บันทึกเล่มเล็กของเด็กตัวน้อย

ลำดับตอนที่ #2 : The Beginning : นักอยากเขียน...เขียนความคิด

เป็นเรื่องธรรมดาที่เด็กหญิงตัวน้อยๆจะมีความฝันมากกว่าหนึ่งอย่าง...
เธอเคยฝันมาแล้วทุกรูปแบบแล้วว่า...โตขึ้นจะเป็นอะไร...

ศิลปิน นักโบราณคดี นักสืบ สายลับ พยาบาล สัตวแพทย์ ครู ทนาย ศิลปิน สถาปนิก...และที่ขาดไม่ได้...นักเขียน...
...มันเป็นความฝันที่ขาดไม่ได้สำหรับคนที่เข้ามาเขียนบทความในนี้ไม่ใช่หรอ?!?...

เคยได้ยินประโยคๆหนึ่งในหนังเรื่อง Sister Act ที่วูปี้ โกลด์เบิร์กแสดงนำ ที่ยังติดอยู่ในหัวใจมาจนบัดนี้...
It doesn't matter what anybody says..
If you wake up in the morning and you cannot think about anything but write... then you are a writer...
(มันไม่สำคัญว่าใครจะพูดยังไง ถ้าเธอตื่นมาในตอนเช้าและปราถนาที่จะเขียน...งั้นเธอก็เป็นนักเขียน...)
มันง่ายใช่มั๊ยที่จะคิดอย่างนั้น...แต่น้อยคนนักที่จะมีความปราถนาแรงกล้าอย่างนั้น...ถึงจะอยากแค่ไหน...บางทีเราก็ปล่อยให้ตัวเองหาข้ออ้างหลบเลี่ยงไปได้เรื่อยๆ

การเขียนจึงไม่ใช่อาชีพ...ไม่ใช่หน้าที่...แต่เป็นความหลงใหล และเป็นสิ่งที่หัวใจพาไปเพียวๆสำหรับเด็กหญิงคนนี้...แต่เธอก็เชื่อมั่นว่า...ในวันที่เธอตื่นขึ้นมาแล้วมีความรู้สึกคันไม้คันมืออยากจะเขียนอะไรซักอย่าง...เธอก็เป็นนักเขียนคนนึงกับเค้าด้วยเหมือนกัน

มันนานเท่าไหร่แล้วนะที่เธอเริ่ม...เริ่มเขียนความคิดของตัวเอง...วันไหนกันนะที่เธอเริ่มจรดปากกาลงกับหน้าสมุดที่ว่างเปล่าเพื่อเริ่มเขียนอะไรซักอย่างที่ไม่ใช่การบ้าน หรือรูปการ์ตูนที่มักจะวาดเล่นอยู่บ่อยๆในวัยเยาว์ เมื่อไหร่กันนะที่เธอเริ่มเขียน...และเขียนติดต่อกันมาเรื่อยๆทุกครั้งที่ 'หัวใจพาไป'...เมื่อไหร่กันที่ทุกคำพูดที่เธอได้เขียนไป ได้สะท้อนถึงตัวตนของตัวเอง และย้อนกลับมาสอนเธอ ช่วยให้เธอเติบโตขึ้นมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ...อาจจะเป็นเมื่อเธอผู้เป็นนักอ่านโดยกำเนิดเกิดไปเจอหนังสือเล่มหนึ่งที่กระตุ้นความอยากเป็นนักเขียนที่มีมาแต่เดิมให้จริงจังขึ้น

หนังสือที่ชื่อว่า...นักอยากเขียน
ขอบคุณ...คุณ ศุ บุญเลี้ยง ที่เขียนหนังสือเล่มนั้น...หนังสือที่จนบัดนี้ เด็กหญิงก็ยังอ่านไม่จบ...แต่เพียงแค่อ่านไปไม่กี่หน้าและมีไว้ในครอบครอง...เพียงแค่เห็นชื่อขแงหนังสือเล่มนั้นบนชั้นหนังสือ หรือเพียงแค่คิดถึง...ก็ทำให้เธอระลึกได้ว่า เธอก็เป็นนักอยากเขียนคนนึง

เพียงบทเดียว...ที่เด็กน้อยอ่าน และเป้นบทเดียวที่เด็กน้อยปฏิบัติตามมาจนถึงวันนี้ คือการเก็บบันทึกความคิด...ไม่ใช่ไดอารี่หรืออนุทินที่เขียนรายวัน...แต่เขียนเฉพาะเมื่อมีความคิด...หรือ เขียนแค่เมื่ออยากเขียน ดังนั้น ในวันธรรมดาๆวันหนึ่งเธอจึงเข้าไปในร้านหนังสือแล้วเลือกซื้อหนังสือเล่มที่มีชื่อโดนใจมาเล่มนึง ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้น ของหนังสืออีกหลายๆเล่มและกระดาษอีกหลายๆแผ่นที่เธอบันทึกความคิดของเธอลงไป...

(หนังสือส่วนตัวเล่มที่สอง ข.ไข่)เขียนความคิด...
ขอบคุณ...สำนักพิมพ์ผีเสื้อที่คิดและจัดพิมพ์โครงการหนังสือส่วนตัวนี้ขึ้นมา...
.."เพื่อให้ ผู้อ่าน ซึ่งต่อไปอาจจะเป็น ผู้เขียน ได้ใช้ความคิด จินตนาการ ความคิดฝัน สร้างสรรค์สิ่งใดก็ตามโดยอิสระ"
(จากความนำของ หนังสือเขียนความคิด โดย สำนักพิมพ์ผีเสื้อ)

สิ่งที่คุณจะได้อ่านจากนี้ไปก็มีจุดเริ่มต้นง่ายๆธรรมดาๆอย่างนี้แหละ...