ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Holy precious stones

    ลำดับตอนที่ #4 : เข้าโรงเรียน (แก้ไข)

    • อัปเดตล่าสุด 2 ต.ค. 48




    \"ถึงแล้ว\"พ่อเอ่ย จากนั้นเอรินก็กระโดดลงมาจากรถม้า



    \"โอ้โห! ใหญ่จังเลย\"เอรินอุทาน



    \"ก็ต้องใหญ่น่ะสิ เพราะมันเป็นโรงเรียนสำหรับฝึกก...\"



    \"ฝึกอะไร\"



    \"ไม่บอก\"



    \"บอกมานะ\"



    \"ไม่บอก\"



    \"บอก\"



    \"ไม่บอก\"



    \"บอก\"



    \"เดี๋ยวเข้าไปก็รู้เองแหละน่า\"



    \"เข้าไปเหรอ\"เอรินพูด พร้อมเดินเข้าไปในประตูโรงเรียน\'แต่พอหันกลับมา\' \"อ้าว!พ่อหายไปแล้วนี่\"เอรินอุทาน ในขณะที่พ่อขับรถม้าหายไป



    ในพริบตา\'พ่อนะพ่อ เล่นหนีไปเลยรึ\'เอรินคิด แล้วเดินเข้าไปสำรวจโรงเรียน



    ผ่านไป 10 นาที





    ก็มีเสียงประกาศดังขึ้นมาว่า\"นักเรียนที่สมัครเข้าเรียน กรุณามารายงานตัวที่ห้องประชุมทางทิศเหนือและปฐมนิเทศด้วย\"สิ้นเสียงประกาศ



    เอรินก็เดินไปห้องประชุมตามทางที่เสียงประกาศบอก พอมาถึงก็ยืนเป็นแถวหน้ากระดาน



    นักเรียนมีทั้งหมดมี 12 คน เอรินด้วย มีผู้ชาย 6 คน และผู้หญิง 6 คน ทั้งหมดเงียบกริบ จนกระทั่งมีเสียงหนึ่งพูดขึ้นมาว่า\"ทุกคน ฉัน



    ศาสตราจารย์คลาร์ก แลมป์ต้า เป็นอาจารย์สอนการใช้อาวุธ และ อาจารย์ใหญ่ของเรา ชื่อศาสตราจารย์ไซม่อน คลิม เดล\"



    ทันใดนั้นชายผู้หนึ่งก็เดินออกมาจากข้างหลังศ.จ.คลาร์ก ทุกคนอึ้งไปราว 10 วินาที พอหายอึ้งก็หัวเราะกันอย่างเอาเป็นเอาตายเพราะชายผู้



    นั้นมีศีรษะล้านเลี่ยนเป็นมันวาวและมีใบหน้าที่ตลก ดูกวนๆอีกด้วย



    เมื่อชายผู้นั้นทำท่าจะพูด ทุกคนก็พลันเงียบไปอย่างที่ได้ยินเสียงมดเดินเลยก็เป็นได้ จากนั้นอาจารย์ใหญก็เริ่มพูด\"ทุกคนคงจะรู้ว่าโรงเรียน



    ของเรารับสมัครคนที่จะไปนำอัญมณีศักสิทธิ์กลับคืนมา ไม่จำกัดวัยว่าจะเป็นชายอายุ 99 ปี หรือหญิงอายุ 1 ขวบ ไม่จำกัดเพศไม่ว่าจะเป็น



    ชายหญิง หรือ กระเทยxxxx และที่สำคัญเมื่อสมัครแล้วจะไม่มีการสอบ คือจะเข้าโรงเรียนได้เลย โดยเสียเงินถึง 10,000 แวน ต่อไปนี้จะเป็น



    หน้าที่ของศาสตราจารย์ คลาร์ก\"พออาจารย์ใหญ่พูดจบ ศาสตราจารย์คลาร์กก็ก้าวออกมา\"ทุกคนต่อไปนี้ ฉันจะพูดถึงกฎของโรงเรียนแห่งนี้



    แล้วจะพาพวกเธอไปปฐมนิเทศ เริ่มจากข้อ 1 ห้าม......\"จนในที่สุด\"เอาล่ะจบแล้ว ตอนนี้เราจะไปปฐมนิเทศกัน เริ่มจากโรงเรียนของเราตั้งขึ้น



    เพื่อเอาอัญมณีศักดิ์สิทธิ์กลับคืนมา ทุกๆปีจะมีคนมาสมัคร และคนที่ผ่านการทดสอบเท่านั้นจึงจะได้เป็นคนที่จะไปนำอัญมณีฯกลับมา แต่ผ่าน



    ไปปีแล้วปีเล่าก็ไม่มีใครผ่านการทดสอบของโรงเรียนไปได้เลย ก็ไม่เชิงนะ แต่ถึงจะผ่านไปได้ พอออกเดินทางก็จะไปแล้วไม่มีวันกลับมา... \"



    เมื่อศาสตราจารย์ คลาร์ก พูดเกี่ยวกับประวัติโรงเรียนจบก็มีเสียงหนึ่งถามขึ้น



    \"แล้วถ้าถูกบังคับให้มาเข้าเรียนล่ะคะ\"เอรินถามศาสตราจารย์คลาร์ก



    \"จะยังไงก็ตาม ในเมื่อสมัครเข้ามาแล้วก็ต้องฝึกและทดสอบ\"ศาสตราจารย์คลาร์กตอบ\"เอาล่ะเดินมาทางนี้ฉันจะพาไปดูสถานที่ต่างๆของ



    โรงเรียน.....\"



    \'พ่อนะพ่อ เล่นส่งเรามาโรงเรียนอันตรายแบบนี้ คิดอะไรของเขากันแน่ หรือว่า อยากให้เราตาย เฮ่อ! น่าเบื่อที่สุดเลย บ้าชะมัด\'เอรินคิดในใจ



    อย่างโมโห



    \"ตอนนี้ปฐมนิเทศเสร็จแล้ว ครูจะพาไปห้องแม่บ้าน พวกเธอจะได้ชุดนักเรียนคนละ 3 ชุดแต่ขอบอกไว้ก่อนว่าพวกเธอ จะต้องซักเสื้อผ้าเอา



    เองถ้าใครซักไม่เป็นก็ไปถามแม่บ้านในห้องที่ครูจะพาไปก็ได้ แต่ครูก็หวังว่าคงจะมีคนซักเป็นสักคนสองคนนะ แต่...ช่างเถอะมันเป็นความหวัง



    บ้าๆบอๆของครู แล้วรีบๆเลือกกันนะ แล้วไปแนะนำตัวกันเองก็แล้วกัน เพราะครูไม่มีเวลามากเพราะต้องไปจัดการเรียนการสอน ครูไปแล้วนะ



    อ้อ!ลืมไห ตึกนอนของพวกเธออยู่ทางทิศใต้นะ ส่วนห้องน่ะเลือกเองได้ตามสบายอย่าเถียงกันมากจนเกิดเรื่องขึ้นล่ะ เพราะทุกห้องก็เหมือน



    กันหมดนั่นแหละ ตารางสอนจะอยู่ในห้อง เจอกันพรุ่งนี้ในวิชาการใช้อาวุธ ลาก่อน\"เมื่อศาสตราจารย์ คลาร์ก พูดจบก็ช่างเหมาะเจาะเสียเหลือ



    เกิน เพราะมาถึงห้องแม่บ้านพอดี จากนั้นทุกคนก็เลือกชุดกันจนหมด แล้วก็เดินไปที่ตึกนอนโดยไม่พูดกันสักคำเพราะว่า



    \'ทำไมรู้สึกเหมือนพูดไม่ออกเลยนะ ฉันอยากพูดจัง\'เอรินคิด แล้วก็เดินไปเรื่อยๆจนถึงตึกนอน



    ตอนนี้มาถึงตึกนอนแล้วกระเป๋า 12 ใบวางเรียงกันอยู่หน้าตึก เอรินเดินไปหยิบกระเป๋าของตน แล้วก็เกิดเสียงหนึ่งดังขึ้น



    \"ไชโย! ฉันพูดได้แล้ว\"เด็กผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนออกมา เอรินจึงเดินไปหาเด็กผู้หญิงคนนั้น



    \"สวัสดีจ้ะ ฉันชื่อ เอริน เสตรตัส ยินดีที่ได้รู้จัก เธอชื่ออะไรเหรอ\"เอรินแนะนำตัว



    \"ฉันชื่อแฟร์ เฟรย่า ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันจ้ะ\"เด็กผู้หญิงคนนั้นพูด แล้วทั้งคู่ก็คุยกันไปจนถึงชั้นสองของตึก



    \"ฉันอยู่ห้องนี้ก็แล้วกันนะ\"แฟร์พูดพร้อมลากกระเป๋าเข้าห้องไป \"งั้นฉันอยู่ห้องข้างๆก็แล้วกัน\"เอรินพูด



    ข้างในเป็นห้องที่สวยงามมาก เพดานสีขาว พื้นพรมสีฟ้า\'คงจะทำความสะอาดยากน่าดู\'เอรินคิด ในห้องนั้นมีโซฟาตัวยาวสีขาวสลับฟ้าตั้งอยู่



    พร้อมหมอนใบเล็ก 3 ใบ และโทรทัศน์รุ่นพิเศษ 1 เครื่อง พร้อมตู้วางของและชั้นหนังสือ ในห้องน้ำเป็นพื้นหินอ่อน มีอ่างอาบน้ำสีขาวค่อน



    ข้างกว้างและมีฝักบัวไว้ข้างบน พร้อมก็อกน้ำไว้ข้างล่าง เหมือนอ่างอาบน้ำทั่วๆไป ในห้องนอนมีเตียงขนาดใหญ่ 1 เตียง มีหมอน 2 ใบและ



    อีก 2 ใบอยู่ในตู้เสื้อผ้าที่มุมห้อง และมีอีกอย่างหนึ่งซึ่งเอรินไม่คิดว่าจะมีอยู่ด้วยคือ ระเบียงที่ใช้สำหรับ\"ซักผ้า\"ภายในระเบียงนั้นมีกะละมัง 1



    ใบ ผงซักฟอก สายยาง ก็อกน้ำและราวตากผ้า\'นึกว่าจะให้ซักผ้าที่อื่นซะอีก\'เอรินคิด



    เมื่อถึงตอนกลางวันก็มีคนเดินมาเคาะประตูห้อง เอรินจึงเดินไปเปิดประตู



    \"กรุณาลงไปทานอาหารกลางวันที่ชั้นหนึ่ง ห้องซ้ายสุดค่ะ\"แม่บ้านพูดจบแล้วก็เดินไปเคาะห้องอื่นต่อ แล้วเอรินก็เดินลงบันไดไปที่ห้องอาหาร



    อย่างรวดเร็ว เอรินเห็นแฟร์และเพื่อนของแฟร์อีกสองคนนั่งรออยู่แล้ว



    \"เอรินมาทางนี้สิ\"แฟร์ตะโกนเรียกเอริน\"ทุกคนนี่คือเอริน เสตรตัส เพื่อนคนแรกที่ฉันรู้จักในโรงเรียนนี้\"แฟร์พูดกับเพื่อนอีกสองคน แล้วเอรินก็



    วิ่งมาถึงพอดี\"สวัสดี ทุกคน ฉันชื่อ....\"เอรินชะงักไปเพราะแฟร์ปิดปากไว้\"เขารู้กันหมดแล้ว\"ทั้งสามคนตะโกนพร้อมกัน



    \"งั้นหรอ???\"เอรินทำไม่รู้ไม่ชี้



    \"แล้วเธอล่ะชื่ออะไร\"เอรินหันไปถามเด็กผู้หญิงที่นั่งข้างๆแฟร์



    \"ฉันเหรอ ฉันชื่อแคท เอต้า ยินดีที่ได้รู้จัก ส่วนหมอนั่นชื่อจอห์น แพนเซอร์\" แคทชี้ไปที่เด็กผู้ชายที่นั่งข้างๆเธอ จอห์นยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด



    ว่า\"ยินดีที่ได้รู้จัก\"



    แล้วทุกคนก็พูดคุยอย่างสนุกสนานจนรับประทานอาหารเสร็จแล้วก็กลับเข้าห้องไปจนเผลอหลับไป พอตื่นขึ้นมาก็ลงไปกินข้าวเย็น พอขึ้นมา



    บนห้อง เอรินก็คิดว่า\'ที่นี่มันก็ไม่แย่เท่าไหร่นะเนี่ย\'แล้วเอรินก็นอนหลับไป





    เช้าวันต่อมา





    เมื่อทุกคนทานอาหารเช้าเสร็จแล้วก็ถึงวิชาการใช้อาวุธซึ่งทุกคนจะต้องนำอาวุธของตัวเองไปด้วย



    \"สวัสดี นักเรียนทุกคน พวกเธอคงจำครูได้นะ ครูคือศาสตราจารย์คลาร์ก แลมป์ต้า วันนี้ครูหวังว่าพวกเธอคงนำอาวุธของพวกเธอมานะ ตอนนี้



    ครูจะเช็คชื่อ แล้วพอครูเรียกชื่อใคร ให้บอกมาว่าใช้อาวุธอะไร ครูจะได้จัดตารางการเรียนการสอนให้แต่ละคนถูก เอาล่ะครูจะเริ่มจากดาร์ก



    ก่อนนะ ดาร์ก.................\"จนจบ\"เสร็จแล้ว เอาล่ะวันนี้พอแค่นี้ก่อน พรุ่งนี้ครูถึงจะเริ่มสอน เพราะครูต้องไปจัดตาราการเรียนการสอนก่อน



    พัก 30 นาทีก่อนแล้วค่อยไปเรียนวิชาต่อไป เอ่อ...ครูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าวิชาต่อไปเป็นวิชาอะไร ไปดูตารางเอาเองก็แล้วกัน บาย\"จากนั้นเขาก็



    เดินออกไปจากห้องเรียน พอศาสตราจารย์คลาร์กเดินออกไปจากห้องเรียน ทุกคนที่นั่งเงียบอยู่เป็นเวลานานก็เริ่มส่งเสียงดัง และพูดคุยกัน



    อย่างสนุกสนาน รวมทั้งเอรินด้วย พอเอรินคุยกับแฟร์ไปได้ซักพัก ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น\"พวกเธอ พวกเราขอคุยด้วยได้มั้ย\"พอเอรินหันไปก็เจอ



    กับชายหนุ่ม 3 คน คนแรกมีนัยน์ตาสีฟ้า ใบหน้าเกลี้ยงเกลา ผมสีเหลืองทอง กำลังยิ้มอย่างร่าเริง



    คนที่ 2 มีนัยน์ตาสีครามดุจน้ำแข็ง ใบหน้าเกลี้ยงเกลา ผมสีน้ำเงิน มีหน้าตาที่เย็นชา (พูดง่ายๆว่ากำลังเก๊กอยู่)



    หน้าตาของชายหนุ่มคนที่ 1 และคนที่ 2 เหมือนกันมากแตกต่างกันตรงที่มีผมและนัยน์ตาคนละสีเท่านั้น



    ส่วนคนที่ 3 มีนัยน์ตาสีม่วงอมน้ำเงิน ใบหน้าเกลี้งเกลา ผมสีน้ำเงินเข้ม หน้าตายิ้มแย้ม



    เอรินกับแฟร์มองหน้ากันสักพัก แล้วเอรินก็พูดขึ้นว่า\"ก็เอาสิ ว่าแต่พวกนายชื่ออะไรกันเหรอ\"



    \"อ๋อ! ลืมแนะนำตัวกันไปเลย ฉันชื่อ ไวท์ เซอร์มัส\"ชายคนที่ 1 พูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง



    \"ฉันชื่อ ดาร์ค... ดาร์ค เซอร์มัส\"ชายคนที่ 2 พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา แตกต่างกับชายหนุ่มคนแรกอย่างลิบลับ \"เอ่อ... เขาคือพี่ชายฉันเอง



    เขาออกจะเย็นชาไปหน่อย\"ไวท์พูด



    \"ฉันชื่อ มิลอส เมลอส ยินดีที่ได้รู้จัก\"ชายหนุ่มคนที่ 3 พูดขึ้น



    \"แล้วเธอล่ะ ชื่ออะไร\"ไวท์ถามเอริน \"ฉันชื่อ เอริน สเตรตัส และนี่คือ แฟร์ เฟรย่า\"เอรินแนะนำตัวเองและแฟร์เสร็จสรรพก่อนที่แฟร์จะพูด



    อะไรออกมา



    \"นี่ แล้วพวกนายไม่นั่งเหรอ ยืนอยู่อย่างนั้นนานๆคงเมื่อยน่าดูเลย\"เอรินพูดแซวพวกไวท์เล่น



    พอคุยกันไปสักพักแฟร์ก็ถามไวท์ ดาร์คและมิลอสว่า\"เออ แล้วนี่พวกนายใช้อาวุธอะไรกันเหรอ\"ไวท์ตอบว่า\"ใช้ดาบน่ะ\"แล้วก็พูดต่ออีกว่าดาบ



    คริสตัลน่ะ รู้มั้ยว่ามันใช้ได้ดีมากเลย พ่อฉันอุตส่าห์ไปซื้อมาจากโทรจันเชียวนา\"ขณะที่ไวท์กำลังพูดอยู่นั้น (หรือที่เรียกง่ายๆว่าโม้) ทุกคนก็



    อึ้งไป เพราะว่าโทรจันนั้นมีแต่คนชั้นสูงเท่านั้นที่จะไปได้



    อยู่ดีๆดาร์คก็ตบหัวไวท์ดัง\"ตุ้บ\"แล้วดาร์คก็พูดต่อว่า\"อะแฮ่มๆ\"ไวท์จึงตอบว่า\"โทษที ลืมตัวไปหน่อย\"พร้อมส่งยิ้มแหยๆให้ดาร์ค



    จากนั้นเอรินก็ถามว่า\"เอ่อ... อย่ากาว่าฉันละลาบละล้วงเลยนะ แต่คงไม่เป็นไรนะ ถ้าฉันจะถามนายว่าพ่อนายทำอาชีพอะไรน่ะ ถึงไปที่โทรจันได้\"



    แล้วไวท์ก็ตอบว่า\"อ๋อ! พ่อฉันเป็นขุนนางน่ะ เป็นถึงคนสะ........\"ไวท์ยังพูดไม่ทันจบ ก็เกิดเสียงดัง\"ตุ้บ\"นั่นเป็นเสียงที่ดาร์คตบหัวไวท์อีกครั้ง



    แล้วก็พูดว่า\"เอ่อ... ฉันขอตัวสักครู่นะ ไวท์แกตามมานี่ด้วย\"แล้วดาร์คก็ลากตัวไวท์ไปที่มุมห้อง แล้วเอาปืนไปจ่อที่หัวไวท์ แล้วพูดว่า\"ไวท์แก



    อย่าพูดมาก\" \"จ้า ไม่พูดก็ได้จ้ะ\"ไวท์ตอบด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว เพราะเขานั้นรู้ว่าเวลาที่พี่ของเขาเอาจริงน่ะ มันน่ากลัวขนาดไหน แล้วหลัง



    จากนั้นทั้ง 2 ก็เดินกลับไปที่โต๊ะเพื่อคุยกันต่อ แล้วเอรินก็พูดว่า\"พวกนายคุยอะไรกันเหรอ\"ไวท์จึงพูดปัดๆว่า\"อ๋อ! แค่... เอ่อช่างมันเถอะ\"เอ



    รินจึงหันไปถามหาดาร์คว่า\"แล้วนายล่ะดาร์ค ใช้อาวุธอะไร\"ดาร์ตอบว่า\"ปืน ฉันใช้ปืน \"



    แฟร์หันไปถามมิลอสว่า\"แล้วนายล่ะมิลอส\"



    \"ใช้ธนู ธนูแห่งสายลม แล้วพวกเธอ 2 ล่ะ ใช้อาวุธอะไร\"



    เอรินตอบว่า\"ฉันใช้ดาบ ดาบแห่งอัคคี แล้วเธอล่ะแฟร์\"



    \"ฉันเหรอฉันใช้คทา\"

    ************************************************************

    ครบ 100% แล้วนะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×