นางรั่วยั่วรัก (เกรซ+หมอนพ)

นางรั่วยั่วรัก

สุภาพบุรุษต้องเจอนางรั่วเอ้ยนางยั่วเท่านั้น

กำแพงน้ำแข็งมันเปราะแตกง่าย แต่สำหรับกำแพงยางนุ่มนิ่มอย่างหมอ ต้องใช้ไฟลน

_________________

แก้วกุดั่น เเกียรติกำจร

สามคำสำหรับเธอ

สวย รวย รั่ว

หมอนพ นพวินทร์

บุคลิกและภาพลักษณ์เป็นสิ่งสำคัญ เขาจำเป็นต้องรักษามันไว้เพื่อไม่ให้โรงพยาบาลเสียชื่อ

หมอมุก ม่านมุก

ศัลยแพทย์สาวมือหนึ่งทีาโรงพยาบาลต้องการตัว เธอกลับมาด้วยเหตุผลเดียวคือหมอ

หมอวินทร์เคยเป็นของเธอ ตอนนี้ก็ต้องเป็นแค่ของเธอเท่านั้น

__________________________________

ตัวอย่าง

"สวย เป็นหมอทำไมปากสวย" 
คนพูดหัวเราะร่วน คิก ไม่พอยังจับคางได้รูปบิดไปมา ขยับเข้ามองใกล้ๆให้เห็นชัด
"ลืมไปว่าเป็นเกย์ แต่เป็นเกย์ที่น่าจูบ ปากน่าจูบ"
คนพูดชักไม่รู้ตัวว่าพูดอะไรออกมา ตาลอยๆจ้องที่ปากแดง ก่อนร่ำร้องเหมือนขอกินไอติม
"อยากจูบ จูบได้ไหม"
เหมือนจะขอ แต่ไม่รออนุญาตเจ้าตัวก็ยื่นปากนุ่มแตะปากแดงจัดเบา เสียงถอนหายใจดังครั้งเดียวก่อนมือหนาจะยึดศีรษะที่ทำท่าจะผละออกไว้มั่น
ปากเขาไม่ใช่ของเล่นฉาบฉวย
คราวนี้คนอยากลองเล่น เจอของจริงจนหัวหมุน ต้องยึดเกาะบ่าแข็งแรงไว้มั่น ส่งเสียงอืออา ตามความรู้สึก
นานกว่าจะได้สูดอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ กระนั้น ตาวาวยังล่องลอยราวตกในความฝัน
"จูบไม่ได้เรื่อง"
เสียงบ่นขัดกับหน้าตาพึงใจ
"ก็ไม่เคยนี่ กับอีตาคู่หมั้น แค่เอาปากแตะยังกับถูกระดาษทราย ไม่เหมือน..."
คนพูดทำท่านึกไม่ได้สังเกตตาที่ลุกวาบเบื้องหน้า
เพราะมัวแต่หาคำเปรียบ จึงสะดุ้งเพราะริมฝีปากถูกปากแดงจัดฉกแนบอีกครั้งโดยเร็ว ชนิดไม่ได้นึกเปรียบเทียบก็รู้สึกได้ถึงพายุอันหวานวน
"ตัวหมอหอมจัง  ฮ้อมหอม "
ไม่พูดเปล่ายังก้มดมตามปกเสื้อขาว พึมพำชิดแผงอก
"แต่หมอเป็นเกย์นี่เนาะ ตัวหอมก็ไม่แปลก อืม เอ๋ เสียงอะไร  ตึกตักยังกะเสียงกลอง "
คนพูดเอียงคออมยิ้มแก้มตุ่ย ยิ้มที่ชักทำให้คนถูกมอง ชักหายใจไม่ทั่วท้อง
"อ๋อ...ช่างตึกข้างตอกเสาเข็มคิกคิก 555"
พรู...หมอค่อยๆผ่อนลมหายใจเบาๆ 
"อืม"
ศีรษะเล็กๆพยายามก้มดมอกหอมๆของหมอต่อ มือน้อยเปะปะสำรวจย่ามใจ ก่อนที่หมอต้องกลั้นหายใจอีกรอบเพราะริมฝีปากร้อนๆนาบลงบนผิวไวต่อสัมผัสตรงลาดลำคอ ขนในกายพร้อมใจลุกชัน ส่วนอื่นก็ด้วย
"ผิวก็หอม"
แก้วกุดั่นไม่รู้ตัวยามซุกไซร้สูดดมตัวหอมฟของหมอว่าทำอะไรไว้ จนคนเบี่ยงกายหนีเค้นเสียงปรามแทบลอดไรฟัน
"แก้วกุดั่น!"
หากหญิงสาวยิ่งหัวเราะคิกคล้ายถูกใจที่หมอปัดป้อง เหมือนยิ่งยั่วในสาวเจ้าแนบลำตัวเบียดชิดปล้ำจูบทั่วลำคอหมอ
"เธอเมามากแล้วนะ"
"ไม่เมาสักหน่อย...นี่ยืนขาเดียวยังได้ โอ๊ะ"
ผลจากการยืนขาเดียวคือ เธอล้มทับหมอลงบนโซฟากว้าง ร่างบางแหมะลงบนอกหนาที่กลายเป็นเบาะรองชั้นดี แก้วกุดั่นเปลี่ยนจากหัวเราะคิก เป็นยิ้มละมุนขณะที่ปากจมูกซุกซบกับลำคอหมอ สองมือวางทับอกเขาสองข้าง
"ดีจัง..."

เสียงคล้ายคนละเมอบอกยิ้ม พร้อมขยับซุกกายเบียดชิดยิ่งขึ้น
"ได้นอนบนตัวหมอแบบนี้ทุกคืนก็คงดี "
สาวเจ้าบอกก่อนพริ้มตาหลับ
เธอนะคงดี แต่เขาแทบบ้า
คนที่ถูกทิ้งให้ตาค้างกัดฟันกรอด

_____________________________