หยั่งรากฝากรัก

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 (2/3)

ตอนที่ 1  

“ผมไม่เอา!”

ผู้ใหญ่ทั้งสี่ถึงกับชะงัก หันไปมองคนพูดเป็นตาเดียว

“ตาจิม เมื่อกี้ลูกว่าอะไรนะจ๊ะ” ผู้เป็นแม่ถาม

“ผมไม่เอาครับ ไม่เอาเจ้าสาว คนนี้! ไม่เอา!”

“แล้วกันเจ้าลูกคนนี้ ไม่เอาเจ้าสาวแล้วลูกจะเอาเจ้าบ่าวหรือไง หืม”  

“เอ๊ คุณจอมนี่ไปพูดกับลูกแบบนั้นได้ยังไงคะ” คนเป็นภรรยาปราม ก่อนหันไปถามบุตรชายที่เพิ่งดึงนิ้วมือออกจากมือน้อยๆ สำเร็จ ส่วนสร้อยรับขวัญนั่นก็หล่นอยู่ข้างๆ เจ้าตัวเล็กในเปล

“ทำไมล่ะลูก ทำไมลูกถึงพูดแบบนั้น น้องดรีมน่ารักออก ดูสิ น้องท่าทางชอบลูกด้วยนะ จับมือลูกแน่นเชียว”

“ผมไม่ชอบ น้องไม่เห็นน่ารัก ตัวก็ย่นเหมือนหนอน แถมยังขี้แยด้วย”

“ตายแล้วลูกชายฉัน ทำไมพูดจาน่าเกลียดแบบนี้ล่ะ” คุณทับทิมร้องลั่น พลางหันไปหามารดาของทารกน้อยที่เธอหมายตา

แต่คุณต้องตาดูเหมือนจะไม่ได้ถือสาหาความ ยังคงยิ้มอย่างอารมณ์ดีเหมือนเคย ทำให้เธอโล่งอกที่เพื่อนรักไม่ถือโกรธปากคอลูกชายตัวดี

“ขอโทษแทนพ่อตัวดีของฉันด้วยนะต้องตา แต่เรื่องที่พูดมาน่ะฉันเอาจริงนะ”

“โธ่เอ๊ย มาขอโทษทำไมล่ะจ๊ะทับทิม ฉันไม่ถือสาตาจิมหรอก เธอนั่นแหละ อย่าไปบังคับลูกเลย ถ้าเขาเป็นเนื้อคู่กันหรือรักกันจริง ก็คงหนีกันไม่พ้น แต่ถ้าไม่ใช่ ก็อย่าไปฝืนโชคชะตาหรือฝืนใจลูกเลยนะ” คนพูดหันไปที่เด็กชายที่เธอเห็นมาแต่อ้อนแต่ออก และเอ็นดูเสมือนลูกชายอีกคน “จริงไหมตาจิม”

เด็กชายมองหน้าคุณน้าต้องตา ก่อนพยักหน้าหงึกหงัก เขาชอบคุณน้าทั้งสอง แต่การจะให้อยู่กับเจ้าลูกหนอนขี้แยนี่ไปตลอดชีวิต มันคงไม่สนุกนัก

“นั่นสิคุณ เราอย่าเพิ่งใจร้อนเลยน่า เอาไว้ให้ลูกโตก่อนค่อยให้เขาตัดสินใจเองดีกว่านะ”

เด็กชายทำหน้าบูดบึ้ง มองเจ้าหนอนย่นในเปลที่เริ่มจะเบะปากเตรียมแผดเสียงออเคสตร้าอีกครั้งอย่างหมายมาด ตาแป๋วแหววมองพี่ชายด้วยความไร้เดียงสา

จ้างให้เขาก็ไม่มีวันเอาเด็กขี้แยนี่มาเป็นเจ้าสาวแน่นอน คอยดู!

วันเวลาผ่านไป ดูเหมือนเด็กชายจิรายุจะตั้งป้อมตามที่คิดกับน้องสาวข้างบ้านที่นับวันจะติดพี่ชายต่างสายเลือดแจ

จิรายุเป็นเด็กที่มีนิสัยนิ่งขรึม มีโลกส่วนตัวสูง จึงรู้สึกรำคาญน้องสาวข้างบ้านจอมจุ้นทุกครั้งที่เธอเข้ามาวอแวใกล้ๆ เขา อยู่บ่อยๆ ถ้าจะโทษก็คงต้องโทษแม่เขานี่เอง ที่มักจะพาแม่ตาแป๋วแก้มยุ้ยนี่ไปมาหาสู่กันทุกวันราวกับพาฝันเป็นลูกสาวอีกคนก็ไม่ปาน

ตอนเล็กหน่อยก็ไม่เท่าไหร่ เพราะเวลาที่เขารำคาญมากๆ ก็ยังหนีได้ แต่ทว่าพอเด็กหญิงเริ่มโตขึ้นและเดินได้พูดได้ เขาก็เริ่มหนีไม่พ้น แถมยัยตัวดียังมีกองหนุนเป็นพ่อแม่เขาที่ดูจะเห่อลูกสาวเพื่อนบ้านเสียยิ่งกว่าพ่อแม่แท้ๆ ของยัยเด็กนี่

เอะอะๆ ก็หนูดรีมของป้า หนูดรีมของลุง กรรมก็เลยมาตกที่เขาเต็มๆ ที่ต้องกลายมาเป็นพี่เลี้ยงให้เด็กน้อยจอมวุ่นวายนี่ ไหนจะต้องถูกพวกแม่ๆ บังคับให้เลี้ยงน้อง เล่นกับน้อง ช่วยสอนน้องทำนู่นทำนี่ มันทำให้เขาแอบเบื่อหน่ายที่ต้องเล่นกับเด็กผู้หญิงนุ่มนิ่มขี้แยอย่างพาฝัน ทั้งที่พยายามหาทางเลี่ยงให้ห่างจากเธอเสมอ แต่ก็ไม่สำเร็จเพราะเด็กหญิงยึดเขาไว้เป็นสมบัติส่วนตัวและติดเขาแจ โดยคำที่มักจะติดปากทุกเวลา

‘พี่จิมของน้องดรีม’

ดูท่ายัยนี่จะอินกับสิ่งที่แม่เขาพยายามกล่อมประสาททุกวันว่าในอนาคต เธอจะเป็นเจ้าสาวของเขา

เชอะ! ฝันไปเถอะ ไม่มีวันนั้นง่ายๆ หรอกน่า

นานวันเข้าเด็กชายเริ่มเข้าสู่วัยรุ่นก็มักจะชอบผลักไสน้องสาวข้างบ้านจอมจุ้นจ้านให้ไปไกลๆ เสมอ

“พี่จิมขา รอน้องดรีมด้วย...” เสียงเจื้อยแจ้วตะโกนข้ามรั้ว เมื่อเห็นพี่ชายข้างบ้านกำลังลากรถจักรยานจะปั่นไปโรงเรียน

จิรายุในวัยสิบหกย่างเข้าสิบเจ็ดปีทำหูทวนลม มือเร่งจูงจักรยานออกไปไม่เหลียวหลัง

“ตาจิม! น้องเรียกไม่ได้ยินเหรอลูก รอน้องด้วยสิ” เป็นคุณทับทิมที่เดินออกมาจากบ้าน ช่วยเรียกพ่อลูกชายตัวดีไว้ก่อนที่จะดอดหนีน้องไปโรงเรียนก่อน

จิรายุถอนหายใจแรงๆ ทำเสียงจิ๊จ๊ะอย่างขัดใจ เขาหรืออุตส่าห์สอนยัยตัวยุ่งนี่ให้ปั่นจักรยานแทบตาย หมายใจว่าถ้าเธอปั่นเป็น ก็จะได้ปั่นไปโรงเรียนเอง ไม่ต้องหาเหตุมาซ้อนจักรยานกินแรงเขาไปโรงเรียนทุกวี่วัน แต่ก็นั่นแหละ ถึงปั่นเป็นแต่สุดท้ายพาฝันก็ไม่ยอมปั่นไปเอง ต้องวิ่งแจ้นมาขอซ้อนจักรยานไปโรงเรียนกับเขาทุกเช้าอยู่ดี โดยใช้ข้ออ้างที่ตัวเองปั่นจักรยานไม่แข็งและกลัวล้ม

ซึ่งยัยนี่ก็ปั่นจักรยานล้มบ่อยจริงๆ น่ะแหละ แล้วล้มแต่ละทีก็ได้แผลเจ็บตัวกันไปมากบ้างน้อยบ้าง ที่น่าหมั่นไส้สำหรับเขาคือยามที่เห็นยัยจอมยุ่งนี่มีแผลทั้งพ่อแม่เขาและพ่อแม่เธอก็จะคอยมาโอ๋คนเจ็บเสียจนน่าเบื่อ โดยเฉพาะแม่เขานี่แหละ เห็นแม่คนโปรดเจ็บหน่อยเดียวเป็นไม่ได้ต้องรีบมาปลอบขวัญยกใหญ่

ครั้นจะหนีทิ้งให้ไปโรงเรียนเอง แม่เขาก็ออกโรงปกป้องแม่คนโปรดอีก

ลำพังทำโทษเขาไม่กลัวหรอก แต่ขี้เกียจฟังเทศนาของมารดาที่จะทำให้เขาหูชาไปตลอดวันนี่สิ มันไม่น่าสนุกเอาเสียเลยสำหรับเด็กที่เริ่มเข้าสู่วัยรุ่น เพราะยัยตัวแสบนี่คนเดียวที่สร้างความวุ่นวายให้ชีวิตเขา ตั้งแต่เธอเกิดมาไม่มีวันไหนที่ชีวิตเขาจะสงบสุขเลยสักวันเดียว

นี่เขาต้องทนรับมือ ‘ตัวน่ารำคาญ’ นี่ไปถึงไหนนะ น่าเบื่อที่สุด 

(โปรดติดตามตอนต่อไป) 

++++++++++++++++++++++++++++

ยู้ฮู...ใกล้วันหยุดยาวแล้ว ใครไปเที่ยวไหนบ้างคะ ไปไหนก็ขอให้เดินทางปลอดภัยนะคะ แต่ใครกลัวโควิดอยู่บ้านไม่ต้องเสียใจ เพราะไรท์อยู่เป็นเพื่อน TT อ่านนิยายให้หายเหงากันเนอะๆ 

เรื่องหยั่งรากฯ นี้ เป็นดราฟแรกนะคะ ยังไม่ได้รีไรท์ หากใครพบคำผิด หรืออ่านแล้วประหลาดๆ บอกกันได้น้า ชอบไม่ชอบติชมกันได้เลยจ้า 

ฝากผลงานกันสักนิด เรื่องใหม่ล่าสุดของไรท์ กดลิ้งค์แล้ววาปไปได้เลย