คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #46 : บทที่ 11 อันตราย -1-
บทที่ 11
ปีแส
ูบรั้นี้ไม่เหมือนรั้่อน มันอวลอัไป้วยวามรู้สึแปลๆ อนอีฝ่ายสัมผัสริมฝีปาผมอย่าแผ่วเบา...อ่อยอิ่ อเบาๆ แล้วถอยออมามอหน้าผม
วาอเราสอนเผลอสบัน แล้วผม็เป็นฝ่ายเมินหลบ
เินโว้ย ผมวรทำยัไับสถานาร์แบบนี้ หัวใะวายายไป่อนไหมระหว่าเราูบัน
...ไม่มีำอบให้แ่ำถามวาบหวามในั้น
เพราะริมฝีปาอบอุ่น ุ่มื้น แนบสนิทลมาอีรั้ ราวนี้แรอหนัึ้นว่าเิมเล็น้อย สัมผัสรัวนรุเร้าอยู่ทั้บนริมฝีปาบนและล่า เ่นเียวับฝ่ามือร้อนผ่าวึายเสื้อผมเลิสูึ้น
พี่าวฤษ์แะ้อผมราวับเป็นเ้า้าวเ้าอ วามร้อนผ่าวาฝ่ามือลูบไล้ไปทั่ว ทั้แผ่นหลั บั้นเอว เลยมาถึอ้านหน้า รู้ัวอีที าทั้สอ้าอผม็ลอยสูาพื้น
หลัอผมสัมผัสโนเียนอน โยมีเรือนายสูให่บึบึนร่อมทับอยู่ทาเบื้อบน
“ะ...เี๋ยว”
ผมพยายามใ้สอมือยันแผออนรหน้า แ่อีฝ่ายลับึมือผมออ แล้วลบนเียนอน พร้อมับรอยูบที่สามแะ้อลมา
ราวนี้มันไม่ไ้อ่อนโยนเหมือนสอูบแร สัมผัสหนัหน่วเิน้านทานบลึลหาอย่าไม่ยอมผ่อนปรน แรรุเร้ามาพร้อมับปลายลิ้นแทรเ้าสู่โพรปา ฝืนบัับให้ผมำ้ออบรับุมพิแสนลึึ้
...เร่าร้อน
...เย้ายวน
...วนหลใหล
พีู่บผมอย่าหนัหน่ว ัวเอาทุลมหายใที่มีอยู่ มันมาเหลือเิน...วามรู้สึที่ถูสัมผัสอย่าถึเนื้อถึัวแบบนี้ เราิใล้ัน รับรู้ถึลมหายใที่สอประสาน แผ่นอร้อนผ่าวบเบียเ้าหา ุเพลิร้อนระอุึ้นในาย
...ประหนึ่อยู่ท่ามลาทะเลทราย ่าฝ่าย่าัวึ่ันและัน รอยูบอพี่าวฤษ์เ็มไป้วยวามหิวระหาย โหยหา ราวับอยาื่มินอย่าไม่มีวันหมสิ้น
…ไม่พอ
…เท่าไหร่็ไม่พอ
เหมือนยิู่บัน เราลับยิ่โหยหา ้อารันและันหนัึ้น โลภายนอ บุลอื่น สิ่่าๆ รายรอบัวูไร้วามหมาย ล้ายนาทีนี้ะเหลือเพียแ่เราสอน
...ับูบอันแสนลึล้ำถึแ่นวิา
ล้ายาลเวลาผ่านไปแสนเนิ่นนานว่าริมฝีปาะผละออาัน ลมหายใอเราสอนปะปนนล้ายะเป็นนนเียวัน
พี่าวฤษ์หยัายึ้น สอาวาสำรวใบหน้าผม ่อนะหยุลรริมฝีปา ปลายนิ้วเรียวแะลแผ่วเบาบนริมฝีปาล่าอผม
“พี่ไม่วรเ้ามาห้อนี้เลย” พี่าวฤษ์บอ้วยน้ำเสียแหบพร่า
“...”
ผมไม่มีอะไระพู วามริือมันพูไม่ออเสียมาว่า ะบอว่าพี่าวฤษ์เป็นฝ่ายผิเสียทีเียว็ไม่ถู เพราะผมเอ็ยินยอมพร้อมใไปับพายุูบอันแสนบ้าลั่ออีฝ่าย
เอ๊ะ เี๋ยวนะ เราูบันเนี่ย มันเินสามูบที่เป็นหนี้ันไปมาเลยทีเียว
ผมเหลือบามอใบหน้าออีฝ่าย ใบหน้าอพี่าวฤษ์ยันิ่เียบ ่าผิับผมที่รู้สึว่าอนนี้หน้าร้อนผ่าวไปหม ่ำลาวามเ้มที่เผลอสบ สายาอผมหยุลรริมฝีปาอพี่เา
“อย่าทำหน้าาแบบนั้น ไม่ั้นพี่ะูบนายใหม่ แล้วราวนี้มันไม่บ่ายๆ”
ไม่รู้เหมือนันว่าผมทำหน้าาแบบไหน แ่มันไม่ใ่เรื่อีนัถ้าเราะูบันอี เพราะแ่นี้็เินว่าหัวใะ้านทานแล้ว
ผมรีบหลบา ไม่ล้ามอหน้าพี่าวฤษ์อี่อไป ปายัาหนึบ และป่านนี้มันะบวมเ่ออย่าแน่นอน
“เราออไปิน้าวเย็นันไหม” ผมพยายามหาทาหลีเลี่ยสถานาร์อันล่อแหลม
้อหาทาออาห้อนี้ ่อนอะไรๆ ะเลยไปไลเินู่ลับ
“หิวเหรอ”
“่า...รับ”
ยัไม่หิวเท่าไรหรอ แ่ถ้าไม่ออไป่อน ผมอาเป็นฝ่ายถูินเอาไ้่ายๆ
“พี่ยัไม่หิว”
อ้าว
“อยาินอย่าอื่นที่ไม่ใ่อาหารมาว่า”
หา!!
ผมเยิบัวออห่าาอีฝ่ายทันทีเมื่อไ้ยินประโยไม่น่าไว้วาใ ่อนหันมอลับมา เห็นพี่าวฤษ์ทิ้ัวลนอนบนเียอผม สายายัับ้อมาหา้วยแววามาหมาย
อันรายะมั
ไม่รู้เป็นเพราะท่าทีหวาลัวอผมหรือเปล่า อีฝ่ายเลยถอนหายใออมาหนัๆ ่อนะลุึ้นาเีย ผมรีบลุาม าหวัว่าพี่าวฤษ์ะเินออาห้อ
แ่ลับิผิ!
เพราะนหันหลัไปอนแรหันวับลับมา ว้าัวผมไปอแน่น
“อูบอีทีไ้ไหม”
“เอ่อ... เมื่อี้มันเินสามทีที่ผมิหนี้พี่ไปแล้วนะรับ”
-----------------------------------------------
โหลอีบุ๊ไ้เลย เล่มละ 89 บาทเท่านั้น
ลิ๊ >> Ebookโหลเลย
ความคิดเห็น