เกรียน ปะทะ เอเลี่ยน

ลำดับตอนที่ #10 : เกรียน ปะทะ เอเลี่ยน : ตอน 10 เกรียนผู้ปราบเอเลี่ยน (ตอนจบ)

   วันเดิมเวลาสี่ทุ่ม เครื่องบินของเชนได้พังลงไปพร้อมกับเสาอันที่สามเรียบร้อยแล้ว

 

เวน "ไอ้เชน เอาไงกับไอ้เครื่องบินนั้นดี"

 

เชน "อ่า ตอนนี้คิดออกแล้ว ตอนนี้มุ่งหน้าไปยังเสาต้นสุดท้ายก่อนเถอะ"

 

เชนและเวนเร่งเครื่องที่ใช้บินไปที่เสาต้นสุดท้าย อยู่บนตึกดาดฟ้าของตึก 6 ซึ่งเป็นตึกที่เชนเรียนอยู่นั้นเอง

 

เชน "เตรียมตัวมาสมทบไว้ล่ะ"

 

เชนหยุดอยู่กับที่ หันหน้าเข้าเครื่องบินของเอเลี่ยน แล้วพุ่งเข้าไปเกาะที่ด้านหน้าของยานโดยไม่โดนยิงเลย เชนใช้ปืน

ยิงที่กระจกของยานเรื่อยๆ จขกระจกเกิดร้าวขึ้นมา เชนถีบกระจกเต็มกำลัง กะจกที่นั่งคนขับก็แตกขึ้นมา

 

เชน "ไอ้เวน ตอนนี้ล่ะ"

 

เอเยนที่ควบคุมการยิงลุกขึ้นมาจะสู้กับเชน แต่เวนพุ่งเข้ามายิงทิ้งซะก่อน ที่นี้ก็เหลือหนึ่งตัว เอเลี่ยนตัวที่บังคับเครื่องบินค่อยๆ ลุกขึ้นมา แล้วเอาปืนจาเอเลี่ยนตัวที่ตายไปแล้วขึ้นมา แล้วเอาปืนของตัวเองออกมา ถือสองมือ มือขวาจ่อไปที่เชนที่อยู่หัวยานมือซ้ายจ่อไปที่เวนซึ่งอยู่หางยาน

 

เวน "ไม่ธรรมดา ปืนคู่ซะด้วย"

 

เชน "อย่างงี้ก็ได้สำนวนใหม่แล้วล่ะ จับปืนสองมือไงล่ะ"

 

เวนพุ่งเข้าใกล้เอเลี่ยนอีก เอเลี่ยนจึงหันมาทางเวน แล้วยิง แต่ยิงไม่โดนเพราะใช้มือเดียว เวนเข้าไปล็อกตัวเอเลี่ยนไว้

 

เวน "ไอ้เชน เอาไงกับมันดี"

 

เชน "เอาไงดีน้า อ๋อรู้แล้วล่ะ"

 

เชนเดินเข้ามา แล้วเอาหัวเอเลี่ยนไปไว้ที่วางเท้าตรงที่คนควบคุมการยิง และเอาเท้าวางไว้ที่เบาะ แล้วรัดเข็มขัดให้ ทำให้แขนโดนรัดไปด้วย จึงไม่สามารถเอาเข็มขัดออกได้ 

 

เชน "ไปกันเถอะ"

 

เชนและเวนบินออกจากยาน ปล่อยให้ยานตกลงไปที่พื้นเพราะไม่มีคนขับ และก็ระเบิดในที่สุด

 

เชน "งั้นก็ไปจัดการกับเสาอันสุดท้ายกันเถอะ"

 

เชนและเวนบินไปยังเสาอันสุดท้ายซึ่งอยู่ที่ดาดฟ้าของตึก 6 เชนเปิดฝาที่ต้นเสานั้นด้วยรหัสเดิม แล้วใช้ปืนยิงไปที่สายไปด้านในจนลำแสงหยุดลง และบาเรียสีฟ้าที่ครอบโรงเรียนอยู่สลายกลายเป็นเม็ดๆ และค่อยตกลงมายังกับเป็นหิมะ 

 

เวน "เหยดดดด หิมะเมืองไทย"

 

แล้วอยู่ๆ เนลก็ติดต่อมา

 

เนล "ตอนนี้ผมสามารถทำให้ยานเอเลี่ยนนี่บินออกไปได้แล้วครับ คุณฟลานก็ไปติดตั้งและเบิดไว้เรียบร้อยแล้วครับ แต่พอดีผมติดรหัสล่ะครับ ไม่ทราบว่ารหัสอะไรเหรอครับ"

 

เชน "บน บน ล่าง ล่าง ซ้าย ขวา ซ้าย ขวา บี เอ ล่ะ"

 

เนล "งั้นเหรอครับ ผมจะลองกดดูล่ะ"

 

เนลเงียบไปสักพักแล้วติดต่อกลับมาใหม่

 

เนล "ได้แล้วครับ ผมตั้งเวลาไว้ห้านาที ตอนนี้พวกผมต้องรีบออกจากยานล่ะ"

 

เชน "เอ้าๆ เดี๋ยวไปรับ"

 

เชนเร่งเครื่องบินเข้าไปใกล้ๆยาน

 

เชน "อยู่ตรงไหนกันเนี่ย"

 

เนล "เดี๋ยวผมเปิดประตูให้ครับ"

 

แล้วเนลก็กดเปิดประตูให้ ประตูที่ข้างยานอันหนึ่งที่อยู่สูงประมาณ 5 ชั้นก็เปิดออกมา เชนก็บินลงไปที่นั่น 

 

เชลล์ "เชน!! มาแล้วเหรอ"

 

เชน "อ่า ไปกันเถอะ"

 

เชลล์ "แล้วจะไปยังไงล่ะ สูงมากเลยนะเนี่ย"

 

เชน "ขี่คอไหมล่ะ"

 

เชลล์ "อื้ม"

 

แล้วอยู่ๆ เวนก็พูดผ่านทางหูฟังว่า

 

เวน "ไอ้เชน ไม่เบาเลยนะมึง"

 

ฟลาน "หล่อเลยมึงไอ้เชน"

 

เชน "ไอ้เวนได้ยินด้วยเรอะ"

 

เนล "ถ้าไม่ปิดหูฟังก็ได้ยินกันหมดล่ะครับ"

 

แล้วเชนก็หันมาทางเชลล์ แล้วยืนมือไป

 

เชน "เอ้า มาสิ"

 

เชลล์จับมือเชนแล้วขึ้นขี่คอเชนอย่างสวยงาม

 

ฟลาน "อ้าว แล้วตูล่ะจะลงยังไง"

 

เชน "เอ...เดี๋ยวเฮลิคอปเตอร์ของนักข่าวก็มารับพวกนายไปแล้วล่ะ"

 

ฟลาน "อ่าวแล้วไม่รอให้เชลล์ไปรอบเดี๋ยวกันเลยล่ะ"

 

เชน "ก็นะ ชั้นอยากให้เชลล์ไปก่อนหนิ"

 

เชนบินออกมาส่งเชลล์ที่พื้น แล้วเฮลิคอปเตอร์ของนักข่าวก็มารับฟลานกับเนลที่ยังอยู่บนยานลงมาที่พื้น เวนก็ลงมาด้วย

 

เนล "เหลืออีกประมาณ 3 นาทีล่ะครับ  ก่อนที่ยานของเอเลี่ยนจะพุ่งขึ้นฟ้าแล้วระเบิด"

 

เชน "รอดูไหมล่ะ"

 

เนล "ความคิดดีเหมือนกันหนิครับ ท่าทางจะสวยด้วย"

 

แล้วทั้งห้าคนก็นั่งรอดูยานระเบิด พอครบ 3 นาที ยานก็พุ่งขึ้นฟ้าไป พุ่งขึ้นไปเหนือเมฆ แล้วก็ระเบิดเป็นแสงสีฟ้า แล้วก็มีเศษของยานที่แตกเป็นเสี่ยงๆ ค่อยตกลงมาจากท้องฟ้าอีกครั้ง ดูระยิยระยับเต็มท้องฟ้าไปหมด เชนลุกขึ้นแล้วพูดว่า

 

เชน "เอาล่ะกลับบ้านกันดีกว่า"

 

เวน "สี่ทุ่มจะครึ่งแล้ว จะโดนแม่ด่าไหมเนี่ย"

 

ฟลาน "ตรูต้องกลับไปกินมาม่ารสหูฉลามด้วยสิ"

 

เวน "ตรูต้องกลับไปดูโดจินที่เล็งไว้ด้วย"

 

ฟลาน "H ป่ะ"

 

เวน "คิดเอาเองแล้วกัน"

 

ฟลาน "ไอ้เชน แล้วเอ็งหล่ะ อยากทำอะไร"

 

เชน "จะว่าไปก็มีเรื่องหนึ่งที่อยากทำนะ"

 

แล้วเชนก็หันไปทางเชลล์ แล้วก็หันกลับ

 

เชน "งั้น เอาไว้พรุ่งนี้ดีกว่านะ"

 

แล้วเชนก็เดินจากไป ทุกคนก็เดินกลับบ้านกัน และแล้ววันแสนยาวนานของนักเรียนทั้งห้าคนก็ได้จบลงซะที

 

                                                                                                                          จบบริบูรณ์