ออริของภีมนะคะ
รูป::
ชื่อ::มิวสิคา(เสียงเพลง) เซริน่า(นางเงือก) ชื่อเล่นว่า เซริ
นิสัย::แก่นซ่าส์ไม่มีใครเกิน ชอบแกล้งหรอปั่นป่วนผู้อื่นไปทั่ว โดยเฉพาะการแกล้งแบบลับๆโดยไม่ให้รู้ตัวนี่แหละ ชอบที่สุด! คำว่า เรียบร้อย/กุลสตรี เป็นยังไง?เธอนั้นไม่รู้จัก! แถมเธอยังแอบเจ้าเล่หอยู่ไม่น้อย ชอบต่อรองทุกๆเรื่องเพื่อให้ตัวเองเป็นฝ่ายได้เปรียบหรือตีเสมอ เธอนั้นเป็นคนที่ถ้ารักใครแล้วทุ่มสุดๆ ชนิดไม่ลืมหูลืมตา แต่ถ้ามาหักอกเธอทีหลังล่ะก็...จะได้ลิ้มรสว่า นรก เป็นยังไง!
ประวัติ::เป็นลูกสาวคนเดียวของนักร้องที่มีน้ำเสียงเพราะพริ้งที่สุดระดับประเทศ เธอจึงได้ความสามารถนี้มาด้วย แต่ว่าเธอกลับไม่รู้ว่าพ่อของเธอนั้นเป็นใคร เพราะตั้งแต่เกิดมาเธอก็ไม่เคยเห็นหน้า แม่ของเธอก็ไม่บอกอะไรเธอสักอย่าง จนเธอรู้สึกปลงๆ และมักจะไปทะเลบ่อยๆเพื่อสงบจิตใจ ดังนั้นเวลาเธอเครียดหรือจิตตก สามารถหาเธอเจอได้ในที่ๆมีทะเล ถ้าไม่มีทะเล เธอจะอาบน้ำอุ่นๆเพื่อให้น้ำอุ่น เป็นตัวแทนของทะเล พร้อมกับที่เธอจะได้สบายตัวด้วย(ถ้าไม่มีทะเลและรู้ว่าเธอมักจะอายน้ำอุ่นแทน ดังนั้น อย่าพรวดเข้าไปในห้องน้ำเด็ดขาด! กรณีไหนก็มีแต่ ตาย กับ ตาย!)
ชอบ::การร้องเพลง การแกล้ง/ปั่นป่วนผู้อื่น การต่อรอง ทะเล
เกลียด::คนที่รู้ทัน เสียงที่แสนแสบแก้วหู
กลัว และอาการเมื่อพบกับสิ่งที่กลัว::การสูญหาย เมื่อเธอพบว่าของสำคัญของเธอหาย เธอจะจิตตกขั้นรุนแรง เป็นผลพวงมาจากการที่เธอไม่ได้พบหน้าพ่อแต่เด็ก
ลักษณะการพูด::พูดแบบธรรมดาๆ ไม่สุภาพเกินไป ออกถากถางเล็กน้อย
สรรพนามแทนตัวเอง บุคคลที่กำลังคุยด้วย และบุคคลที่สามที่กำลังกล่าวถึง
::แทนตัวเองว่า ฉัน แทนคนอื่นว่า นาย/เธอ แทนบุคลที่ 3 ว่า คนนั้นหรือชื่อของบุคลที่ 3
เพิ่มเติม::เซริมักจะฝึกร้องเพลงในที่เงียบๆ เสียงของเธอนั้นเพราะพริ้งไม่ต่างจากไซเรนหรือนางเงือกเลยล่ะ!
ส่วนนี่ออริของธันย์ค่ะ
รูป:: 
ชื่อ:: วาเลนเซีย เวย์น
นิสัย:: เธอเป็นสาวน้อยร่างบอบบางที่ดูเหมือนจะอารมณ์บูดแทบจะตลอดเวลา เป็นคนพูดน้อย และชอบพูดเป็นเชิงประชดประชัน กระชากเสียง ขี้รำคาญ เอาแต่ใจตัวเองแบบสุดกู่จนเหมือนกับไม่เห็นคนอื่นอยู่ในสายตา มักจะไม่พอใจผู้อื่นอยู่เสมอ เพราะอุปนิสัยที่ชอบทำตัวเป็นพวกขวางโลก ขอแค่ได้ขัด ได้ว่า ได้ด่า คนอื่น ตัวเองก็พอใจแล้ว จริงๆแล้วเป็นคนที่ขี้เหงา จึงต้องพยายามหาทางที่จะมีส่วนร่วมกับผู้อื่นอยู่เสมอ แต่ด้วยทิฐิหรือมารตนใดไม่ทราบ ทำให้เธอมักจะไม่กล้าเข้าหาผู้อื่นดีๆ และต้องทำทีเป็นรังเกียจอยู่ร่ำไป
ประวัติ::วาเลนเซีย เป็นลูกสาวคนเล็กของบ้าน เธอมีพี่ชายสอง และพี่สาวอีกสามคน ซึ่งพี่ๆทั้งห้าของเธอ ต่างเป็นคนประเภทที่เรียกว่า “สมบูรณ์แบบจรดปลายเท้า” ทำให้เธอมักจะถูกเหล่าญาติๆ คาดหวังหรือกดดัน ให้เธอเป็นแบบพี่ๆ ตั้งแต่อายุยังน้อย เธอต้องเล่าเรียนและเพียรพยายามมาตลอด ทำให้เธอ ไม่เคยออกไปมีสังคมกับเหล่าเด็กๆวัยเดียวกัน เธอจึงโตมาเป็นเด็กสาวที่มีอุปนิสัยขวางโลกเช่นนี้ สัญลักษณ์ประจำตัวเธอคือ หนูน้อยหมวกแดง เธอได้มันมาในวันเกิดครบรอบอายุ 9 ขวบ จากคุณย่าน้อย(เป็นน้าของพ่อ) ที่เธอเคารพ เพราะคุณย่าน้อยเป็นญาติคนเดียวที่เข้าใจสิ่งที่เธอต้องการเสมอ
ชอบ:: ผลไม้
เกลียด:: คนเรื่องมาก คนพูดมาก คนร่าเริงจนเกินเหตุ และ คนอ่อนแอ
กลัว และอาการเมื่อพบกับสิ่งที่กลัว:: การต้องอย่คนเดียวท่ามกลางความมืด จะกอดเข่า นั่งร้องไห้ ตัวสั่น และทำอะไรไม่ได้
ลักษณะการพูด:: พูดจาห้วนๆ ประชดประชัน
สรรพนามแทนตัวเอง บุคคลที่กำลังคุยด้วย และบุคคลที่สามที่กำลังกล่าวถึง
:: แทนตัวเองว่าข้า บุรุษที่สองว่า เจ้า และบุรุษที่สามว่า เจ้านั่น (เปลี่ยนแปลงบ้างตามกาละเทสะ)
รูป:: 
ชื่อ:: คาราเมลล่า ช็อกโกลาโต้ (คาราเมลล่า - ลูกกวาด) (ช็อกโกลาโต้ - ช็อกโกแลต)
นิสัย:: เด็กสาวแสนร่าเริงสดใส ยิ้มง่าย กินเก่งแต่ไม่อ้วนสักที รักสนุก ชอบเรื่องท้าทายและเรื่องแปลกประหลาดมากๆ ใครชวนไปไหนที่มันแปลกๆเธอไปแน่นอน! แถมเชื่อใจคนแปลกหน้าที่รู้จักกันเพียง 5 นาทีด้วย! อยากรู้อยากเห็นแบบสุดๆ อะไรที่เธอไม่รู้เธอต้องรู้ให้ได้ ไม่งั้นลงแดงตาย = =;; เวลาเกิดเรื่องฉุกเฉินหรือเหตุการณ์คับขันสุดไม่คาดฝันขึ้นเธอจะหิวทุกที เอาแต่ใจตัวเองหน่อยๆ ค่อนข้างขี้งอน เข้าใจอะไรได้ยาก ขี้โลเล ตัดสินใจอะไรได้ไม่เฉียบขาดพอ ใสซื่อแบบสุดๆ ใครพูดอะไรก็เชื่อหมด เป็นพวกชอบคิดเองเออเองอยู่บ่อยๆ และบางครั้งก็มักจะสับสนระหว่างความฝันกับความจริงอยู่เรื่อย ขี้แยนิดๆ ไม่ชอบการรอคอยอะไรนานๆ ความอดทนนั้นแทบไม่มีในตัวเธอเลย อยู่ไม่สุข นิ่งได้ไม่เกิน 3 นาที ความรู้สึกช้าแถมความดันต่ำ ตื่นเช้าไม่ค่อยจะไหวสักเท่าไหร่ ใครมาปลุกแล้วจะรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นพ่อแม่ที่กำลังปลุกลูกไปโรงเรียนยังไงยังงั้น ดื้อรั้น เกลียดความพ่ายแพ้แบบสุดๆ ไม่ยอมให้ใครมาว่าอะไรเธอได้ง่ายๆ ชอบตุ๊กตามากๆอย่างไม่ทราบสาเหตุ ที่ชอบที่สุดคือตุ๊กตาแมวและตุ๊กตากระต่าย
ประวัติ:: เด็กสาวจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่โดนวางเพลิง มีเพียงเธอเท่านั้นที่เหลือรอดมาได้ แต่สิ่งที่ติดตัวเธอมานั้นมีเพียงสร้อยคอที่เธอใส่มาตั้งแต่เกิดโดยไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าของ เธอเลยคิดเอาเองว่าอาจจะเป็นของพ่อแม่เธอ และเที่ยวตามหาคนที่รู้จักสร้อยเส้นนี้ และเกือบโดนหลอกไปขายหลายครั้งมาก แต่คงเพราะทักษะการหลบหลีกมีสูงเลยรอดมาได้ เมื่อเธออายุ 10 ปีเธอก็ได้ตั้งชื่อให้ตัวเอง (ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมเป็นชื่อขนม =_=) และหลังจากนั้นก็มีคนมาบอกว่าเธอเป็นผู้พิทักษ์แห่งชะตากรรม ซึ่งเธอก็เชื่อและไปเป็นผู้พิทักษ์โดยไม่มีข้อสงสัยใดๆทั้งสิ้น
ชอบ:: ของอร่อยๆ , ของหวานๆ , เรื่องสนุกๆ , ตุ๊กตา , แมว , กระต่าย , อากาศเย็นสบาย
เกลียด:: วันที่ฝนตก , ของรสขม , อากาศร้อนๆ , เรื่องน่าเบื่อ , การอยู่เงียบๆ
กลัว และอาการเมื่อพบกับสิ่งที่กลัว:: หมา จะค่อยๆถอยหลังไปทีละก้าวอย่างช้าๆ หากเจอใครอยู่แถวนั้นจะรีบวิ่งไปกระโดดเกาะทันที (ตัวเธอเล็กและเบา) , ฟ้าร้อง เอามือปิดหูแล้วร้องไห้พร้อมกรีดร้อง (ปวดหูเลยล่ะ) , ผี กรีดร้องไปด้วยวิ่งไปด้วย
ลักษณะการพูด:: มักตั้งชื่อเล่นให้คนอื่น และพูดจาคล้ายเด็กประถมที่หาใจความได้น้อยนิดแต่ร่ายซะยาวเพื่ออะไรก็ไม่รู้ -*-
สรรพนามแทนตัวเอง บุคคลที่กำลังคุยด้วย และบุคคลที่สามที่กำลังกล่าวถึง
:: เค้า , คาราเมล (ชื่อตัวเอง) / นาย , เธอ , เรียกด้วยฉายาที่เธอตั้งให้ / เขา , เรียกด้วยฉายา
เพิ่มเติม:: เธอสูง 150 ซม. หนัก 40 กก. และคลั่งแมวกับกระต่ายมาก
ใบสมัคร
รูป:: 
ชื่อ:: ฮันเดดลี่ ฟาร์ฟาลลา (ชื่อและนามสกุลรวมกันแปลว่าผีเสื้อเดียวดายในภาษาอิตาลีค่ะ =w=)
นิสัย:: ผู้หญิงคนนี้...ถ้าจะให้พูดจริง ๆ เธอคือบุคคลเจ้าของคำจำกัดความที่ว่า 'อัศวินหญิงผู้โดดเดี่ยวที่ปกป้องแค่ใครบางคนที่สำคัญต่อเธอ' เธอเป็นผู้หญิงมีบุคลิกเรียบ ๆ ง่าย ๆ และเฉย ๆ ต่อโลกภายนอก ชีวิตนี้ไม่คิดจะสนใจอะไรนอกจากคนที่สนใจ(?) ดูเผิน ๆ อาจเหมือนคนเย็นชา แต่ที่เป็นอย่างนั้นอาจเพราะเธอต้องการสร้างบุคลิกที่เป็นผู้ใหญ่มาปกปิดนิสัยที่แท้จริงของเธอไว้ อ่อนโยนและใจดีต่อเพื่อนฝูง เวลาต้องต่อสู้เชื่อเถอะว่าเธอไม่ยอมให้เพื่อนของเธอต่อสู้เองอย่างเด็ดขาด เธอจะขอลุยดะคนเดียวเอง! แน่นอนว่าไม่มีใครคัดค้านเธอได้หรอกตรงส่วนนี้ และทุกครั้งที่เธอสู้เธอจะโจมตีที่จุดตายอย่างเดียวเพื่อจบการต่อสู้ให้เร็วที่สุด เพราะเธอก็ไม่อยากเห็นใครสูญเสียเช่นกัน มีสติรอบคอบ เวลาจะทำอะไรจะไตร่ตรองอย่างดีที่สุดเสมอ และจะประมวลผลการกระทำหลังจากทำลงไปแล้วด้วย(คนหรือคอมพิวเตอร์?) เวลาอยู่กับคนที่ไว้ใจจะร่าเริงแบบไม่ไว้ตัว คือจะพูดจะยิ้มตามใจตัวเอง แต่เมื่ออยู่ภายใต้หน้ากากของคำว่า 'บอส' เธอจะกลายเป็นคนเข้มงวดและไม่ปราณีทันที! แต่เธอจะไม่อยู่เฉยอย่างเด็ดขาดเมื่อใครมากล้ำกรายเพื่อนและแฟมิลี่ของเธอ!
ประวัติ:: เธอเป็นลูกสาวของเจ้าของกองคาราวานอันแสนใหญ่โต!! แต่นั่นมันก็แค่ฉากหน้า!! ความจริงแล้วคุณย่าทวดของเธอเป็นถึงบอสของมีโต้แฟมิลี่รุ่นที่ 10 (สามรุ่นที่แล้วเนี่ยนะ?) และปรากฏว่า..ผู้เหมาะสมจะเป็นผู้สืบทอดรุ่นต่อไปดันเป็นเธอ!
ชอบ:: เพื่อน ๆ
เกลียด:: คนที่ไม่เห็นค่าของคำว่า "เพื่อน" , คนตะกละ , คนไม่รอบคอบ
กลัว และอาการเมื่อพบกับสิ่งที่กลัว:: เตาไฟ เพราะตอนเด็ก ๆ เธอเคยวิ่งเล่นอย่างซน ๆ และมือดันถูกเตาไฟลวก!! เลยกลัวเตาไฟมาตั้งแต่นั้น ถ้าเกิดพบเธอยืนทื่อ นิ่ง แข็งอยู่กับที่ ใครเรียกไม่ตอบ และสุดท้ายก็จะสลบไปตามสเต็ปหนังไทยอ่ะนะ!
ลักษณะการพูด:: พูดอย่างเป็นทางการและค่อนข้างไว้ตัวกับทุกคน
สรรพนามแทนตัวเอง บุคคลที่กำลังคุยด้วย และบุคคลที่สามที่กำลังกล่าวถึง
:: แทนตัวเองว่า 'ดิฉัน' แทนคนที่กำลังคุยด้วยว่า 'คุณ' แทนบุคคลที่สามด้วยชื่อของบุคคลนั้น ๆ
เพิ่มเติม:: -
ใบสมัคร
รูป ::
ชื่อ :: เรเทียร์ ฮาเซวาล
นิสัย :: หัวไว มีความเชื่อมั่นในตัวเอง เป็นคนตรง พูดจาตรงไปตรงมา เปิดเผย มีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ และ คำพูดของตัวเอง ไม่ว่าคำไหนคำนั้น ไม่ค่อยจะเก็บเรื่องเล็กน้อยมาคิดมากให้รกสมอง ลักษณะจากภายนอกมีราศีความเป็นผู้นำสูงอยู่พอสมควร เวลาจะผ่อนคลายมักจะหาที่เงียบๆนั่งมองท้องฟ้า ก้อนเมฆ
ประวัติ :: ลูกสาวเจ้าของบริษัทอุตสาหกรรมยาขนาดใหญ่ แม่เสียไปตั้งแต่ยังเด็ก ถูกสอนให้สามารถรับตำแหน่ง และ แก้ไขปัญหาได้เมื่อเกิดเหตุปัจจุบันทันด่วน พ่อให้ความเอาใจใส่เธอมากดูแลเป็นอย่างดี และ คอยให้ความอบอุ่นทดแทนแม่ที่จากไป ด้วยความซาบซึ่งที่มีต่อพ่อทำให้เธอตัดสินใจว่าจะสืบทอดตำแหน่งเจ้าของบริษัทต่อ และ จะไม่ทำให้พ่อผิดหวังเป็นอันขาด
ชอบ :: การออกกำลังกาย ยืดเส้นยืดสาย ความเป็นกันเอง
เกลียด :: บรรยากาศมาคุ เครียดจนเกินไป
กลัว และอาการเมื่อพบกับสิ่งที่กลัว :: แมงมุม เวลาเจอตัวเล็กๆจะไม่เป็นไร ถ้าเจอตัวใหญ่นิดหน่อยจะเริ่มมีอาการสั่น ถ้าเจอตัวบักเอ๊ก!!! จะสลบเหมือดไปเลย
ลักษณะการพูด :: สุภาพ พูดจาอย่างมีเหตุและผล ถ้าเป็นคนรู้จัก หรือ สนิทจะเรียกด้วยชื่อสั้นๆแทน
สรรพนามแทนตัวเอง บุคคลที่กำลังคุยด้วย และบุคคลที่สามที่กำลังกล่าวถึง
:: แทนตัวเองว่า "ชั้น" แทนคนไม่รู้จัก หรือ ไม่ค่อยสนิทว่า "คุณ" แต่ถ้าเป็นคนรู้จักมานาน หรือ สนิทจริงๆจะแทนด้วยชื่อสั้นๆที่คิดขึ้นมาเอง
เพิ่มเติม:: ฝากพิจารณาหน่อยนะครับ
ใบสมัคร
รูป:: 
ชื่อ:: เฟรสโก้ คาลโด้ (ชื่อแปลว่าเยือกเย็น ส่วนนามสกุลแปลว่าอบอุ่นค่ะ =w=)
นิสัย:: หญิงสาวผู้แสนอ่อนโยน เข้ากับสัตว์ได้ทุกประเภท เก็บงำความรู้สึกทุกอย่างไว้ภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส แต่ในใจจริง ๆ แล้วเธอเป็นคนที่เข้าถึงยากมาก สิ่งเดียวที่เข้าใกล้ความรู้สึกและตัวตนของเธอก็คือ "เหล่าสัตว์น้อยใหญ่" ทั้งหลายนั่นเอง ใคร ๆ เห็นเธอเป็นคนอ่อนโยนอย่างนั้นจะมีคนรู้มั้ยว่าที่จริงเธอนั้นสุดแสนจะ 'ขี้เบื่อ' เบื่อนู่นเบื่อนี่ เบื่อไปหมด เบื่อโลกก็มี ไม่แปลกหรอกที่เธอจะรักการใช้ชีวิตอยู่กับป่าเขาลำเนาไพรมากกว่า ก็สัตว์ทั้งหลายไม่น่าเบื่อนี่นา...ไม่พูดไม่ถามอะไร ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร แถมยังเป็นมิตรกับเธอด้วย ถึงโดยเนื้อแท้จะเป็นคนอย่างนั้นแต่เมื่ออยู่กับมนุษย์ด้วยกันเธอจะกลายเป็นหญิงสาวผู้แสนอ่อนโยน คำพูดคำจาอ่อนหวานสุภาพ แต่ลองเธอวีนแตกสิ...แม้แต่โลกนี้ยังล่มสลายได้เลยนะตัวเธอ...
ประวัติ:: สำหรับหญิงสาวคนนี้...ต้องเรียกว่า "วนิพกพเนจร" จะดีที่สุด เพราะเธอนั้นชอบร้องเพลงและเดินทางไปเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดหมาย และมักจะมากับเหล่าสัตว์ป่าซักตัวสองตัวเสมอ เช่นเข้าเมืองนี้ก็มีกระต่ายกับแกะเดินตามไป อะไรอย่างนี้... อยู่ไม่เป็นหลักแหล่ง ไม่มีใครรู้ว่าประวัติความเป็นมาที่แท้จริงของเธอเป็นยังไง ทุกคนรู้แต่ว่า...ที่ไหนมีเสียงเพลงของเธอ ที่นั่นจะมีความอุดมสมบูรณ์ตามมาเสมอเพราะสัตว์ป่าน้อยใหญ่จะเข้ามาตั้งรกราก และแน่นอนว่าเธอคงไม่หยุดเดินทางจนมีตำแหน่งมีโต้แฟมิลี่มาผูกมัดเธอ!
ชอบ:: การเดินทาง , สัตว์ป่า
เกลียด:: สิ่งที่น่าเบื่อ
กลัว และอาการเมื่อพบกับสิ่งที่กลัว:: ไฟไหม้ เพราะ...ถ้าไฟไหม้ป่า สัตว์ป่าก็จะตายน่ะสิ! เวลาเจอไฟไหม้เธอจะลนลานกรีดร้องไม่เป็นภาษาและรีบหาน้ำมาดับไฟอย่างเร็วรี่...
ลักษณะการพูด:: พูดลงท้ายด้วย 'คะ , ค่ะ' ทุกครั้ง เพราะเธอถือว่านั่นเป็นมารยาทในการใช้ชีวิต
สรรพนามแทนตัวเอง บุคคลที่กำลังคุยด้วย และบุคคลที่สามที่กำลังกล่าวถึง
:: แทนตัวเองว่า 'ฉัน' หรือ 'เรา' แทนบุคคลที่กำลังคุยด้วยว่า 'คุณ' 'เธอ' หรือ 'นาย' แทนบุคคลที่ถูกกล่าวถึงด้วยลักษณะเด่นของบุคคลนั้น ๆ
เพิ่มเติม:: - ปั่นส่งเป็นตัวที่ห้า ฟ้าต้องโดนฆ่าตายแน่ ๆ
รูป :: 
ชื่อ :: ฟิโอริ(ดอกไม้) บราคิโอ้(ปีก)
นิสัย :: ฟิโอริเป็นหญิงสาวที่...ร่าเริง สดใส และไฮเปอร์มาก! อยู่นิ่งๆมักไม่ค่อยจะได้ เอคทีฟได้ตลอดเวลา ปรับตัวง่าย เวลาอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยจะสามารถเข้ากับสถานที่นั้นได้เป็นอย่างดี และจะเริ่มสำรวจพื้นที่โดยรอบอย่างละเอียด มีความห้าวหาญในตัวเองอย่างมาก ลุยได้ทุกสถานการณ์ แถมยังไม่กลัวอะไรเลยอีกต่างหาก ใครจะมาว่าอะไรเธอก็ไม่สะทกสะท้าน แถมยังสวนกลับได้อย่างเจ็บแสบอีกต่างหาก แสบไม่ใช่เล่นเลยละสำหรับเธอคนนี้ แอบปากร้าย พูดอะไรก็พูดตรงๆอยู่อย่างนั้นน่ะ ไม่ค่อยคิดถึงสภาพจิตใจของคนอื่นเท่าไหร่ ไม่ชอบให้ใครมาขัดความคิดที่แสนจะอิสระของเธอมากนัก เวลาขอโทษมักไม่กล้าที่จะทำ แถมโดนคนอื่นชมไม่ได้ จะต้องอายจนประทุษร้ายคนอื่นได้ทุกที ซึนเข้าขั้น ปฏิบัติกับผู้ชายและผู้หญิงอย่างเท่าเทียม หรือไม่รู้จักแบ่งเพศผู้อื่นเลยแม้แต่น้อย(?) มีเรื่องเดียวที่เธอจะกระตือรือร้นแบบกินไม่ได้นอนไม่หลับคือ 'นิทานก่อนนอนสำหรับเด็ก' หรือ 'นิทานปรัมปรา' หรือ 'เทพนิยายที่เต็มไปด้วยจินตนาการ' เธอรักสิ่งเหล่านี้มาก และไม่รีรอที่จะใช้เวลาตรงนี้เพื่อไปศึกษาอย่างละเอียดเลยแม้แต่น้อย เธอเป็นสาวที่มีจินตนาการสูงส่ง และมักใช้จินตนาการตรงนี้มาใช้ประโยชน์ได้ และกระตือรือร้นที่จะคุยกับใครสักคนในเรื่องนี้ คุยเป้นวันๆเลยก็ได้! เรื่องเดียวที่ทำให้เธอเหมือนผู้หญิงปกติได้น่ะ ก็มีแค่เรื่องนี้แหละ!
ประวัติ :: เธอเป็นเด็กสาวที่อยู่ในปราสาท...แถวชานเมือง(?!) ไม่ใช่อะไรหรอก มันเป็นปราสาทของตระกูลเธอเท่านั้นเอง ตระกูลของเธอนั้นทำเกี่ยวกับการค้าขายเครื่องเทศที่หาได้ค่อนข้างน้อยนิด รายได้จึงเป็นกอบเป็นกำเลยละ ไม่น่าแปลกใจเลยหากได้กลิ่นหอมๆอันแปลกประหลาดมาจากร่างกายของเธอ ปกติเธอจะอยู่กับแม่นม เพราะพ่อและแม่ของเธอนั้นต้องออกนั่งเรือไปบ่อยๆเพื่อทำการค้า เธอจึงสำรวจปราสาทของตัวเองบ้าง ออกไปเที่ยวบ้างเพื่อหาซื้อหนังสือและเครื่องประดับสวยๆในบางที แต่เหตุผลที่ออกไปมากที่สุดน่ะ ดอกกุหลาบต่างหาก เธอชอบมันมาก จนเธอได้ 'สัญลักษณ์ของโฉมงามกับเจ้าชายอสูร'มา เพราะเธอกำลังเข้าไปในสวน และเห็นนกคาบมา เลยไปแย่ง(?) เพราะเห็นว่าสวยดี(???)
ชอบ :: ดอกไม้(โดยเฉพาะดอกกุหลาบ),นิทานปรัมปรา,ตำนานต่างๆ,สถานที่กว้างๆหรือใหญ่ๆ,มินต์,ของหวาน
เกลียด :: คาราเมล(ของหวานอย่างเดียวที่เธอไม่แตะ...กลิ่นมันแรงน่ะ!),เรื่องยุ่งยากน่ารำคาญ
กลัว และอาการเมื่อพบกับสิ่งที่กลัว :: เวลาถูกดุแบบจริงจัง และรุนแรง(?) เธอจะทำปากเบ้เหมือนไม่พอใจ แต่ในใจลนลานและรู้สึกผิดมากทีเดียวละค่ะ, เลือด เห็นแล้วจะน้ำตาซึมนิดๆ ลนลานทำอะไรไม่ถูก จนอยากหนีออกไปไกลๆ แต่ในสถานการณ์จำเป็นจำก็ไม่ได้ "เอาไงดีล่ะ!"
ลักษณะการพูด :: พูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจและแจ่มใสมาก! แต่คำพูดของเธอจะตรงแบบฉึกๆทำให้ฟังดูไร้มารยาทไปบ้าง แต่นี่ก็..ข้อดี?ไม่ใช่เหรอ??? มีคำพูดติดปากคือ เย้ (เช่น "เย้! ได้เวลาออกสำสวรแล้ว!"
สรรพนามแทนตัวเอง บุคคลที่กำลังคุยด้วย และบุคคลที่สามที่กำลังกล่าวถึง
:: แทนตัวเองว่า ข้าถ้าเป็นคนที่ไม่สนิท แทนตัวว่าฟิโอ หากเป็นบุคคลที่สนิท ไม่ว่าสูงวัยกว่าหรืออ่อนวัยกว่าก็ตาม แทนผู้สนทนาว่า เจ้าหากเป็นคนที่ไม่สนิทและอ่อนวัยหรือเท่ากัน แทนว่าท่านหากเป็นคนที่เคารพหรือผู้ที่สูงกว่า แทนบุคคลที่สามว่า เขาหากเป็นผู้ชาย หล่อนหากเป็นผู้หญิง(สำหรับเธอคำว่าหล่อนเป็นคำธรรมดามากเลยละ ไม่หยาบเลยสักนิด!)
เพิ่มเติม :: ฟิโอ คือชื่อเล่นของฟิโอริค่ะ / ตัวที่สาม! ไม่รู้เข้าตาบ้างหรือเปล่า แหะๆ ฝากด้วยนะคะ ธันย์ เอ๊ะ หรือต้องภีม (/โดนโบก)
ใบสมัคร
รูป:: 
ชื่อ:: พาโรล่า ดิเพอร์เซ่ (ชื่อและนามสกุลมีความหมายว่า 'ลิขิตด้วยตัวเอง' ในภาษาอิตาลีค่ะ)
นิสัย:: ถ้าให้พูดเลยก็คือเธอคนนี้เป็นคนที่สดใสร่าเริง รักสนุกไม่อยู่ในกฏเกณฑ์ของใคร ชอบทำอะไรที่แปลก ๆ แหวกแนวกว่าชาวบ้านชาวช่องเขา ในแต่ละวันเธอมักจะมีเครื่องประดับเต็มตัวไปหมดทั้งกำไล แหวน สร้อยคอ ผ้าคาดผม ฯลฯ เยอะแยะไปหมดเพราะเธอเป็นคนที่เชื่อเรื่องของโชคชะตามาก!! ถึงแม้ว่าชีวิตของเธอเธอจะขอลิขิตด้วยตัวเองแต่ว่ามันก็ต้องมีบ้างใช่มั้ยล่ะพวกเรื่องสะเดาะเคราะห์อะไรเทือก ๆ นั้นน่ะ เธอเป็นคนที่ผมยาวม้ากกก มากและไม่คิดจะตัดผมเลยแต่จะเกล้ามวยเอาไว้ เธอเชื่อว่าถ้าตัดผมแล้วเธอจะป่วย แน่นอนว่าตอนเด็ก ๆ ก็เคยตัดผมเสียหลายครั้ง แล้วก็ป่วยทุกครั้งซะด้วย! เป็นคนที่รักการเดินทางไปไหนมาไหนอย่างอิสระมาก และก็รักการอยู่ด้วยตนเองมาก ๆ ด้วย อยากรู้อยากเห็นไปทั่ว คือถ้ามีเรื่องอะไรจะรีบเข้าไปร่วมวงด้วยทันที ใครมาชวนไปไหนก็ไป ยิ่งถ้าเอาขนมมาล่อ...เอิ่ม...= =;; เหมือนเด็ก ๆ เลยล่ะที่จะวิ่งเข้าหาขนมทันที
ประวัติ:: เธอคือยิปซีสาวที่เดินทางไปทั่วแว่นแคว้นดินแดนต่าง ๆ (เอิ่ม...) เที่ยวทำนายดวงชะตาให้คนเขาไปทั่วโดยที่ไม่ระวังปาก อย่างเช่นว่าเห็นใครกำลังจะซวยก็จะบอกตรง ๆ ว่าซวย แน่นอนว่าเรื่องนี้ทำให้ตัวเธอเองซวยมาหลายครั้งแล้วเพราะดันทักคนไม่ถูกที่ถูกทาง แต่ความจริงแล้วถ้าไม่นับรวมความเป็นยิปซี เธอมันก็เด็กไม่รู้จักโตดี ๆ คนหนึ่งนี่เอง...อาเมน...
ชอบ:: โชคดี , เรื่องสนุก ๆ แปลก ๆ แหวกแนว , ขนม
เกลียด:: โชคร้าย ,เรื่องน่าเบื่อ , ยา
กลัว และอาการเมื่อพบกับสิ่งที่กลัว:: คนโชคร้าย , คนดวงตก ถ้าเจอคนพวกนี้เมื่อไรเธอจะอยู่ห่าง ๆ เอาไว้ดีที่สุดเพราะไม่งั้นคนที่ซวยอาจเป็นเธอ...อาเมน..
ลักษณะการพูด:: พูดตรง ๆ พูดไม่คิด เข้าทำนอง..ปลาหมอตายเพราะปาก...
สรรพนามแทนตัวเอง บุคคลที่กำลังคุยด้วย และบุคคลที่สามที่กำลังกล่าวถึง
:: แทนตัวเองว่า 'ข้า' หรือ 'เรา' แทนคนที่คุยด้วยว่า 'เจ้า' แทนบุคคลที่สามด้วยลักษณะโชคปัจจุบันของบุคคลนั้น ๆ เช่น 'นายหัวแดงที่กำลังดวงตกคนนั้น' อะไรอย่างนี้...
เพิ่มเติม:: - ส่งเป็นตัวที่เจ็ด ....(ฟ้าจะโดนถอนสิทธิ์จากการสมัครบทความนี้มั้ยนิ? // มันควรจะโดนตั้งแต่ส่งตัวที่สามแล้ว - -;; )
ชื่อ:: ชิโนบิ(ผู้อดทน) โอโตเมะ(หญิงสาว) (รวมกันเป็นหญิงสาวผู้อดทน)
นิสัย:: นิสัยห้าว ไม่ค่อยฟังใครพูดสักเท่าไร เป็นคนโกรธง่าย หายยาก ถ้าจะง้อยิ่งตื้อก็ยิ่งโมโห เพราะเธอขี้รำคาญ ใจร้อน ใช้กำลังอยู่ตลอดเวลา ไม่แคร์ใคร ไม่ชอบอะไรที่โรแมนติก ไม่ชอบให้ใครมาสั่งสอน หรือ เป็นห่วง ไม่ยอมเป็นตัวถ่วงของกลุ่ม เป็นคนที่ตีสนิทได้ยาก คอยระแวงอยู่ตลอด รักการผจญภัยและต่อสู้ ไม่ค่อยรอบคอบเท่าไรเพราะเธอชอบใช้กำลัง แต่ เห็นเธอเป็นแบบนี้เมื่อเธอตีสนิทกับใครแล้วเธอจะ จะยอมฟังที่คนๆนั้นพูดบ้าง บางครั้ง นิสัยห้าว พูดจาตรงไปตรงมา และเปิดเผยกล้าแสดงออก ถ้าเทียบในกลุ่มเธอจะเป็นที่พึ่งได้อย่างดีเพราะมีความรับผิดชอบ คอยดูแลคนอื่นเสมอแต่เธอไม่แสดงออกเพราะปากไม่ตรงกับใจ เธอขี้ร้อน เธอจึงชอบอากาศหนาวๆ ชอบไปเที่ยวไปดื่มตอนกลางคืนแต่เธอคอไม่แข็ง ไม่ค่อยจะยิ้มสักเท่าไร ยกเว้นเมื่ออยู่ต่อหน้าเด็ก เธอจะยิ้มขึ้นมาบ้างชอบเล่านิทานเพราะเธอความจำดีจึงทำให้เธอจำนิทานได้คล่อง แต่ก็ห้าวเหมือนเดิม เพราะ เมื่อเธอเห็นเด็กมันทำให้เธอนึกถึงน้อง ชาย ของเธอขึ้นมา และ อีกอย่างเธอแพ้แสงแดด
ประวัติ:: เมื่อก่อนครอบครัวของเธอก็เหมือนครอบครัวธรรมดาทั่วไปมีพ่อ แม่ เธอ และ น้องชายที่น่ารัก แต่แล้ววันหนึ่ง ครอบครัวของเธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์มีเธอคนเดียวที่รอดมาได้ เธอจึงต้องไปอาศัยอยู่กับป้า เธอมีนิสัยที่เปลี่ยนไป ห้าว เพราะเธอรับไม่ได้กับเรื่องที่ ครอบครัวของเธอต้องมาตาย ป้าของเธอพยายามปลอบใจเธอ แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะเธอไม่รับฟังคำพูดของป้าเธอเลย เวลาไปโรงเรียน เธอมักโดน ล้อประจำ มันทำให้เธอยิ่งมีนิสัยเปลี่ยนไปมากกว่าเดิมอีก เริ่มจาก ที่เธอมีเรื่องกับนักเลง ทำร้ายร่างกายเพื่อน(เนื่องจากมาล้อเธอ) และอื่นๆ เธอเริ่มฝึกการต่อสู้ จนวันหนึ่งที่เธอกำลังซ้อมฝึกใช้กระบองอยู่เธอเกิดอาการแพ้แสงแดดเพราะตากแดดแรงๆมากเกินไปทำให้เซลล์ผิวอ่อนแอ เธอจึง แพ้แสงแดดตั้งแต่นั้น จากเด็กสาวที่แสนดีกลายเป็นเด็กสาวผู้ห้าว แต่เธอก็ยังมีมุมที่อ่อนโยนอยู่นิดนึง ยามเธออ่านนิทาน
ชอบ:: เล่านิทาน / ดัดแปลงชุด / เด็ก / เที่ยวกลางคืน / หิมะ / อยู่ในที่ร่ม / นิทาน / ชมดาวมองพระจันทร์
เกลียด:: เรื่องโรแมนติกเธอแอนตี้สุดๆ / สับปะรด / ใส่ชุดที่หนาๆร้อนเช่น ชุด กิโมโน / อากาศร้อน / แดด
กลัว และอาการเมื่อพบกับสิ่งที่กลัว:: แดดแรงๆ(ไม่ได้กลัวมากนะเธอชอบอ้างว่าไม่ได้แพ้แสงแดด)ถ้าเธอยืน ตากแดดแรงไปประมาณ 20 -30 นาที เธอจะเป็นลมเพราะเธอแพ้แดด(เเต่ผิวไม่ไหม้หรือขึ้นผด) / ไฟไหม้ เพราะเป็นความหลังของเธอ เธอจะไม่มีวันเข้าไปใกล้หรือ เข้าไปในที่ๆ มีๆไฟไหม้เด็ดขาด หรือ ถ้าเธอติดอยู่ในที่ๆ มีไฟไหม้ เธอจะกลัวจนทำอะไรไม่ถูก ตั้งสติไม่ได้ และ ความทรงจำอันแสนขมขื่มของเธอจะผุดขึ้นมา
ลักษณะการพูด:: ตรงไป ตรงมา ไม่อ้อมค้อม พยายามจะเข้าประเด็นหลักตลอด
สรรพนามแทนตัวเอง บุคคลที่กำลังคุยด้วย และบุคคลที่สามที่กำลังกล่าวถึง
:: แทนตัวเอง ชั้น บุคคลที่คุยด้วย คุณ , นาย บุคคลที่ที่กล่าวถึง เจ้า......(ตามด้วยชื่อของคนนั้น)
เพิ่มเติม:: ราศีกันย์ สูง 165 หนัก 42 อาวุธ กระบอง และ ต่อย(นวมรูปแมว)
ชื่อ :: สปาด้า ปาเกลีย
นิสัย :: สปาด้า...หญิงสาวชื่อไม่สวยและมีนิสัยไม่เข้ากับชื่อเอาเสียเลย เธอเป็นคนที่เงียบๆ ไม่ค่อยพูดค่อยจาเพราะไม่ชอบทำตัวเด่น ขี้อายนิดๆ และเป็นคนที่บอกได้เลยว่า 'ทำอะไรได้ห่วยแตก' ไม่ได้ซุ่มซ่ามนะ แค่ฝีมือไม่ดีเท่านั้นเอง(?) บ่อน้ำตาตื้นโคตรๆ ทำอะไรพลาดหรือทำอะไรไม่ได้ก็น้ำตาไหลเสียแล้ว เป็นคนที่ต้องดื่มเกลือแร่มากจริงๆ เพราะไม่งั้นอาจขาดน้ำได้ แต่เป็นคนที่มีความมุ่งมั่นสูง เวลาเธอร้องไห้น่ะ เธอไม่ได้ร้องไห้ 'ฟูมฟาย' หรอกนะ แต่เธอกำลังพยายามต่างหาก แม้น้ำตาจะไหลอาบหน้ามากเท่าไหร่ ความอดทนและความพยายามของเธอก็มีมากขึ้นเท่านั้นแหละ จนบางทีมันเกิดเป็นความปรารถนาอย่างแรงกล้าทีเดียว ยึดถือคติ 'หากคนเราไม่มีพรสวรรค์ ก็ต้องแสวงหาพรด้วยตนเอง' (แม้จะไม่เคยทำได้ก็ตาม) เธอเป็นคนที่เข้มแข็งอยู่ในระดับหนึ่งละ แต่เป็นคนอ่อนไหวง่าย จิตใจทนคำพูดรุนแรงมากๆไม่ค่อยไหว...และแน่นอน เธอจะร้องไห้...เธอเป็นคนที่ละเอียดอ่อน กับเรื่องที่ชอบไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ไม่มียอมแพ้(ถึงจะมีน้ำตาซึมๆหน่อยก็เถอะ) คิดมาก...เป็นคนที่คิดมากเหมือนคนแก่ จนทำให้ปวดท้องด้วยความเครียดบ่อยๆ ไหวพริบดี มี 'สัญชาตญาณการเอาตัวรอด' สูงมาก แม้จะเจ้าน้ำตา แต่ก็แถเก่งไม่แพ้ใครนะจ้ะ(???)
ประวัติ :: สปาด้า เกิดจากตระกูลเส้นฟาง เอ้ย ปาเกลีย ตระกูลที่มีธุรกิจมากมายเปิดอยู่ ส่วนใหญ่จะเป็นเกี่ยวกับเครื่องเรือนเสียส่วนใหญ่ ซึ่งพ่อเธอตั้งชื่อเธอว่า 'สปาด้า' ที่มีความหมายว่า 'ดาบ' เพื่อที่เธอจะได้มีความ 'แหลมคม ฉลาดเฉลียว และมั่นคง' ราวดาบ แต่มันกลับไม่เป็นเช่นนั้น เธอถูกพ่อของเธอบังคับให้ทำสิ่งต่างๆมากมาย เช่นเรียนเปียโน เรียนไวโอลิน เรียนนู่นเรียนนี่ทั้งๆที่เธอไม่ชอบ และพยายามเท่าไหร่ก็ไม่ได้ดีขึ้น เธอคุยกับพ่อเป็นสิบๆรอบในเรื่องนี้จนความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับพ่อใกล้ 'แตกหัก' จนกระทั่งเธอได้พบกับสร้อยคอประหลาดบริเวณริมแม่น้ำที่เธอชอบไปเดินเล่น ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไป...
ชอบ :: การทำเครื่องประดับสวยๆ,ชาร้อน,ธรรมชาติ,แม่น้ำใสๆ,อากาศเย็นจนถึงหนาวจัด,ความสงบ
เกลียด :: อากาศร้อน,ของหวานเลี่ยน(สองอย่างนี้แค่ไม่ชอบนะคะ ไม่ถึงขั้นเกลียด)
กลัว และอาการเมื่อพบกับสิ่งที่กลัว :: เสียงดังมากๆ ได้ยินแล้วจะปิดหู น้ำตาไหล เพราะพ่อมักตะคอกใส่เธอด้วยเสียงดังๆ,การถูกบังคับ น้ำตาไหลอีกนั่นแหละ และจะพยายามขัดขืน
ลักษณะการพูด :: จะพูดด้วยเสียงเบาๆ ช้าๆ เนิบๆ แต่นุ่มนวลฟังดูแล้วเหมือนอยู่ในป่าลึกที่ห่างไกลความวุ่นวายไม่มีผิด พูดเพราะ มีหางเสียงทุกคำ ที่น่าอัศจรรย์คือ เวลาเธอร้องไห้ เสียงของเธอจะไม่ค่อยติดขัดเลยแม้แต่น้อย เหมือนกับน้ำตาเธอแค่ไหลอย่างเดียว คงเพราะร้องจนชิน(?)
สรรพนามแทนตัวเอง บุคคลที่กำลังคุยด้วย และบุคคลที่สามที่กำลังกล่าวถึง
:: แทนตัวเองว่าฉันกับคนที่อายุพอๆกันหรือน้อยกว่า ดิฉันกับคนที่สูงกว่าหรือคนที่เคารพ แทนผู้สนทนาด้วยคุณเสมอ ถ้าอายุน้อยกว่ามากๆก็แทนด้วยเธอไม่ว่าจะกับเพศใดก็ตาม และบุคคลที่สามแทนด้วยท่านค่ะ
เพิ่มเติม :: ไม่มีแล้วค่า ฝากลูกสาวด้วยนะคะ ไม่รู้ธันย์ดูออกหรือเปล่าว่าประวัติติมพยายามดัดแปลงยังไงให้เข้ากับคนที่เล็งไว้(?) ฮา เดี๋ยวว่างๆจะเอามาลงอีกตัวนะคะ!
ความคิดเห็น