คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 2 (1/3)
พาฝันชะงักเท้าที่กำลังก้าวเข้ามาหาพี่ชายข้างบ้าน
เธอเพิ่งนึกได้ว่ายังไม่ได้เอาข้าวกล่องที่แม่ของจิรายุฝากมาให้กับเขาจึงเดินตามมา
แต่ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินถ้อยคำโหดร้ายจากปากคนที่เธอแอบปลื้มมาแต่อ้อนแต่ออก
ตัวน่ารำคาญ!
หัวใจดวงน้อยหล่นวูบ
ก็รู้หรอกว่าพี่จิมไม่ค่อยชอบให้เธอไปป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ
แต่ไม่คิดว่าการที่เธอขอร้องให้เขาช่วยนู่นนี่มันจะทำให้อีกฝ่ายรำคาญมากขนาดที่ต้องผลักไสให้เพื่อนเขามาจีบเธอ
เพื่อให้ไปห่างๆ เลยหรือ
“น้องดรีม!”
เสียงเรียกนั้นทำให้คนที่แอบอยู่หน้าประตูต้องเผยตัวออกมา
นัฐพลส่งยิ้มให้อย่างเปิดเผย ในขณะที่คนหน้าบึ้งหันขวับ พลางถอนหายใจออกมาอย่างรำคาญ
“มาทำไม
บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามาที่ห้องเรียนพี่ จะมากวนอะไรอีกล่ะ”
“เอ่อ...” พาฝันอึกอักหน้าเสีย “น้องดรีมไม่ได้มากวนนะคะ
แค่จะกล่องข้าวที่พี่จิมลืมมาให้”
เด็กสาวยื่นข้าวกล่องไปตรงหน้าพี่ชายข้างบ้านที่พอรู้เหตุผลจากปากน้องก็แอบรู้สึกผิดหน่อยๆ
ตาคมกริบอ่อนแสงลงนิดๆ แต่ใจยังรั้น
“งั้นหมดธุระแล้วน้องดรีมไปเรียนก่อนนะคะ”
“อืม...ก็ไปสิ”
พอคล้อยหลังพาฝัน นัฐพลก็หันมาส่ายหน้า
“แกไปว่าน้องแบบนั้นทำไมวะ
น้องเขาอุตส่าห์หวังดีเอาข้าวมาให้ แทนที่จะขอบใจน้องมันหน่อย นี่ดันทำหน้าบึ้งตึงเหมือนคนท้องผูก
สงสารน้องดรีม หน้าจ๋อยไปเลย แอบไปร้องไห้หรือเปล่าก็ไม่รู้”
“แกอยากรู้ก็ตามไปดูสิ”
“ได้เหรอวะ” นัฐพลยิ้มร่า
ทำเป็นมองไม่เห็นสายตาเขียวๆ ที่ชำเลืองมา
“งั้นเดี๋ยวฉันไปดูน้องดรีมก่อนนะ”
“อืม...” ปากบอกส่งๆ
แต่พอเห็นเจ้าเพื่อนตัวดีเผ่นไป
ดวงตาคมกล้าก็ตวัดมองตามหลังเพื่อนอย่างไม่สบอารมณ์ ไม่ได้อยากสนใจ
แต่ทำไมหงุดหงิดแปลกๆ พอนึกถึงสีหน้าหงอยๆ ของน้องสาวจอมจุ้นก็อดไม่ได้
แต่พอคิดอีกทีก็ดีเหมือนกัน
ถ้าสองคนนั่นไปด้วยกันได้ดี พาฝันจะได้ไปวุ่นวายกับคนอื่น
เลิกมาวอแวเขาให้รำคาญใจเสียที
แต่ทำไมนะ ไล่เขาไปเองแท้ๆ แต่ใจดันหงุดหงิดชอบกล
อารมณ์ขุ่นมัวยังติดค้างในใจจิรายุจนถึงเย็น
เขาพยายามถ่วงเวลาอยู่ในชั่วโมงชมรมให้นานกว่าปกติ
เพื่อให้ใครบางคนรอไม่ไหวจนกลับไปก่อน เด็กหนุ่มมองนาฬิกาที่ข้อมือ ก่อนยิ้มเจ้าเล่ห์
ป่านนี้ยัยนั่นคงรอไม่ไหวกลับบ้านไปแล้ว และที่เขาแอบสงสัยคือเจ้าเพื่อนตัวดีที่ขอ
กลับก่อน หรือว่ามันจะไปส่งพาฝันที่บ้าน
“ช่างประไร ดีเหมือนกัน
ยัยนั่นจะได้ไม่ต้องมากวนใจเขา”
เด็กหนุ่มเก็บกีต้าร์โปร่งเข้าตู้เก็บเครื่องดนตรี
เตรียมกลับบ้าน
แต่พอเดินผ่านห้องชมรมนาฏศิลป์เขาก็พลันได้ยินเสียงเพลงรำดังแว่วมา
จึงได้หยุดยืนมอง
เด็กสาวรูปร่างอ้อนแอ้นคนหนึ่งกำลังซ้อมรำอย่างอ่อนช้อยแต่น่าดู
เธอไม่รู้ว่ามีคนแอบมองเพราะกำลังมีสมาธิกับการซ้อม ใบหน้าหวานพริ้มเพรามีรอยยิ้มงามแต้มที่ริมฝีปากนิดๆ
อย่างน่ารัก
ชวนให้ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายของหนุ่มวัยรุ่นเต้นแรงขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องหยั่งรากฝากรัก นี้ เป็นดราฟแรกนะคะ ยังไม่ได้รีไรท์ หากใครพบคำผิด หรืออ่านแล้วประหลาดๆ บอกกันได้น้า ชอบไม่ชอบติชมกันได้เลยจ้า
ส่วนใครที่รออ่านฉบับเต็มอดใจนิดนึงนะคะ ตามแผนที่วางไว้จะออกเป็นอีบุ๊กในเดือนพฤษภาคมนี้
เล่มนี้อยู่ในโปรเจ็กต์แอบรัก ซึ่งไรท์เขียนร่วมกับนักเขียนอีก 3 ท่านรวมเป็น 4 เรื่อง 4 รสนะคะ
1. หยั่งรากฝากรัก โดย พิมพ์พิรดา
2. เกี่ยวใจมาฝากรัก โดย สรีสามัญ
3. ฝากรักคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว โดย กษิรา
4. ฝากรักไว้ให้ใครคนนั้น โดย ไหมขวัญ
พบกันในรูปแบบอีบุ๊กได้เร็วๆ นี้จ้า ^^
ฝากผลงานกันสักนิด เรื่องใหม่ล่าสุดของไรท์ กดลิ้งค์แล้ววาปไปได้เลย
ความคิดเห็น