอันเป็นเอกลักษณ์ของเจ้านายท่านใหม่นั้น คล้ายจะฉุดคุณป้าโมนา หรือแม้แต่คุณพ่อบ้านสุดเนี้ยบให้เป็นลมล้มพับ และปวดเศียรเวียนเกล้าเสียให้ได้ทุกเมื่อเชื่อวัน ยิ่งเป็นวันสำคัญทางราชการ...ทั้งคฤหาสน์ก็แทบจะมอดไหม้ฝีเท้าเต้นเร่าๆของป้าโมนา และชายหนุ่มผู้หลับนอนท่ามกลางเอกสารกองพะเนินราวกับคฤหาสน์ที่รัวปลายปากกาเขียนหมายเลื่อนนัดให้ท่านหญิงน้อยเสียไฟแลบ  ด้วยฝีมือที่หาจับตัวได้ยาก และความรอบจัดภายใต้วลีอันใสซื่อ ท่าทางการดูแลผู้ปกครองคนใหม่ดูจะไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับ...คนที่ไม่รู้กติกา