อ ย่ า เ ข้ า ม า =_=

ลำดับตอนที่ #4 : EP 2 ชมรมการแสดง

ชมรมการแสดง

� � � � � "ประชาสัมพันธ์ ขอให้นักเรียนที่อยู่ชมรมการแสดง มารวมตัวกันที่ห้องศิลปะตึกเอในเวลานี้ด้วย�ประชาสัมพันธ์ ขอให้นักเรียนที่อยู่ชมรมการแสดง มารวมตัวกันที่ห้องศิลปะตึกเอในเวลานี้ด้วย"�

� � � � � เสียงประชาสัมพันธ์ดังขึ้นเป็นระยะระยะ และในฐานะที่ฉันเป็นนักเรียน ในชมรมการแสดงคงต้องไปห้องศิลปะตึกเอในตอนนี้สินะ -3- นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับห้องชมรมการแสดงรึป่าว ทำไมถึงไม่นัดไปที่นั่นให้มันจบๆไปเลย แล้วอีกอย่าง ตอนนี้ฉันก็อยู่ตึกซี กว่าจะถึงตึกเอคงต้องเดินจนขาพังแน่ๆ เพราะตึกเอกันตึกซี ห่างกันเกือบสามกิโลเมตรแหนะ TAT แต่ยังไงก็คงปฏิเสธการรวมตัวครั้งนี้ไม่ได้อยู่ดี ฮือๆ ขาช้านนนน


ตึกเอ


� � � � � สาธุ! ในที่สุดฉันก็เดินมาถึงตึกเออย่างปลอดภัยใจสงบ ซึ่งขาของฉันก็ไม่ได้หักหรือฟกช้ำดำเขียวสักเท่าไหร่ แต่ก็ปวดขานิดๆ บางทีเกือบจะสะดุดล้มกลางทาง เพราะรีบวิ่งมาก TAT นี่ขนาดรีบยังใช้เวลาไปเกือบยี่สิบห้านาทีแล้วนะ แล้วถ้าเดินจะไม่เกือบชั่วโมงเลยเหรอออออ แต่ยัง! มันยังไม่หมดแค่นั้น ตอนนี้ฉันอยู่ที่ชั้นหนึ่งตึกเอ แต่ห้องศิลปะอยู่ชั้นหกน่ะสิ T^T โอ๊ย! ให้ฉันไปกระโดดตึกตายเลยดีมั้ย


ปัง!

� � � �
� � � � � เสียงประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกโดยฉันซึ่งกำลังเหงื่อท่วมตัว จนสามารถนำไปซักผ้าได้เลย ส่วนสมาชิกคนอื่นๆก็กำลังนั่งรอฉันอยู่ โอ๊ยยตายแล้ว �วันนี้ฉันมาสาย มันช่างเป็นอะไรที่น่าอับอายมากมาย�

� � � � � "เอาล่ะ มากันครบแล้วสินะ... ที่ฉันนัดพวกเธอมาที่นี่คือ ฉันมีเรื่องจะแจ้งให้ทุกคนทราบ ชมรมของเราจะมีสมาชิกใหม่อีกหนึ่งคนนั่นคือ... วอร์เรน ยังไงก็ฝากดูแลเขาด้วยล่ะ.. :)" ทันทีที่ชาร์ล็อทต์พูดจบ ร่างสูง 180+ ก็เดินเข้ามาในห้องอย่างเป็นมิตร พร้อมกับยิ้มและโบกมือทักทายสาวๆ เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดได้เป็นอย่างดีถึงความหล่อล่ำนี่ และแน่นอน ฉันก็เหมือนกัน ไม่มีวันลืมแน่ ไอ้ผู้ชายปากเสียที่ชื่อวอร์เรนคนนี้ -0- ไม่นะ...! หมอนี่จะมาอยู่ที่ชมรมการแสดงจริงๆน่ะหรอ ขอกรี๊ดอีกคน TOT

กรี๊ดดดดดดดดดด

� � � � �"สวัสดีครับ ทุกคน ^^ ผมวอร์เรน หลายๆคนคงรู้จักดี :) ต่อไปนี้ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย" วอร์เรนพูดพลางขยิบตาให้สาวๆทั่วทุกมุมห้องศิลปะแห่งนี้ แต่ฉันไม่สนใจหรอก หึ! สวัสดีครับ แหวะ ทีพูดกับฉันล่ะด่าฉอดๆ แถมยังถือวิสาสะมาจุ๊บฉันด้วย >w< คิดแล้วอยากอ้วก

� � � � �"ชาร์ล็อทต์ นายนัดมาแค่นี้เนี่ยนะ แล้วที่ฉันหอบสังขารมาเนี่ย เพื่ออะไร!!" ฉันทำหน้าตูมใส่ชาร์ล็อทต์ ก็มันจริงอ่ะ ฉันอุส่าเดินจากตึกซีมาจนถึงตึกเอ TAT กระดูกฉันไม่หักก็เป็นบุญแค่ไหนแล้ว แล้วพอมาถึงได้อะไร ได้เห็นหน้าไอ้คนที่เกลียดน่ะสิ คุ้มค่าจริง

� � � � �"ใจเย็นก่อนพิกเล็ท... ที่นัดมาไม่ใช่แค่นี้หรอก คือ ทางโรงเรียน จะมีการจัดกิจกรรม เลยจะให้ชมรมการแสดงคัดนักเรียนเพื่อไปร่วมแสดงละครบนเวที และ.. ฉันก้ได้เลือดไว้แล้ว ส่วนเรื่องบทอะไรน่ะเรียบร้อยหมดแล้ว เหลือแค่ซ้อม"

� � � � � "แสดงละคร O_O"
�
� � � � � "ใช่ พิกเล็ท และคนที่ฉันคัดเลือกไว้ มีสองคน สองบทบาท คือพระเอกกับนางเอก นั่นคือ..." คือออออ!!!! "พิกเล็ท!" โอ๊ะ ชื่อฉัน ชื่อฉันนนน แสดงว่าฉันคงจะได้เล่นละครน่ะสินะ แถมยังเป็นนางเอกด้วย กรี๊ดดด >< อิอิ ดีใจจุงเบยยย "พิกเล็ท เธอเล่นเป็นแอนเจล่า ซึ่งเป็นนางเอกนะ ส่วนคนที่รับบทเป็นเจ้าชายแทนเนอร์คือ...."คือใครรรร อย่าลีลาให้มากนักได้มั้ยชาร์ล็อทต์ "วอร์เรน!"�

พรวด!

� � � � � ทำไม ทำไมต้องเป็นไอ้หมอนี่ด้วยยยย แค่เข้ามาวันแรกก็ได้แสดงละครแล้ว แต่นั่นไม่สำคัญ มันสำคัญตรงที่ ทำไมเขาต้องมาเล่นคู่กับฉันด้วย นี่แหละปัญหาระดับชาติเลย T0T คนอื่นมีตั้งเยอะแยะ ผู้ชายหน้าตาดีๆถมเถ อย่างคูเปอร์อะไรเนี่ย ทำไมไม่เอาวะไอ้ชาร์ล็อทต์เอ๊ยยย พมาคิดดูอีกทีก็ไม่อยากเล่นละครเรื่องนี้อีกต่อไปแล้วล่ะ ฮือๆ

� � � � � "ฉันขอถอนตัวได้ป่ะ"

� � � � � "ไม่ได้ ต้องเป็นเธอคนเดียวเท่านั้น เพราะเธอเหมาะกับบทนี้ที่สุดแล้วพิกเล็ท แล้วอีกอย่าง เธอกับวอร์เรนก็เป็นถึงคิงกับควีน ก็สมกันดี ฉันว่าเธอควรปรับตัวใหม่ได้แล้วนะ วอร์เรนเขาก็เป็นคนหน้าตาดีใช้ได้ ฉันว่าเขาเหมาะกับตำแหน่งนี้ที่สุด และ เธอห้ามเถียงฉันเด็ดขาด เป็นอันตกลงกันแล้วนะ งั้นวันนี้พอแค่นี้ได้ ส่วนนี่... บทละคร เอาไปซ้อมกันซะ ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ฉันฝากความหวังไว้กับเธอสองคน ไปล่ะ" ชาร์ล็อทต์ยื่นบทละครให้ฉันกับวอร์เรน ที่เอาแต่นั่งกอดอกอยู่เฉยๆ แต่ในใจคงจะหัวเราะเยาะที่ได้แกล้งฉันอยู่ล่ะซี๊ หึหึ คนที่จะโดนแกล้งคือนายมากกว่าวอร์เรน ฉันจะทำให้นายถอนตัวออกจากตำแหน่งนี้ให้ได้ คอยดู
�