คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 1 พริตตีดาว (รั่ว) ยั่ว (6)
พริตตีดาว (รั่ว) ยั่ว
หน้าเวทีประกวด เสียงเพลงดังกระหึ่มเป็นสัญญาณการเริ่มต้นของการประกวด
Miss
Pretty Contest 2017 ในฮอลล์แน่นขนัดด้วยเหล่ากองเชียร์ที่ถือป้ายไฟมาเชียร์ลูก
เชียร์หลาน หรือไม่ก็เชียร์เพื่อนของผู้เข้าประกวด แม้กระทั่งหน้าม้า
และคนดูขาจรที่รอชมโฉมของเหล่าพริตตีแสนสวย ไหนจะเสียงรัวชัตเตอร์ของนักข่าวสำนักต่างๆ
ใครๆ ต่างก็ไม่ยอมพลาดข่าวงานใหญ่นี้
และพิเศษสุดคือปีนี้มีการถ่ายทอดสดการประกวดไปทั่วประเทศเป็นครั้งแรกอีกด้วย
ที่โต๊ะกรรมการด้านหน้าสุด
ร่างสูงสมาร์ตของหนึ่งในคณะกรรมการชะเง้อมองทางประตูบ่อยครั้ง ปากก็บ่นงึมงำ
“หายหัวไปไหนของมันวะ งานจะเริ่มอยู่แล้ว”
ตติยะกดมือถืออย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ปลายสายก็ไม่ยอมรับสายเสียที
ไม่ใช่มันแอบหนีกลับไปนอนแล้วหรอกนะ
ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงเขาสาบาน หลังจากที่โดนคุณหญิงมารดาถลกหนังหัวทั้งเป็นแล้ว
เขาจะตามจองล้างจองผลาญกินหัวเพื่อนรักถึงที่เลยทีเดียว
แต่แล้วร่างสง่าผ่าเผยของคนที่กำลังรอก็ปรากฏขึ้นที่ประตูพร้อมเสียงกรี๊ดของสาวๆ
รอบบริเวณทำให้คนรอแอบถอนใจอย่างโล่งอกที่รอดจากการโดนถลกหนังหัวทั้งเป็น
“หายหัวไปไหนมาวะ
ฉันก็นึกว่านายแอบหนีกลับบ้านไปนอนแล้วซะอีก โทร. ไปก็ไม่รับ”
ตติยะบ่นเพื่อนซี้ที่เพิ่งเดินเข้ามานั่งประจำที่โต๊ะกรรมการข้างๆ
ด้วยสีหน้าเฉยเมยแต่ดูผ่อนคลายกว่าเดิมเล็กน้อย
“เปิดระบบสั่น ไม่ได้ยินเสียง”
“เจริญละ
นี่คุณหญิงแม่ฉันเดินวนมาถามถึงนายสามสี่รอบแล้วเนี่ย ไหนจะพวกนักข่าวอีก
ถามถึงนายจนฉันเบื่อจะตอบแทนให้แล้ว”
“แล้วไง” ย้อนถามเสียงเอื่อยเฉื่อยไม่แคร์โลกหน้าตาเฉย
“ไอ้คุณเวรเอ๊ย...” ยังไม่ทันได้บริภาษต่อ
หางตาก็เหลือบไปเห็นร่องรอยบางอย่างที่ใบหน้าเพื่อนรักเสียก่อน
“ฮั่นแน่...นึกว่าหายไปไหน
ที่แท้ก็แอบไปโจ๊ะพรึมๆไม่ชวนเพื่อนนี่เอง”
“อะไรของนาย โจ๊ะพรึมๆ ประสาท”
“อย่ามาปากแข็ง ถ้าไม่ใช่แล้วไอ้รอยข้างแก้มนี่คืออะไรวะ”
คนถูกทักแอบสะดุ้งในใจนิดๆ
รีบลูบแก้มข้างที่เกิดเหตุอย่างร้อนตัว
“ไหน ไปโดนสาวที่ไหนฝากรักมา
สารภาพมาซะดีๆ ศาลจะลดโทษให้กึ่งหนึ่ง
มีของดีซุกไว้ไม่บอกเพื่อนนี่มันบาปนะเว้ย”
หนุ่มเนื้อหอมนึกถึงเจ้าของรอยจูบข้างแก้มแล้วอดยิ้มไม่ได้
“สาวที่ไหน เด็กเมื่อวานซืนละไม่ว่า...”
“หา...อะไรคือเด็กเมื่อวานซืนวะ
นี่อย่าบอกนะว่านายอยากเป็นอมตะเลยเปลี่ยนรสนิยมหันมาเอ็นดูเด็กแล้ว เออ
ก็ไม่เลวนะ เด็กเมื่อวานซืน แสดงว่าวันนี้ก็โตเป็นสาวแล้ว กินได้
หนังไม่เหนียวเคี้ยวกรุบๆ” คนพูดดวงตาลุกวาว “ว่าแต่เด็กที่ไหนวะ สวยป่ะ”
“เพ้อเจ้อ!”
รวินรุตม์กระแทกเสียงจนคนฟังหน้าคว่ำ
แต่ยังไม่ทันได้ฟาดฟันกันต่อ
เสียงพิธีกรบนเวทีก็ดังขัดจังหวะขึ้นมาเสียก่อน เป็นสัญญาณว่าการประกวดมิสพริตตีคอนเทสต์ได้เริ่มขึ้นแล้ว
คุณหญิงวิกานดา มารดาของตติยะในฐานะประธานจัดงานกิตติมศักดิ์เดินนวยนาดขึ้นไปกล่าวเปิดการประกวดอย่างเป็นทางการ
รวินรุตม์มองพิธีการต่างๆ
ตรงหน้าอย่างเบื่อหน่าย
ดวงตาคมเข้มมองผ่านเหล่าพริตตีสาวสวยคนแล้วคนเล่าที่เดินขึ้นมาบนเวทีเพื่อแนะนำตัวในรอบแรก
หลายคนแอบทิ้งสายตาหวานมาทางเขา
แต่ไม่ว่าคนบนเวทีจะสวยเซ็กซี่แค่ไหน
แต่กลับไม่มีใครเข้าตากรรมการอย่างรวินรุตม์เลยสักคน คะแนนที่ให้จึงต่ำเตี้ยเรี่ยดิน
ผิดกับเพื่อนรักของเขาที่ขยันแจกคะแนนสาวๆ แถมหมั่นหันมากระซิบข้างหูเขาบ่อยครั้ง
“คนโน้นแซ่บเว่อร์ ดูขาสิ สวยชิบเป๋ง”
หรือไม่ก็ “คนนั้นงานดีว่ะ หุ่นเผ็ดมาก” หรือแม้แต่ “คนนี้ขาวสวยหมวยเอกซ์สุดๆ
ฉันจอง!”
สิ่งเดียวที่เขากำลังรอคอยไม่ใช่ว่าพริตตีสาวแสนสวยบนเวทีคนไหนจะคว้ามงกุฎไปครองได้
แต่กลับเป็นการปรากฏกายของใครคนหนึ่งต่างหาก
ป่านนี้เจ้าของรอยลิปสติกที่แก้มเขาอยู่ที่ไหนนะ
อยากรู้จังว่าพอเธอแต่งตัวแล้วจะออกมาสวยแค่ไหน แล้วเด็กกะโปโลแบบนั้นจะสู้คนอื่นได้ยังไง
ช่างน่าลุ้นระทึกเหลือเกิน
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง
ชายหนุ่มไม่รู้เลยว่าคนที่เขาคิดถึงกำลังยืนขาสั่นพั่บๆ ด้วยความตื่นเต้น
ดวงตากลมโตสดใสเหลือบมองเพื่อนร่วมชะตากรรมรอบๆ ตัวอย่างตื่นตาตื่นใจ
เธอไม่คิดเลยว่าเวทีประกวดพริตตีจะมีการแข่งขันดุเดือดขนาดนี้
ปีนี้ทุกค่ายต่างจัดเต็มชนิดไม่มีใครยอมแพ้ใครเลยจริงๆ
ทั้งความสวย เซ็กซี่ ความสามารถรอบด้าน ดีกรีการศึกษา ดีกรีด้านภาษาต่างประเทศ
หรือแม้แต่เสื้อผ้าหน้าผม
ใครจะว่าพริตตีเป็นพวกสวยใสไร้สมองนั้นคงต้องลองกลับไปคิดดูใหม่ เพราะคนที่ยืนอยู่บนเวทีนี้ได้ต้องมีคุณสมบัติครบเครื่องเกินกว่าจะดูถูกได้ง่ายๆ
ทีเดียว
ภีรดาแอบปรายตามองเด็กในสังกัดคู่อาฆาตของประกายดาว
ซึ่งได้หมายเลขก่อนเธอหนึ่งลำดับ จีน่า พริตตีสาวสายแบ๊วหน้าเด้งพิมพ์นิยมเกาหลี
ผู้มีดีกรีเทพีมังคุดหวานการันตีความสามารถ หากทำใจให้เป็นกลางละก็เจ้าหล่อนผู้นั้นได้รับการเทรนมาไม่เลวเลยทีเดียว
“กระแดะ!”
ภีรดาถึงกับสะดุ้งก่อนหันขวับไปมอง
แล้วถอนหายใจโล่งอกที่คนโดนว่าไม่ใช่ตน
ประกายดาวเบ้ปากใส่คนบนเวทีอย่างหมั่นไส้ “โธ่เอ๊ย ท่อง A-Z
ครบหรือเปล่ายังไม่รู้ กระแดะทำเป็นพูดไทยคำอังกฤษคำ ชิ”
พริตตีสาวอดขำคนข้างกายไม่ได้
เธอก็ไม่รู้ว่าทั้งคู่มีข้อพิพาทอะไรกันมา
แต่เมื่อได้ยินคนบนเวทีพูดแนะนำตัวด้วยสำเนียงแปร่งๆ
ไทยคำอังกฤษคำจนน่ารำคาญมากกว่าน่าฟัง
ก็แอบเห็นด้วยกับคำพูดของคนที่เป็นทั้งเจ้าของมอเดลลิงและรุ่นพี่ที่สนิทไม่ได้
คนเราหนอ แค่นทำในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเองเพราะคิดว่าเท่
หารู้ไม่ว่าสิ่งที่ทำนั่นไม่ได้เสริมให้ตนดูดีขึ้นเลย แต่ถ้าลบเรื่องการพูดไป
ก็ต้องนับว่าจีน่าทำได้ดีทีเดียว เสียงปรบมือดังก้องทำให้สาวน้อยนึกประหม่า
แล้วนี่เธอจะเอาอะไรไปสู้เขาล่ะนี่
เฮ้อ...ไม่ได้จบเมืองนอกเมืองนา ไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยดังๆ
ภาษาก็แค่พอได้ไม่ถึงขั้นเริด แถมไม่มีตำแหน่งเทพีสารพัดผลไม้การันตีอีก
ยิ่งใกล้ถึงคิวที่เธอต้องขึ้นเวทีเท่าไหร่
สาวน้อยก็ยิ่งหัวใจเต้นโครมครามมากเท่านั้น
“หมายเลข 13 สแตนด์บาย!” หญิงสาวเจ้าของหมายเลขลักกี้นัมเบอร์สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เรียกความเชื่อมั่น
ทั้งที่ในใจอดตงิดๆ ไม่ได้
หมายเลข 13 เนี่ยนะ?
ใครเป็นคนจับฉลากเบอร์นี้ให้วะ แค่เริ่มต้นก็เป็นมงคลเกิ๊น!
“ทำให้เต็มที่นะหนูแพน
เจ๊เอาใจช่วยอยู่หลังเวที สู้เขา!”
หญิงสาวหันไปพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มแหยๆ
ก่อนบอกกับตัวเองในใจ
สติ...สติ...ไอ้แพนเอ๊ย มีสติเข้าไว้
มาถึงนี่แล้ว ไม่ว่าเธอจะมาเป็นตัวสำรองแทนใครก็ตาม ถึงนี่จะเป็นชะตาฟ้าลิขิต
หรือว่าฤทธิ์ผีผลักก็ช่างหัวมัน เมื่อโอกาสมาถึงมือแล้ว
งานนี้เธอก็มีแต่ต้องลุยเต็มที่เท่านั้น
อีแพนสู้โว้ย!
พรึ่บ!
ทันทีที่แสงสปอร์ตไลต์สาดส่องไปยังเรือนร่างสูงโปร่งระหงของพริตตีสาวเจ้าของหมายเลข
13 ที่ปรากฏตัวบนเวที เธอก็โพสต์ท่าที่คิดว่าสยบทุกสายตาได้อยู่หมัด
เรียกเสียงฮือฮาจากผู้ชมได้ไม่น้อย
โดยเฉพาะผู้ชมเพศชายบางคนถึงกับเป่าปากกับทรวดทรงอะร้าอร่ามยั่วยวนตาของคนบนเวที แสงแฟลซสะท้อนวูบวาบชวนให้แสบตาทีเดียว
ภีรดาสูดหายใจก่อนคลี่ยิ้มหวานกระชากวิญญาณที่เธอเพียรซ้อมหน้ากระจกจนช่ำชอง
ไม้ตายที่หนึ่ง...รอยยิ้มสะกดกรรมการ
หญิงสาวก้าวเดินสะบัดสะโพกอวดส่วนเว้าส่วนโค้งของรูปร่างด้วยท่วงท่าสง่างามมั่นใจไปยังหน้าเวทีที่มีไมโครโฟนตั้งอยู่ตามคิวที่ซ้อมไว้ก่อนหน้า
แสงไฟเจิดจ้าแยงตาทำให้มองสรรพสิ่งหน้าเวทีไม่เห็น แต่เธอก็ทำใจสู้
ค้อมศีรษะพร้อมกับกระพุ่มมือไหว้อย่างงดงาม
แต่พอเงยหน้าขึ้นเป็นจังหวะเดียวกับที่แสงไฟหรี่ลงจนมองเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าชัดเจนขึ้น
สิ่งแรกที่ได้เห็นคือโต๊ะกรรมการหน้าเวทีที่มีใครคนหนึ่งกำลังมองขึ้นมาด้วยประกายตาวิบวับ
เมื่อตามองสบกัน หัวใจเธอก็พลันร่วงไปกองที่ตาตุ่ม
ตุ้บ!
อีตาลุงนั่น! ไปนั่งทำอะไรที่โต๊ะกรรมการคะท่านผู้โชมมม...ดูเหอะ
จ้องเธอยังกับไม่เคยเห็นคนสวย อีตาบ้า!
“หมายเลข 13
ช่วยแนะนำตัวด้วยค่ะ”
เสียงพิธีกรที่ดังขึ้นเตือนสติทำให้สาวน้อยรีบระงับความสงสัย
และปั้นหน้าสวย พยายามทำเมินไม่มองดวงตาคมกริบคู่นั้นให้เสียสมาธิ
“สวัสดีค่ะ หมายเลข 13
นางสาวภีรดา ผกาสุวรรณ ชื่อเล่น น้องแพนด้า ค่ะ...” ว่าจะไม่มองแล้วเชียว
แต่ก็แอบเห็นชายหนุ่มที่นั่งหลังป้ายกรรมการกิตติมศักดิ์คนนั้นไอขลุกๆ
คล้ายกำลังสะกดกลั้นอารมณ์อย่างหนักก็อดนึกฉุนไม่ได้
ทำไมยะ ชื่อแพนด้ามันน่าขำตรงไหนฟระ!
“อายุ 23 ปี สัดส่วน 36-24-38
สูง 165 เซนติเมตร เป็นตัวแทนจากบริษัทราฟาเอล
เรซซิ่ง จำกัด คติประจำใจ ความพยายามอยู่ที่ไหน ความพยายามก็อยู่ที่นั่นค่ะ...”
ชิ้ง!...ก๊า...กา...!
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
*************************************************
พอดีนิยายเรื่อง ภารกิจรั่ว ยั่วให้รักหมดสัญญากับสำนักพิมพ์แล้ว ดังนั้นไรท์ขออนุญาตรีอัปลงใหม่เพื่อโปรโมตนิยายสำหรับท่านที่ยังไม่เคยอ่านอีกครั้งน้า ขอฝากพี่ราล์ฟหนูแพนด้าไว้ด้วยนะคะ ส่วนอีบุ๊กจะมาเร็วๆ นี้จ้า ^^
ใครที่เคยอ่านจบแล้ว รอพบกับภาคต่อของพี่เต้กับหวานใจของเขาได้ใน "ภารกิจรุก ผูกรัก" เดี๋ยวมาอัพเดตกันอีกที รอนิดนะคะ ^^
 |  |
 | |
 | |
 | |
 |
 |
ความคิดเห็น