คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : chapter IV 70%
chapter IV
‘ เซฮุน ’ เสียงของจูเนียร์แหบพร่าเมื่อเห็นคนที่ชื่อ ‘ โอเซฮุน ’ เข้ามาในบ้านของเค้า
ความทรงจำในอดีตย้อนขึ้นมาอีกครั้ง เหมือนเอาหนังสือที่จบไปแล้ว มาอ่านใหม่อีกครั้ง แต่
ทว่าหนังสือเล่มนี้มีความสดใส สนุกสนานแค่ต้นเรื่องเท่านั้น เมื่อเวลาผ่านไปความสดใสของนาง
เองเริ่มจางหายไปเช่นกัน มีแต่ความเศร้าที่แม้ว่าใครก็ไม่สามารถความทรงจำเหล่านี้ได้ รวมไป
ถึงจูเนียร์ก็เช่นกันเค้าไม่สามารถลบความทรงจำอันโหดร้ายของเขากับ ‘ เซฮุน ’ ได้เช่นกัน
‘ จินยอง ’ เมื่อเซฮุนได้เห็นสายตาของอดีตแฟนของตนเริ่มเปลี่ยนไปจากเริ่มที่จะมีความสดใส
เพิ่มมากขึ้นในตอนแรก แต่ในตอนนี้มันเปลี่ยนเป็นความโกรธ ความเศร้า ซึ่งนั้นอาจจะทำให้คน
อย่าง ‘โอเซฮุน’ รู้สึกผิดเพียงน้อยนิด แต่นั่นแหละความรู้สึกเพียงน้อยนิดของ 'โอเซฮุน' นั่นมัน
เล็กกว่ามดเสียอีก
‘ อ่าวพี่สองคนรู้จักกันแล้วหรอครับแล้วทำไมพี่ฮุนถึงเรียกพี่เนียร์ว่าจินยองได้ขนาดแบมพี่เนียร์ยัง
ไม่ให้เรีย….. ’
‘ แบมพี่ออกไปข้างนอกก่อนน้ะ ’ แบมพูดยังไม่ทันจบประโยคจูเนียร์ก็พูดแทรกขึ้นพร้อมกับเดิน
ออกไปจากบ้านอย่างรวดเร็ว
‘ เนียร์จะไปไหนเนียร์ รอมาร์คก่อน ’ แต่ไวกว่าทุกคนจะดึงสติกลับมากับประโยคที่จูเนียร์พูด
มาร์คก็ได้วิ่งตามไปอีกคน
นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมพี่เนียร์ พี่มาร์ค พี่ฮุน ถึงได้………….. ในตอนที่แบมไม่อยู่มีอะไร
งั้นหรอ มีสิ่งที่พี่มาร์คพูดไม่ได้กับน้องแท้ๆของตัวเองด้วยหรอ คิดแล้วมันน่าน้อยใจนัก ผมชักจะ
เป็นห่วงพี่เนียร์แล้วสิผมควรตามไปดีไหมหรือว่าต้องรอเค้ากลับมาก่อนดี? หรือว่าผมควรถาม
เรื่องนี้กับพี่ฮุนดี
‘ พี่ฮุนครับนี่มันเรื่องอะไรกันหรอครับ ’ แบมแบมเอ่ยถามด้วยความสงสัย
‘ อ่อไม่มีอะไรหรอกครับพี่แค่คุ้นหน้าจูเนียร์เหมือนคนที่พี่รู้จักที่ชื่อ จินยอง แค่นั้นเอง ’ โกหกได้ไร้
สาระมากโอเซฮุน มึงบ้าป้ะเนี่ยยโกหกอย่างงี้ใครเชื่อก็บ้าและ
‘ อ่ออย่างงี้นี่เองง แล้วทำไมพี่เนียร์ถึงต้องออกไปข้างนอกด้วยล้ะ ’ อ่าวกรรมม ผมไม่ได้ว่าแบม
แบมบ้าน้ะครับทุกคนน้องมันเชื่อเอง - -
‘ พี่เนียร์ของแบมแบมกลับมาก็ลองถามดูสิพี่ก็ไม่รู้เหมือนกันแหะๆ ’
‘ อ่อออออ ว่าแต่พี่ลู่หายไปไหนแล้วงะ ’ ทำไมเด็กเดี๋ยวนี้มันขี้สงสัยจัง ถ้ามันไม่ใช่เด็กมาร์คผมก็
คงไม่สนใจหรอกหึ
‘ เดินอยู่ข้างนอกนู่นแหนะ ไหนแบมทำอาหารไว้ให้พี่ไม่ใช่หรอ พี่อยากกินแบมจะแย่อยู่แล้วว ’ เซ
ฮุนพูดพร้อมยิ้มมุมปากแต่เหมือนเด็กน้อยข้างหน้าจะได้ยินไม่ชัดเท่าไหร่
‘ ห้ะเมื่อกี้พี่ฮุนพูดว่าอะไรนะครับแบมไม่ค่อยได้ยินเลยย ’
‘ พี่บอกว่า อยาก กิน อาหาร ที่ แบม ทำ จะ แย่ อยู่ แล้ว ครับ ’ เซฮุนพูดเน้นเป็นคำๆเพื่อให้แบม
ได้ยินชัดเจน
‘ แบมไม่ใช่เด็กอนุบาลสักหน่อยพูดดีๆก็ได้ -0- ’ แบมแบมทำหน้ายู่อย่างขัดใจทันทีที่เซฮุนพูด
จบบ
‘ โอ๋ๆๆๆ มาเดี๋ยวพี่ช่วยถือให้น้ะ J ’ แต่ทว่า คำว่าช่วยถือของคนอย่างโอเซฮุน มันต้องมีอะไร
แน่ๆใช่ไหมล้ะ
‘ แหะๆๆ พี่ฮุนปล่อยมือแบมด้วยน้ะครับเดี๋ยวแกงมันจะหกเอา ’ คำว่าช่วยถือของคนอย่างโอเซฮุ
นก็คือ เอามือไปจับมือแบมแล้วช่วยกันยกยังไงล้ะ แต่เด็กก็ยังเป็นเด็กวันยันค่ำไม่คิดอะไร
มากมายหรอกงี้ไง เซฮุน ถึงชอบกินเด็กมากกว่าหน่ะ J
‘ ไม่เป็นไรหรอกนี่ไงๆ ช่วยกันเดี๋ยวก็ถึงโต๊ะแล้ว ’
‘ โอเครครับๆๆ ยังไงก็ได้ ’ งื้ออออถ้าเป็นพี่มาร์คน้ะแบมคงถีบยอดหน้าพี่มาร์คไปสามตลบแล้ว
แหละ -3- [อุ้ยไรท์ลืมมเรื่องนี้แบมต้องใสสิเนอะ55555555555555]
‘ พี่ฮุนไม่เรียกพี่ลู่มากินข้าวก่อนหรอครับ ’
‘ อ่อไม่เป็นไรหรอกเรากินกันไปก่อนก็ได้ ’ เซฮุนพูดพร้อมยิ้มมุมปากอีกครั้ง
70%
ความคิดเห็น