คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : ตอนที่ 5 ชีวิตบัดซบยกกำลัง 2 (10)
ชีวิตบัดซบยกกำลัง 2
“แล้วนี่พี่แยมไม่ไปทำงานเหรอ
หรือว่าลาหยุด”
“เปล่า!” ยมุนาส่ายหน้า
“ฉันลาออกแล้ว!”
“หา!”
คนเป็นน้องหันขวับมามองตาเหลือก “ลาออกเนี่ยนะ ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“เมื่อเช้า...”
คนตอบยักไหล่อย่างไม่เดือดร้อน ผิดกับคนฟังที่กุมขมับแทบลมจับ
“เมื่อเช้าเนี่ยนะ เกิดอะไรขึ้น
มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า”
“ก็ไม่มีอะไร...งานมันน่าเบื่อนี่นา
อีกอย่างหัวหน้างานฉันก็งี่เง่า ฉันแค่ไปเข้างานสายนิดสายหน่อยก็ด่าอยู่นั่น
อธิบายยังไงก็ไม่ฟัง ก็เลยลาออกซะเลย หมดเรื่องไป”
ฟังเหตุผลของพี่สาวต่างบิดาแล้วคนเป็นน้องก็ถึงขั้นไมเกรนขึ้น
เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ยมุนาลาออกจากงานอย่างไร้เหตุผลเช่นนี้
“อ้าว แล้วนี่พี่แยมจะทำยังไงต่อล่ะ
ยื่นใบสมัครที่ไหนบ้างหรือยัง หรือว่าได้งานที่ใหม่แล้วเลยลาออก”
“ยังไม่ได้!
ขี้เกียจหาด้วยแหละ ตอนนี้ขอนอนดูซีรีส์เกาหลีให้ชุ่มปอดก่อน
หายเหนื่อยเมื่อไหร่ค่อยหาแล้วกัน” คนพูดยักไหล่ไม่ยี่หระกับชีวิต
ผิดกับคนฟังที่อยากจะเอาทีนก่ายหน้าผาก แล้วถามว่าระหว่างที่พักผ่อนนี้
อีกฝ่ายจะเอาเงินที่ไหนกินและใช้จ่าย
เพราะคำตอบที่ได้ก็คงไม่พ้นเป็นภาระของเธอเหมือนเช่นทุกคราวนั่นเอง
“เออ...จริงสิ ฉันโทร. สั่งพิซซ่าไว้
อีกเดี๋ยวแกรอจ่ายตังค์ให้ด้วยละกัน ฉันจะไปดูหนังเกาหลีต่อละ กำลังฟิน”
ว่าแล้วคนพูดก็เดินนวยนาดกลับเข้าห้องนอนไปอย่างไม่ทุกข์ร้อน
ให้มันได้อย่างนี้สิ...ภีรดาถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย
พลางเงยหน้ามองรูปบิดาที่ติดข้างฝาอย่างเหนื่อยใจกับชีวิตที่แสนจะยุ่งเหยิงของตัวเองและคนในครอบครัว
“พ่อคะ แพนคิดถึงพ่อจัง
ถ้าพ่อยังอยู่ตรงนี้ แพนคงไม่ต้องเหนื่อยแบบนี้ เฮ้อ...ไหนๆ พ่อก็หนีไปสบายแล้ว
อย่าลืมเอาใจช่วยแพนด้วยแล้วกันนะคะ เฮ้อ...”
ระหว่างนั้นเอง จู่ๆ
เสียงริงโทนมือถือก็ดังขึ้น เมื่อเห็นชื่อที่ขึ้นหน้าจอก็นึกขึ้นได้...จริงสิ
มัวแต่รบกับตาหมีมะเขือเผาเพลินจนลืมประกายดาวไปสนิทเลย
“สวัสดีค่ะพี่ดาว”
“โอ๊ย...ทำไมทำเสียงห่อเหี่ยวอย่างนั้นล่ะคะคุณน้อง
เพิ่งดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กับหนุ่มเจ้าเสน่ห์ระดับประเทศไปน่าจะสดใสซาบซ่าหน่อยสิ
ไหนเล่ามาซิ คุณรวินรุตม์แซ่บเผ็ดเด็ดดวงแค่ไหน”
ภีรดากลอกตาใส่โทรศัพท์พลางตอบในใจ...แซ่บชนิดที่ทำเธอเกือบเป็นบ้าน่ะสิ
เฮ้อ
“พี่ดาวมีธุระอะไรกับแพนหรือเปล่าคะ
พอดีเมื่อเช้ามีเรื่องวุ่นวายมากเลยไม่ได้โทร. กลับ หรือว่าจะโทร.
มาเรื่องงานพรุ่งนี้คะ” หญิงสาวถามเนือยๆ
“แหม แซวนิดแซวหน่อยทำเปลี่ยนเรื่องนะเรา
ที่จริงพี่ก็มีเรื่องนิดหน่อยแหละ ตอนนี้แพนว่างไหมล่ะ มาเจอกันแถวสยามหน่อยสิ
เจอที่ร้านส้มตำร้านเดิมก็ได้ จะได้คุยกัน” น้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของอีกฝ่ายทำให้พริตตีสาวตาขวากระตุก
รู้สึกไม่ชอบมาพากลยังไงบอกไม่ถูก
“ได้ค่ะ
งั้นอีกประมาณครึ่งชั่วโมงเจอกันนะคะ” ภีรดาวางสายพร้อมถอนหายใจ
กลับมายังไม่ทันพักให้หายเหนื่อย หรือกินข้าวกินปลาเลย
ก็ต้องออกไปเรื่องงานอีกแล้ว
เฮ้อ เอาน่า
อย่างน้อยมีงานก็ยังดีกว่าตกงานละน่า ขืนตกงานตอนนี้
ทุกคนในบ้านคงต้องกินแกลบคลุกเกลือแทนข้าวกันละ
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
*************************************************
 |
 |  |
 | |
 | |
 | |
 |
 |
ความคิดเห็น